Leczenie ran
Leczenie ran
Leczenie ran
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
CHARAKTERYSTYK<br />
A I LECZENIE<br />
RAN
Postacie <strong>ran</strong>:<br />
-otarcie<br />
-<strong>ran</strong>y kłute<br />
-<strong>ran</strong>y cięte<br />
-<strong>ran</strong>y tłuczone<br />
-<strong>ran</strong>y miażdżone<br />
-<strong>ran</strong>y kąsane
Rany kłute-powstają na skutek z<strong>ran</strong>ienia<br />
wąskim,długim przedmiotem. Rana taka nie zieje i<br />
brzegi jej szybko się zrastają.<br />
Rany cięte- powstają wskutek przecięcia ostrymi<br />
przedmiotami. Brzegi <strong>ran</strong>y są równe, zieją mniej<br />
lub bardziej szeroko i krwawią zwykle obficie.<br />
Świeże <strong>ran</strong>y cięte łatwo się goją po zbliżeniu ich<br />
brzegów.<br />
Rany tłuczone- powstają wskutek pęknięcia skóry<br />
i głębiej leżących tkanek pod działaniem tępego<br />
przedmiotu. Uraz powoduje zgniecenie tkanek.<br />
Brzegi <strong>ran</strong>y są nierówne i obrzękłe, naczynia<br />
krwionośne są przerwane.
• Rany miażdżone-są kombinacjami elementów<br />
<strong>ran</strong>y ciętej i tłuczonej.<br />
• Rany kąsane- są to <strong>ran</strong>y zadane zębami zwierząt.<br />
Maja one charakter <strong>ran</strong> tłuczonych lub<br />
szarpanych.<br />
• Rany postrzałowe- powstają wskutek działania<br />
różnego rodzaju pocisków lub ich części. Od innych<br />
<strong>ran</strong> różnią się rozległością uszkodzenia tkanek.<br />
Pozornie mała <strong>ran</strong>a postrzałowa łączy się z<br />
rozległym strukturalnym, a przede wszystkim<br />
czynnościowym uszkodzeniem otaczających tkanek.
Fazy gojenia się <strong>ran</strong>y:<br />
- faza zapalna<br />
- wytwarzanie tkanki łącznej<br />
- obkurczanie <strong>ran</strong>y<br />
- przebudowywanie <strong>ran</strong>y
Czas gojenia się <strong>ran</strong>y<br />
Czynniki wpływające na czas gojenia się <strong>ran</strong>y dzielimy na<br />
miejscowe i ogólne.<br />
Miejscowe czynniki hamujące proces gojenia <strong>ran</strong>:<br />
-zakażenie <strong>ran</strong>y<br />
-niedostateczne ukrwienie obszaru <strong>ran</strong>y<br />
-obecność tkanki martwiczej<br />
-wysuszenie <strong>ran</strong>y<br />
-nadmierny wysięk w <strong>ran</strong>ie<br />
-urazy <strong>ran</strong>y(silne środki antyseptyczne niszczą napełzający<br />
naskórek i ziarninę)
Ogólnoustrojowe czynniki hamujące proces gojenia <strong>ran</strong>:<br />
-zakażenia ogólnoustrojowe<br />
-niedożywienie<br />
-niedokrwistość<br />
-niedobór witamin i minerałów<br />
-podeszły wiek<br />
-leki (kortykosteroidy, leki cytotoksyczne<br />
stosowane w chemioterapii nowotworów)
