NaszaParaf 2010_Nr3__F-do internetu__.indd - Nasza Parafia

ISSN 1733–5140
Nr 3 (168) 2010
28.03.2010 r.
Rok XV
2,00 z³
Pismo redagowane przez wiernych obu paraÞi w Obornikach Śląskich
Albrecht Dürer „Zstąpienie do otchłani”
e – mail: graphito@poczta.wp.pl, http: //www.naszaparafia.sds.pl

Niedziela Palmowa
Słowo na dziś
Co się stało na krzyżu?
„Wielokrotnie i na różne sposoby
przemawiał niegdyś Bóg do ojców
naszych przez proroków, a w tych
ostatecznych dniach przemówił do
nas przez Syna” (Hbr 1, 1n) – w takich
słowach Autor Listu do Hebrajczyków
zwraca naszą uwagę na wyjątkowość
chwili, która jest związana
z wejściem Boga w życie ludzi w Osobie
Jezusa Chrystusa.
Bóg przemawia do człowiekowi
każdego dnia i czyni to na różne
sposoby, jednak najwymowniej
czyni to w swoim Krzyżu, który jest symbolem
poświęcenia, miłości i bezgranicznego
oddania, ale przede cierpienia, dzięki
któremu zostaliśmy odkupieni. To właśnie
przez Krzyż Chrystusa jesteśmy w stanie
z pomocą Bożej łaski wzrastać w wierze
i podążać drogą prawdy i dobra do celu,
jakim jest życie wieczne w zjednoczeniu
z samym Bogiem.
Niedziela Palmowa, a w sposób szczególny
odczytywany fragment męki Pańskiej,
przybliża nas do wielkiego misterium Triduum
Paschalnego. Aby lepiej zrozumieć zmartwychwstanie
Jezusa trzeba nam w pierwszej
kolejności zrozumieć sens Jego cierpienia
i rolę, jaką odegrało ono w historii zbawienia
każdego człowieka. To właśnie ono udoskonala
naszą relację z Bogiem i przybliża
nas do Niego. Niech ta wyjątkowa niedziela
okresu Wielkiego Postu – Niedziela Palmowa
2
– będzie okazją do głębszej refleksji nad
męką i śmiercią Chrystusa, które prowadzą do
naszego zmartwychwstania z grzechu i wszelkiej
niedoskonałości.
ks. Michał Meisner

Adoracja
Najświętszego
Sakramentu
Zostałem tu dla ciebie
I ciągle na ciebie czekam.
Chcę ogrzać cię swoją Miłością,
Chcę uleczyć twoje rany,
wysłuchać twoich trosk, kłopotów,
dodać ci sił i odwagi.
Chcę pokazać ci cel twojego życia,
Chcę rozpalić twe serce miłością, by
płonęło jak Moje,
Chcę pomóc ci zmienić się na lepsze,
Chcę cię uświęcić...
Chcę twojej modlitwy i ciszy,
Chcę ciebie słuchać i chcę być słuchany,
Zawsze mam czas dla ciebie,
czekam tu na ciebie,
Proszę, przyjdź.
Nie zwlekaj, bo zmiany wymagają czasu.
Dożywianie dzieci
rys. A. Gołecka
Brzdęk – będzie na zupę.
Brzdęk – wpadł obiad.
Pac – jedno dziecko ma zapewnione
obiady przez tydzień.
Brzdęk – kolejny obiad.
Brzdęk, brzdęk, brzdęk - te trzy razem
nakarmią jeden pusty brzuszek.
…
Więcej nie będzie, wszyscy już poszli do
domu.
Każdy grosz się liczy. Zebrane razem
pozwolą sÞ nansować obiady dzieciom
ze Szkoły Podstawowej nr 2, ze Szkoły
Podstawowej nr 3 i z Obornickiego
Gimnazjum.
***
Pan Jezus jest obecny w obu naszych
kościołach 24 godziny na dobę. Wystawienie
Najświętszego Sakramentu
w kościele Najświętszego Serca Pana
Jezusa codziennie (oprócz środy) pół
godziny przed Mszą świętą wieczorną
oraz w trzecią niedzielę miesiąca od godziny
15.00 do wieczornej Mszy św.
W kościele świętych Judy Tadeusza
i Antoniego Padewskiego adoracje są
w czwartki po Mszy św. wieczornej
(do godziny 20.00) oraz w pierwszą
niedzielę miesiąca od 15.00 do 17.00.
Zbiórka na dożywianie dzieci 7.03.10:
w paraÞi NSPJ zebrano 688 zł,
w paraÞi JTiAP 1927,44 zł,
w sumie 2615,44 zł.
Wykorzystanie środków za zbiórek na
dożywianie dzieci w naszych szkołach:
zebrano wykorzystano
styczeń 3033 zł 2605 zł
luty 2957 zł 2080 zł
marzec 2615 zł 2474 zł
Bóg zapłać!
3

Błogosławieństwo stołu
Przed uroczystym posiłkiem
w Niedzielę Zmartwychwstania
Pańskiego
Prowadzący zapala świecę na stole mówiąc:
Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.
Wszyscy: Prawdziwie zmartwychwstał.
Alleluja.
Ktoś z uczestników odczytuje
tekst:
Bracia i siostry, posłuchajcie
słów świętego
Pawła Apostoła do Tesaloniczan:
„Zawsze się radujcie,
nieustannie się módlcie.
W każdym położeniu dziękujcie,
taka jest bowiem
wola Boża w Jezusie Chrystusie
względem was”.
(1 Tes 5, 16-18)
Lub
Bracia i siostry, posłuchajcie
słów Ewangelii według
świętego Mateusza:
Jezus powiedział do swoich
uczniów: „Nie troszczcie
się zbytnio i nie mówcie:
”co będziemy jeść? Co będziemy pić?”.
Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego
wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód
o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość,
a to wszystko będzie wam dodane. (Mt
6,31ab.32b-33)
Po odczytaniu tekstu prowadzący mówi:
Módlmy się. Z radością wysławiamy Ciebie,
Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu
ukazałeś się uczniom przy łamaniu
chleba. Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością
spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj w braciach
przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij
nas jako biesiadników w Twoim królestwie.
Który żyjesz i królujesz na
wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
Po posiłku
Prowadzący:
Uczniowie poznali Pana.
Alleluja.
Wszyscy:
Przy łamaniu chleba.
Alleluja.
Prowadzący:
Módlmy się. Boże, źródło
życia, napełnij nasze serca
paschalną radością i podobnie
jak dałeś nam pokarm
pochodzący z ziemi, spraw,
aby zawsze trwało w nas
nowe życie, które wysłużył
nam Chrystus przez swoją
śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu
nam go udzielił. Który żyje i króluje na
wieki wieków
Wszyscy: Amen.
Za „Agendą liturgiczną
Maryi Niepokalanej” t.1 2008 r.
4

15 lat „Naszej Parafii”
5
marca 1995 r. ukazał się pierwszy numer
naszego pisma. Od tego dnia upłynęło już 15
lat. W tym czasie nasze pismo uległo wielu
zmianom. Inna jest szata graficzna, układ stron.
Staramy się, aby było one coraz lepsze. Gdy zaczynaliśmy
15 lat temu, nie zastanawialiśmy się,
jak będzie wyglądało nasze pismo za kilkanaście
lat. Wówczas była to dla nas perspektywa zbyt
odległa. Dzisiaj, gdy spoglądamy wstecz, wydaje
się, że tak niedawno zaczynaliśmy.
Pierwszy numer był kopiowany na kserokopiarce.
Nie wiedzieliśmy wówczas, ilu
znajdziemy czytelników. W pierwszą niedzielę
przygotowaliśmy 100 egzemplarzy i z niepewnością
czekaliśmy, jaki będzie na nie popyt.
Wszystkie numery rozeszły się w błyskawicznie,
co było dla nas przyjemną niespodzianką.
Na następną niedzielę skopiowaliśmy kolejne
egzemplarze. Kolejny numer wydaliśmy miesiąc
później, korzystając już z drukarni. I tak
się zaczęło i trwa do dzisiaj. Wydaliśmy do tej
pory 167 numerów (obecny jest 168). Udało się
nam również w tym czasie wydać kilka książek
oraz dwie broszurki. Jak na paraÞalne pisemko,
jest to całkiem niezły dorobek.
Mamy za sobą lepsze i gorsze czasy. Były takie
momenty, że wydawało się, iż nasz koniec jest bliski.
Prawie nikt nie przychodził na spotkania redakcji,
brakowało nam pomysłów, a trud wydania
gazetki obciążał jedną bądź dwie osoby. Jednak
dzięki przychodzącym od Was artykułom mogły
ukazywać się kolejne numery. Dzisiaj jest trochę
lepiej, przy kolejnych numerach pracuje kilka
osób. Brakuje nam jednak nowych redaktorów,
mogących poświęcić swój czas i zaangażowanie
na rzecz naszego pisemka.
Od samego początku duży wkład w powstawanie
gazetki – w każdym numerze - mieli
pracujący w Obornikach księża. Niektórzy
pełnili formalną funkcję asystenta kościelnego,
inni pomimo braku oÞcjalnej funkcji, chętnie
poświęcali swój czas i umiejętności, dzieląc się
z nami swoją wiedzą i umożliwiając pełnienie
przez gazetkę funkcji formacyjnej. Jesteśmy im
ogromnie wdzięczni, gdyż bez nich gazetka nie
byłaby tym, czym jest dzisiaj.
Nie byłoby też gazetki, gdyby nie zaangażowanie
świeckich redaktorów, pracujących
w miarę swoich możliwości i z większym lub
mniejszym zaangażowaniem oraz naszych specjalistów
od korekty, składu i druku – oni nie
mają zastępców – wkładających wysiłek w pracę
nad każdym numerem; choć bezpośrednio ich
nie widać, mają największy wpływ na graÞczny
kształt gazetki, na jej dobrą edytorską jakość.
Wszystkim tym osobom składam serdeczne
Bóg zapłać, gdyż bez nich nasza gazetka przestałaby
istnieć. Głęboko wierzę, że dobry Bóg
wynagrodzi ich trudy i wyrzeczenia obÞcie
obdarzając ich swoimi łaskami.
Zachęcam wszystkich Czytelników do
współredagowania naszej gazetki przez przysyłanie
nam swoich artykułów bądź przekazywanie
tematów, o których chcielibyście czytać.
Zapraszam również do przesyłania bądź przekazywania
redakcji pytań dotyczących problemów
religijnych, bądź życia naszych obornickich
paraÞi. Chcielibyśmy, aby nasza gazetka była jak
najbliżej swoich Czytelników i odpowiadała na
ich rzeczywiste potrzeby. Wszystkich chętnych
zapraszam do stałej współpracy na spotkaniach
redakcji. Odbywają się one w każdy poniedziałek
(z wyjątkiem drugiego poniedziałku po
ukazaniu się gazetki) o godz. 19.30 na plebanii
przy kościele NSPJ. Mam nadzieję, że nie zignorujecie
naszego zaproszenia.
Wszystkich Czytelników proszę natomiast
o modlitwę w intencji dzieła, które współtworzymy.
W ten sposób w jego realizację może
włączyć się każdy z Was, niezależnie od swoich
umiejętności i możliwości.
Robert Wrzesiński – redaktor naczelny
5

