Libri i Mësuesit

Disa aktivitete të tjera që duhet të përfshijnë ky aktivitet:
a-Bërja e një modeli, duke e vizatuar dhe kryerja e aktiviteteve.
b-Shikimi dhe investigimi i punës së hershme të artit në vendin tonë gjatë periudhës së mesjetës.
c-Ritregimi i historisë me mënyrë orale duke lujtur role.
‣ Leximi i tregimeve dhe veprave letrare me karakter historik.
Një lexim i mirë i një tregimi mund të mos ketë efektet dramatike të një tregimi historik por
mund të jetë një mjet efektiv në mësimdhënien e historisë. Shumë nga teknikat se si të përdorim
tregimet në mësimin e historisë i përmendëm më lart.
Nevoja për të qënë komplet familjar me tregimin dhe me bekgraundin historik, nevoja për të
identifikuar dhe shpjeguar gjuhën dhe koncepet historike, përdorimi i vlerave të artit dhe provave
gjatë leximit të tregimit, përdorimi i zërit si dhe rëndësia e vazhdimit të diskutimit me nxënësit në
klasë e bën të domosdoshëm tregimin dhe letërsinë artistike më karakter historik.
‣ Për nxënësit e shkollës fillore
Tregimet edhe ato që nuk janë me përmbajtjeje historike mund ti ndihmojnë fëmijët e
vegjël të kupojnë vazhdimësinë, shkaqet, pasojat dhe për të zhvilluar empathinë për të tjerët. Kur
zgjidhen tregimet, mësuesit duhet të përfshijnë ato tregime që janë me përmbajtje dhe në
përputhje me kurrikulin e historisë.Po i ilustrojmë me disa shembuj.
Shembull Nr.1
“EMBLEMAT E PRINCIPATAVE ARBRE”
Emblema është një shenjë dalluese me figura simbolike, që përfaqëson një shtet, një
principatë, një parti, një shoqatë, një firmë tregëtare etj.
Ajo riprodhohet në flamur, në monedha, në vula, në shkresa, në fasada ndërtesash zyrtare,
në pllakata etj.
Emblemat janë futur në përdorim që në kohët e lashta.Në Arbëri ato filluan të përdoren
dendur në periudhën e formimit të principatave arbre, siç ishin ato të Topiajve “Princit të
Arbërisë”, Muzakajve në Berat, Balshajve në Shkodër, Dukagjinëve në Lezhë, Zenevizëve në
Gjirokastër, Kastriotëve etj.
Figurat dhe ngjyrat në emblema kanë kuptimin e tyre.Kështu p.sh shqiponja simbolizon
forcën, lirinë; luani guximin, fuqinë; pëllumbi paqen; gjeli trimërinë; palloi mburrjen; ujku
zemërimin, lakminë etj.
Ngjyra e kaltër përfaqëson madhështinë, bukurinë, qartësinë;
e kuqja burrërinë, gjakun e dedhur për liri; e zeza hidhërimin, robërinë dhe modestinë; e gjelbërta
shpresën, lirinë; e arta pasurinë, forcën, besnikërinë; e argjendta pastërtinë dhe thjeshtësinë.
Kështu, Kastriotët kishin për stemë ose emblemë të tyre shqiponjën e zezë dykrenare mbi
fushë të kuqe, që më vonë u bë flamuri kombëtar i shqipëtarëve.
Emblema e Topiajve përfaqësohej nga një luan i kurorëzuar.
Balshajt kishin në stemën e tyre ujkun.
Dukagjinët kishin shqiponjën e zezë me një kokë në fushën e bardhë.
Emblema e Republikës së Shqipërisë është ajo e trashëguar që nga koha e Skënderbeut.
“I DUA SHUMË SHQIPTARËT”
Bajron
“…Me të vërtetë që unë e kam parë Shqipërinë më shumë e çdo anglez tjetër ( përveç zotit Lik),
sepse është vizituar rrallë, ndonëse i bollshëm në stoli natyre më tepër se krahinat klasike të
Greqisë…”