Stany chorobowe wpływające niekorzystnie na<br />
proces gojenia się <strong>ran</strong> to:<br />
- cukrzyca<br />
- nowotwory złośliwe<br />
- niewydolność nerek<br />
- choroba Leśniowskiego Crohna<br />
- Colitis Ulcerosa<br />
- jatrogenne przetoki jelitowe
<strong>Leczenie</strong> <strong>ran</strong> urazowych<br />
1. Dezynfekcja skóry wokół <strong>ran</strong>y.<br />
2. Znieczulenie miejscowe <strong>ran</strong>y.<br />
3. Oczyszczenie samej <strong>ran</strong>y(usuniecie skrzeplin, ciał obcych)<br />
4. Szczelne zeszycie <strong>ran</strong>y(jest to możliwe tylko w <strong>ran</strong>ach<br />
czystych lub <strong>ran</strong>ach spowodowanych stłuczoną szybą do 6h<br />
po wypadku.<br />
5. Pozostawienie w <strong>ran</strong>ie drenu.
Postępowanie z <strong>ran</strong>ami zabrudzonymi<br />
1. Dezynfekcja skóry wokół <strong>ran</strong>y.<br />
2. Znieczulenie miejscowe <strong>ran</strong>y.<br />
3. Odroczenie zawiązania nitek o kilka dni.<br />
4. Zawiązanie szwów po ocenie procesu gojenia w dnie <strong>ran</strong>yszew<br />
pierwotny odroczony.<br />
5. Pozostawienie drenu w dnie <strong>ran</strong>y.
Postępowanie w <strong>ran</strong>ach bardzo zabrudzonych:<br />
1. Pozostawienie <strong>ran</strong>y otwartej do gojenia przez ziarninowanie<br />
lub<br />
2. Wycięcie zakażonych, martwych brzegów <strong>ran</strong>y i zeszycie<br />
z pozostawieniem drenu.
Zakażenia <strong>ran</strong>:<br />
- tężec<br />
- zgorzel gazowa
Tężec – choroba powstająca w następstwie<br />
zakażenia <strong>ran</strong>y beztlenowymi bakteriami<br />
(Clostridium tetani). Znajdują się one w<br />
postaci zarodników w ziemi, kurzu<br />
ulicznym i odchodach zwierząt. Laseczki<br />
tężca nie przenikają do krwiobiegu.<br />
Rozwijają się w <strong>ran</strong>ie, a działają przez<br />
toksyny, które uszkadzają układ<br />
nerwowy.
Objawy kliniczne:<br />
- złe samopoczucie<br />
- wzmożone napięcie mięśni<br />
- wzmożona potliwość<br />
- wzmożone napięcie mięśni żwaczy – prowadzące do<br />
szczękościsku<br />
- napady prężeń tężcowych<br />
- wzrost ciśnienia tętniczego krwi<br />
- zaburzenia połykania<br />
- kurcze mięśni oddechowych i zapalenie płuc<br />
- bolesne skurcze mięśni prążkowanych całego ciała
Rozpoznanie:<br />
- opiera się wyłącznie na obrazie klinicznym,<br />
ponieważ wyhodowanie drobnoustroju jest<br />
trudne, a czasem niemożliwe
Zapobieganie wystąpieniu tężca<br />
u osób, które uległy z<strong>ran</strong>ieniu polega na:<br />
. Dokładnym oczyszczeniu <strong>ran</strong>y.<br />
. Zastosowaniu antybiotyków, zwłaszcza penicylin i tetracyklin.<br />
. Uodpornieniu czynnym (szczepienie anatoksyną) lub<br />
czynno - biernym (szczepienie anatoksyną i antytoksyną )
Uodpornienie czynno – bierne należy<br />
zastosować tym z<strong>ran</strong>ionym osobom,<br />
które:<br />
- nie były szczepione przeciw tężcowi<br />
- nie otrzymały wszystkich dawek podstawowego szczepienia<br />
- otrzymały ostatnią dawkę szczepionki ponad 8 lat temu
Zabieg uodparniania czynno – biernego<br />
polega na:<br />
- głębokim podskórnym wstrzyknięciu w ramię 1 ml szczepionki<br />
przeciwtężcowej – anatoksyny<br />
- ponownym wstrzyknięciu (zmienioną strzykawką i igłą)po upływie<br />
20 min, w drugie ramię 3000 j. surowicy przeciwtężcowej<br />
po wykonaniu śródskórnej próby uczuleniowej<br />
- kontynuowanie szczepienia podstawowego przeciw tężcowi zgodnie<br />
z zaleceniami producenta szczepionki (druga dawka po upływie 1<br />
miesiąca, trzecia po upływie od 6 – 12 miesięcy od drugiej)
OBRAŻENIA KLATKI<br />
PIERSIOWEJ
EPIDEMIOLOGIA<br />
Obrażenia klatki piersiowej stanowią około 1.6-16% wszystkich<br />
obrażeń ciała.<br />
Najczęściej dochodzi do nich w następstwie:<br />
1.wypadki komunikacyjne<br />
2. upadki<br />
3. pobicia<br />
W Europie ogólna śmiertelność w następstwie obrażeń klatki piersiowej<br />
waha się w g<strong>ran</strong>icach 11-19%.<br />
W Polsce śmiertelność w wyniku obrażeń klatki piersiowej wynosi 7-9%.<br />
Połowa zgonów , do których dochodzi w wyniku obrażeń klatki piersiowej<br />
ma miejsce w pierwszych 24 godzinach po urazie.
