Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

Enn lýsti Erla líkflutningi frá Grettisgötu 82 í bifreið, er hún ók, en í bifreiðinni hefðu einnig verið þeir
Guðjón, Kristján og Sævar. Hafi líkið verið flutt upp í Rauðhóla og grafið þar, en áður hafi bensíni verið
hellt yfir líkið og það brennt.
Hún kvaðst hafa verið heitbundin Sævari á þessum tíma og hafi ekki ekið líkinu af fúsum vilja, heldur
vegna ótta við Sævar. Ekki gat hún bent á stað, þar sem líkið .hefði verið grafið.
I dómskýrslunni skýrði Erla einnig frá því, að hún hefði nokkrum dögum eftir atburði þessa, líklega
næstu helgi á eftir, heyrt á viðræður þeirra Guðjóns, Kristjáns og Sævans, þar sem þeir hafi komið sér
saman um að bendla fjóra nafngreinda menn við hvarf Geirfinns, ef þeir yrðu spurðir um það. Eru það
menn þeir, er þau Erla, Sævar og Kristján nafngreindu síðar í rannsókn málsins.
Hinn 5. júlí 1977 voru þau ákærðu Erla og Sævar samprófuð. Kvað Erla sig þá ráma í, að Sævar hefði
sagt sér 18. nóvember 1974, að hann ætlaði að eiga viðskipti við mann, sem hann og ákærði Kristján
hefðu hitt í Klúbbnum. Þau staðhæfðu bæði, að þau hefðu tekið bíl á leigu hjá tiltekinni bílaleigu 19.
nóvember 1974. Þau héldu fast við þann framburð, að þau hefðu verið á kvikmyndasýningu á
Kjarvalsstöðum að kvöldi þess dags. Um viðræður, er fram fóru í bifreiðinni á leiðinni til Keflavíkur,
hélt hvort þeirra fast við sinn framburð. Ákærði Sævar taldi framburð Erlu réttan um það, sem gerst
hefði í bifreiðinni, eftir að Geirfinnur kom í hana, en þar hefðu þó engar sviptingar átt sér stað. Hvort
um sig hélt fast við framburði sína um átökin í Dráttarbraut Keflavíkur, og náðist ekki samræmi. Þeim
bar saman um, að ákærði Guðjón hefði tekið þátt í líkflutningi 20. eða 21. nóvember 1974.
Hinn 6. júlí 1977 voru ákærðu Erla og Kristján samprófuð. Hélt Erla fast við framburð sinn um, að
Kristján hefði verið með í ferðinni til Keflavíkur 19. nóvember 1977 og tekið þátt í átökunum. Neitaði
ákærði Kristján þessu, sbr. síðar um afturköllun hans á fyrri framburðum.
Hinn 12. júlí 1977 voru þau ákærðu Erla og Guðjón samprófuð. Staðfesti Erla þá framburði sína um
aðdraganda að ferðinni til Keflavíkur og um ferðina þangað. Guðjón taldi, að þau hefðu komið til
Keflavíkur kl. 2200 til 2210. Bæði staðfestu þau framburði sína um það, sem gerðist, eftir að
Geirfinnur kom í bifreiðina. Að sögn Guðjóns mætti vera, að orðaskak hefði orðið þar, en hann hefði
eigi orðið þess var, að komið hafi til sviptinga, án þess þó að þora að taka fyrir það. Guðjón taldi
frásögn Erlu rétta um peningana, sem Sævar bauð Geirfinni, og um viðbrögð hins síðarnefnda.
Guðjón sagði það rétt hjá Erlu, að hann hefði tekið í upphandlegg Geirfinns, en það hafi stafað af því,
að hann hafi ætlað að hafa hann á brott með sér, án þess að hann yrði áreittur frekar. Geirfinnur hafi
misskilið þetta og brugðist illa við, en þeim ,;Sævari Marinó og Kristjáni Viðari hafi verið af lausar
hendur, eins og neista væri hleypt í púður". Guðjón minntist þess ekki að hafa bent hnefum og staðhæfði,
að ekki hefði vakað fyrir sér að lenda í átokum. Ekki minntist hann þess, að barefli hefði verið
notað í átölunum.
Ákærði Guðjón kvaðst ekki hafa orðið þess var, er Erla hvarf af vettvangi. Hann synjaði fyrir að hafa
tekið þátt í líkflutningi frá Grettisgötu 82, en ákærða Erla kvaðst ekki vera örugg um, að Guðjón hefði
verið með í flutningi þessum. Ákærði Guðjón neitaði að hafa tekið þátt í viðræðum við Sævar og
Kristján um, hvað gera skyldi, ef upp kæmist um þátt þeirra í dauða Geirfinns. Ákærða Erla hélt fast
við fyrri framburð sinn um það efni.
C.5. rannsókn málsins á árinu 1976 greinir allvíða í framburðum ákærðu frá sendibifreið, er farið hafi
frá Reykjavik til Keflavíkur kvöldið 19. nóvember 1974 í tengslum við för þeirra ákærðu Erlu, Guðjóns
18