swiat 21 - Świat Architektury

WYWIAD Z ARCHITEKTEM
Michał Kazimierski z pracowni Biuro Projektów Kazimierski i Ryba
Kaya Brzezicka: Czy osiedle zostało ogrodzone,
czy też jego teren stanowi otwartą
przestrzeń? W jaki sposób zaprojektowali
Państwo miejsca publiczne oraz strefy półprywatne,
czy zawierają one elementy małej
architektury?
Michał Kazimierski: Od strony ul. Puławskiej
budynek jest nieogrodzony, włączony
w przestrzeń ulicy. Natomiast od strony szkoły
został, zgodnie z życzeniem inwestora wydzielony.
Ze względu na bardzo niewielki teren,
jaki mieliśmy do dyspozycji, wprowadzenie
elementów małej architektury nie było możliwe.
Z trudnością zmieściliśmy na działce maleńki
plac zabaw, zakładając od razu, że w praktyce
dzieci będą raczej przebywać w pobliskim parku.
Naszym zdaniem zamknięte osiedla są utrapieniem
dla obywateli niebędących ich mieszkańcami.
Są również złym snem dla architektów.
Faktem jest jednak silna presja inwestorów
i potencjalnych mieszkańców takich kompleksów,
aby wygradzać teren prywatny z przestrzeni
miejskiej. Ważne, żeby szukać kompromisu
– częściowo wyodrębniać najbardziej prywatne
fragmenty działki, takie jak np. miejsca zabaw
dla dzieci, podjazdy i wejścia do budynków oraz
najbardziej wartościową zieleń.
KB: Czy projekt ekranu akustycznego
również powstał w Państwa pracowni? Czy
jest to rozwiązanie systemowe?
MK: Zazwyczaj, w przypadku takich nietypowych
elementów staramy się określić podstawowe
założenia – wielkość, podziały, materiały,
kolorystykę. Końcowy projekt, zawierający
rysunki warsztatowe, sporządza firma wykonawcza,
uzgadniając szczegóły z nami. Często
musimy wtedy iść na kompromis, gdy okazuje
się, że wymyślone przez nas elementy trzeba
będzie zmienić, np. ze względu na koszty. Na
szczęście w tym przypadku wszystko poszło po
naszej myśli i ekran wygląda prawie dokładnie
tak, jak go sobie wyobrażaliśmy – duże tafle szkła
(niestety mniejsze niż pierwotnie) oraz stalowe
słupy i rygle pomalowane na matowy szary.
W trakcie realizacji ekranu musieliśmy
dostosować się do drzew, które na tym etapie
okazały się większe, niż zakładaliśmy. Wynikało
to z czasu, jaki upłynął między inwentaryzacją
zieleni a realizacją obiektu. Poza tym zdecydowaliśmy
się na przesadzenie w ten obszar
drzew, które pierwotnie miały być wycięte ze
względu na ich zły stan, ale po wykonaniu cięć
pielęgnacyjnych okazały się warte pozostawienia.
KB: Na parterze zaplanowali Państwo
część usługową obiektu. Czy zdefiniowaliście
lokalizację poszczególnych usług, czy są to
powierzchnie przeznaczone pod swobodną
aranżację, o której zadecydują najemcy?
MK: Cały parter został podzielony wstępnie
na sześć dużych lokali użytkowych z niezależnymi
węzłami sanitarnymi. Lokale te można
dzielić i łączyć w zależności od potrzeb najemców.
To oni zadecydują o sposobie aranżacji
tej przestrzeni.
KB: Struktura mieszkań została zaprojektowana
bardzo różnorodnie. Czy inwestor
sprecyzował grupę docelową, stanowiącą
potencjalnych mieszkańców osiedla?
MK: Na początku projektowania dostaliśmy
od inwestora opracowanie zawierające liczne
wytyczne. W tej chwili chyba każdy developer
mieszkaniowy działa w oparciu o tego typu
analizy. Informacje dotyczące treści tego opracowania
pozostaną między nami a inwestorem.