KLASYFIKACJA OBRAŻEŃ<br />
KLATKI PIERSIOWEJ<br />
Rozróżnia się dwie zasadnicze grupy obrażeń klatki piersiowej:<br />
- obrażenia nieprzenikające (tępe, zamknięte)<br />
- obrażenia przenikające (ostre, otwarte)<br />
Obrażenia ściany klatki piersiowej występują w obrębie:<br />
- powłok miękkich (skóry, tkanki podskórnej, powięzi oraz mięśni)<br />
- kośćca klatki piersiowej<br />
Obrażenia powłok miękkich są to różnego rodzaju <strong>ran</strong>y- najczęściej <strong>ran</strong>y<br />
kłute. Odrębny rodzaj obrażeń powłok miękkich stanowią <strong>ran</strong>y<br />
postrzałowe, które bardzo rzadko przebiegają wyłącznie w powłokach<br />
miękkich, a znacznie częściej przenikają w głąb klatki piersiowej<br />
uszkadzając narządy wewnętrzne.
OBRAŻENIA KOŚĆCA KLATKI<br />
PIERSIOWEJ<br />
Wśród obrażeń kośćca klatki piersiowej rozróżnia się:<br />
- złamanie żeber<br />
- złamanie mostka<br />
- złamanie obojczyka<br />
- złamanie łopatki<br />
- złamanie kręgosłupa piersiowego
ZŁAMANIE ŻEBER<br />
Złamanie żeber może dotyczyć jednego, dwóch lub większej<br />
liczby żeber. Najczęściej dochodzi do złamań żeber IV-X z<br />
jednoczesnym rozerwaniem połączenia kostno-chrzęstnego.<br />
Najrzadziej ulegają uszkodzeniom żebra : I,II,III, gdyż są one<br />
osłonięte obojczykiem, łopatką i obręczą barkową. Złamaniom żeber<br />
XI i XII mogą towarzyszyć uszkodzenia wątroby, śledziony, nerek<br />
i kręgosłupa.
Objawy kliniczne:<br />
- ból ( nasilający się podczas kaszlu, głębokim oddychaniu<br />
i ucisku)<br />
- duszność<br />
- tachypnoe<br />
- spłycenie oddechu
Rozpoznanie:<br />
- Obraz kliniczny<br />
- Rtg klatki piersiowej w dwóch projekcjach- (przednio-tylnej,<br />
bocznej)<br />
- TK<br />
- USG
Wybór sposobu postępowania w<br />
przypadku złamania żebra zależy od:<br />
- umiejscowienia i rozległości złamania<br />
- obrażeń współistniejących w obrębie klatki piersiowej i w innych<br />
okolicach ciała<br />
- dynamiki rozwoju objawów klinicznych<br />
- wieku poszkodowanego, współwystępujących chorób
<strong>Leczenie</strong>:<br />
W większości przypadków stosuje się leczenie zachowawcze,<br />
które obejmuje podawanie środków przeciwbólowych, dbałość<br />
o właściwe oddychanie i odkrztuszanie oraz oczyszczanie dróg<br />
oddechowych. Stosuje się również blokady nerwów międzyżebrowych<br />
na wysokości złamanych żeber.<br />
W wyb<strong>ran</strong>ych przypadkach stosuje się leczenie operacyjne, polegające<br />
na zespoleniu odłamów żeber szwem kostnym lub na stabilizacji<br />
poszczególnych żeber poprzez ich przytwierdzenie do sąsiednich,<br />
niezłamanych odcinków żeber.