Chrześcijańska PASCHA
Pascha to uroczyste święto, które
dawnej uroczystości żydowskiej
nadaje nowe znaczenie. Żydzi
czcili pamięć uwolnienia ich spod jarzma
niewoli i oczekiwali wybawiciela
narodowego; chrześcijanie obchodząc
uroczyście swoje uwolnienie od grzechu
i śmierci, łączą się z Chrystusem
ukrzyżowanym i zmartwychwstałym,
aby mieć udział w Jego życiu wiecznym
i kierują swoje nadzieje ku Jego
chwalebnemu ponownemu przyjściu
(paruzji).
Niedzielą Męki Pańskiej (Palmową) rozpoczynamy
Wielki Tydzień, tydzień bezpośredniego
przeżywania pamiątki
przejścia (Paschy) naszego
Pana, Jezusa Chrystusa, ze
śmierci do życia. Pamiątka
ta jest centrum roku liturgicznym
Kościoła. Pascha
w Kościele katolickim jest
w szczególnie uroczyście
przeżywana tylko raz w roku,
w okresie Świąt Wielkanocnych.
Uroczystość przypada
w Wielką Noc (w tym roku
w noc z 3 na 4 kwietnia)
z soboty na niedzielę. Ta noc
jest pamiątką zmartwychwstania
Jezusa Chrystusa.
Od niej wywodzą się wszystkie Eucharystie
sprawowane w ciągu całego roku, a zwłaszcza
w każdą niedzielę.
Do tak ważnego wydarzenia w chrześcijańskim
życiu przygotowujemy się w tegorocznym
okresie 40-dniowego Wielkiego Postu, który
jeszcze trwa. W okresie tym uczestniczymy
w nabożeństwach pokutnych (Drodze Krzyżowej,
Gorzkich Żalach). Wysłuchujemy kazań
6
pasyjnych, staramy się przyjąć sakrament pojednania,
przebaczamy bliźnim i prosimy ich
o wybaczenie naszych przewinień w stosunku
do nich. Poprzez modlitwę, post i jałmużnę
staramy się o nasze nawrócenie. Tak naprawdę
zabiegamy o nasze przejście ze śmierci do życia
- o osiągnięcie życia wiecznego.
Nie osiągniemy jednak tego celu sami własnymi
siłami. To Bóg poprzez mieszkającego
w nas Ducha św. uzdalnia do przemiany serca.
To On pierwszy zawsze wychodzi z inicjatywą,
to On posługuje się w Kościele także ludźmi:
kapłanami, a niekiedy i ludźmi świeckimi, którzy
posłani przez Kościół głoszą Słowo Boże.
Słowo Boże ma moc wezwać nas do nawrócenia,
do wiary, wiara bowiem rodzi się ze słuchania.
W tym celu proboszczowie
w okresie Wielkiego Postu
organizują w paraÞach rekolekcje.
W paraÞi NSPJ trwały
od 17 do niedzieli 21 lutego
i prowadził je salwatorianin
ks. Dariusz Kopiec z Wrocławia.
W parafii JTiAP rekolekcje
trwały od 20 do 24
marca, a nauki głosił ks. Jacek
Wawrzyniak (były wikariusz
tej wspólnoty), także salwatorianin,
z Bielska Białej.
Przygotowanie się do pełnego
przeżycia Wielkiego
Tygodnia jest podstawowym
zadaniem każdego parafianina. Świadome
przeżycie chrześcijańskiej PASCHY wraz
z całonocnym czuwaniem wszystkich wiernych
całej wspólnoty paraÞalnej w tą wyjątkową,
jedyną w roku WIELKĄ NOC, jest wewnętrzną
potrzebą każdego wyznawcy Chrystusa i kolejną
okazją do przemiany naszego życia. Dlatego
chrześcijanin żyje od Paschy do Paschy. Szczyt
świętowania przypada w Wigilię Paschalną.

W tą noc cały Kościół
winien czuwać. Czuwanie
ma dzisiaj wyraz
symboliczny w liturgii
Wielkiej Soboty. Wspólnota
paraÞalna gromadzi
się późnym wieczorem
(powinno być już ciemno).
Liturgię rozpoczyna
ceremonia poświęcenia
ognia i zapalenia paschału.
Paschał symbolizuje
Chrystusa, który
jest Światłem. Światło
wchodzi do ciemności
grzechu każdego z nas.
Tę ciemność symbolizuje
mrok w świątyni, w której
oczekujemy na wprowadzenie
zapalonego
paschału i wysłuchania
uroczystego „Exultet”
(orędzia paschalnego).
Od śpiewu orędzia światło rozchodzi się wśród
ludu, gdyż Jezus Chrystus Zmartwychwstał
i jest wśród nas żywy. W liturgii następuje czas
wspominania wielkich wydarzeń w historii zbawienia.
Rozpoczyna się długa Liturgia Słowa.
Później Eucharystia, podczas której udzielany
jest Sakrament Chrztu – przyjmowanie nowych
członków do wspólnoty chrześcijan. Ci, którzy
przygotowywali się do przyjęcia wiary, nazwani
są katechumenami. W pierwszych wiekach
chrześcijaństwa jednocześnie z Sakramentem
Chrztu św. udzielany był także neoÞtom (nowym,
przyjmowanym do wspólnoty, członkom
Kościoła) sakrament Bierzmowania i Eucharystii.
Dzisiaj na ogół nie chrzci się osób dorosłych,
czasem jednak zdarzają się takie przypadki, co
jest doniosłym wydarzeniem we wspólnocie paraÞalnej.
Szkoda, że wydarzenia takie nie maja
charakteru wydarzenia publicznego, nie mają
wymiaru święta we wspólnocie. Nie stanowią
już dzisiaj jakże ważnego świadectwa wiary dla
współwyznawców Chrystusa a także dla niewierzących.
Nie chrzci
się także w tę noc dzieci
(głównie ze względów
praktycznych). W tą noc,
w tej części Eucharystii,
wprowadzono zwyczaj
odnawiania przyrzeczeń
chrzcielnych całej wspólnoty
paraÞalnej.
Na zakończenie wielkosobotniej
Eucharystii
udzielane jest błogosławieństwo
i z kościoła
wychodzi uroczysta procesja,
która przy dźwiękach
dzwonów obwieszcza
światu, że Chrystus
zmartwychwstał. W niektórych
paraÞach procesja
ma miejsce podczas
tzw. rezurekcji, tj. wcześnie
rano przed pierwszą
mszą św. uroczystości
Zmartwychwstania Pańskiego. Po procesji
każdy uczestniczący w nocnym czuwaniu
członek wspólnoty paraÞalnej udając się do
domu pozdrawia spotkanych przechodniów
chrześcijańskim wielkanocnym zawołaniem
„Chrystus zmartwychwstał” oczekując odpowiedzi
„Prawdziwie zmartwychwstał”.
Dawniejszą agapę spożywaną we wspólnocie
zastępuje dzisiaj uroczyste wielkanocne
śniadanie spożywane w gronie rodzinnym.
Zachęcam wszystkich paraÞan obu naszych
obornickich paraÞi do uczestnictwa w wieczornych
zgromadzeniach w naszych kościołach.
Niech nikogo nie zabraknie na czuwaniu
w WIELKĄ NOC.
Nie umieszczajmy w naszym świętowaniu
tradycyjnego święcenia pokarmów jako centralnego
wydarzenia Wielkiego Tygodnia.
Pamiętajmy, że próżna by była nasza wiara,
gdyby Chrystus nie zmartwychwstał.
Zbigniew Stachurski
16.03.2010
7

