Tutaj - Świat Architektury

dwie sale restauracyjne dla 76 konsumentów.
Piwnice są obniżone w stosunku do przylegającego
terenu o 70 cm (uzyskane odstępstwo
Państwowego Wojewódzkiego Inspektora
Sanitarnego) i przeznaczone na zaplecze
produkcyjno-magazynowe restauracji oraz
część sanitarno-socjalną pracowników. Piwnice
restauracji połączono ze wszystkimi
poziomami budynku dźwigiem kelnerskim,
natomiast z rozdzielni kelnerskiej na parterze
zapewniono komunikację wewnętrzną z jadalnią
hotelową. Goście domu gościnnego
z jadalni mają dostęp korytarzem do holu
głównego i restauracji.
Wewnętrzny dziedziniec pomiędzy
skrzydłami budynku A łączy na poziomie
parteru wspólny hol przekryty przeszklonym
strukturalnym dachem. Wychodzi on ponad
istniejące budynki i spływa swobodnie
w kierunku głównego wejścia. Stanowi swoiste
centrum założenia, które może służyć
celom konferencyjnym, wystawienniczym
oraz usługowym – jako przedłużenie sali
restauracyjnej. Przeszklone przekrycie w konstrukcji
stalowej oparto na czterech żelbetowych
słupach. Główne wejście do budynku
biurowego A prowadzi od ul. Murarskiej,
boczne (ewakuacyjne) do ul. Piastowskiej,
a bezpośrednie (przystosowane dla osób
niepełnosprawnych) od strony dziedzińca
wewnętrznego. To pierwsze dostępne jest
także dla osób niepełnosprawnych poprzez
pochylnię i platformę naschodową w wiatrołapie.
Funkcja biurowa zajmuje powierzchnię
użytkową 4344 m 2 . Piętra 1., 2. i 3.
wypełniają pomieszczenia wspomagające
funkcje biurowe, na które składają się z sale
konferencyjne, sale narad, zaplecze sanitarne
i socjalne, serwerownie i pomieszczenia
techniczne oraz hol.
W skrzydle północnym od ulicy Piastowskiej
część biurowa z zapleczem sanitarno-
-socjalnym i serwerownią należy funkcjonalnie
do budynku B.
Piwnice pod częścią biurową i usługową
parteru przeznaczono na zaplecze biurowe
oraz pomieszczenia techniczne: węzeł cieplny
dla budynków A, B, C, hydrofornię oraz
wentylatornię przeciwpożarową i hydrofornię
przeciwpożarową.
BUDYNEK BIUROWY „B”
Powierzchnia użytkowa: 1628 m 2 .
Liczba kondygnacji nadziemnych: 4
W miejsce wyburzonego budynku Regionalnego
Centrum Krwiodawstwa i Kriolecznictwa
przy ul. Piastowskiej zrealizowano
na rzucie prostokąta 4-kondygnacyjny,
podpiwniczony budynek o funkcji biurowej.
Wysokość jego kondygnacji odpowiada budynkowi
A.
Realizując ten budynek, odtworzono
XIX-wieczną pierzeję ul. Piastowskiej. W nawiązaniu
do sąsiedniego budynku mieszkalnego
powtórzono w elewacji rytm podziału
okien. W części centralnej zastosowano
WYWIAD Z PROJEKTANTEM
Anna Kościuk – architekt prowadzący, biuro projektowe ARCHIKON
Patrycja Fabiańska: Dlaczego zdecydowała
się Pani zastosować do tworzenia
siatki konstrukcyjnej powłoki elementów
czworobocznych, a nie trójkątnych?
Anna Kościuk: Obiekt będzie skupiał innowacyjne
firmy, a jego dziedziniec – kreatywnych
ludzi. Powodem podjęcia tak ambitnego wyzwania
konstrukcyjnego była chęć wdrożenia
prekursorskiego rozwiązania. Chcieliśmy zrealizować
coś, czego jeszcze nie było. Do tej pory
nie spotkałam się w naszym kraju z podobnym
rozwiązaniem, tzn. powłoką swobodną, która
nie jest oparta na siatce trójkątów.
PF: Na czym polegała trudność tego wyzwania
konstrukcyjnego?
AK: Konstrukcja powłok kulistych i swobodnych
zwykle opiera się na siatce trójkątów
z czysto geometrycznych powodów.
Przez każde dowolne trzy punkty przestrzeni
można bez trudu poprowadzić płaszczyznę,
natomiast przez cztery dowolne punkty już
nie, dlatego też wykonstruowanie powłoki
swobodnej w oparciu o siatkę równoległoboków
jest dużo bardziej skomplikowane
z punktu widzenia geometrii. Wymaga to
ogromnej dokładności w tworzeniu poszczególnych
pól oraz wspomożenia się
aparatem obliczeniowym i projektowym
w postaci programu – w naszym przypadku
MicroStation.
PF: Co stanowi konstrukcję nośną, do
której zamocowano szklane panele? Jak
rozwiązano posadowienie całej konstrukcji
wsporczej?
AK: Zadaszenie opiera się na konstrukcji
stalowej, bazującej na systemie ESCO.
Posadowienie całej konstrukcji wsporczej
stanowią cztery stalowe słupy, z czego
każdy z nich opiera się na czterech wierconych
palach.
PF: Czy zredukowano transmisję energii
słonecznej w obrębie szklanych paneli?