WIOTKA KLATKA PIERSIOWA<br />
Wiotka klatka piersiowa- pojęciem tym określa się rozległe<br />
złamanie 2,3 lub większej liczby żeber(w odcinkach przednich<br />
i tylnych) lub utratę połączenia z mostkiem, która prowadzi<br />
do powstawania opacznych (paradoksalnych) ruchów<br />
oddechowych ściany klatki piersiowej.
Objawy kliniczne:<br />
- duszność<br />
- oddech opaczny<br />
- niewydolność oddechowa
- Objawy kliniczne<br />
- Rtg klatki piersiowej<br />
- USG<br />
- TK<br />
Rozpoznanie:
<strong>Leczenie</strong>:<br />
W leczeniu wiotkiej klatki piersiowej najczęściej stosuje się<br />
„unieruchomienie wewnętrzne”- stabilizacja wewnętrzna,<br />
które polega na tym, że u uśpionego chorego prowadzi się oddech<br />
kontrolowany ze zwiększonym ciśnieniem wdechowym.<br />
Klatka piersiowa jest wówczas rozprężana od wewnątrz, co sprzyja<br />
stabilizacji odłamów kostnych żeber i wypychaniu wyłamanego<br />
„okna kostnego” w trakcie wdechu. Pozwala to na rozprężenie płuca,<br />
ułatwia właściwa wymianę oddechowa oraz zapobiega powstaniu<br />
niedodmy i stanów zapalnych, a także narastaniu niewydolności<br />
oddechowej.
POURAZOWA ODMA, KRWIAK W<br />
JAMIE OPŁUCNEJ<br />
Odma otwarta to stan, w którym powietrze z otoczenia przedostaje<br />
się przez <strong>ran</strong>ę w ścianie klatki piersiowej do jamy opłucnej<br />
i z powrotem.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- odgłos opukowy nadmiernie jawny<br />
- ściszony szmer pęcherzykowy
Rozpoznanie:<br />
- Obraz kliniczny<br />
- Rtg klatki piersiowej
<strong>Leczenie</strong>:<br />
Doraźnie należy jak najszybciej przerwać komunikacje jamy opłucnej<br />
z otoczeniem poprzez osłonięcie <strong>ran</strong>y szczelnym jałowym<br />
opatrunkiem i nasączenie bezpośrednio przylegających do powłok<br />
warstw gazy jałowa parafina lub sterylnym płynem, co zapobiega<br />
przedostawaniu się powietrza do jamy opłucnej.<br />
<strong>Leczenie</strong> szpitalne polega na chirurgicznym opracowaniu <strong>ran</strong>y oraz<br />
wprowadzeniu do jamy opłucnej drenu, połączonego na zewnątrz<br />
zestawem ssącym. Drenaż usuwa się po uzyskaniu rozprężenia płuca,<br />
zwykle w 2-3 dobie.
Odma prężna<br />
Odma prężna- „odma zastawkowa” to stan, w którym obecność<br />
powietrza w jamie opłucnej „dopełnia się” przy każdym wdechu,<br />
powodując zwiększanie się ciśnienia.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- duszność<br />
- niewydolność oddechowa<br />
- niewydolność krążenia
Rozpoznanie:<br />
- Obraz kliniczny<br />
- Rtg klatki piersiowej<br />
- TK<br />
- USG<br />
- Gazometria
<strong>Leczenie</strong>:<br />
Nakłucie jamy opłucnej igłą- powietrze wydobywa się na<br />
zewnątrz pod dużym ciśnieniem, z wyraźnym sykiem.<br />
W warunkach szpitalnych wykonuje się drenaż ssący.