OD-NOWA
Zapraszamy na Seminarium
Odnowy Wiary, które odbędzie
się w Kościele p.w. św.
Judy Tadeusza i św. Antoniego
Padewskiego. Start we wtorek 13
kwietnia o godzinie 19:00…
…zaraz, ale co to takiego… czy to nie jakaś
sekta organizuje… no ale przecież ma się odbyć
w kościele… Odnowa? Po co mi odnowa, przecież
byłem ochrzczony, przyjąłem sakrament bierzmowania,
chodzę na Mszę Świętą w każdą niedzielę,
nie zabijam, nie kradnę, u mnie wszystko OK., nie
mam co odnawiać…
No właśnie, co to Odnowa w Duchu Świętym
i Seminarium Odnowy Wiary w Duchu Świętym?
Sama wiem, że ucząc się języka obcego muszę
przyswajać nowe słówka, a przede wszystkim je
powtarzać. Wystarczy, że na pół roku to odłożę, to
już część ucieka z mojej głowy, po roku to już połowy
nie pamiętam, a po kilku latach to nawet już wstyd
się przyznać, że się dany język obcy zna.
Podobnie jest z naszą wiarą, musi być nieustannie
odnawiana, umacniana, trzeba tą wiarę
pogłębiać, wtedy będzie prawdziwie częścią
naszego życia.
No i pewnie ktoś może się zapytać, ale jak to
zrobić, bo przecież nie ma czasu, nie jesteśmy teologami,
trudno jest coś zrozumieć czytając Pismo
Święte, to jak mam tą wiarę odnawiać, pogłębiać…?
No i w sumie z jednej strony to fakt, nie jest nam
łatwo, ale Pan Bóg o tym dobrze wie, dlatego nie
pozostawia nas samych z tym trudnym faktem,
ale obiecuje nam pomoc. Pan Bóg nie kończy na
obietnicy, ale ją spełnia! I właśnie tą obietnicą nam
daną jest Duch Święty. To właśnie Duch Święty
ma naszą wiarę ożywiać, umacniać, odnawiać, to
Duch Święty nas poucza, objawia to, co ukryte, to
właśnie On nas prowadzi. Ale czy to Jego działanie
8
dostrzegasz w swoim życiu? Czy prosisz Pana Boga
o Ducha Świętego? Czy zdajesz sobie sprawę jak
bardzo Go potrzebujesz?
Niestety wiele osób prawie ignoruje fakt Jego
istnienia, jakby był „martwą” Osobą Trójcy Przenajświętszej.
Ja też dużo wcześniej nie dostrzegałam
Jego obecności. Ciągle mówiło się tylko o Panu
Bogu i o Jezusie, a Ducha Świętego dostrzegłam tylko
w Sakramencie Bierzmowania, i tyle… Nie modliłam
się do Ducha Świętego, nie prosiłam Go o dary, które
pragnie nam dawać, zawsze koncentrowałam się tylko
na Panu Bogu i Jezusie… a co z Duchem Świętym…?
Przecież Trójca Święta stanowi JEDNOŚĆ! Dlaczego
więc tak często o Nim zapominamy…
Wiele rzeczy jest dla nas trudnych do zrozumienia,
wielu rzeczy nie wiemy i szukamy na nie odpowiedzi.
Trudno jest żyć wiarą chrześcijańską, wiarą, która mówi
o miłości względem wszystkich i rezygnacji z siebie
w świecie, który depta wartość życia człowieka, który
na pierwszym miejscu stawia władzę, pieniądze, który
wmawia nam, że mamy dbać tylko o siebie, bo życie to
jedna wielka konkurencja i jeżeli chcemy przetrwać to
musimy walczyć z wszystkimi naokoło, aby czasem ktoś
nie był lepszy od nas. Jesteśmy bombardowani takim
tokiem myślenia z każdej strony, z telewizji, radia, kina
itd. Cały czas ktoś robi nam pranie mózgu i żyjąc tak
w tym świecie, można pomalutku te właściwe wartości,
o których uczy nas Jezus Chrystus zatracać, mimo iż nie
jest to naszą wolą. Właśnie dlatego potrzebna jest nam
ciągła odnowa, ciągłe odnawianie naszej wiary, dlatego
tak bardzo potrzebny jest nam Duch Święty.
Do tej odnowy dąży między innymi jeden z Ruchów
Kościoła Katolickiego jakim jest Katolicka
Odnowa w Duchu Świętym. Podstawowymi celami
Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym (Katolickiej
Odnowy Charyzmatycznej) jest zachęcanie do dojrzałego
i nieustannego zwracania się ku Jezusowi
Chrystusowi, a także zachęcanie do zdecydowanego

osobistego przyjęcia osoby Ducha Świętego, Jego
obecności i mocy. Grupy (wspólnoty) Odnowy w Duchu
Świętym spotykają się na modlitwie uwielbienia
i dziękczynienia. Ta modlitwa jest ich charyzmatem.
Pan Bóg nie potrzebuje naszego uwielbienia, to
uwielbienie Go jest potrzebne przede wszystkim
nam, ponieważ gdy Go uwielbiamy, przestajemy się
skupiać na sobie, na naszych potrzebach. Uwielbiając
Jezusa to On jest na pierwszym miejscu, a my
przestajemy być egoistami, bo przestajemy myśleć
o sobie, o swoich problemach, kłopotach. Przecież
Pan Jezus czynił wszystko, aby Bóg Ojciec być
otoczony chwałą w Synu (J 14,13). To właśnie Duch
Święty pomaga nam uwielbiać Pana, to właśnie On
modli się w nas, gdy my nie potrafimy (Rz 8,26).
Modlitwa uwielbienia to wspaniały dar Pana Boga dla
nas, który pomaga nam uporządkować nasze życiowe
priorytety, w których na pierwszym miejscu zawsze
winien być Pan Bóg, bo wtedy, jak ktoś powiedział,
wszystko inne będzie na właściwym miejscu.
Jedną z form takiej odnowy naszej wiary są
rekolekcje zwane Seminarium Odnowy Wiary
w Duchu Świętym lub inaczej Seminarium Odnowy
życia w wierze. Ma ono charakter cotygodniowych
spotkań na Mszy Świętej z konferencją, spotkań
modlitewnych i spotkań w małych grupach.
Seminarium, które odbędzie się u nas w Obornikach
Śląskich będzie trwało 9 tygodni. Spotkania
będą odbywały się we wtorki o godzinie 19:00 i będą
trwały do około godziny 22:00. Każdy temat ustalony
na poszczególne tygodnie jest bardzo ważny
na drodze odnowy naszej wiary. Podczas trwania
Seminarium doświadczymy również modlitwy
o uzdrowienie, jak również modlitwy o wylanie Ducha
Świętego. Seminarium ma pomóc nam odnowić
i pogłębić życie wiarą oraz pomóc otworzyć się na
działanie Ducha Świętego.
Ksiądz Orzechowski powiedział raz w jednym
z wywiadów, że „celem Odnowy jest zaś to, by
przestała być „Odnową”, żeby cały Kościół został
odnowiony i napełniony charyzmatami”.
Sama przeżyłam Seminarium Odnowy Wiary
w Duchu Świętym i jestem wdzięczna Panu Bogu
za ten czas, w którym odnowił moją wiarę, a przez
to całe moje życie.
Zachęcam wszystkich do wzięcia w nim udziału.
Jeżeli uważacie, że nie macie na to czasu to przypominam,
że to tylko 9 tygodni ze spotkaniami raz
w tygodniu! Na pewno nie będziesz żałować!
Agnieszka Smarduch
TEMATY SEMINARIUM:
1. Spotkanie „zerowe” – wtorek 13 kwietnia
2. W poszukiwaniu sensu życia – wtorek 20 kwietnia
3. Kochani przez Boga Ojca – wtorek 27 kwietnia
4. Grzeszni Chrześcijanie – wtorek 4 maja
Modlitwa uzdrowienia – sobota 8 maja
5. Jezus – Pan i Zbawiciel, połączone z wyznaniem
Pana Jezusa jako Pana i Zbawiciela – wtorek 11 maja
6. Weźmijcie w darze Ducha Świętego – wtorek 18 maja
Modlitwa o wylanie Ducha Świętego – sobota 22 maja
7. Odnowieni w Duchu Świętym – wtorek 25 maja
8. Wzrost Chrześcijanina – wtorek 1 czerwca
9. Kościół – Wspólnota uczniów – wtorek 8 czerwca
Konferencja: ks. Wojciech
9

Forum Katolików Ś wieckich, 23 lutego 2010
O spowiedzi, czyli o tym jak młody
dominikanin wsadził kij w mrowisko…
Temat Forum – o spowiedzi, zainspirowany
artykułem dominikanina, o. Pawła
Górzyńskiego, wydanym w miesięczniku
„W drodze”.
Ks. Franciszek Jadamus:
Czy ja się dobrze spowiadam?
Wielu katolików zadaje sobie to pytanie,
zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu. Jan
Paweł II napisał przepiękny list przypominający,
motu proprio, „Misericordia Dei”, o Bożym
Miłosierdziu. W dyskusji jest potrzebny
kompas, pomagający wracać do tematu, pion,
który się przykłada do wypowiadanych słów.
Takim pionem, kompasem jest nauka Kościoła
–słowa Ojca Świętego. A przecież i dokumenty
papieskie są najpierw konsultowane, przechodzą
przez różne kongregacje, aby były zgodne
z nauką Kościoła. Dopiero wtedy Ojciec Święty
te słowa podpisuje i ogłasza.
Gdy ktoś przychodzi do spowiedzi i mówi
„Nie wiem co powiedzieć”, nie jest to znak
lekceważenia, wręcz przeciwnie. Ten człowiek
chciałby się dobrze wyspowiadać, to prośba
o pomoc.
Czy spowiadać się w niedzielę?
O. Paweł Górzyński w swoim artykule
w „W drodze” wypowiada się zdecydowanie
przeciwko takiej praktyce, w szczególności
krytykuje spowiedź podczas Eucharystii.
Przywołując przypowieść o Pannach Głupich,
które nie zdążyły na ucztę twierdzi, że gdy
spowiadamy w niedzielę podczas Mszy Św.
czynimy ludzi zbyt pewnymi, że zawsze zdążą
na Ucztę. Zatem, jego zdaniem powinniśmy
spowiadać poza Mszą Św., gdyż spowiedź
podczas Mszy może być traktowana jako coś
10
mniej ważnego. Jest także przeciwny kolejkom
do konfesjonału przed Świętami. A przecież
chcemy mieć przed świętami ‘wysprzątane’
dusze, tak jak sprzątamy nasze domy…
Kościół zawsze zachęca do spowiedzi poza
Mszą Św. – naucza, że wtedy nie sprawuje się
dwóch czynności razem. Jednak Jan Paweł II,
stary praktyk, pisze: niech spowiednicy są obecni
i widoczni przed Mszami Św. i podczas nich.
W kościele JTiAP podczas porannej Mszy
Św. nie ma spowiedzi – bo ksiądz jest przy ołtarzu.
Do spowiedzi można przyjść przed 8.30.
Nie lubię spowiadać podczas Mszy Św.-wyznaje
ks. Proboszcz - w kościele jest głośno, grają
organy – to przeszkadza, rozprasza. Z kolei
wyznaczenie dodatkowych godzin spowiedzi
– to utrudnienie dla księży i wiernych. Księża
idą do konfesjonału przed Mszą Św. i pozostają
w nim podczas Mszy – może ktoś przyjdzie
w ostatnim momencie? Nie wiemy dlaczego.
Miał natchnienie, dłużej się przygotowywał.
Kto idzie do spowiedzi św. przed Mszą św.
lepiej w niej później uczestniczy, pobożniej
przystępuje do Komunii św.
W Zakopanem są dwa kościółki, Salwatorianów,
gdzie pracowałem i Jezuitów, w których
jest wieczysty konfesjonał. Dzwonek przywołuje
dyżurnego spowiednika, który nie może
się ruszać z domu podczas takiego dyżuru.
W niedzielę w kościele jest dużo ludzi. Nie
każdy ma czas w tygodniu. Z wiosek przyjeżdżają
tylko w niedzielę – to nie wygodnictwo.
Rygoryści, to często młodzi, jak ten dominikanin,
widzący rzeczywistość czarno i biało.
Dawniej na przykład, była Msza Św. po łacinie.
Odbywał się dialog pomiędzy księdzem i organistą.
Ludzie nie rozumiejąc co się dzieje,