AK: Oczywiście, zastosowane szkło
typu A: 6 mm COOL LITE SKN154II ESG /
ramka: 12 mm Argon / szyba wew.: SGG
Contraflam Lite 30 horizontal (17 mm),
TYP B: Cool-Lite SKN 154II ESG 6/20Ar/
Stadip 44.2 Plx, TYP C: Cool-Lite SKN 154II
6/22Ar/Float ESG 6 mm, które chroni przed
nadmiernym nasłonecznieniem wnętrza
dziedzińca.
WYWIAD Z EKSPERTEM
• Stylistyka wykończenia nawiązująca do profilu działalności inwestora
Maciej Kuca, kierownik montażu, Opal Wrocław
Patrycja Fabiańska: Jak wyglądały prace
montażowe? Czy pojawiały się jakieś
problemy?
Maciej Kuca: Może to zabrzmi nieprofesjonalnie,
ale na początku przymiarki do
realizacji opierały się na metodzie prób i błędów,
gdyż musieliśmy uporać się z kilkoma
problemami. Chodziło przede wszystkim
o ustalenie płaszczyzny dla czterokątnych
szyb. Idealne przyleganie tych elementów
musiało być zapewnione w czterech narożach.
Dużo prostsze są konstrukcje z szybami
trójkątnymi, takimi jakie zastosowano m.in.
w Złotych Tarasach w Warszawie. Najpierw
należało złożyć podkonstrukcję stalową,
dbając o współpłaszczyznowość krawędzi
każdego z pól, potem zamontować ciągłą
uszczelkę systemową i wstawić tafle szkła.
W następnej kolejności poszycie było klipsowane,
tzn. były przykręcane listwy dociskowe
– klipsy. Pojawił się problem, który
wynikał z tego, że założona geometria nie
była taka, jakiej oczekiwaliśmy. Wbudowana
przez firmę montującą konstrukcja stalowa,
do której my z kolei montowaliśmy nasze
poszycie, została wykonana z większymi
niż zakładano odchyłkami. W związku z tym
musiały pojawić się korekty warsztatowe.
PF: Jak rozwiązano problem obciążenia
śniegiem dachu i odwodnienia?
MK: Obciążenie zostało obliczone na
podstawie obowiązujących norm. W zależności
od pochylenia połaci wyznaczono
strefy, gdzie śnieg oddziałuje bardziej lub
mniej. W związku z nietrwałą geometrią, a co
za tym idzie – z występowaniem spadków
w kierunku ścian przyległych budynków,
trzeba było założyć możliwość powstania
worka śnieżnego, czyli miejsca, gdzie śnieg
będzie się gromadził w sporej ilości. W tych
miejscach oraz w korytach rynien zamontowano
kabel grzewczy, który ma go topić
i zapobiegać zaleganiu.
Najważniejszym elementem odwodnienia
jest ciągła uszczelka systemu ESCO, na której
opiera się całe poszycie dachowe. System
zakłada możliwość dostania się niewielkiej
ilości wody do kanałów wyżłobionych
w uszczelkach. Woda, płynąca przez przekrój
uszczelki oraz bezpośrednio po powierzchni
szkła, jest sprowadzana do koryta głównego
zlokalizowanego u podnóża poszycia. Aby
skutecznie odwodnić koryto, zaprojektowano
system odwodnienia w technologii
Pluvia. Poszycie zostało dodatkowo wyposażone
w pośrednie koryto zbierające
wodę i uniemożliwiające jej odrywanie się
od powierzchni powłoki. System uszczelek
systemowych jest wielopoziomowy. Poziomy
„wyższe” zostały zastosowane na ryglach,
zatem woda, która do nich wpływa, spływa
na słupy, a nie na odwrót. Działa to na
zasadzie kaskady wodnej, która ma na celu
zapewnienie przepływu wody w odpowiednim
kierunku i kolejności. W ten właśnie
sposób zrealizowano odwodnienie.
Z racji dużej powierzchni poszycia, oraz
stosowania nowatorskich rozwiązań, dla zapewnienia
skuteczności działania systemu
niezbędne jest dodatkowe zadbanie o szczelność
w połączeniach słupowo-ryglowych.
Tam z powodu technologii woda opadowa
może dostawać się w większej ilości, a to nie
jest pożądane.
PF: Zatem montaż wymaga szczególnej
precyzji i dokładności?
MK: Zdecydowanie tak. Trzeba rzetelnie
podchodzić do kwestii łączenia uszczelek
słupowych i ryglowych, by już w tym miejscu
nie powstał problem nieszczelności.
PF: Jakie są najistotniejsze parametry
techniczne zamontowanych na fasadzie
i zadaszeniu dziedzińca szyb zespolonych?
MK: Użyto szkła Saint-Gobain. Mamy trzy
rodzaje szklenia. Część ogniowa tego poszycia,
czyli pas około trzech metrów po obwodzie,
został wyposażony zgodnie z obowiązującymi
przepisami w szkło o klasie odporności ogniowej
EW 30. Ten typ stanowi ok. 25% zadaszenia.
W pozostałej części poszycia zastosowano
szkło bezklasowe. Z uwagi na możliwość zastosowania
szkła o nieco mniejszej wytrzymałości.
Różnica między pakietem szklanym
zastosowanym w części dachowej i w części
fasadowej jest taka, że szkło wewnętrzne to
szyba hartowana o długości 6 mm, zaś w części
dachowej jest to szyba zespolona – dwie szyby
czteromilimetrowe sklejone dwiema foliami,
czyli tzw. szyba 44.2.
20
21