Pourazowa odma podskórna<br />
Pourazowa odma podskórna – rozedma podskórna lub odma tkankowa,<br />
jest to stan, w którym powietrze z jamy opłucnej lub śródpiersia<br />
przedostaje się do tkanek miękkich powłok klatki piersiowej.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- obecność trzeszczących pęcherzyków powietrza wyczuwalnych<br />
przy dotyku<br />
- odgłos opukowy jawny<br />
- trzeszczenie oraz osłabienie lub brak szmeru pęcherzykowego<br />
- uwypuklanie się powłok klatki piersiowej<br />
- obrzęk szyi i twarzy
Rozpoznanie:<br />
Rozpoznanie:<br />
- Rtg klatki piersiowej<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
W leczeniu najważniejsze jest wykonanie drenażu<br />
opłucnowego.
Odma śródpiersiowa<br />
Odma śródpiersiowa jest stanem, w którym powietrze<br />
z uszkodzonego drzewa oskrzelowego, tchawicy lub przełyku<br />
przedostaje się do śródpiersia.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- odma podskórna w okolicy dolnej części szyi<br />
- gromadzenie się powietrza w śródpiersiu może doprowadzić<br />
do rozwoju niewydolności krążenia<br />
- zaburzenia rytmu serca<br />
- zwolnienie akcji serca aż do zatrzymania krążenia<br />
- niewydolność oddechowa( kaszel, duszność, sinica,<br />
nadmierne wypełnienie naczyń szyjnych, tachykardia,<br />
zmniejszenie ciśnienia tętniczego)
Rozpoznanie:<br />
- Objawy kliniczne<br />
- Rtg klatki piersiowej<br />
- TK<br />
Rozpoznanie<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
Konieczne jest leczenie obrażeń będących przyczyna powstania odmy<br />
śródpiersiowej oraz odbarczenie odmy. Odbarczenie polega na<br />
wprowadzeniu przez nacięcie skóry umiejscowione ponad rękojeścią<br />
mostka drenu do górnej części śródpiersia, tuż poza mostek.
Pourazowy krwiak jamy opłucnej<br />
Pourazowy krwiak jamy opłucnej powstaje w następstwie obrażeń<br />
klatki piersiowej, powodujących uszkodzenie opłucnej ściennej<br />
i tkanek miękkich, a szczególnie w wyniku rozerwania naczyń<br />
międzyżebrowych przez odłam kostny złamanego żebra i krew<br />
przedostaje się do jamy opłucnej.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- duszność<br />
- tachypnoe<br />
- kłucie w tej połowie klatki piersiowej, w której powstał krwiak<br />
- wstrząs krwotoczny( gdy większa ilość krwi przedostaje się do<br />
jamy opłucnej)
Rozpoznanie:<br />
- Objawy kliniczne<br />
- Rtg klatki piersiowej<br />
Rozpoznanie<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
Chory wymaga szybkiej interwencji obejmującej drenaż jamy<br />
opłucnej, który wykonuje się przez VI przestrzeń międzyżebrową,<br />
w linii pachowej przedniej lub środkowej. Jeśli objawy krwawienia<br />
narastają, należy rozważyć możliwość interwencji operacyjnej.
URASY SERCA<br />
Tępe urazy serca<br />
Przyczyna ponad 80% tępych obrażeń serca są wypadki komunikacyjne<br />
oraz upadki z wysokości.<br />
Najczęstszym tępym obrażeniem serca jest stłuczenie, które , które<br />
występuje u 10-30% chorych po urazach tępych. Uszkodzeniu prawie<br />
zawsze ulega prawa komora serca.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- nieswoiste bóle w klatce piersiowej<br />
- zaburzenia rytmu serca<br />
Rozległe uszkodzenia mięśnia sercowego mogą prowadzić do powstania<br />
krwiaków podwsierdziowych, podnasierdziowych lub śródściennych,<br />
a nawet stać się przyczyną odroczonego pęknięcia ściany serca.
Rozpoznanie<br />
Rozpoznanie:<br />
- Objawy kliniczne<br />
- EKG<br />
- ECHO<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
<strong>Leczenie</strong> polega obserwacji i wdrożeniu leczenia stosowanego w<br />
przypadkach zawału mięśnia sercowego.<br />
Jeśli konieczne jest podjecie leczenia operacyjnego,<br />
to najkorzystniejszym dostępem jest sternotomia pośrodkowa.
