Droga do Stanu Buddy - Buddyzm w Polsce i na świecie

cnoty buddów nie różnią się między sobą, nie należy dokonywać błędnych
rozróżnień.
2.1.3.3 Pochwała cnót Dharmy
Pusta studnia jest stara i zrujnowana;
pusta wioska jest cicha i wyludniona;
odległy brzeg jest zalesiony i biją na nim źródła.
Dharma, szacowna i poza pożądaniami, budzi w nas cześć.
Pierwsze dwa wersy odnoszą się do dwóch różnych przypowieści. Spacerując
gdzieś na odludziu, pewien człowiek przez nieuwagę wpadł do starej,
wyschniętej studni. Na szczęście udaje mu się tam chwycić wyschnięte pnącze,
dzięki czemu nie spada aż na dno. Na dnie cztery jadowite węże wpatrują
się w niego z rozwartymi pyskami, w których migoczą ich ruchliwe języki.
Uschnięte pnącze zaczyna podgryzać szczur i w każdej chwili może się ono
urwać. W tym rozpaczliwym położeniu człowiek spogląda w górę i na pnączu
dostrzega odrobinę miodu. Wysuwa język, aby go zlizać, i zapomina o wszystkim.
Delektując się słodkim miodem, zapomina nawet, że może go pokąsać
rój pszczół.
Ta przypowieść mówi, że w dziczy narodzin i śmierci odczuwające istoty
obdarzane są ciałem z powodu działania karmicznych sił. Uschnięte pnącze
jest jak korzeń życia. Szczur podgryzający to pnącze jest jak wdzieranie się
nietrwałości – w końcu korzeń życia zostanie przerwany. Wyschnięta studnia,
uschnięte pnącze i szczur – wszystko to symbolizuje okrutny napór potężnej
siły nietrwałości. To dlatego w tym wersie pusta studnia jest „zrujnowana”.
Cztery węże przedstawiają cztery żywioły – ziemię, wodę, ogień i powietrze.
Gdy cztery żywioły nie są zharmonizowane, ludzie chorują i umierają, tak jak
po ukąszeniu jadowitego węża. Miód to przyjemność pięciu pożądań: ludziom
wystarcza to małe szczęście i zapominają o naporze nietrwałości, narodzin
i śmierci. Tak jak nie zważają na kąśliwe pszczoły, podobnie nie myślą o gorzkich
owocach pięciu pożądań. Jakże są beznadziejnie głupi – nawet dojmujące
cierpienie narodzin i śmierci nie jest w stanie ich obudzić!
Druga przypowieść mówi i niezamieszkałej wiosce. Przybywa tam uciekinier,
starający się uniknąć kary wymierzonej przez króla. Chce spędzić tam
noc, lecz nagle słyszy głos niebiańskiej istoty: „Uciekaj! Tu zaglądają czasem
rozbójnicy. Jeśli cię znajdą, możesz stracić życie!”. Opuszcza więc wioskę
i wędruje do granic królestwa, gdzie płynie szeroka rzeka. Ścigający go ludzie
są już tuż za nim. Teraz jednak, widząc lasy i strumienie na drugim brzegu
34