wyciągali różańce. Znałem księdza, który chodził
po kościele i te różańce wyrywał ludziom
z rąk, bo jest Msza Św. A przecież w Kościele
nie wszystko musi być ‘pod sznurek’. Istnieją
różne formy pobożności.
Ks. Rafał Masarczyk:
Który grzech sprowadza śmierć, zerwanie
więzi z Panem Bogiem? Do końca nie wiemy
– to tajemnica zła. Jeżeli ktoś ma wrażliwe
sumienie, krytyczne spojrzenie na siebie i stara
się realizować prawdy wiary, jego spowiedź nie
przywraca relacji – nie ma on bowiem grzechów
ciężkich – a jedynie usuwa zakłócenia
w przyjaźni z Panem Bogiem. Przy wrażliwym
sumieniu spowiedź jest często bardzo potrzebna.
Po spowiedzi człowiek czuje się inny,
lepszy. Ludzie przychodzący do spowiedzi
podejmują sami taką decyzję – ja chcę. Nikt
ich nie sprawdza.
Często starsi księża lubią konfesjonał-nogi
bolą, nie chce im się ruszać. Młody ksiądz
nie chce siedzieć w miejscu, chciałby działać,
coś załatwiać, ruszać się, nie siedzieć w konfesjonale
i słuchać. Słuchanie jest bardziej
wyczerpującą czynnością niż mówienie czy
pisanie. Trzeba zareagować, coś powiedzieć,
uwaga jest mocno skoncentrowana.
Ks. Franciszek Jadamus:
Ten artykuł, to kij w mrowisko. Nie wolno
Pisma Św. naginać do swoich celów. Pan Jezus
uzdrawiał w Szabat – dzień świąteczny. Z drugiej
strony niedziela to najpiękniejszy dzień na
spowiedź. Mówimy w czasie Mszy św. ‘Bóg
Ojciec miłosierdzia…’. Ten Dominikanin mówi
ostro. Ma pewną wizję. Oczywiście trzeba
ludzi wychowywać, jest to pewna praca do
wykonania.
W adhortacji „Reconciliacio et penitencia”
Jana Pawła II wyłożona jest cała nauka Kościoła
dotycząca spowiedzi św., inaczej rytu
sakramentu pokuty. Na przykład wyraźnie
wskazuje ona kiedy i komu można udzielić
rozgrzeszenia po wypadku. Na zachodzie
popularna stała się absolucja generalna. Nie
wolno jednak zastępować nią sakramentu spowiedzi.
Musiałyby zaistnieć jakieś szczególne
sytuacje, takie jakie spotykamy na misjach.
Jeden misjonarz przyjeżdża raz na jakiś czas
do buszu i udziela sakramentów, chrzci, błogosławi
małżeństwa, konsekruje na zapas dużo
Hostii, a potem katecheta rozdaje Komunię św.
podczas nabożeństw. Tam jednak gdzie ludzie
mogą przystąpić do indywidualnej spowiedzi
nie można udzielać absolucji generalnej.
W Polsce jest bardzo wiele paraÞi wiejskich,
gdzie ksiądz jest sam i często najpierw spowiada
wszystkich penitentów, podczas gdy inni się
modlą i cierpliwie czekają, a potem odprawia
Mszę Św. Do integralności spowiedzi należy
wyznanie grzechów, żal za grzechy, postanowienie
poprawy; spowiedź powszechna nie
zastępuje spowiedzi indywidualnej, sakramentalnej.
Absolucja generalna możliwa jest
w wyjątkowych sytuacjach.
Spowiedź dla wielu ludzi wiąże się ze stresem
(głos drży itd.). Jan Paweł II mówił często
o konieczności wyznania grzechów. W tradycji
Kościoła było ono stałym elementem Sakramentu
Pokuty. Dawniej wyznawano grzechy
publicznie. Z różnych przyczyn odstąpiono
jednak od tego.
Ks. Rafał Masarczyk:
Spowiedź uszna jest bardzo ważna. Karl
Jung, psycholog niemiecki, raczej niechętny
chrześcijaństwu, powiedział kiedyś, że niewypowiedziane
problemy trzeba wyrazić słowami,
inaczej odkładają się, pozostają. Spowiedź
uczy mówić o tym, czym się nie chwalimy, uczy
zastanowienia się nad sobą. Ma więc spowiedź
głębokie walory terapeutyczne. Nie jest to
jednak terapia, jak wizyta u psychoanalityka.
Aby się spowiadać trzeba mieć wiarę.
Ks. Franciszek Jadamus:
Ważna jest u księdza miłość do człowieka.
Mówi się, że im starszy ksiądz tym Pan Bóg
bardziej miłosierny…
Notowała Alina Gołecka
11

SOBOTY KAPŁAŃSKIE
Jednym z kluczowych
wyzwań
współczesnego
Kościoła katolickiego
jest troska
o kapłaństwo i życie
zakonne. Obecnie,
szczególnie w czasie
trwania Roku Kapłańskiego
podejmowane
są na całym
świecie, także i w Polsce,
różnorodne działania liturgiczne,
kulturalne, społeczne mające na celu
reßeksję i wsparcie duchownych w ich
kapłańskiej posłudze. Może warto właśnie
w Roku Kapłańskim powrócić do
dawnych tradycji w tym zakresie, np. do
pielęgnowania tzw. sobót kapłańskich?
Inicjatywa ta została zapoczątkowana
w 1934 r. przez salwatorianina ks. Paschalisa
Schmida (1887-1957). Celem sobót kapłańskich
było wprowadzenie zwyczaju ofiarowania
modlitw, prac, radości i cierpień w jednym dniu
miesiąca w intencji uświęcenia kapłanów i kandydatów
do stanu duchownego. Ze względów
praktycznych zaproponował on właśnie sobotę,
a konkretnie tę po pierwszym piątku miesiąca.
Jego intencją było bowiem to, aby nie obciążać
dodatkowo kapłanów spowiedzią, a wierni by
mogli przystąpić do Komunii Świętej w powyższej
intencji. Pierwszą sobotę kapłańską zorganizowano
8 września 1934 r. w katedrze w Berlinie.
Inicjatywa ta nie potrzebowała tworzenia nowego
bractwa czy stowarzyszenia, była praktyką religijną
niewymagającą formalnego przyjęcia ani
zarejestrowania nazwy.
Dosyć szybko zyskała
też uznanie hierarchii
kościelnej, dykasterii
watykańskich i Papieża
Piusa XI, dzięki
czemu stała się dobrem
całego Kościoła
powszechnego.
– Inicjatywa ks. Paschalisa
Schmida zachowuje
wciąż swoją aktualność nie tyle
ze względu na szacunek dla historii, lecz
dlatego, że dotyka newralgicznego elementu duszpasterstwa
powołań. Jest nim uświęcenie kapłanów
i kandydatów do stanu kapłańskiego oraz zwrócenie
uwagi na fundamentalną rolę modlitwy – zwraca
uwagę w rozmowie z nami salwatorianin ks. dr
Bogdan Giemza. - Dzisiaj powołania kapłańskie
i zakonne pozostają wciąż darem Boga dla Kościoła.
Są warunkiem jego żywotności i jednocześnie jej
wyrazem oraz sprawdzianem – dodaje.
Doskonale w Rok Kapłański, szczególnie
właśnie w tę tematykę, wpisuje się wydana
ostatnio przez Wydawnictwo Salwator publikacja
autorstwa ks. dr. Bogdana Giemzy SDS pt.
„Dlaczego modlimy się za kapłanów?”. Jest ona
- jak zauważa zresztą sam autor - adresowana nie
tylko do kapłanów czy jakiejś konkretnej grupy
kościelnej, ale po prostu do wszystkich wiernych,
bo każdy z nas powinien mieć świadomość odpowiedzialności
za sprawę powołań w Kościele.
„Nasz Dziennik”, Sobota-Niedziela, 20-21 marca
2010, Nr 67 (3693)
http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=2010032
0&typ=wi&id=wi24.txt
Marek Zygmunt, Wrocław
12