Urazy przenikające<br />
Najczęstszą przyczyną uszkodzeń serca są <strong>ran</strong>y kłute lub postrzałowe.<br />
Rany kłute lewej komory na ogół są niegroźne, gdyż jej grube ściany<br />
maja tendencje do obkurczania się, dzięki czemu krwawienie samoistne<br />
ulega zatrzymaniu.<br />
Znacznie groźniejsze są <strong>ran</strong>y prawej komory i prawego przedsionka,<br />
powodujące nasilone krwawienie, często doprowadzające w krótkim<br />
czasie do wstrząsu hipowolemicznego.<br />
Stan chorego z <strong>ran</strong>ą kłuta serca może być różny : od pełnej stabilności<br />
i braku objawów klinicznych do masywnego krwotoku z wszystkimi<br />
jego następstwami.
Rozpoznanie<br />
Rozpoznanie:<br />
- ECHO<br />
- TK spiralna<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
<strong>Leczenie</strong> polega na wykonaniu torakotomii przednio-bocznej przez<br />
V przestrzeń międzyżebrową.
Tamponada serca<br />
Rany drążące i urazy przenikające są najczęstszą przyczyną<br />
tamponady worka osierdziowego.<br />
Około 100-150ml płynu w worku osierdziowym wystarcza,<br />
by doprowadzić do ostrej tamponady serca.<br />
Objawy kliniczne:<br />
- zmniejszenie ciśnienia tętniczego<br />
- poszerzenie żył szyjnych<br />
- nitkowate tętno<br />
- osłabienie tonów serca<br />
- szmer nad sercem
Rozpoznanie<br />
Rozpoznanie:<br />
- ECHO<br />
- USG<br />
<strong>Leczenie</strong>:<br />
Niezwłoczne w tamponadzie jest odbarczenie worka osierdziowego.<br />
W razie poprawy stanu chorego po odbarczeniu worka osierdziowego<br />
i stwierdzeniu niewątpliwej tamponady serca, postępowaniem<br />
z wyboru jest sternotomia podłużna lub torakotomia przednio-boczna.
WSTRZĄS
Przyczyny i objawy wstrząsu<br />
trząs - jest pojęciem ogólnym oznaczającym nagłe załamanie sił i<br />
orszenie się stanu chorego niezależnie od przyczyny.<br />
niejszenie przepływu krwi przez tkanki powoduje niedostateczne<br />
patrzenie komórek w tlen i upośledzenie funkcji wielu narządów<br />
e wszystkich odmianach wstrząsu pewne objawy i wygląd pacjenta<br />
odobne:<br />
początkowy niepokój, potem apatia,<br />
skóra blada i chłodna, później pokryta kroplami potu,<br />
szybki oddech<br />
ciśnienie tętnicze skurczowe poniżej 80 mm Hg,<br />
później nieoznaczalne<br />
tętno bardzo szybkie, później niewyczuwalne
Wstrząs hipowolemiczny<br />
Wstrząs hipowolemiczny – zwany też oligowolemicznym –<br />
jest spowodowany prawdziwym zmniejszeniem wypełnienia<br />
naczyń krwionośnych wskutek nagłego ubytku krwi całkowitej<br />
lub osocza z przestrzeni naczyniowej.<br />
Przyczynami wstrząsu oligowolemicznego mogą być:<br />
- obfity krwotok, z <strong>ran</strong>, na skutek pęknięcia narządów wewnętrznych<br />
z wrzodu dwunastnicy, żylaków przełyku<br />
- rozległe oparzenia z ubytkiem osocza<br />
- ciężkie urazy, złamania, zmiażdżenia z utratą dużej ilości krwi<br />
i osocza do tkanek<br />
- utrata zewnętrzna płynu przez wymioty, biegunkę nadmierną diurezę<br />
(cukrzyca, moczówka), przedawkowanie leków moczopędnych,<br />
nadmierną utratą potu<br />
- utrata płynu do przestrzeni ciała: szybko narastające wodobrzusze,<br />
zapalenie otrzewnej, wysięk opłucnowy, niedrożność jelit
Objawy kliniczne<br />
W okresie wstrząsu wyrównawczego nie ma spadku ciśnienia tętniczego<br />
dzięki kompensacyjnemu obkurczeniu naczyń. Mimo to stwierdza się już<br />
wtedy bladość ochłodzenie i zwilgocenie skóry. Występuje tachykardia<br />
chory ma pragnienie i czuje się osłabiony.<br />
Gdy niedobór objętości narasta, powstaje wstrząs utrwalony.<br />
Chory skarży się na duszność, ziewa, jest senny i może wpaść w śpiączkę<br />
Stan pogarsza się dalej, ciśnienie i tętno staje się nieoznaczalne.<br />
Wskaźnik wstrząsowy ALLGOWERA<br />
Wskaźnik wstrząsowy :<br />
Częstość tętna/min :skurczowe ciśnienie tętnicze w mm Hg.
