Libri i Mësuesit

Që tregimet historike të kenë sukses duhen planifikuar dhe strukturuar mirë. Për fëmijët e
shkollës fillore linjat e historisë janë të thjeshta. Numri i karaktereve duhet të jetë i limituar dhe
historia duhet të tregojë episodet më të bukura ose më të rëndësishme. Për shembull, tregimet për
vendlindjen mund të ndahen në disa stade.
Në qoftë se struktura është e qartë atëherë dhe detajet e tregimit mund të planifikohen. E
rëndësishme është për përfshirjen e detajeve të vendlindjes, të jetës së njerëzve të thjeshtë dhe
mënyrës së tyre të jetesës.Fjalori dhe konceptet e paarritshme për fëmijët duhet të përcaktohen:
për shembull, disa nga këto mund të thuhen në kontekste të ndryshme pëpara tregimit të historisë,
gjatë kësaj, elemente të tjerë duhet ti bashkangjiten historisë duke u shpjeguar përgjatë proçesit të
tregimit. Një nga teknikat më efektive për të thjeshtuar gjuhën, është të përdorësh gjuhën letrare.
Planifikimi i tregimit historik duhet gjithashtu të përfshijë identifikimin e ilustrimeve ose
copëzave të provave. Ilustrimet e ndryshme piktura mesjetare dhe libra të vjetër që tregojnë
historinë e vendlindjes dhe një kopje e këtyre vizatimeve mund të përdoret nga fëmijët.
• Hapi tretë. Paraqitja e tregimit.
Duke mbajtur kontakt me sy me fëmijët, mësuesi mund të tërheqë vëmëndjen e
tyre,vlerëson me saktësi sa është kuptuar secili episod, dhe e rregullon atë në qoftë se është i
nevojshëm. Ndryshimi dhe kontrasti nuk duhet vetëm në skena, ngritja dhe shpejtësia e zërit e
bën tregimin interesant dhe të gjallë dhe gjithashtu mësuesi duhet të dijë si të përdorë pauzat
dramatike. Së fundi, gjestet dhe lëvizjet mund të përcjellin një kuptim më të mirë nga
nxënësit
• Hapi katërt. Diskutimi.
Një tregim historik i mirë duhet të përfshijë diskutime dhe pyetje. Kjo duhet të bazohet në
disa nivele:
• Hartimi i pyetjeve për të sqaruar episodet gjatë tregimit historik.
• Diskutime dhe aktivitete të tjera që përforcojnë mësimin e historisë.
• Diskutime për shkaqet dhe pasojat.
• Diskutime mbi emocionet dhe situatat e ndryshme. Është e rëndësishme që këto pyetje dhe
ato mbi shkaqet dhe pasojat të jenë të hapura. Fëmijët duhet të inkurajohen që të
diskutojnë lirshëm, pamvarësisht nga përgjigja e saktë apo jo.
• Identifikimi i elementëve të tregimit të cilët mund të jenë të vërtetë dhe ato të imagjinuar.
Shumica e fëmijëve në klasën e tretë dhe të katërt zakonisht i identifikojnë përrallat në
pjesët e tregimit, por disa e humbin të gjithë tregimin për shkak se një pjesë nuk janë
reale. Fëmijët duhet të inkurajohen që ta shpjegojnë pse një pjesë e tregimit nuk është e
vërtetë është fallco apo i tërë tregimi, diskutimi duhet të fillojë me shpjegimin e
ekzagjerimit që në këtë mënyrë fëmija ta kuptojë pse mund të jetë përdorur.
• Diskutimet mbi të vërtetat dhe jo të vërtetat e tregimeve të drejtojnë drejt riekzaminimit të
provave që mund të ekzistojnë.
Aktivitete që nxisin vazhdimësinë e vlerësimit, të shkakut dhe pasojës:
1-Përshtatja e një serie vizatimesh që ata të tregojnë historinë.
2-Identifikimi i fillimit, mesit dhe fundin e tregimit historisë.
3-Zgjedhja e dy ose tre vizatimeve më të rëndësishme për të treguar historinë.
4-Diskutimi i nxënësve të ndryshëm për zgjedhjen e episodeve më të rëndësishëm të tregimit.
5-Dhënia jo e plotë e ilustrimeve, identifikoni ose vizatoni episodet që mungojnë.
6-Diskutimi si dhe pse gjërat ndryshojnë për karakteret e një tregimi.
7-Indentifikimi i shkakut të ngjarjeve dhe rezultatet e veprimit të karaktereve.
• Hapi pestë. Zbatimi