swiat 18 - Świat Architektury
swiat 18 - Świat Architektury
swiat 18 - Świat Architektury
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Maciej Kurkowski (ur. 1986)<br />
WYWIAD Z PROJEKTANTAMI<br />
Grupa xm3<br />
Grupa projektowa xm3 to zespół osób współpracujących<br />
ze sobą w różnym składzie w latach 2010-2011.<br />
Ideą xm3 jest stworzenie wzajemnie wspierającego<br />
się środowiska ludzi twórczych i aktywnych w zakresie:<br />
architektury, architektury wnętrz, projektowania<br />
małych form architektonicznych, grafiki oraz wizualizacji.<br />
Forma działania grupy jest otwarta i nastawiona<br />
na współpracę z każdym, kto chce skorzystać z jej<br />
doświadczenia i wnieść do niej potencjał wynikający<br />
ze swojej indywidualności.<br />
Początki jej działalności były efektem rozmów<br />
i współpracy dwóch studentów architektury: Michała<br />
Olszewskiego oraz Mateusza Wójcickiego. Stopniowo<br />
rozwój xm 3 współtworzyli: Anna Dobek, Marcin Brzeski,<br />
Maciej Kurkowski, Julian Nieciecki, Maciej Olczak,<br />
Michał Olszewski oraz Mateusz Wójcicki. Początkowo<br />
pod nazwą x/y m 3 grupa współpracowała z pracownią<br />
Marka Rytycha przy konkursach na plac Trzech Krzyży<br />
w Warszawie oraz Sinfonię Varsovię. Podczas tych<br />
projektów wykształcił się rdzeń zespołu, złożony z:<br />
Macieja Kurkowskiego, Juliana Niecieckiego, Macieja<br />
Olczaka oraz Mateusza Wójcickiego.<br />
Do ważniejszych osiągnięć xm 3 można zaliczyć:<br />
wyróżnienie w konkursie na plac Trzech Krzyży w Warszawie<br />
(razem z pracownią Marek Rytych Architekt),<br />
II nagrodę w konkursie urbanistycznym Wielkomiejska<br />
Piotrkowska oraz II nagrodę w konkursie Piotrkowska<br />
Obiecana, w którym pierwszego miejsca nie przyznano.<br />
Jest obecnie w trakcie tworzenia dyplomu inżynierskiego<br />
na Wydziale <strong>Architektury</strong> Politechniki Warszawskiej.<br />
Od pierwszego roku studiów zbierał<br />
doświadczenie, pracując w wielu warszawskich biurach<br />
architektonicznych przy projektach koncepcyjnych<br />
i wykonawczych, do czasu powstania grupy xm 3 . Jego projekty zawsze<br />
cechuje silny kontekst miejsca oraz dbałość o detal. Specjalizuje się w projektowaniu<br />
przestrzeni publicznych.<br />
Julian Nieciecki (ur. 1989)<br />
Studiuje na studiach inżynierskich na Wydziale <strong>Architektury</strong><br />
Politechniki Warszawskiej, obecnie w ramach<br />
wymiany studenckiej wyjechał na uczelnię Kyungpook<br />
National University w Daegu w Korei Południowej. Współpracował<br />
z biurami projektowymi, przy nagradzanych konkursach architektonicznych,<br />
jak również uczestniczył w procesie projektowania form przemysłowych,<br />
które zostały wcielone w życie.<br />
Mateusz Wójcicki (ur. 1985)<br />
Ukończył dyplom inżynierski na Wydziale <strong>Architektury</strong><br />
Politechniki Warszawskiej w 2009 roku. Obecnie studiuje<br />
na studiach magisterskich tego wydziału, na kierunku<br />
Architecture for Society of Knowledge. Studiował również<br />
na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziale<br />
Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej. W przeszłości<br />
współpracował z wieloma biurami projektowymi przy niejednokrotnie<br />