<strong>Leczenie</strong><br />
-Wygodnie ułożyć chorego, unieść kończyny dolne.<br />
-Zapewnić swobodny oddech. Usunąć przeszkodę oddechowe<br />
-Ogrzać chorego. Nadmiar ciepła jest szkodliwy.<br />
-Opanować ból i uspokoić lęk.<br />
-Przetaczać dożylnie płyny.
Krwotok wewnętrzny i zewnętrzny<br />
Krwotok - jest to przerwanie ciągłości naczynia krwionośnego i utrata<br />
krwi do tkanek, jam ciała (krwotok wewnętrzny) lub na zewnątrz<br />
organizmu (krwotok zewnętrzny). Utrata krwi od 1,5-2 litrów stanowi<br />
bezpośrednie zagrożenie dla życia.<br />
Ogólne objawy krwotoku:<br />
- bladość powłok ciała,<br />
- przyspieszone tętno.<br />
- spadek ciśnienia,<br />
- osłabienie,<br />
- szum w uszach, mroczki przed oczami,<br />
- zimny pot,<br />
- niepokój.
Krwotok wewnętrzny i zewnętrzny<br />
wpływ wystąpienia krwotoku na niektóre parametry życiowe
Pierwsza pomoc przy krwotoku<br />
zewnętrznym:<br />
- poszkodowanego należy ułożyć w pozycji leżącej lub pozycji<br />
przeciw-wstrząsowej (w przypadku dużych krwotoków),<br />
- jeżeli krwawienie dotyczy kończyny - unosimy ją,<br />
powyżej poziomu serca,<br />
- stosujemy ucisk doraźny na <strong>ran</strong>ę lub na najbliższą tętnicę<br />
doprowadzającą krew do <strong>ran</strong>y,
Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym:<br />
miejsca ucisku
Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym<br />
zakładamy jałowy opatrunek uciskowy:<br />
budowa i zasada działania opatrunku uciskowego: zatrzymywany jest<br />
przepływ tylko w wyb<strong>ran</strong>ej tętnicy, krążenie w kończynie odbywa<br />
się dalej poprzez sieć mniejszych, pobocznych naczyń krwionośnych
Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym<br />
- kontrolujemy tętno na z<strong>ran</strong>ionej kończynie,<br />
- sprawdzamy czynności życiowe poszkodowanego,<br />
- zapewniamy poszkodowanemu komfort termiczny i psychiczny,<br />
- w razie potrzeby wzywamy pogotowie.
Krwotoki wewnętrzne<br />
Krwawienia wewnętrznego nie jesteśmy w stanie zatamować,<br />
możemy jedynie zmniejszyć ilość wypływającej krwi.<br />
Objawy i pierwsza pomoc zależą od miejsca, gdzie krwotok<br />
występuje. Przy podejrzeniu krwotoku wewnętrznego zawsze<br />
wzywamy pogotowie.