WAŻNA JEST
FORMACJA WEWNĘTRZNA
Z ks. dr. Bogdanem Giemzą SDS, autorem publikacji pt. „Dlaczego modlimy się za kapłanów?”,
rozmawia Marek Zygmunt.„Nasz Dziennik”, Sobota-Niedziela, 20-21 marca 2010, Nr 67 (3693)
Gdzie tkwiła tajemnica powodzenia inicjatywy
sobót kapłańskich w latach 30. XX
wieku?
– Propozycja dnia modlitw w intencji kapłanów
bardzo zafascynowała wiernych. Sobota
kapłańska miała być wspólną własnością katolików
całego świata. Nie
kończyła się na odmawianiu
modlitw za kapłanów
i o nowe powołania. Właściwe
jej znaczenie leżało
głębiej: chodziło o pracę
wewnętrzną, o właściwe
nastawienie duchowe katolików,
o zainteresowanie się
przez nich sprawą świętości
kapłanów i kandydatów do
kapłaństwa. Istotne było
to, by wierni przeżyli sobotę
kapłańską w duchowej
łączności z kapłanami, by
z ich wysiłkiem złączyli
swój trud. Te zadania są
aktualne również w chwili
obecnej.
Czy dzisiaj należałoby wrócić do kultywowania
tradycji sobót kapłańskich?
– Dzięki dużemu zaangażowaniu Salwatorianów
Prowincji Polskiej praktyka soboty
kapłańskiej została przyjęta i praktykowana
także w Polsce. Najpierw była to sobota po
pierwszym piątku miesiąca. Dopiero w latach
50. XX wieku wskutek rozwoju pierwszych sobót
miesiąca poświęconych czci Maryi wybrano
pierwszy czwartek miesiąca zamiast soboty.
Stąd dzisiejsza nazwa „pierwszy czwartek miesiąca”.
Lata II wojny światowej i następujący
po niej trudny okres w życiu naszej Ojczyzny
i Kościoła sprawiły, że idea dnia kapłańskiego
jakby poszła trochę w zapomnienie. Zasługuje
ona na uwagę nie tyle z racji
jej jubileuszu, co z racji
sprawy, której dotyczy.
W ostatnich latach można
zaobserwować jakby powolny
wzrost świadomości
znaczenia modlitwy i oÞar
za kapłanów.
Warto również zwrócić
uwagę, że „Dyrektorium
duszpasterstwa powołań”
zatwierdzone 15 czerwca
1990 r. przez Konferencję
Episkopatu Polski zaleca,
by miesięczny dzień kapłański
był obchodzony
w każdej wspólnocie paraÞalnej
(nr 27). Mając na
względzie dzień kapłański,
potrzeba zatem pobudzającego i zachęcającego
działania, aby w paraÞach ożywić lub wprowadzić
tę praktykę. W kalendarzach liturgicznych
poszczególnych diecezji bywa zwykle zaznaczany
pierwszy czwartek miesiąca. Rozwój
dnia kapłańskiego w znacznym stopniu zależy
od właściwego propagowania go w paraÞi; od
zaangażowania duszpasterzy.
Dziękuję za rozmowę.
13

7 celów głównych
Siedem grzechów głównych stanowi zawiasy,
na których umocowana jest brama do
przegrania naszego życia. Każdy z nich
ma na szczęście swoje przeciwieństwo
– cnotę. Zatem cnoty stanowią zawiasy, na których
umocowana jest brama do wygrania nie jednej
życiowej bitwy, ale do końcowego zwycięstwa,
życiowego i wiecznego. Chodzi więc o 7 celów
głównych, które chrześcijanin ma wypracować
lub posługując się terminologią militarną - wywalczyć.
Poniżej zamieszczam na swój i nie tylko swój
pożytek ich uwspółcześnione tłumaczenie.
Pycha –> pokora. Pycha, najgorszy grzech
główny, czyni człowieka bezkrytycznym, zarozumiałym,
skrajnie przeczulonym i przesadnie
ambitnym. Pokora sprawia, że akceptuję siebie
takim, jakim jestem, a wtedy staję się darem dla
innych. Pokora daje odwagę służenia. Trzeba
być gotowym zaufać Bogu i ludziom. Trzeba się
pochylić, aby służyć, jak Chrystus umywający
nogi apostołom, o czym przypomina każda Eucharystia.
Potrzebna jest mi wiedza o tym, jaka
jest moja prawdziwa wartość - a aby ją osiągnąć,
potrzeba poznania siebie przez słuchanie swojego
serca i osób wokół nas. Niechętni nam lub wrodzy
świetnie wypunktują nasze wady, nasi przyjaciele
natomiast dostarczą nam tylko wiedzy na temat
tego, co jest naszą mocną stroną. Zasadniczo
chodzi o to, żeby słuchać i przyjmować to, co jest
nam mówione i oÞarowywane. Tu mieści się także
trudna sztuka przyjmowania porażek jako szans na
rozwój, a nie powodu do użalania się nad sobą.
Chciwość –> hojność, dobroczynność. Dzielenie
się z innymi ubogaca człowieka. Czyniący
dobro pamięta, że drugi człowiek jest dla
mnie bratem i siostrą, a zatem jesteśmy wielką
rodziną, a w rodzinie się pomaga, a nie łupi
dla realizacji swoich niegodziwych planów.
Należy więc rozwijać umiejętność dzielenia się
sobą, swoim czasem, stanem posiadania. Rzecz
14
nie jest w tym, ile zarabiamy, ale na ile potraÞmy
się dzielić i czy potraÞmy mądrze gospodarować
posiadanymi dobrami, czy pamiętamy, że mamy
je dane w zarząd, a nie w wieczyste posiadanie.
Nieczystość –> odpowiedzialność, czystość.
Przyjemność płciowa to dobry i cenny dar,
który otrzymaliśmy od Stwórcy, abyśmy się
wzajemnie uszczęśliwiali. Ale potrzeba uwagi,
aby nie wymknęła nam spod kontroli, a przez to,
żeby nie wypaczyć prawdziwej miłości, a ludzi
nie traktować jak przedmiotów moich niepohamowanych
żądz. Chodzi o widzenie w drugim
podmiotu, a nie przedmiotu, o widzenie w sobie
wartości: wiecznej, nieśmiertelnej i niepowtarzalnej
i takie samo traktowanie innych.
Zazdrość –>wdzięczność, miłość. Zazdrosny
często śledzi bliźniego i zazdrości mu tego, czego
sam nie posiada., co rodzi potem obmowę i radość
z czyjegoś nieszczęścia. Człowiek zazdrosny jest
człowiekiem smutnym. Pomóc mu może dziękowanie
za siebie i swoje zalety, dziękowanie za
to, że inni też są piękne stworzeni i obdarowani.
To Bóg jest Dawcą dobra we mnie i w drugim
– czemu mam mieć mu za złe, że jest dobry?
Łakomstwo, nieumiarkowanie –> radość,
panowanie nad sobą. Naturalne pragnienie
jedzenia, picia i posiadania potrzebuje cugli
naszej woli, bo inaczej obudzi się w nas
skłonność, a nawet mania zapewnienia sobie
wszystkiego, czego pożądają zmysły. Należy
zatem znaleźć złoty środek, właściwą miarę
i zrozumienie, że nie wszystko jest człowiekowi
dozwolone. Potrzeba zatem umiarkowania,
a czasem radykalnego postu. Umiejętność
rozważnego panowania nad sobą daje moc
do walki z niepohamowanym pędem do
posiadania i konsumowania oraz wyzwala
od materialistycznej postawy wobec życia.
Cenna jest radość z własnego życia, poczucie
go do granic samego siebie, wsłuchanie się

w swoje ciało i jego zaakceptowanie, pozwolenie
sobie na odczuwanie – wtedy nie trzeba
będzie tracić umiaru, żeby wreszcie coś poczuć.
Dobrze robi poranne spojrzenie w lustro
i stwierdzenie: “Lubię cię”. Szczere!
Gniew –> opanowanie, łagodność. Gniew
ogarnia człowieka i często sprawia, że nie panuje
on nad swoimi reakcjami. Zaczyna się niecierpliwością,
nieustępliwością i szukaniem pretekstu
do sprzeczki, kończy się różnie... Człowiek
zagniewany bywa niebezpieczny. Jednakże sprawiedliwy
gniew powinien wypełniać każdego
z nas, powinien być siłą, dzięki której będziemy
opowiadać się za dobrem i przeciwstawiać
złu. Trzeba mieć odwagę i cierpliwość, aby nie
odpłacać tą samą monetą, szukać drogi pokoju,
pozostawiać Bogu sądzenie. Warto opanować
sztukę “najpierw myślę, potem działam” (to
dotyczy także mówienia), nauczyć się rozluźniać
bez stosowania środków chemicznych czy agresji;
można wziąć głęboki oddech, pójść na długi
spacer lub pobiegać, posłuchać muzyki, upiec
ciasto, narąbać drew na opał etc. Pomaga troska
o poczucie humoru z naciskiem na poczucie
humoru dotyczące samego siebie.
Lenistwo –> cierpliwość, pilność. Leń często powtarza:
nie mam ochoty. Stroni od wszystkiego, co
jest męczące lub wymaga wysiłku czy wyrzeczenia.
Nie potraÞ się już do niczego zmobilizować i uzależnia
swoje działania od ochoty i nastroju. Marnuje
kolejne szanse. Pilność wzmacnia konsekwencję,
wytrwałość i odwagę, powoduje, że człowiek godzi
się także z niepowodzeniami. Dobrze jest sporządzić
listę działań i zawrzeć ze sobą umowę co do
potrzebnego na dane rzeczy czasu; nie wybiegać
myślą w przyszłość ponad to, co jest konieczne do
zaplanowania działań na dziś i pamiętać, że to, co
nam się wydaje oczywiste co do przyszłości, wcale
takie być nie musi. Życie dzieje się teraz. Jeśli stracę
ten moment o gorzko-słodkim posmaku kawy,
stracę go nieodwołalnie, a życie składa się przecież
właśnie z “teraz”. Nie “wczoraj” i “jutro” – teraz.
Tracąc “teraz”, tracę życie.
Ks. Dariusz Zielonka SDS + inspiracja oraz
garść myśli z http://ewiater.wordpress.com
Czy coś po śmierci
ze mnie zostanie?
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Czy zło, com czynił
wybaczysz, Panie?
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Czy wyjdziesz Boże
na me spotkanie?
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Czy się wykąpię
w rajskim Jordanie?
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Czy szczęście znajdę
I miłowanie?
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Niechaj już wierzę,
że tak się stanie.
Jest zmartwychwstanie,
Jest zmartwychwstanie.
Alina Gołecka
15

