swiat 18 - Świat Architektury

• Sala audytoryjna
Zrealizowany gmach Biotechnologii
i obecnie realizowany budynek ICBN będą
wspólnie tworzyły jednorodny kompleks,
formujący pierzeję o wysokości ok. 25 m
i długości ok. 125 m, stanowiącą tło dla drzewostanu
i obudowę przestrzenną osi urbanistycznej
obszaru.
INSPIRACJE – FORMA
Oceniliśmy, że najbardziej wartościowym
istniejącym elementem otoczenia są szpalery
drzew i skupiska zieleni, które powinny być
zachowane i włączone do kompozycji urbanistycznej.
Zaproponowaliśmy aleję spacerową
pod lipami jako wyłączoną strefę ruchu pieszego,
której ścianę wschodnią mają tworzyć gmach
Biotechnologii i obecnie realizowany budynek
ICBN. Uznaliśmy, że alternatywą dla przestrzeni
na zewnątrz może być zaprojektowana, atrakcyjna
przestrzeń wspólna wewnątrz budynku.
Powstało atrium z kontrolowanymi widokami
na zieleń i niebo, kadrowanymi przez okna
i świetlik w dachu obiektu. Założony introwertyzm
budynku przełamany jest jedynie w elewacji
zachodniej przeszkleniem na długim fragmencie
ściany parteru. Zaprojektowane na
jednym poziomie płaszczyzny sufitu wewnątrz
budynku i pod zewnętrznym podcieniem wejściowym
podkreślają związek pomiędzy dwiema
przestrzeniami publicznymi; zewnętrzną – placem
przed budynkiem i wewnętrzną – atrium.
Budynek zawiera funkcje o odmiennym
charakterze, co staraliśmy się uwzględnić w rozwiązaniach
projektowych. Praca w laboratoriach
wymaga ciszy i skupienia. Jej przeciwieństwem
jest aktywność studentów w przerwach pomiędzy
zajęciami. Zaprojektowane przestrzenie
atrium oraz otwarte galerie na czterech kondygnacjach
sprzyjają integracji i rekreacji. W centralnym
punkcie wewnętrznego dziedzińca, na
stropie sali audytoryjnej zostało stworzone
miejsce cichego wypoczynku.
Uznaliśmy, że budynek o funkcji dydaktyczno-
-naukowej powinien być racjonalny, spójny,
powściągliwy oraz odporny na przyszłe ingerencje
użytkowników. W uzyskaniu spójności miały pomóc
powtórzenia modułu 110 cm w wielu elementach
budynku, np. w podziałach elewacji (wysokość
płyt 220 cm), wysokości i szerokości drzwi
(220 cm i 110 cm), wysokości kondygnacji brutto
(440 cm), wysokości pomieszczeń do sufitów
podwieszonych (330 cm), wysokości balustrad
w atrium (110 cm), a nawet wysokości gresów
i tablic na ścianach galerii i sanitariatów (110 cm).
Wnętrze i zewnętrzne powinny być jednorodne,
dlatego podjęliśmy decyzję o wprowadzeniu
do wnętrza części materiałów okładzinowych
występujących na elewacjach (płyty włóknocementowe,
siatki ze stali nierdzewnej, szkło) oraz
przyjętej kolorystyki (grafit, RAL 9007, stal).
Elewacje budynku są zróżnicowane ze
względu na funkcję i otoczenie. Ściany skrzydeł
z pomieszczeniami laboratoryjnymi są surowe
i masywne, a okna czysto funkcjonalne. Ściana
zachodnia z pomieszczeniami biurowymi na
poziomach od +1 do +4 jest całkowicie przeszklona,
a siatka stalowa stanowi filtr – transparentną
firankę tworzącą przejście pomiędzy
strefą publiczną na zewnątrz a półprywatną
w skrzydle biurowym budynku.
Atrakcyjność architektury postanowiliśmy
osiągnąć przez zestawienia materiałowe o kontrastowym
charakterze, pozostające w dynamicznym
dialogu: masywne – lekkie, nieprzezierne
– transparentne, ciepłe – zimne. W obiekcie
można również odczytać zestawienie: materialne
– prawie niematerialne. Przykładem jest sąsiedztwo
pełnych ścian budynku z fragmentem ściany
z elementami typografii, na które nakładają się
cienie i odbicia drzew, w zależności od rodzaju
i kąta padania światła słonecznego.
FUNKCJA – ROZWIĄZANIA
PRZESTRZENNE
Przyjęty w wyniku analiz urbanistycznych
trójkątny plan obiektu został zestawiony z tworzoną
w tym samym czasie przez uczelnię
technologią budynku. Proponowany program
użytkowy został ułożony na sześciu kondygnacjach
w prostym schemacie: na kondygnacji
podziemnej – pomieszczenia techniczne
i badawcze nieprzeznaczone do przebywania
w nich ludzi, na poziomie 0 – szatnia, aula dla
135 osób, 3 sale wykładowe dla 35 osób, czytelnia
i przestrzeń komunikacyjna, na poziomach
+1 do +4 – laboratoria i program biurowo-socjalny.
W strukturze budynku
wyodrębniliśmy i połączyliśmy galeriami
w obszarze atrium trzy skrzydła zawierające
jednostki laboratoryjne (skrzydła pn.-wsch.
i płd.-wsch.) oraz pomieszczenia biurowe i sale
seminaryjne (skrzydło zachodnie). Na poziomach
+3 i +4 została wprowadzona kontrola
dostępu do części galerii i laboratoriów o charakterze
badawczym.
Wszystkie kondygnacje połączone są komunikacyjnie
dwiema klatkami schodowymi znajdującymi
się w narożnikach budynku oraz
przeszkloną windą zlokalizowaną w otwartej
przestrzeni atrium, przeznaczoną do przewozu
osób i wyposażenia laboratoryjnego. Uzupełnieniem
programu użytkowego jest strefa
rekreacyjna na poziomie +1, na stropie auli,
przewidziana także do transmisji wykładów
z auli w przypadku większej ilości studentów.
Przyjęty schemat funkcjonalny jest czytelny
• Rytm elewacji
48 • Przestrzeń atrium
49