Droga do Stanu Buddy - Buddyzm w Polsce i na świecie

Budda, zwracając się do swych uczniów, wygłosił ostatnią naukę: „Polegajcie
na sobie, polegajcie na Dharmie, ale nie polegajcie na innych” 13 . Pouczył
ich, aby polegali na własnych umiejętnościach i aby samodzielnie zgłębiali
nauki i praktykowali zgodnie z prawdziwą Dharmą, nie uzależniając się od
innych. Podobnie, w Sutrze Śurangama Ananda powiedział: „Od kiedy opuściłem
dom i podążyłem za Buddą, zawsze myślałem, że polegając na jego
duchowej mocy, nie będę musiał praktykować, i że Tathagata obdarzy mnie
oświeceniem. Nie zdawałem sobie sprawy, że inni nie mogą zastąpić naszego
ciała i umysłu” 14 . Trzeba samodzielnie uczyć się i praktykować.
A zatem głębokie znaczenie przyjmowania schronienia polega na zwróceniu
się ku sobie (swojemu umysłowi, swojej naturze). Mamy naturę Buddy
i możemy stać się buddą; istota naszego ciała i umysłu to prawdziwa Dharma,
Nirwana. Jeśli praktykujemy samodzielnie zgodnie z Dharmą, wtedy nasze
ciało staje się jednym z Sanghą. Trzy Skarby – Budda, Dharma i Sangha – nie
są od nas różne. Wszystkie cnoty można osiągnąć i ujawnić poprzez własne
ciało i umysł. Na pozór przyjmowanie schronienia jest równoznaczne z wiarą
w ochronę jakiejś zewnętrznej siły i poleganie na niej, jednak na głębszym
poziomie są to tylko pomocne czynniki, które dają impuls naszemu ciału
i umysłowi do urzeczywistniania pragnienia uzyskania ochrony i błogosławieństwa.
Dlatego jeśli ślubujemy poświęcić swe życie – całość swego ciała i umysłu
– Trzem Skarbom, jeśli potrafimy praktykować prawdziwą Dharmę poprzez
samodzielność i samodoskonalenie i jeśli nie uważamy (jak Ananda), że
„jeśli polega się na duchowej mocy Buddy, nie ma potrzeby praktykować”,
to pozostajemy w zgodzie z prawdziwym sensem przyjmowania schronienia.
13 DZ 2, TS 25, str. 66c.
14 Śurangama Sutra 1, TS 19, str. 109a.
46