Krwotoki wewnętrzne<br />
Utrata krwi do tkanek przy różnych typach złamań kostnych
Odpowiedzialność<br />
zawodowa pielęgniarek i<br />
położnych
Samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych powołany<br />
został dla sprawowania pieczy nad należytym<br />
wykonywaniem tych zawodów w g<strong>ran</strong>icach interesu<br />
publicznego i dla jego ochrony oraz w celu<br />
reprezentowania interesów zawodowych<br />
Zgodnie z art.. 38 ustawy (Dz.U.Nr 9,poz.45) członkowie<br />
samorządu podlegają odpowiedzialności za postępowanie<br />
sprzeczne z zasadami etyki zawodowej<br />
Czyn będący podstawą wszczęcia postępowania z zakresu<br />
odpowiedzialności zawodowej, może naruszyć<br />
jednocześnie normy prawa karnego, a co za tym idzie<br />
może skutkować nawet dwukrotnym uka<strong>ran</strong>iem<br />
pielęgniarki, położnej za ten sam czyn. Zarówno w ramach<br />
postępowania z zakresu odpowiedzialności zawodowej jak<br />
również postepowania karnego
Śmierć obwinionej pielęgniarki, położnej przed<br />
zakończeniem postępowania nie przekreśla możliwości<br />
dalszego jego prowadzenia<br />
Może bowiem toczyć się ono nadal, jeżeli zażąda tego w<br />
terminie dwóch miesięcy od daty zgonu obwinionego jego<br />
małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.
Organy orzekające w<br />
sprawach<br />
odpowiedzialności<br />
zawodowej<br />
I Instancja- okręgowy sąd piel. i poł. działający w ramach<br />
tej izby, której obwiniona pielęgniarka lub położna jest<br />
członkiem<br />
II Instancja- Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych<br />
Sąd apelacyjny- sąd pracy i ubezpieczeń społecznychrozpatrujący<br />
odwołania od wydanych w drugiej instancji<br />
orzeczeń Naczelnego Sądu
Jeżeli czyn z zakresu odpowiedzialności zawodowej<br />
popełnią wspólnie członkowie różnych okręgowych izb<br />
pielęgniarek i położnych, o właściwości sądu decydować<br />
będzie miejsce popełnienia przewinienia zawodowego
Katalog kar<br />
Upomnienia<br />
Nagany<br />
Zakaz pełnienia funkcji kierowniczych na okres od 1 do 5<br />
lat<br />
Zawieszenie prawa wykonywania zawodu pielęgniarki lub<br />
położnej na okres od 6 m- cy do 3 lat<br />
Pozbawienie prawa wykonywania zawodu pielęgniarki lub<br />
położnej
Skutki orzeczeń<br />
Pielęgniarka lub położna zawieszona w prawie<br />
wykonywania zawodu lub tymczasowo zawieszona w<br />
czynnościach zawodowych nie może wykonywać praktyki<br />
zawodowej w żadnej formie<br />
Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu pociąga za<br />
sobą skreślenie z listy członków okręgowej izby bez prawa<br />
ubiegania się o ponowny wpis.<br />
W razie uniewinnienia lub umorzenia postępowania<br />
pielęgniarka lub położna powinna być ponownie<br />
zatrudniona przez swojego pracodawcę, jeżeli zgłosi<br />
gotowość powrotu w ciągu 14 dni od uprawomocnienia się<br />
orzeczenia uniewinniającego
W takim przypadku przysługuje pielęgniarce i położnej<br />
roszczenie o odszkodowanie za szkodę<br />
Roszczenie o odszkodowanie wygasa w razie nie<br />
zgłoszenia wniosku w terminie rocznym od daty<br />
uprawomocnienia się orzeczenia
Rejestr uka<strong>ran</strong>ych<br />
Rejestr uka<strong>ran</strong>ych pielęgniarek i położnych prowadzi<br />
Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych<br />
Usunięcie z tego rejestru zapisu o uka<strong>ran</strong>iu następuje z<br />
urzędu po upływie:<br />
1 roku w przypadku nagany lub upomnienia<br />
2 lat w przypadku zakazu pełnienia funkcji kierowniczych<br />
3 lat od zakończenia kary zawieszenia prawa<br />
wykonywania zawodu<br />
Z rejestru nie usuwa się zapisu o karze pozbawienia prawa<br />
do wykonywania zawodu
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ<br />
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ
Change language