Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

czemu. Mam normalną sytuację rodzinną, nie ma żadnych poważnych problemów
czy konfliktów. Moje pytanie więc brzmi: czy ta praktyka po pewnym czasie
eliminuje uczucie przywiązania, tęsknotę za rodziną i inne tego typu emocje?
SUT: Tak, to możliwe, nie ze względu na tę konkretną praktykę, ale z powodu
pojawienia się zrozumienia. Gdy skazy maleją, nadal możesz kochać innych ludzi,
swoich rodziców, swoją rodzinę, swoich przyjaciół. W rzeczywistości uczysz się jak
lepiej darzyć ich miłością. Gdy nie ma przywiązania, uczucia takie jak mettā czy
karunā pojawiają się w naturalny sposób. Innymi słowy wraz ze zmniejszaniem się
zanieczyszczeń mogą wzrosnąć takie zdrowe stany umysłu.
Jogin: Zdaje mi się, jakby wcześniej była to miłość uwarunkowana czymś,
natomiast teraz jest to całkowicie bezwarunkowa miłość.
SUT: Tak, zgadza się. Gdy doświadczasz bezwarunkowej miłości chcesz jedynie
dawać, nie licząc na nic w zamian.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: Niektóre tradycje buddyjskie podkreślają jak ważny jest związek między
świadomością i współczuciem. Mógłbyś powiedzieć coś więcej na temat relacji jakie
zachodzą między uważnością a mettą, bądź karuną w czasie gdy spoczywamy w
świadomości?
SUT: Praktykowanie metty staje się możliwe wtedy, gdy nie ma dosa. To naturalna
kolej rzeczy. W momencie gdy dosa się w nas nie pojawia, wszystkie brahma-vihāra
są dostępne. Brak dosa, jak również obecność świadomości i mądrości oznaczać
może, że któryś z obiektów naszej uwagi spowoduje pojawienie się jednej z brahmavihāra.
Może to być mettā - jeśli będzie to ktoś nam „równy” tzn. taka osoba, z którą
dzielimy taką samą, bądź podobną sytuację. Karunā oznacza tych, którym powodzi
się gorzej od nas i cierpią z tego powodu bardziej niż my. Muditā to życzliwe uczucie
w stosunku do osoby, której powodzi się lepiej od nas. Wreszcie upekkhā oznacza
sytuację (także między ludźmi), w której nie możemy wiele zdziałać, która nie
zależy od nas.
Warto zrozumieć, że w momencie gdy w umyśle pojawiają się zanieczyszczenia
to nasze reakcje na zdarzenia i innych ludzi będą zawsze niezdrowe. Mądrość jest w
stanie pojawić się tylko w przypadku, gdy w obserwującym umyśle nie ma skaz. W
takiej sytuacji będziemy mogli wyrobić zdrowe relacje z innymi osobami. To
właśnie dlatego jestem bardziej zainteresowany wzbudzaniem w sobie mądrości niż
praktykowaniem brahma-vihāra. Kiedyś robiłem bardzo dużo medytacji, podczas
których należało rozwijać w sobie mettę. Jednak mimo wielu lat praktyki ciągle
miałem w sobie dosa, ciągle czułem w sobie gniew i mógł się on w każdej chwili
wyrwać spod kontroli.
88