swiat 18 - Świat Architektury

xm 3 : Rozwiązanie wnętrza opiera się na koegzystencji starego
z nowym. We współczesnym projektowaniu obiektów w otoczeniu
miejsc silnie nacechowanych historycznie taka relacja jest nie do uniknięcia.
Postanowiliśmy ją nawet wzmocnić, a jednocześnie pragnęliśmy, aby
projekt miał bardzo homogeniczny charakter. Dlatego można powiedzieć,
że składa się on tylko z dwóch elementów: z oczyszczonego pudełka
– zastanego wnętrza kamienicy i ze spływającej z sufitu struktury wykonanej
ze sklejki świerkowej, ciętej frezarką CNC. W zasadzie w tym
projekcie zastosowaliśmy kompletny proces CAD/CAM/CNC.
„Huba” spływa z sufitu po słupie i ścianach konstrukcyjnych, tworząc
swoistą jaskinię za barem. Przez tę strukturę przenikają elementy funkcjonalne,
stylizowane na industrialne – na czarnych kablach wiszą żarówki,
instalacje elektryczne na ścianach schowane są w czarnych, metalowych
obudowach, a za barem pomiędzy żyletkami widać półki, na których
prezentowane są alkohole.
Niżej znajduje się bar. Jego kontuar jest tworzony również przez
element „huby”, która przelewa się wzdłuż ściany, przemieniając swój
przekrój w ławkę. Aby zachować zasadę – z jednej strony przenika się
ze ścianą, a z drugiej został zaślepiony betonowym elementem pełniącym
inną funkcję – baru szybkiej obsługi, w którym wydawane są tylko alkohole
wysokoprocentowe.
Zaproponowaliśmy dodatkowo stoliki kawowe, wykonane również
ze sklejki świerkowej. Zostały one wygenerowane za pomocą zmodyfikowanego
algorytmu do uzyskiwania przekrojów z różnej geometrii
płaszczyzn. W ten sposób otrzymaliśmy pofalowany ruszt, który nie
potrzebuje żadnego spoiwa ani kleju, lecz zakleszcza się na własnych
elementach. Dodatkowo sztywność konstrukcji jest zachowana dzięki
położeniu na niej tafli szkła hartowanego, która blokuje się między
skrajnymi elementami rusztu.
Pozostałe meble – fotele, krzesła, stoliki kawiarniane i hokery zaprojektowaliśmy
w kolorze białym, aby utrzymać kontrast i dualizm podziału
wnętrza.
KB: Co stanowiło dla Was największe wyzwanie projektowe?
xm 3 : Największy problem napotkaliśmy przy dostosowaniu wygenerowanych
profili żyletek do zastanego miejsca. Powstawały one w dość
hermetycznym i wyidealizowanym środowisku komputera. Niestety
rzeczywistość jest dużo mniej regularna i uporządkowana. Potrzebowaliśmy
precyzyjnej inwentaryzacji w każdej z faz projektu, aby można
było elastycznie dostosować parametry – grubość, długość i odstępy
między żyletkami.
Aby uniknąć nieprzewidzianych sytuacji, zdecydowaliśmy na wycięcie
profili o 10 cm dłuższych niż przekrój pomieszczenia, tak by można
było je w miarę potrzeby redukować.
Rzeczywistość jednak zawsze potrafi zaskoczyć, więc w trakcie
montażu pojawiło się wiele kłopotów, z którymi musieliśmy sobie jakoś
poradzić. Aby osiągnąć właściwy efekt, inwestorzy sami nadzorowali
prace, a nawet własnoręcznie montowali tzw. żyletki.
KB: Co zapadło Państwu w pamięć w trakcie pracy nad projektem?
Maciej Kurkowski: Hmm... sądzę, że cały projekt od pierwszej
kreski, przez generowanie i dostosowywanie poszczególnych żyletek,
po ostatnie prace wykończeniowe, zapadł nam w pamieć. Był to nasz
pierwszy tak odważny i przez to wyjątkowy projekt, który miał być
zrealizowany bez współpracy z żadnym innym biurem architektonicznym.
Wspólnie z równie młodymi inwestorami podjęliśmy ten trudny temat
i uczyliśmy się, jak nawzajem ze sobą pracować. Myślę, że w tym miejscu
należą się im podziękowania za to, że obdarzyli nas tak dużym
zaufaniem, i mam nadzieję, że dziś nie żałują tej decyzji. Prace i sama
realizacja trwały długo i kosztowały nas niemało zdrowia oraz mnóstwo
godzin spędzonych przed komputerem, również w nocy – ale było
warto. Zmieniliśmy temat w Łodzi [uśmiech].
Julian Nieciecki: Wydaje mi się, że cały proces projektowania,
a zwłaszcza moment, gdy projekt zaczyna sam się rozwijać, kiedy decyzje
zaczynają być jednogłośne i naturalnie dopasowane. Cennym doświadczeniem
na naszej ścieżce projektowej jest możliwość poznania ludzi,
którzy pomogli nam w problematycznych sytuacjach.
Mateusz Wójcicki: Wszystko. Projekt od początku okazał się ciekawy.
Mieliśmy to szczęście, że inwestorami byli młodzi i bardzo otwarci ludzie
(EUDEZET S.C.: Piotr Kwiatkowski, Tomasz Lachowski, Michał Witych,
Piotr Wiśniewski). Zostaliśmy obdarzeni przez nich dość dużym zaufaniem,
jeżeli chodzi o dobór charakteru projektu. Można powiedzieć, że dostaliśmy
prawie wolną rękę. Myślę, że ta relacja była kluczowa do zrealizowania
tego rodzaju projektu na polskim rynku, który niestety jest dość
zachowawczy. Przez cały czas, mimo dużych trudności, które napotykaliśmy,
mieliśmy wrażenie, że robimy coś wyjątkowego. To pomagało nam
zachować energię na walkę z przeciwnościami, na które natrafiliśmy z racji
naszego młodego wieku oraz wciąż niedużego doświadczenia.
KB: Dziękuję za ciekawą rozmowę. Życzę odwagi w spełnianiu
marzeń.
Lokalizacja/adres Łódź, Piotrkowska 144
Pracownia projektowa xm 3
Architekci
Maciej Kurkowski, Julian Nieciecki,
Mateusz Wójcicki
Data opracowania 2010 r.
Data realizacji 2011 r.
Inwestor
EUDEZET S.C.
Powierzchnia całkowita 104 m 2
Kubatura brutto 369 m 3
98 99