Droga do Stanu Buddy - Buddyzm w Polsce i na świecie

łąd korzystania z nich w sposób wyrywkowy. W ten sposób zrezygnują z całości.
Taki sposób praktykowania doprowadził buddyzm do jego obecnego
zawężenia i zubożenia.
Nie sposób wymagać od wszystkich wyznawców Dharmy Buddy, aby ich
praktyka opierała się na usystematyzowanej i pełnej znajomości nauk. Ci,
którzy propagują nauki buddyjskie, powinni jednak odznaczać się doskonałą
ich znajomością. Tylko wtedy będą w stanie objaśniać Dharmę, zachowując
jej integralność i nie wpadając w pomieszanie i stronniczość.
Tradycja Tiantai i tradycja Xianshou (zwana też szkołą Huayan) wykonały
pod tym względem dobrą pracę. Mistrzowie tych tradycji scalili nauki
buddyjskie i uszeregowali je oraz związane z nimi praktyki pod względem
stopnia zaawansowania. Te systemy pokazują zarówno różnice pomiędzy poszczególnymi
naukami, jak i związki pomiędzy nimi. Trudno się więc dziwić,
że w przeszłości ci, którzy nauczali Dharmy, korzystali albo z czterech aspektów
nauczania tradycji Tiantai, albo z pięciu aspektów nauczania tradycji
Xianshou. Obie te tradycje kładą duży nacisk na doskonałą naukę; ich celem
jest bezpośrednie wnikanie w doskonałą naukę.
Moje objaśnienie opiera się na tym, co powiedział Czcigodny Mistrz Taixu:
Choć tradycje Tiantai i Xianshou obejmują wszystkie nauki Buddy –
mniejszą, początkową, ostatnią, bezpośrednią, Tripitaki, wspólną, odrębną
i doskonałą – wszystkie te nauki zostały ustanowione z myślą o ludziach odznaczających
się mniejszymi zdolnościami; ci o wybitnych predyspozycjach
tak naprawdę ich nie potrzebują. Choć mówi się, że ludzie, którzy są w stanie
dojść do oświecenia, mogą z nich korzystać, jest to potrzebne tylko wtedy,
kiedy nie mogą osiągnąć oświecenia w inny sposób. Któż jednak chciałby się
przyznać – poprzez korzystanie z jednej z tych nauk – że jest osobą o mniejszych
zdolnościach? Stąd nauki tradycji Tiantai i Xianshou też idą w zapomnienie.
Wyczuwając stan zawężenia i zubożenia cechujący obecny upadek chińskiego
buddyzmu, Czcigodny Mistrz Taixu postanowił wykorzystać „Dharmę
wspólną Pięciu Pojazdom”, „Dharmę wspólną Trzem Pojazdom” i „charakterystyczną
Dharmę Wielkiego Pojazdu” do ogarnięcia wszystkich nauk buddyjskich.
Można je wykorzystywać fragmentarycznie lub w pełni jako właściwą
ścieżkę do doskonałego oświecenia. Ten system w istocie odpowiada
systemowi Czcigodnego Mistrza Tsongkhapy z Tybetu. Tsongkhapa, opierając
się na hinduskich szkołach Madhyamaki i Yogacary, dokonał syntezy nauk
buddyjskich i w celu uporządkowania drogi do osiągnięcia oświecenia i stania
9