Droga do Stanu Buddy - Buddyzm w Polsce i na świecie

Oczywiście wśród zakonników zdarzają się ludzie zarówno dobrzy, jak i źli.
Jak mówi przysłowie, „Smoki* i węże trzymają się razem”. Chodzi o to, że
są święci zakonnicy i zakonnicy przywiązani do spraw doczesnych – ci, którzy
w pełni przestrzegają wskazań i ci, którzy je łamią. Gdy świeccy wyznawcy
dostrzegą zakonników, którzy nie żyją w czystości i zgodnie z Dharmą, powinni
przyjąć, że jest to „sprawa Sanghi”, która zostanie rozstrzygnięta zgodnie
z ustalonymi zasadami i regułami. Człowiek świecki nie powinien ot tak sobie
ganić całej Sanghi ani nawet pojedynczych mnichów czy mniszek. Wyznawcy,
którzy są oddanymi protektorami Dharmy, mogą czynić sugestie, ale moc
decyzyjna i odpowiedzialność za rozwiązywanie tych kwestii należy do Sanghi.
Według ustaleń Buddy członek zakonu, który popełnił przestępstwo, ale
nie został jeszcze wydalony z Sanghi, nie może podlegać prawom świeckim.
Jeśli powstanie spór, władca świecki nie powinien podejmować decyzji na
własną rękę, lecz stosować się do reguł monastycznych. W przeciwnym wypadku
próby ludzi świeckich, aby rozstrzygać takie kwestie, mogłyby stać się
bardzo agresywne, znieważając Sanghę lub wzniecając w niej spory.
Każdy, kto wstąpił do klasztoru, jest członkiem Sanghi. Nie można czynić
pomiędzy takimi osobami rozróżnień na podstawie tego, że są stare lub
młode, płci męskiej lub żeńskiej, uczone lub niewykształcone, pracowite lub
leniwe, że przestrzegają wskazań lub je łamią albo że są rodakami lub obcokrajowcami.
Wszyscy członkowie Sanghi powinni być szanowani i obdarzani
darowiznami, ponieważ Sangha jest jak ocean. Ocean nie odróżnia wielkich
smoków od ryb czy krewetek, wodorostów od pereł czy skarbów, lecz w takim
samym stopniu ogarnia je wszystkie. Na tym świecie są różni ludzie – jedni
preferują przestrzeganie wskazań, inni medytację albo recytacje lub śpiewy,
albo godne zachowanie się lub zgłębianie znaczenia nauk. Z powodu tych różnic
niektórzy ludzie dokonują niewłaściwych rozróżnień, twierdząc, że ci mają
rację, a tamci się mylą, ci są źli, a tamci dobrzy, jednych popierając, a innym
się przeciwstawiając. Wyznawcy, traktujcie ich wszystkich równo i nie
osądzajcie Sanghi. Przeciętnej osobie niełatwo rozpoznać cnoty Sanghi. Na
przykład ludzie są na ogół skłonni bardziej ufać osobom starszym, mając niezbyt
pochlebne zdanie o młodych. Nie zdają sobie sprawy, że ci starcy mogą
mieć silne przywiązania, a nie oddają się uciechom zmysłowym tylko dlatego,
że ich sześć narządów zmysłów uległo osłabieniu, tak jak ich pomarszczona
skóra i siwe włosy. To nie ma absolutnie nic wspólnego z cnotami Dharmy
Buddy!
Wyznawcy powinni zrozumieć, że wszyscy ci, którzy opuścili dom i należą
do Sanghi, są adeptami biorącymi przykład z Buddy, bez względu na to,
39