Warsztat Terapii Zajęciowej
w Trzebnicy
Warsztat Terapii Zajęciowej w Trzebnicy
jest w powiecie trzebnickim
jedyną placówką prowadzącą
rehabilitację społeczno-zawodową dla
dorosłych osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Prowadzony jest przez Trzebnickie
Stowarzyszenie „Uśmiech Dziecka”.
Znajduje w nim zajęcie 35 uczestników.
Oprócz siedmiu pracowni terapeutycznych
(krawieckiej, gospodarstwa domowego, muzykoterapii,
komputerowo-informatycznej,
rękodzieła artystycznego, ceramicznej i plastycznej)
prowadzi pracownię rehabilitacji
oraz gabinet psychologa. Ponadto istnieje
tam także specjalistyczna pracownia doświadczania
świata.
Wszystkie pracownie prowadzone są przez
doświadczonych instruktorów terapeutów. Na
zajęcia z poza Trzebnicy uczestnicy warsztatu
dowożeni są bezpłatnie busami. Każdy uczestnik
jest zatrudniony przez 7 godz. dziennie.
Przysługuje mu w ciągu roku prawo do miesięcznej
przerwy urlopowej. W ramach zajęć
prowadzony jest tzw. trening ekonomiczny, na
który przyznawane są, w zależności od sprawności
uczestnika, odpowiedniej wysokości
miesięcznie środki Þnansowe.
Placówka organizuje także wyjazdy do
atrakcyjnych miejscowości w Polsce i organizuje
spotkania integracyjne. Uczestnicy biorą
udział w różnego rodzaju konkursach, przygotowują
spektakle oraz uczestniczą w imprezach
organizowanych przez podobne placówki
na terenie Dolnego Śląska. Redagują własną
stronę internetową www.wtztrzebnica.prv.pl.
Stowarzyszenie jest wspierane Þnansowo przez
gminy Oborniki Śl. i Trzebnica.
16
Warsztat poprzez rehabilitację społecznozawodową
ma przygotować uczestnika do
podjęcia pracy na otwartym lub chronionym
rynku pracy. Cykl przygotowania powinien
trwać do trzech lat. Z praktyki wiadomo, że
zakłady pracy niechętnie podejmują się zatrud-

Podziękowania
nienia osób niepełnosprawnych intelektualnie,
dlatego przebywanie w WTZ przedłuża się
czasami o rok lub dwa. Często zdarza się, że
uczestnik nie jest Þzycznie w stanie przygotować
się poprzez rehabilitację do samodzielnego
podjęcia pracy i musi z placówki odejść. Wraca
do tego środowiska, z którego wyszedł - to jest
do domu. Brakuje placówek dających możliwość
dziennego pobytu właśnie takim osobom.
Stowarzyszenie zabiega o utworzenie w Obornikach
Śl. Dziennego Ośrodka Pobytu dla osób
opuszczających warsztat oraz dla tych, którzy
oczekują na przydział miejsca. Na przeszkodzie
stoi brak możliwości pozyskania odpowiedniego
lokalu i stabilnego systemu Þnansowania tego
typu placówek. Liczymy na pomoc podobnych
organizacji działających na naszym terenie.
Oczekujemy na pomoc jednostek administracji
samorządowych gminnych jak i samorządowej
administracji powiatowej.
Utworzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej
w Trzebnicy wypełniło istniejącą na naszym
terenie lukę dostępu dorosłych osób niepełnosprawnych
intelektualnie do tego typu placówek.
Pozwoliło to niektórym niepełnosprawnym
wyjść z izolacji i dało szansę uzyskania przez
nich samodzielności oraz uniknięcia zachowań
prowadzących do wykluczenia społecznego.
Codzienne przebywanie w warsztacie prowadzi
do pozytywnego budowania samooceny, unikania
zamykania się w sobie oraz daje tak cenne
zorganizowanie dnia osobie dotychczas przebywającej
tylko w środowisku domowym.
Za Zarząd TS Uśmiech Dziecka
Zbigniew Stachurski
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy
przeznaczyli 1% podatku dochodowego
za rok 2008 na potrzeby Trzebnickiego Stowarzyszenia
„Uśmiech Dziecka“. Zebrana
suma pozwoliła doÞnansować prowadzenie
przez kolejny 2009 rok Warsztatu Terapii
Zajęciowej w Trzebnicy dla dorosłych osób
niepełnosprawnych (szczegóły na www.
wtztrzebnica.prv.pl).
Wszystkim Ofiarodawcom życzymy
wszelkiej pomyślności i zapraszamy do
dalszej współpracy.
Aby nam pomóc w roku 2010, można:
1. rozliczając się za rok 2009, wspomóc
nas przez przekazanie do 30.04.2010 roku
1% swego podatku dochodowego za rok
2009, wpisując w odpowiednich polach
formularza PIT za 2009 rok Nazwę Organizacji
Pożytku Publicznego: Trzebnickie
Stowarzyszenie „Uśmiech Dziecka“, jej nr
w KRS: 0000132946 i wyrażając zgodę na
przekazanie OPP danych darczyńcy;
2. zmniejszyć podstawę opodatkowania
o darowiznę (w wysokości do 6 % dochodu
rocznego) wpłaconą na nasze konto nr 63
9591 0004 3001 0000 0664 0001.
Zachęcamy do poinformowania o takiej
możliwości również Państwa znajomych.
Dane stowarzyszenia:
Trzebnickie Stowarzyszenie „Uśmiech
Dziecka“, ul. Stawowa 1, 55-100 Trzebnica,
KRS 0000132946
Z poważaniem
Za Zarząd – Zbigniew Stachurski
17

Święty Izydor
Mało kto wie, że programiści, informatycy
i internauci mają swojego
patrona. Jest nim św. Izydor,
biskup, ojciec i doktor Kościoła.
Pochodził prawdopodobnie z okolic Murcji
(Kartagina) w Hiszpanii, z rodziny hiszpańskorzymskiej,
z której wyszło kilku świętych: św.
Leander i św. Fulgencjusz – bracia św. Izydora
oraz św. Florentyna – ich siostra. Wśród nich
najsłynniejszym jest św. Izydor, ur. ok. 560 r.
Jako chłopiec prawdopodobnie nie lubił się
uczyć. Mogło być to efektem pobierania nauk
u starszego brata Leandra, który miał być dla
chłopca bardzo surowy.
Po śmierci rodziców wychowaniem młodszego
rodzeństwa zajął się najstarszy brat,
św. Leander, który był wówczas arcybiskupem
w Sewilli. Gdy zmarł, św. Izydor został
wybrany na jego miejsce. Przez 35 lat rządził
archidiecezją i umacniał Kościół w Hiszpanii
18
zwołując synody, tworząc szkoły i domy zakonne.
Uważał, że należy kształcić młodzież,
przekazując jej na wszelkie sposoby wiedzę,
aby była mądra i pobożna. Na synodach uchwalano
prawa, dotyczące karności religijnej
i życia kościelnego. I tak na synodzie
narodowym w Toledo (633) ułożono
symbol wiary, który przez
długie wieki był odmawiany
w liturgii nie tylko w Hiszpanii,
ale poza jej granicami.
Ustalono również dla całego
państwa jednolitą liturgię
i wyznaczono stałe terminy
dla synodów. Mówiono
o świętym, że polotem dorównywał
Platonowi, wiedzą
– Arystotelesowi, wymową
– Cyceronowi, wszechstronnością
– Dydymowi, powagą
– św. Hieronimowi, nauką
– św. Augustynowi, a świętość
jego życia porównywano
do życia św. Grzegorza
Wielkiego. Święty zasłużył
się także dążeniem do uporządkowania w Etymologiach
zebranej przez poprzednie pokolenia
wiedzy. Według Izydora nazwy wyrazów
miały pochodzić od samego Boga, a przez
poznanie ich znaczeń człowiek mógł dotrzeć
do istoty rzeczy i zjawisk.
Izydor pragnął nawrócić hiszpańskich Gotów,
dotkniętych herezją arianizmu. W tym
celu przeredagował księgi liturgiczne (znane
jako ryt mozarabski, zainicjowany przez św.
Leandra) i przez 35 lat swego biskupstwa nie
ustawał w nauczaniu i głoszeniu Słowa Bożego
wobec tkwiących w błędnych przekonaniach.
Miał zawsze otwarte serce dla biednych. Pod
koniec jego życia trudno było się dostać do jego
domu w Sewilli z powodu stale przebywających

nimbem wokół głowy, krzyżem lub jadącego
na koniu.
Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele
katolickim obchodzone jest 4 kwietnia.
Jedno z ludowych przysłów mówi: „Na św.
Izydora bywa często chłodna pora“.
Sentencje z dzieł
św. Izydora
Statua Świętego Izydora z Sewilli w Madrycie,
José Alcoverro 1892.
w jego murach żebraków i ludzi pokrzywdzonych
przez los. Przed śmiercią kazał zanieść się
do katedry sewilskiej i w obecności biskupów
sufraganów (pomocniczych), kapłanów i ludu
zdjął swoje szaty biskupie, wdział pokutny wór,
posypał głowę popiołem i zalany łzami odbył
publiczną spowiedź. Błagał, by mu odpuszczono
jego przewinienia i zaniedbania i by się za niego
modlono. Potem przyjął Komunię Świętą i pożegnał
się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju.
Zaniesiony do swojej izby, zmarł po 4 dniach,
4 kwietnia 636 r., w wieku 82 lat.
Papież Klemens VIII kanonizował Izydora
w 1598 r., zaś papież Innocenty XIII w roku
1722 ogłosił go doktorem Kościoła.
W ikonograÞi św. Izydor przedstawiany jest
jako stary biskup. Można go zobaczyć również
z piórem w ręku oraz z księgą Codex etimologiarum
(Etymologie), z ulem lub pszczołami
(co symbolizuje jego mądrość), z pastorałem,
„Ucz się, jak gdybyś miał żyć wiecznie,
żyj – jak gdybyś miał umrzeć jutro.”
„Na początku słuchaj. Zabieraj głos jako
ostatni. Ostatnie słowo jest więcej warte
niż pierwsze.”
„Prawda jest wyższa nad prawdziwym,
bowiem prawdziwe wywodzi się z prawdy.”
„Nauczania powinny się odznaczać
poprawnością, prostotą, otwartością, powagą
i skromnością, dalej: taktem i wdziękiem.
Do każdego trzeba przemawiać
indywidualnie, w zależności od jego stanu
i poziomu moralnego. A więc kaznodzieja
powinien wprzód przemyśleć, co ma mówić,
do kogo, kiedy i w jaki sposób.”
„Niesprawiedliwy to ktoś, kto źle używa
swoich dóbr, albo uzurpuje sobie cudze
dobra, albo do tego, co posiada, doszedł
w sposób niesprawiedliwy.”
„Herezja pochodzi od greckiego słowa
oznaczającego ‚wybór‘. (...) Ale nie wolno
nam wierzyć w cokolwiek, co tylko zechcemy
uznać za stosowne, ani też wybierać
tego, co ktoś inny uznał za godne wierzenia.
Naszymi autorytetami są Apostołowie
Boży, którzy (...) nie wybierali tego, w co
chcą wierzyć, ale wiernie przekazywali
naukę Chrystusa. Tak więc nawet gdyby
anioł z nieba nauczał czegoś innego, jest
godzien wyklęcia.”
19

