Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

um kl. 2400, farið að framangreindri sælgætisverslun til að fá að hringja. Dyr verslunarinnar voru
ólæstar, og fór hann þar inn. Skall þá hurðin í lás, þannig að hann gat ekki opnað, og varð honum
ljóst, að enginn var í versluninni. Þegar hann var að leita að annarri útgönguleið, rakst hann á umslag í
hillu bak við afgreiðsluborð. Tók hann umslagið og fór síðan út um afgreiðslulúgu með því að ýta út
hlerum, sem voru fyrir henni. Í umslaginu reyndust vera peningar og ávísanir. Ákærði sló eign sinni á
peningana, sem voru að fjárhæð um það bil kr. 32.000, og eyddi þeim. Ávísanirnar voru að fjárhæð
nokkuð yfir 30.000 kr., og kveðst á.kærði hafa eyðilagt þær.
2. Vorið 1974 kom ákærði Sævar Marinó nokkrum sinnum í skála Eimskipafélags Íslands við
Sundahöfn að kvöldi til, þar sem hann þekkti tvo vaktmenn. Varð ákærði þess áskynja, að auðvelt var
að ná í áfengi, sem þarna var geymt, þar sem aðeins þurfti að fara yfir girðingu eða net til að komast
að því. Kvöld eitt í maí; er hann var staddur þarna ölvaður, fór hann yfir girðinguna og tók 6
koníakspela, 2 vodkaflöskur og 3 whiskyflöskur, sem hann faldi síðan undir segli fyrir utan skálann.
Fékk hann Albert Klahn Skaftason til að koma með sér daginn eftir og sælja áfengið. Ákærði neytti
sjálfur einhvers af áfenginu. Einnig gaf hann Albert Klahn af því og seldi eitthvað, að því er hann
minnti. Einhvern næstu daga, líklega á laugardagskvöldi, fór ákærði aftur í skálann. Hitti ákærði fyrst
vaktmann, og um leið og hann kvaddi hann og fór út, gætti hann þess, að lásinn á hurðinni væri
opinn, svo að hann kæmist inn aftur. Fór hann síðan aftur inn og tók 60 þriggja pela flöskur af vodka,
sem hann setti í 2 ferðatöskur, sem hann tók einnig þarna inni. Fór ákærði með þetta heim til sín í
Álfheima og seldi flöskurnar daginn eftir fyrir 60.000 krónur. Næsta kvöld fór ákærði enn í skálann á
sama hátt og fyrr og tók nú einn kassa með 12 flöskum af vodka. Seldi hann þær fyrir kr. 12.000.
3. Einhvern tíma um sumarið 1974 kom ákærði Sævar Marinó í Farfuglaheimilið við Baldursgötu hér í
borg og ætlaði að hitta kunningja, sem hann hafði verið að drekka með skömmu áður. Enginn var í
húsinu. Á leiðinni út sá ákærði umslag með peningum, sem hann tók, og reyndust vera í því kr.
30:000. Ákærði eyddi fé þessu. Einnig tók hann þverflautu, sem hann lét Albert Klahn Skaftason fá.
Albert Klahn mun síðar hafa skilað flautunni til lögreglu.
4. Ákærði Sævar Marinó kveðst hafa verið á dansleik í Tjarnarbúð ásamt Erlu Bolladóttur og Kristjáni
Viðari Viðarssyni einhvern tíma skömmu áður en hann og ákærða Erla sviku út fé hjá Pósti og síma
öðru sinni í oktáber 1974. Hafi hann tekið þar kvenveski. Ákærði kveðst hafa tekið nafn- og
ökuskírteini úr veskinu, en fleygt því síðan rétt hjá veitingahúsinu. Hann kveðst lítið muna eftir þessu
sökum ölvunar. Telur hann, að peningar hafi ekki verið í veskinu. Nafnskírteinið notaði ákærði, er
hann og Erla sviku út fé hjá Pósti og síma.
Eigandi veskisins kveðst hafa saknað þess eftir dansleik í Silfurtunglinu 6. október 1974.
Sannað er með játningum ákærða Sævars Marinós fyrir dómi og öðrum gögnum málsins, að hann hafi
gerst sekur um framangreinda þjófnaði í 1.-4, tl. Þjófnaðurinn, er í 4. tl. greinir, er studdur framburði
ákærðu Erlu, og ákærði notaði nafnskírteini, er eigandinn kveður hafa verið í veskinu. Þjófnaður þessi
fór fram í veitingahúsi, en skv. framansögðu er eigi hægt að slá því föstu, um hvaða veitingahús var
að ræða.
Hefur ákærði með atferli þessu orðið brotlegur gegn 244. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þá
telst ákærði með atferli því, er í 2. Cl. greinir, einnig hafa orðið brotlegur gegn 18. gr., sbr. 39. gr.
áfengislaga nr. 8211969.
140