Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

Ákærði kvaðst ekki telja, að það kæmi til greina. Hann var spurður um, hvort hann hefði farið að
kvöldlagi inn í bensínsölu eða „sjoppu" við aðalgötuna í Keflavík til að hringja. Hann kvaðst minnast
þess að hafa verið einn á ferð í Keflavík með Erlu í blárri Volkswagen bílaleigubifreið og hringt úr
„sjoppu" við aðalgötuna. Þau hafi þá verið að leita að gjaldeyri.
Þeirri spurningu, hvort hann hefði hitt ákærða Guðjón á Mokka 20. nóvember 1974, svaraði ákærði
játandi. Þá var ákærði spurður: „Töluðu þið um það, sem gerst hafði um nóttina?" Svar: „Já, eitthvað
ræddum við um Geirfinn og að flytja þyrfti líkið. Það var þá í kjallaranum hjá Kristjáni". „Hvenær var
Geirfinnur fluttur?" Svar: „Ég er ekki alveg viss á deginum". „Er alveg víst, að Kristján Viðar hafi tekið
þátt í að flytja líkið aftur Burt úr hrauninu?" Svar: „Ég vil ekki svara þessari spurningu".
Hinn 6. desember mætti ákærði í dómi hjá Erni Höskuldssyni fulltrúa. Viðstaddur þinghaldið var Jón
Oddsson hæstaréttarlögmaður, verjandi hans. Skýrsla ákærða fyrir dóminum er svohljóðandi:
„Kærði kveðst nú ekki hafa farið til Keflavíkur hinn 19. nóvember 1974.
Kærði segir, að Guðjón Skarphéðinsson hafi greitt sér kr. 500.000 fyrir að nefna nöfn þeirra fjögurra
manna, sem sátu í gæsluvarðhaldi í vetur, og fleiri. Hafi kærði átt að fá kr. 500.000 til viðbótar, er
málinu væri lokið".
Ákærði gaf skýrslu hjá rannsóknarlögreglunni hinn 9. desember. Skýrði hann þar frá því, þegar þeir
Kristján Viðar hittu Geirfinn í veitingahúsinu Klúbbnum, viðræðum þeirra um spíritusviðskipti og að
ákærðu hefðu verið að ræða þetta nánar síðar. Þá greindi hann frá viðtölum við Erlu, Kristján Viðar og
Guðjón, símtali við Geirfinn og undirbúningi ferðarinnar til Keflavíkur. Fyrst í skýrslunni segir ákærði,
að örugglega hafi engin sendiferðabifreið verið á Vatnsstíg, en í niðurlagi hennar greinir frá
sendiferðabifreiðinni og að Sigurður Óttar Hreinsson, frændi Kristjáns Viðars, h.afi ekið henni. Ákærði
skýrir því næst frá ferðinni til Keflavíkur og þegar ákærðu hittu Geirfinn þar. Þá greinir hann frá
viðræðunum við Geirfinn og átökum ákærðu við hann í Dráttarbrautinni, þegar hann beið bana. Loks
segir hann frá flutningi líksins til Reykjavíkur að Grettisgötu 82, geymslu þess þar og flutningi upp í
Rauðhóla 21. nóvember, þar sem það var grafið. Skýrsla þessi er í meginatriðum í samræmi við
framburð ákærða fyrir dómi 20. og 21. júní 1977, sem síðar verður rakinn.
Hinn 10. desember var farið upp í Rauðhóla með ákærða og hann beðinn að benda á staðinn, þar sem
lík Geirfinns væri grafið. Ákærði kvaðst ekki vera viss um staðinn, þar sem ferðin hefði verið farin í
myrkri, en benti á nokkra uppmoksturshóla á tilteknu svaði og kvaðst telja þá líkasta
greftrunarstaðnum. Fengin var jarðýta til leitar, en án árangurs.
Hinn 22. desember kom ákærði fyrir dam hjá Erni Höskuldssyni fulltrúa og greinir frá á þessa leið:
„Kærði skýrir sjálfstætt frá málsatvikum greint sinn, og er framburður hans í samræmi við skýrslu þá,
er tekin var af honum hjá rannsóknarlögreglu hinn 9. desember s.l.
Kærði telur, að hann hafi heyrt talað um Geira í Keflavík hjá leigubílstjóra, sem ók rauðum Mercedes
Benz.
Kærði segir, að áður en þau Erla fóru til Kaupmannahafnar, hafi verið rætt um að blanda öðrum
mönnum inn í málið. Kærði segir, að þau Kristján, Erla, Guðjón og hann sjálfur hafi rætt um hið sama
183