nagradzanych konkursach architektonicznych. Obecnie rozwija swoje umiejętności<br />
w kierunku form generowanych komputerowo, wzornictwa przemysłowego<br />
i projektowania przestrzeni publicznych.<br />
Kaya Brzezicka: W jaki sposób kontekst przestrzenny tej realizacji<br />
wpłynął na jej ostateczny kształt?<br />
Grupa xm 3 : Miejscowy plan zagospodarowania dla tego rejonu<br />
miasta jest dopiero w fazie przygotowywania. W 2010 r. został ogłoszony<br />
konkurs urbanistyczny Wielkomiejska Piotrkowska – na projekt zagospodarowania<br />
centrum Łodzi, którego osią jest właśnie ulica Piotrkowska.<br />
Wystartowaliśmy w nim jako Grupa xm 3 (w składzie: Maciej Kurkowski,<br />
Julian Nieciecki, Maciej Olczak i Mateusz Wójcicki) i udało się<br />
nam zdobyć II nagrodę. W rezultacie wiele naszych wytycznych znajdzie<br />
się w przygotowywanym planie zagospodarowania tego rejonu. Jednocześnie<br />
zostaliśmy dostrzeżeni przez inwestorów, otrzymaliśmy zlecenie<br />
i zaczęliśmy projektowanie klubokawiarni zmianatematu. W trakcie prac<br />
nad koncepcją jej wnętrza wystartowaliśmy w kolejnym łódzkim konkursie<br />
– tym razem na zagospodarowanie samej ulicy Piotrkowskiej<br />
– Piotrkowska Obiecana. Łódź po raz kolejny okazała się dla nas łaskawa<br />
i wygraliśmy ten konkurs, ex aequo z architektami z tego miasta (w składzie:<br />
Agnieszka i Katarzyna Orszulak, Małgorzata Saciuk, Paweł Wojdylak).<br />
Sąd konkursowy nie wyłonił bowiem samodzielnego zwycięzcy<br />
– przyznał dwie równorzędne nagrody. Przez rok, gdy zajmowaliśmy<br />
się niemal równocześnie tymi trzema tematami, ulica Piotrkowska stała<br />
się dla nas czymś ważnym i bardzo bliskim. Staraliśmy się poznać jej<br />
„ducha”, zrozumieć specyfikę, poznać rytm – dawny i dzisiejszy modus<br />
vivendi – wszystko po to, by móc spełnić oczekiwania i aspiracje związane<br />
z projektowaną przestrzenią urbanistyczną i zabudową. Chyba nam się<br />
to w pewnym stopniu udało [śmiech].<br />
Koncepcja samej klubokawiarni zmianatematu różni się od proponowanych<br />
przez nas rozwiązań dla samej ulicy. Piotrkowska, naszym zdaniem,<br />
potrzebuje odrodzenia w dawnej formie, odtworzenia tradycyjnych<br />
wielkomiejskich funkcji – głównej ulicy miasta, które niegdyś nacechowane<br />
było zawrotnym sukcesem, dawnej „Ziemi Obiecanej”. Jest to przecież<br />
miejsce, którego tożsamość w świadomości mieszkańców Łodzi, Polaków,<br />
a także innych narodowości zamieszkujących niegdyś tę wielokulturową<br />
aglomerację została już wyraziście zdefiniowana. Uważamy, że tego<br />
rodzaju więzi z przeszłością warto podtrzymywać, a nawet wzmacniać.<br />
Lokale i współczesne życie na ul. Piotrkowskiej to zupełnie inna<br />
historia. Wnętrza jak zwierciadło czasu – ilustrują przemiany funkcji,<br />
statusu ulicy, rangi dzielnicy, potrzeb mieszkańców. Zwróciliśmy uwagę,<br />
że wzdłuż Pietryny ciągną się niezliczone witryny oraz długie podwórka<br />
dostępne z bram kamienic. Każdy z nich to de facto indywidualny miejski<br />
„ekosystem”, który transformuje się w zależności od momentu,<br />
potrzeb i charakteru odwiedzających.<br />
Właśnie taka miała być zmianatematu. Indywidualna i niepowtarzalna.<br />