DEKALOG
INTERNAUTY
Dekalog internauty, który napisało
małżeństwo z dwojgiem dzieci (Urszula,
Marek, Dominika i Piotr Augustyn)
oraz ks. Józef Kloch, powstał na kanwie
trzech dokumentów Stolicy Apostolskiej
z 2002r., w których przedstawiono stosunek
Kościoła do internetu: orędzia Jana
Pawła II „Internet - nowe forum głoszenia
Ewangelii“ oraz dwóch obszernych i bardzo
praktycznych opracowań Papieskiej Rady
ds. Mediów „Kościół a internet“ i „Etyka
w internecie“.
1. Nie traktuj komputera jak bożka.
2. Miej świadomość, po co przed nim
zasiadasz.
3. Pamiętaj, że za drzwiami internetu
nie wszystko jest dobre.
4. Czuwaj nad tym, co robi twoje
dziecko; poszerzaj swoją wiedzę.
5. Nie zabijaj czasu i talentów
przed komputerem.
6. Nie lekceważ zagrożeń płynących
z sieci.
7. Nie – piractwu i hakerom.
8. Stosuj zasadę ograniczonego
zaufania
w kontaktach internetowych.
9. Nie zaniedbuj czynienia dobra za pośrednictwem
sieci.
10.Ani nie zastępuj przyjaciół komputerem.
Powyższy tekst Dekalogu pochodzi
z serwisu internetowego OPOKA.
MODLITWA
INTERNAUTY
Wszechmocny i wieczny Boże,
Który stworzyłeś nas na Twoje
podobieństwo
i poleciłeś nam szukać,
przede wszystkim, tego co dobre,
prawdziwe i piękne,
szczególnie w Boskiej Osobie Twego
Jednorodzonego Syna,
Pana naszego Jezusa Chrystusa,
pomóż nam, błagamy Ciebie,
przez wstawiennictwo św. Izydora,
biskupa i doktora,
abyśmy podczas naszych
wędrówek w internecie
kierowali nasze ręce i oczy tylko na to,
co podoba się Tobie
i traktowali z miłością i cierpliwością
wszystkie te osoby, które spotkamy
przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Święty Izydorze, módl się za nami!
Autorem modlitwy jest
J.T. Zuhlsdorf
20

V rocznica śmierci
Jana Pawła II
Wydaje się to niewiarygodne,
ale od śmierci naszego Papieża
upłynie za kilka dni
5 lat. Wielu z nas ma jeszcze świeżo
w pamięci ostatnie dni życia Jana Pawła
II, a zwłaszcza pierwsze dni po Jego
odejściu do domu Ojca. Był to okres
największych rekolekcji w dziejach
naszego kraju. Jeszcze nigdy wcześniej
tyle treści religijnych nie było emitowanych
jednocześnie w tak wielu środkach
masowego przekazu. To zdarzenie poruszyło
nieomal wszystkich.
Co z tego pozostało w nas po 5 latach?
Najprościej jest odpowiedzieć – niewiele.
Niestety, tak to wygląda. Przez moment
ludzie byli poruszeni i gotowi do składania
wielu przyrzeczeń. Nawet kibice klubów
znanych z wzajemnej wrogości deklarowali
chęć zaprzestania walki. Świat wydawał
się być lepszy. Niestety, ta chwila trwała
krótko, zbyt krótko.
Co powinniśmy w związku z tym robić?
Przede wszystkim pamiętajmy o prośbie
naszego Papieża. Prosił nas, abyśmy modlili
się za Niego zarówno za życia, jak i po
Jego śmierci. Jeżeli chcemy okazać mu
naszą wdzięczność, to jest to najlepszy
sposób.
Pamiętajmy jednak również o wielkim
spadku, który nam pozostawił: o różnorodnych
dokumentach, które zredagował,
licznych homiliach i okolicznościowych
przemówieniach. Najwyższy czas, abyśmy
nie tylko deklarowali, jak bardzo kochamy
naszego Ojca Świętego, ale abyśmy okazali
Mu naszą miłość przez dojrzałą reßeksję
nad tekstami, które nam pozostawił. I nie
tylko reßeksję - byłoby dobrze, gdybyśmy
zasady, które głosił, wcielali w życie.
Robert Wrzesiński
Życzenia
Nie zna śmierci Pan żywota,
Chociaż przeszedł przez jej wrota,
Rozerwała grobu pęta
Ręka święta. Alleluja!
Twój, Adamie, dług spłacony,
Okup ludzki dokończony;
Wnijdziesz w niebo z szczęśliwymi
Dziećmi twymi. Alleluja!
Próżno, straże, grób strzeżecie!
Już Go tutaj nie znajdziecie:
Wstał, przeniknął skalne mury
Bóg natury. Alleluja!
Teraz On na ludzkie plemię
I na miłą patrzy ziemię,
Która drogo dziś przybrana
Kosztem Pana. Alleluja!
Przez Twe święte zmartwychwstanie
Z grzechów powstać daj nam, Panie,
Potem z Tobą królowanie.
Alleluja, alleluja!
Wszystkim Czytelnikom życzymy głębokiego
przeżycia Triduum Paschalnego oraz
błogosławionych Świąt Wielkanocnych.
Oby wzmocniły one Waszą wiarę, rozpromieniły
nadzieję oraz rozpaliły miłość. Oby
nie przeraziły Was żadne przeciwności, nie
zabrakło Wam sił w dążeniu do dobra i aby
wszyscy, którzy na Was patrzą, widzieli
niekłamaną radość i niezafałszowaną
miłość.
Redakcja
21

Wielki Tydzień
W ParaÞi Najświętszego Serca Pana Jezusa
1 kwietnia – Wielki Czwartek
W tym dniu wspominamy pamiątkę ustanowienia
sakramentu Eucharystii i kapłaństwa.
Odprawia się tylko jedną Mszę św. Wieczerzy
Pańskiej o godz. 18.30. Po Mszy następuje
przeniesienie Najświętszego Sakramentu do
Ciemnicy i adoracja do godz. 22.00.
2 kwietnia – Wielki Piątek Męki Pańskiej
W tym dniu nie odprawia się Mszy św.
8 00 Adoracja Najświętszego Sakramentu
w Ciemnicy
11 00 Droga Krzyżowa
15 00 Na wspólną modlitwę zapraszają
czciciele Miłosierdzia Bożego
17 30 Droga Krzyżowa
18 30 Liturgia Wielkiego Piątku.
Po ceremoniach następuje przeniesienie
Najświętszego Sakramentu do Grobu
Pańskiego i adoracja do godz. 22 00
20 00 Droga Krzyżowa na „Grzybek”, początek
przy kościele św. JTiAP
W Wielki Piątek obowiązuje post ścisły, czyli
wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i ograniczenie
ilości spożywanych posiłków.
3 kwietnia – Wielka Sobota
8 00 Początek adoracji przy Grobie Pańskim
9 00 Święcenie pokarmów wielkanocnych,
– 14 00 w kościele paraÞalnym (co godzinę)
13 00 Święcenie pokarmów w Morzęcinie
Wlk.
13 15 Święcenie pokarmów w Siemianicach
14 00 Święcenie pokarmów w Kuraszkowie
20 00 Liturgia Paschalna. Prosimy o przyniesienie
ze sobą świec.
4 kwietnia
W Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego
uroczysta Msza św. Rezurekcyjna rozpoczyna
się o godz. 6.00. W tym dniu nie będzie Mszy
o godz. 7.00.
Serdecznie dziękujemy wszystkim oÞarodawcom
za oÞary na kwiaty do Grobu Pańskiego.
W ich intencji odprawimy Mszę św. w sobotę
podczas Liturgii Paschalnej.
5 kwietnia
W poniedziałek, drugi dzień Świąt, Msze św.
jak w każdą niedzielę.
Spowiedź
Zachęcamy do wcześniejszego
skorzystania
z sakramentu pokuty, aby
z czystym sercem przeżywać
nie tylko święta, ale już
Triduum Paschalne.
Wielka Środa
7 00 – 9 00
16 00 – 18 00
19 00 – 21 00
Wielki Piątek
Wielki Czwartek
16 00 – 18 00 16 00 – 18 00
8 00 – 10 00
8 00 – 10 00
Nie będzie spowiedzi w Wielką Sobotę.
22

Triduum Paschalne
W ParaÞi Św. Judy Tadeusza i Św. Antoniego Padewskiego
1 kwietnia – Wielki Czwartek
Dzień ustanowienia kapłaństwa i Eucharystii
8 00 – 9 00 Okazja do spowiedzi
9 00 Odwiedziny chorych
17 00 Msza św. w Golędzinowie i Kowalach
16 00 – 18 00 Okazja do spowiedzi
18 30 Msza święta Wieczerzy Pańskiej
21 00 Zakończenie adoracji w Ciemnicy
2 kwietnia – Wielki Piątek
Dzień, w którym umarł Chrystus.
8 00 – 18 30 Adoracja Najśw. Sakramentu
w Ciemnicy
8 30 – 9 30 Okazja do spowiedzi
9 00 Droga krzyżowa dla dorosłych
16 00 – 18 00 Okazja do spowiedzi
17 00 Droga krzyżowa dla dzieci
18 30 Liturgia Męki Pańskiej
20 00 Droga krzyżowa ulicami miasta
na Grzybek
22 00 Zakończenie adoracji przy Bożym
Grobie
W Wielki Piątek obowiązuje post ścisły, tzn.
abstynencja od pokarmów mięsnych oraz jeden
posiłek w ciągu dnia do syta. Powstrzymujemy
się od spożywania alkoholu.
3 kwietnia – Wielka Sobota
Dzień żałoby w Kościele
8 00 Adoracja Najśw. Sakramentu
przy Grobie Pańskim
8 00 – 12 00 Okazja do spowiedzi
16 00 – 18 00
Święcenie pokarmów
w kościele
na
wioskach
od 9 00 do 16 00 o pełnych godzinach
13 00 Wilczyn, Kowale, Nowosielce;
13 30 Borkowice, Piekary, Golędzinów
19 45 Zakończenie adoracji przy Grobie
Pańskim
20 00 LITURGIA WIGILII PASCHALNEJ
Liturgia światła, Liturgia Słowa, Liturgia
chrzcielna, Eucharystia – Msza
święta Wigilii Paschalnej
W Wielką Sobotę na liturgię wieczorną przynosimy
ze sobą świece.
4 kwietnia
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
6 00 – Procesja Rezurekcyjna i Msza św.
Pozostałe Msze święte jak w każdą niedzielę:
8 30 , 11 00 , 12 30 , 17 00 , 19 00
5 kwietnia
Poniedziałek Wielkanocny
Porządek Mszy świętych niedzielny.
Msza św. z udzielaniem sakramentu chrztu św. o 12 30 .
23

