Nënë Tereza i duhet Durrësit - Albemigrant

“Nënë Tereza” i duhet Durrësit
[Gazeta Shqiptare, 22.3.2006]
Në shëtitoren bregdetare në Durrës, fare pranë portit, ka nja njëzet vjet që mbijeton një çiban:
monumenti i një njeriu me pushkë, që vrapon të japë kushtrimin komunist se erdhën armiqtë nga
deti. Sa herë kemi diskutuar për heqjen e asaj relikje të komunizmit, është jo vetëm anakronike
(jashtë kohës), por edhe e dëmshme për imazhin aq të diskutueshëm të Shqipërisë—megjithatë, ai
është aty! Nejse, më mirë vonë se kurrë.
A ka pritje më të mirë për të huajt, paraqitje më të mirë për Durrësin dhe Shqipërinë, nëse
pamja e parë nga deti, do të ishte figura e një shenjtoreje, statuja e Nënë Terezës. Në “dylbitë” e
evropianëve do të fokusohej shënjëtorja e madhe shqiptare, e jo më si deri tani, një “njeri me
pushkë”.
Durrësi është një nga pikat kryesore ku fillon koridori i 8-të, nëpër të cilin priten të vërshojnë
mallra, njerëz, kulturë e aktivitete nga më të larmishmit, nga perëndimi në lindje, dhe anasjelltas.
Nuk besojmë të ketë shqiptarë që nuk e mirëpresin këtë koridor. Po si i mirëpresim ne shqiptarët të
huajt që do të kalojnë nëpër këtë korridor?! Themi se duhet t’i mirëpresim sa më mirë, sepse është
edhe në leverdinë tonë. Por nuk është fare mirëpritje, nëse i presim me pushkë, e jo me mirësi—e ku
ka mirësi më të madhe se ajo e Nënë Terezës!
Nuk ka figurë më të përshtatëshme për të zevendësuar atë monumentin komunist, sesa
një statujë e Nënë Terezës.
Do të ishte një reagim pozitiv yni, zëvendësimi i një “simboli të komunizmit” me një simbol
të mirësisë, të fesë. Ky zëvendësim do të ishte një mesazh i mirëpritur, meqë bota, pikërisht këtë
periudhë, po na e rikujton antikomunizmin, të cilin po fillonim ta harronim! Figura e një
shenjtoreje, aq më tepër katolike, të cilët komunizmi i kishte veçanërisht në plan të parë të
persekutimit, do të ishte simbol i pendesës sonë, për të kaluarën tonë të ndotur me prishjen e kishave
dhe xhamive, me luftën e paprecedent kundër të gjithë feve.
“Nënë Tereza” është komplementare me shumë nga ne shqiptarët e tjerë, sepse na plotëson
me ëmbëlsinë e saj, me sakrificën e saj sublime për jetën e të tjerëve, me globalizmin e saj: ajo shkoi
nga Shqipëria të ndihmojë njerëzit në Indi, në anën tjetër të botës.
Statuja e Nënë Terezës, do të ishte edhe një pikë lidhjeje e perëndimit të krishterë, me ne që
jemi me shumicë myslimanë. Do të ishte në përputhje të plotë me vllazërimin tonë fetar, katolikë,
ortodoksë dhe myslimanë. Do të ishte një lidhje e natyrshme me rrënjët tona katolike, gjë që veçse
do t’i forconte dy mbishartesat tona më të vona, si atë myslimane, si edhe atë ortodokse, e që të tilla
duhet të mbeten: diversiteti sjell siguri dhe qëndrueshmëri.
E Durrësi, ka edhe historinë e vet të lidhur me fenë katolike të Nënë Terezës. Është Durrësi
që ka tradita të lashta të krishtera, që datojnë jo shumë më vonë se të vetë qendrës së katolicizmit,
Italisë. Në Durrës, ka patur katolikë të thjeshtë e klerikë katolikë që luftuan për lirinë e të gjithë
shqiptarëve, pa dallime fetare: Dom Nikollë Kaçorri, për ta përmendur si një nga përfaqësuesit më të
respektuar të katolikëve të Durrësit, ishte një patriot, që arriti deri në postin e zëvendëskryeministrit

të qeverisë së parë shqiptare, asaj me kryeministër Ismail Qemalin. Një “Nënë Terezë” në bregun e
detit, do të ishte si të ishte vënë një monument për vetë Dom Nikollë Kaçorrin, e përsa e sa
personalitete katolike që banuan këtu.
Për lexuesit me prirje luftarake, do të thonim se “Nënë Tereza” është karshillëku më i mirë
që do t’u jepnim armikut të përbashkët, terorizmit me sllogane fetare, që nga ai me inkuizicione e
deri tek ky me Bin Ladena: ne jemi të bashkuar, të tre fetë në një, në shqiptarizëm, në evropianizëm.
Shpresojmë të kemi sensibilizuar Bashkinë e Durrësit, si edhe kryeministrin aktual, që në
shenjë të bashkëpunimit të pushteteve, qëndror-lokal, ta thyejnë akullin e politikës konfliktuale, me
zëvendësimin e “komunistit me pushkë”, me “shenjëtoren Nënë Tereza”.
Bashkim Kopliku
Durrës, më 20.3.2006