Chcieliśmy, żeby mury dziewiętnastowiecznej kamienicy zawłaszczyła<br />
nowoczesność. Ta symbolika ukształtowała podział lokalu: to, co styka<br />
się z zewnętrzem, jest odrestaurowane i w kolorze białym – z szacunku<br />
dla neoklasycystycznej formy budynku, a to, co styka się z rdzeniem<br />
kamienicy, jest postindustrialne, surowe i zawłaszczane przez spływającą<br />
na nie strukturę, którą roboczo nazwaliśmy „hubą”.<br />
KB: Jakie inspiracje kształtowały Państwa ideę?<br />
xm 3 : Inspiracją dla tego projektu były realizacje, które można zaliczyć<br />
do architektury i designu generowanego parametrycznie. Był to nasz<br />
pierwszy tego typu projekt, który miał zostać zrealizowany, więc wybraliśmy<br />
technologię, która została już wcześniej wielokrotnie wypróbowana<br />
i sprawdzona. Do wyboru mieliśmy dwa sposoby dzielenia płaszczyzny<br />
pod cyfrową fabrykację: panneling (dzielenie płaszczyzny na panele<br />
styczne do wygenerowanych krzywizn) oraz sectioning (dzielenie płaszczyzny<br />
na przekroje).<br />
W opisie autorskim pojawia się nazwa restauracji w Bostonie – BanQ.<br />
Bardzo zapadła nam w pamięć i postanowiliśmy przeinterpretować<br />
motyw, który został użyty w niej oraz wielu innych realizacjach – ale<br />
kompletnie w inny sposób.<br />
KB: Jakie były elementy programu funkcjonalnego i w jaki sposób<br />
zrealizowali je Państwo w projekcie? Co w kształtowaniu rzutów<br />
było najtrudniejsze, a co sprawiło szczególną przyjemność?<br />
xm 3 : Powierzchnia klubokawiarni zajmuje tylko około 100 m², dlatego<br />
kluczem do rozwiązania funkcji było rozplanowanie wszystkiego w możliwie<br />
najbardziej efektywny sposób. Udało się nam ją rozwiązać zgodnie<br />
z warunkami technicznymi, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy,<br />
bez konieczności występowania o ustępstwa.<br />
Podział funkcjonalny wyniknął z ukształtowania lokalu. Rzut ma kształt<br />
litery „L”. Aby zmniejszyć wrażenie nadmiernej długości lokalu – na<br />
jednym jego końcu usytuowaliśmy pomieszczenia techniczne i toalety.<br />
W ten sposób dłuższe ramię rzutu zostało skrócone i ma lepsze proporcje.<br />
W szerszej jego części ulokowaliśmy bar.<br />
Lokal przy Piotrkowskiej 144 był idealnie stworzony do tego, by<br />
otworzyć w nim klubokawiarnię. Jest to pomieszczenie narożne, dzięki<br />
czemu wpada do niego światło z dwóch stron przez wielkie witryny,<br />
które są bardzo charakterystyczne dla całej ulicy. Żeby wykorzystać<br />
potencjał tych okien – umieściliśmy w ich obrysie białe blaty, na których<br />
można się oprzeć i obserwować ulicę. Co więcej duże otwory okienne<br />
umożliwiły interakcje między wnętrzem a spacerującym przechodniami<br />
na deptaku. Narożna lokalizacja lokalu spowodowała, że nocą zmianatematu<br />
przeobraża się w swoistą „latarnię Piotrkowskiej”, która oświetla<br />
początek pasażu i stanowi świetlny punkt odniesienia.<br />
KB: W jaki sposób przebiegały prace projektowe umożliwiające<br />
wygenerowanie odpowiednich form tworzących strukturę, która<br />
buduje wnętrze? W jaki sposób oddziałują na siebie wprowadzona<br />
funkcja i zastosowana forma?<br />
96<br />
97
Change language