Powiem tylko, że na szczęście istniało pewne
pole manewru i możliwość dyskusji. W wielu
kwestiach udało nam się przekonać inwestora
do naszego punktu widzenia.
KB: Czy zastosowanie schowanych pod
kamienną okładziną elewacji nawietrzaków
wymagało szczególnego systemu mocowania
płyt elewacyjnych?
MK: Zastosowaliśmy typowe nawietrzaki
higrosterowane z wkładką akustyczną, produkowane
przez firmę Aereco. Idea nawiewników
jest taka, aby w zależności od potrzeb dostarczać
do mieszkania powietrze. Ponieważ nie ma
znaczenia, skąd jest ono brane, zdecydowaliśmy
o czerpaniu go spod okładziny kamiennej. Cała
elewacja jest wentylowana, więc nie było z tym
problemu – powietrze swobodnie wpływa
pod kamień i wypływa spod niego poprzez
szczeliny między poszczególnymi płytami. Zastosowanie
tego systemu nie wymagało żadnych
dodatkowych rozwiązań, jeśli chodzi o montaż
okładziny – jedynie na etapie uzgadniania
z firmą kamieniarską końcowych „rozrysów”
płyt elewacyjnych musieliśmy czuwać nad tym,
aby kotwy nie znalazły się w miejscach występowania
otworów.
KB: Teren przeznaczony pod tę inwestycję
jest niewielki. Jak rozwiązali Państwo
zagadnienie miejsc parkingowych, niezbędnych
do jej obsługi?
MK: Miejsca parkingowe zaprojektowaliśmy
zgodnie ze wskaźnikami podanymi w decyzji
o warunkach zabudowy. Spełniając te zapisy,
musieliśmy zapewnić więcej miejsc niż mieszkań
– co teoretycznie nie było w garażu możliwe ze
względu na powierzchnię, jaką mogliśmy dysponować.
Rozwiązaliśmy ten problem, projektując
część stanowisk jako tzw. miejsca zależne. Koszt
zakupu takiego miejsca jest zawsze niższy niż
miejsca pełnoprawnego i mamy nadzieję, że
znajdą się chętni i na nie.
KB: Jakie rozwiązania instalacyjne zastosowane
w tym budynku można uznać za
bardzo nowoczesne?
MK: Większość zaproponowanych przez
nas rozwiązań jest jak najbardziej typowa, tyle że
z tzw. wyższej półki, jeśli chodzi o ich jakość. Na
wyróżnienie zasługuje klimatyzacja. Na 7. piętrze
wszystkie mieszkania są w nią wyposażone
w standardzie, natomiast na piętrach 4., 5. i 6.
z każdego mieszkania poprowadzony jest szacht,
wychodzący na dach, przeznaczony do podpięcia
jednostek zewnętrznych. Dzięki temu lokator ma
możliwość zastosowania w swoim apartamencie
jednostek wewnętrznych w elegancki sposób.
Takie rozwiązanie pozwala uniknąć powstania
zmory polskich osiedli – wszechobecnych klimatyzatorów
o różnych wielkościach i kolorach,
rozbijających estetykę elewacji.
Ponadto na 7. piętrze instalację CO i klimatyzacji
zaprojektowaliśmy jako „inteligentne”,
z możliwością sterowania całym systemem
za pomocą specjalnych paneli. Rozważaliśmy
również zastosowanie na tej kondygnacji żaluzji
przeciwsłonecznych z możliwością automatycznej
regulacji. Ostatecznie inwestor zrezygnował
z tego pomysłu.
KB: Co przyniosło Państwu największą
radość?
MK: Największą radość… chyba to, że
budynek „wpisał się”, jak sądzimy, w przestrzeń
ulicy, nie stając się dominantą, lecz poprawnym
tłem urbanistycznym. Osiągnięcie takiego
efektu jest często dla architekta bardzo trudnym
zadaniem.
KB: Dziękuję za rozmowę.
• Wizualizacja bryły obiektu
• Balkony wykończone taflami szkła
Wiz. archiwum Biura Projektów Kazimierski i Ryba
Fot. archiwum Karmar
68 69