rozstąpione morze zakorzeniony w panoramie ... - Świat Architektury

Patrycja Fabiańska: Przełamali Państwo
stereotypy projektowania teatrów
w Polsce.
Maciej Jacaszek: Rzeczywiście, to
było największe wyzwanie tego projektu.
Główne elementy sceniczne zostały zrealizowane
wbrew pewnym kanonom. Znacznie
powiększyliśmy okno sceniczne (wysokość
i szerokość) w proporcji do sceny i widowni,
nie wydzieliliśmy też ścianami kieszeni
bocznych przy scenie. Takie rozwiązania
powiększają pole działań artystycznych
i multifunkcjonalność obiektu. Staraliśmy
się likwidować jak najwięcej stałych elementów
konstrukcyjnych, które mogłyby
stanowić barierę w realizacji artystycznych
wydarzeń. Funkcję kadrowania okna
scenicznego, zamykania niepożądanych
wglądów w głąb sceny i kieszeni bocznych
pełni nowoczesna technologia sceniczna.
Wyszliśmy z założenia, że konstrukcja
obiektu ma odgrywać rolę służebną wobec
wyobraźni artystów. Dzięki konsekwentnym
decyzjom projektowym można sobie np.
wyobrazić wydarzenie artystyczne, które
widzowie oglądają z mobilnych trybun
zlokalizowanych w kieszeniach bocznych.
PF: To pierwszy obiekt w naszym
kraju z tak zaawansowaną mechaniką
sceny.
MJ: Rozwiązania sali widowiskowo-koncertowej
są z założenia oparte
na działalności impresaryjnej, która polega
na prezentowaniu spektakli przez różne
zespoły teatralne z Polski i zagranicy.
Będą tu organizowane przedstawienia
teatrów dramatycznych, teatrów tańca,
koncerty (w tym filharmoniczne) i wystawy.
W obiekcie będzie także możliwość
organizowania konferencji, festiwali
lokalnych i międzynarodowych, a także
widowisk telewizyjnych.
PF: Budynek, a w szczególności scena,
musiał być zatem wielofunkcyjny.
MJ: I technologicznie przygotowany do
organizacji, często w krótkim czasie, różnych
wydarzeń.
PF: Były jakieś wzorce przy podejmowaniu
decyzji projektowych?
PF: Dobrym przykładem były dla nas
realizacje tego typu obiektów w krajach
Beneluksu. Tam standardem jest organizacja
nawet 300 różnorodnych spektakli, koncertów
i konferencji rocznie. Najważniejszą
decyzją było wykonanie mechaniki sceny
w standardzie europejskim. W Polsce jest
to technologia nowatorska, która oznacza
realizację sztankietów w module co 20 cm,
obsługiwanych przez specjalistyczne napędy
o odpowiednim udźwigu, prędkości
i standardzie akustycznym. Dzięki temu
zespoły artystyczne, realizując jakikolwiek
spektakl w Suwalskim Ośrodku Kultury,
będą funkcjonowały w takich samych ramach
technologicznych, jakie znajdujemy
na scenach holenderskich, belgijskich,
niemieckich czy angielskich. Daje to możliwość
sprawnej i szybkiej organizacji oraz
zaplanowania różnorodnego i międzynarodowego
programu artystycznego.
PF: Jak zatem została wyposażona
sala główna?
MJ: W oparciu o rozwiązania holenderskiej
firmy Trekwerk salę wyposażono w 45
sztankietów głównych, cztery sztankiety
boczne, trzy sztankiety prosceniowe i jeden
zerowy – wszystkie są obsługiwane przez
zespoły napędowe o prędkości podnoszenia
od 0 do 2 m/s ciężaru do 500 kg,
sterowane synchronicznie drogą radiową
ze zdalnego pulpitu. Daje to nieograniczone
możliwości techniczne. Przewidzieliśmy
także realizację wież i mostu portalowego,
muszlę koncertową, fosę dla orkiestry
z demontowalnym podestem scenicznym,
odpowiednie okotarowanie, przedzielenie
widowni mobilną kurtyną (w przypadku
imprez dla mniejszej widowni). Natomiast
wyposażenie sal edukacyjnych, czyli tanecznej
i muzycznej, pozostało w gestii
Suwalskiego Ośrodka Kultury.
PF: Akustyka to również doskonale
opracowany element przedsięwzięcia. Który
aspekt z tej dziedziny był najistotniejszy?
MJ: Niezwykle istotną cechą każdego
systemu nagłośnieniowego w pomieszczeniach
zamkniętych jest parametr określający
zrozumiałość mowy STI (ang. Speech
Transmission Index). System zrealizowany
w suwalskim obiekcie charakteryzuje się
wysokim współczynnikiem STI – jego średnia
wartość osiąga 0,67, co klasyfikuje się jako
dobrą zrozumiałość mowy dla pomieszczeń
teatralnych z przeznaczeniem wielofunkcyjnym.
Z kolei wartość przejrzystości brzmienia
wskazuje na uniwersalność akustyki
pomieszczenia oraz systemu nagłośnieniowego
– uzyskano kompromis pomiędzy krótkim
a długim czasem pogłosu. Dzięki temu
obydwie funkcje sali – teatralna ze słowem
mówionym oraz koncertowa z muzyką na
żywo – sprawdzają się doskonale.
Na głównej scenie zastosowano system
nagłośnienia GeoS12 firmy NEXO, który zapewnia
doskonałą jakość dźwięku na całej
widowni. Dzięki dużej elastyczności systemu
(charakterystyka promieniowania grona
głośników) można optymalnie nagłośnić
zarówno balkon, jak i pierwsze rzędy.
PF: Kompozycja przestrzeni urbanistycznej,
stanowiącej przedpole dla Suwalskiego
Ośrodka Kultury, podkreśla
rangę obiektu. Mieli Państwo spory teren
do zagospodarowania.
MJ: Tak się złożyło, że nasz zespół
wygrał dwa konkursy architektoniczne na
sąsiadujące ze sobą obiekty użyteczności
publicznej – aquapark i salę widowiskowo-
-koncertową. Dlatego zaprojektowaliśmy
większy fragment miasta, z jego nowym
centrum rekreacyjno-kulturalnym. Na etapie
konkursowej koncepcji, analizując układ urba-
• Subtelna iluminacja. Ujęcie z narożnika
• Kompozycje i rozwiązania materiałowe fasady
72 73