swiat 18 - Świat Architektury

Realizacje w Polsce
LOKALIZACJA
Obiekt znajduje się we Wrocławiu,
w bezpośrednim sąsiedztwie placu
Kościuszki, przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego
64a, na działce wewnątrz kwartału
zabudowy wielorodzinnej. Główne przejście
do tego wnętrza urbanistycznego zlokalizowano
od strony placu. Położenie
budynku wewnątrz ścisłej zabudowy miejskiej
powoduje brak możliwości objęcia
wzrokiem całej jego bryły z perspektywy
człowieka. Lokalizacja, miejscowy plan
zagospodarowania terenu oraz zapisy prawa
budowlanego stanowiły poważne ograniczenie,
determinujące możliwości rozbudowy
kina. Najistotniejsze zagadnienie
projektowe, z którym się zmierzyliśmy,
wynikało z konieczności rezygnacji z otworów
okiennych w głównej części fasady
obiektu oraz bardzo ograniczonego obszaru
działki przeznaczonej pod rozbudowę.
INSPIRACJE
KINO DLA KONESERA
Rozbudowa Kina Warszawa – Dolnośląskie
Centrum Filmowe we Wrocławiu
DCF to obiekt, który powstał w wyniku gruntownej przebudowy
kina Warszawa. Jest to inwestycja Odry-Film – instytucji kultury,
zajmującej się szeroko pojętą działalnością filmową na terenie
województw dolnośląskiego i lubuskiego. W jej zakres wchodzi
prowadzenie kin, współorganizacja przeglądów i festiwali
filmowych oraz prowadzenie programów edukacyjnych.
Projektując przebudowę tego obiektu,
inspirację czerpaliśmy ze świadomości wielkiego
dorobku polskiej oraz światowej kinematografii,
w szczególności dokonań aktorów
tworzących X muzę. Wykorzystaliśmy
również wiedzę płynącą z doświadczeń,
które zdobyliśmy w trakcie wcześniejszych
realizacji obiektów o takim samym lub
podobnym charakterze. Dolnośląskie Centrum
Filmowe, nazywane przez nas roboczo
„Złotą Ikoną Kina”, poprzez elementy budujące
jego przestrzeń wewnętrzną nawiązuje
do historii wielkiego ekranu.
Bardzo ważnym zadaniem było maksymalne
wykorzystanie niewielkiej przestrzeni,
która została nam powierzona.
Budynek od strony zachodniej i południowej
został poszerzony do granicy działki,
a od strony północnej powiększony o nową
klatkę schodową.
Sąsiedztwo zwartej śródmiejskiej zabudowy
o ukształtowanej w latach 50. architekturze
nie dawało wystarczającego „oddechu”
potencjalnemu obserwatorowi.
Postanowiliśmy przekształcić te utrudnienia
w atut – pomysłem wiodącym był efekt
„rozpychania się” budynku w istniejącej
przestrzeni. Żartobliwie postanowiliśmy
nawiązać do efektu szamoczących się za
kurtyną teatralną aktorów, których chaotyczne
działania mogą czasem obserwować
widzowie przed spektaklem. Dlatego
elewacja kina imituje miękką kurtynę sali
widowiskowej, którą aktorzy miejscami
„wypychają” od wewnątrz, tuż przed rozpoczęciem
spektaklu.
52 53
• Elewacja
Fot. Lech Kwartowicz