Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

neðan við bæinn Hausastaði, sunnanvert á nesinu, og sagði, að lík Geirfinns væri grafið þar. Grafið var
á svæðinu með vélskóflu, en án árangurs.
Sama dag skýrði ákærði frá því, að hann hefði hringt „collect" til ákærða Guðjóns frá Kaupmannahöfn
í mars 1975. Erla var viðstödd, er fyrri hluti símtalsins fár fram. Ákærði ræddi símtalið við hana á eftir,
og var henni því kunnugt um efni þess. Ákærði kveðst hafa viljað vita, hvernig málin stæðu hér heima,
þ. e. „póstmálið" og ,;Geirfinnsmálið", og einnig bað hann Guðjón um peningalán. Guðjón sagði, að
óheppilegt væri, að ákærði og Erla kæmu heim. Þeir hafi í símtalinu rætt um það, sem komið hefði í
blöðum um „Geirfinnsmálið``, og Guðjón talað um, að það væri á rangri braut. Ákærði gat ekki skilið
annað á honum en það væri að renna út í sandinn. Þó væri óráðlegt fyrir þau að koma strax heim.
Ákærði kveðst hafa komið til Íslands nálægt miðjum apríl, en Erla hafði farið nokkuð á undan honum.
Ákærði heimsótti Guðjón oft, eftir að heim kom, og ræddu þeir Geirfinnsmálið. Töldu þeir það úr
sögunni, þar sem lögreglan hefði alltaf verið á villigötum.
Hinn 25. nóvember lagði lögreglan nokkrar spurningar fyrir ákærða. Var lagt fast að honum að segja
satt frá, en svara ekki að öðrum kosti, þar sem röng svör gerðu engum gagn, en lengdu aðeins
gæsluvarðhaldsvist hans.
Ákærði vildi ekki svara þeirri spurningu, hver hefði ekið til Keflavíkur, en taldi, að farið hefði verið á
dökkrauðblárri Volvo bifreið. Hann gaf í skyn, að ökumaðurinn hefði verið tiltekinn maður, er hann
nafngreindi, en fékkst ekki til að tala hreint út um það. Sagðist hann hafa sagt rangt til, er hann nefndi
Cuðjón Skarphéðinsson í því sambandi, en það færi ekki á milli mála, að Guðjón hefði verið í Keflavík
umrætt kvöld og tekið þátt í því, sem þar gerðist.
Ákærði var spurður, hvert lík Geirfinns hefði verið flutt úr kjallaranum á Grettisgötu 82 og hverjir
hefðu gert það. Ákærði svaraði því til, að það hefðu hann og Kristján Viðar gert og Erla hefði ekið
þeim á Land Rover bifreiðinni. Þetta hefði verið að kvöldi 21. nóvember. Ekið hafi verið út á Álftanes
og líkið grafið þar. Lýsti ákærði staðnum.
Ákærði sagði, að menn þeir, sem fóru í Keflavíkurferðina, hefðu verið óánægðir með staðinn og sagt
m. a., að þarna yrði farið að byggja bráðlega og mundi þá líkið finnast. Hann hafi hitt Kristján Viðar í
Tjarnarbúð næsta laugardag á eftir og talað um þetta við hann. Kristján Viðar hafi ekki viljað sinna
þessu og talið staðinn góðan. Þó hafi hann komið með sér og Albert Klahn Skaftasyni á Toyota bifreið
föður Alberts Klahn. Þeir hafi flutt líkið suður í fjöruna á Álftanesi og sé hann búinn að benda á
staðinn. Líkið hafi verið grafið þar í sand, en hann finni ekki staðinn. Ákærði var mjög tregur til að
svara því, hverjir hefðu viljað láta flytja líkið, en sagði, að tveir menn, sem hann nafngreindi, hefðu
vitað um þetta.
Hinn 30. nóvember var ákærði spurður, vegna upplýsinga frá Guðjóni, um afnot hans af
sendibifreiðum árið 1974 og til hvaða sendiferðabifreiða hann hefði þekkt. Ákærði nefndi tiltekna
menn í þessu sambandi. Sagði hann m. a., að frændi Kristjáns Viðars, Óttar Sigurðsson (svo), hefði
ekið sendiferðabifreið. Ákærði taldi sig hafa komið heim til Guðjóns á Ásvallagötuna 17., 18. og 19.
nóvember 1974 og hringt þaðan eitthvað í öll skiptin. Ekki kvaðst hann muna, hvert hann var að
hringja, og ekki, að hann hefði skrifað númer eða nafn á miða og fengið Guðjóni. Kvaðst ákærði
aðeins einu sinni hafa farið með Guðjóni í bifreið til Keflavíkur. Hann var spurður, hvort hann hefði
einhvern tíma að kvöldlagi ékið í bifreið um Keflavík og beðið farþegana að láta bera lítið á sér.
182