Kronika
parafialna
KRONIKA PARAFII JTiAP
W Wielkim Poście odprawialiśmy
nabożeństwa: Gorzkich Żali w niedziele
o 16.00 (kazania głosił ks. S. Bratek)
i Drogi Krzyżowej w piątki o godz. 9.00,
17.00 i 19.00.
II Niedziela Wielkiego Postu (28 lutego),
obchodzona pod hasłem „Misje to
sprawa Miłości”, była dniem modlitwy,
postu i solidarności z misjonarzami.
W tym dniu panie z Akcji Katolickiej
prowadziły przykościelną zbiórkę do
puszek na pomoc polskim misjonarzom
i ich podopiecznym. Zebrano kwotę 2.310
zł. Bóg zapłać!
W piątek 5 marca przypadła 10. rocznica
śmierci Ks. Superiora Leszka Dublewicza.
Msza święta za zmarłego Księdza
Leszka została w tym dniu odprawiona
rano o 8.30.
W sobotę 6 marca odwiedziliśmy z posługą
sakramentalną naszych chorych
i osoby w podeszłym wieku.
7 marca panie z Akcji Katolickiej
przeprowadziły przykościelną zbiórkę do
puszek na dożywianie w szkołach dzieci
z ubogich rodzin.
W środę 10 marca po Mszy św. wieczornej,
o 18.30 odbyła się konferencja
dla rodziców i chrzestnych przed niedzielnymi
chrztami.
W piątek 19 marca przeżywaliśmy
uroczystość świętego Józefa, Oblubieńca
Najświętszej Maryi Panny. W kazaniach
przypomnieliśmy sobie postać tego wielkiego
świętego patrona Kościoła.
W niedzielę 21 marca rozpoczęły się
w naszej parafii rekolekcje wielkopostne,
które prowadził Ks. Jacek Wawrzyniak,
superior wspólnoty salwatorianów
w Bielsku-Białej. Rekolekcje trwały do
środy włącznie. W planie były nauki dla
PODZIĘKOWANIE
Nie osiągnie się zbawienia bez
przejścia przez burzliwe morze, które
ustawicznie grozi utonięciem.
Św. Ojciec Pio
Składam serdeczne podziękowania
wszystkim, którzy w trudnych
dla mnie chwilach choroby, modlili
się o moje zdrowie, uczestnicząc
w odprawianych Mszach Świętych
oraz indywidualne, polecając mnie
Bożemu miłosierdziu i Matce Najświętszej.
Bóg zapłać, Księdzu Michałowi,
za sprawowanie Ofiary
i szczególną modlitwę.
Wdzięczna Bogu i ludziom, zapewniam
także o pamięci w modlitwie.
Ewa
dorosłych, dzieci i młodzieży oraz okazja do
spowiedzi św. Rekolekcjonista głosił nauki także
w filiach w Golędzinowie oraz w Kowalach.
Akcja Katolicka i Parafialny Oddział Caritas
zwróciły się z prośbą, aby w ramach
jałmużny wielkopostnej podzielić się na Święta
żywnością z tymi, którzy odczuwają jej niedostatek.
Artykuły żywnościowe można składać
w kaplicy przy wejściu do naszego kościoła do
Niedzieli Palmowej włącznie.
24

ŻYCZENIA
AKT MIŁOŚCI ŚW. PROBOSZCZA Z ARS
„Kocham Cię, o Boże mój. I moim jedynym pragnieniem
jest kochać Cię aż do ostatniego tchnienia
mojego życia.
Kocham Cię, o Boże, nieskończenie godny miłości,
i wolałbym raczej umrzeć, kochając Cię, niż
przeżyć jedną chwilę bez miłości do Ciebie.
Kocham Cię, o Boże mój, i pragnę nieba jedynie
dla szczęścia doskonałego kochania Ciebie. Kocham
Cię, o Boże mój, i lękam się piekła jedynie dlatego,
że nie ma w nim tej słodkiej pociechy kochania
Ciebie.
O Boże mój, jeśli mój język nie jest w stanie mówić
w każdej chwili, że Cię kocham, chcę, aby moje serce
powtarzało Ci to za każdym moim tchnieniem.
Ach! Uczyń mi łaskę cierpienia z miłości do Ciebie
i kochania Cię w cierpieniu, i spraw, bym oddał ducha
kochając Cię i czując, że Cię kocham.
Im bliżej jestem mego końca, tym bardziej Cię
błagam, byś zwiększył i udoskonalił moją miłość.
I tak niech mi się stanie. Amen.”
W Wielki Czwartek dziękujemy Bogu za dar
naszych duszpasterzy, za ich posługę w naszych
paraÞach, za to, że wielkodusznie odpowiedzieli na
wezwanie Pana i zechcieli być szafarzami sakramentów
świętych, za wierność powołaniu i wiele
łask, które otrzymujemy dzięki nim.
Z okazji dnia ustanowienia kapłaństwa życzymy
wszystkim księżom obÞtego błogosławieństwa
Bożego, zdrowia, sił, pokoju serca płynącego
z niepodzielnego oddania się Bogu, opieki Matki
Najświętszej oraz niezmąconej radości.
Redakcja
25

Kronika
parafialna
KRONIKA PARAFII NSPJ
Podczas zbiórki do puszek prowadzonej 28
lutego, w drugą niedzielę Wielkiego Postu, na
pomoc misjom zebrano 830 zł.
W czwartek 4 marca podczas Mszy św.
o godz. 18.30 osoby, które postanowiły podjąć
się stałej modlitwy za kapłanów w apostolacie
„Margaretka”, złożyły swoje uroczyste przyrzeczenia.
W sobotę 6 marca kapłani, jak co miesiąc,
odwiedzili chorych z posługą sakramentalną.
W niedzielę 7 marca Akcja Katolicka prowadziła
zbiórkę na dożywianie dzieci w szkołach.
W poniedziałek 1 marca o 18.30 sprawowana
była Msza św. w intencji dzieci i rodziców
Różańca Rodziców. Po Mszy św. odbyło się
spotkanie w Domu Katolickim.
W czwartek 11 marca o 18.30 została odprawiona
Msza św. w intencjach Akcji Katolickiej
i jej członków.
Od niedzieli 14 marca można zakupić paschaliki,
czyli małe wielkanocne świece, które
zostaną zapalone w naszych rodzinach w święta
wielkanocne. Ta zapalona świeca to znak miłości
i łączności z ludźmi ubogimi. Paschaliki to
drugie, obok jałmużny wielkopostnej, przedsięwzięcie
przynależące do Wielkanocnego Dzieła
Caritas. Cena świecy wynosi 6 zł.
W piątek 19 marca w uroczystość św. Józefa
swoje imieniny obchodził ks. Bogdan Giemza
SDS. Z tej okazji o godz. 18.30 solenizant odprawił
Mszę św., podczas której modlono się
w jego intencji i składano życzenia.
Również w piątek 19 marca odbyło się
spotkanie modlitewne Koła Przyjaciół Radia
Maryja. O godz. 18.30 sprawowana była Msza
św. w poleconych intencjach, a po niej wspólnie
odmawiano różaniec.
Ofiary zbierane na tacę w niedzielę 14 marca
na remont dachu kościoła NSPJ wyniosły
5300 zł.
We wtorek 16 marca Mszą św. o godz. 18.30
sprawowaną w kościele NSPJ zakończył się kurs
przedmałżeński. W spotkaniach prowadzonych
przez duchownych i doradczynię Poradni
Rodzinnej wzięły udział 22 pary narzeczonych
z Obornik Śl. i okolicznych parafii.
W niedzielę 21 marca podczas Mszy św.
o godz. 12.30 kobietom w stanie błogosławionym
zostało udzielone błogosławieństwo
matek oczekujących potomstwa.
21 marca, tradycyjnie w trzecią niedzielę
miesiąca od 15.00 do 17.30, trwała adoracja
Najświętszego Sakramentu.
We wtorek 23 marca w parafii NSPJ gościliśmy
Prowincjała Salwatorianów ks. Piotra Filasa, który
wizytował miejscową wspólnotę. Ks. Prowincjał
przewodniczył Mszy św. o godz. 18.30.
W środę 24 marca po Mszy św. wieczornej
w budynku plebanii o godz. 19.00 odbyło się
spotkanie ministrantów seniorów.
W czwartek 25 marca w uroczystość Zwiastowania
Pańskiego podczas Mszy św. o godz.
18.30 miało miejsce złożenie przyrzeczeń duchowej
adopcji dziecka poczętego, aby w ten
sposób zatroszczyć się o dzieci nienarodzone.
Za przyczyną Matki Najświętszej modlono się
w intencji każdego dziecka poczętego, matek
oczekujących potomstwa, a także małżeństw,
które obecnie nie mogą mieć potomstwa lub
straciły swoje dziecko.
W czwartek 25 marca o godz. 19.15 w Domu
Katolickim odbyło się kolejne spotkanie w ramach
„Wieczorów Nikodema”. Temat katechezy,
w ramach cyklu „Dekalog”, brzmiał: „Jak
służyć Bogu?”. Katechezę prowadził ks. dr
Maciej Chwarścianek SDS.
26

krzyżówka
1. Teść Kajfasza.
2. Pierwszy papież czyli Szymon...
3. Inaczej Golgota.
4. Matka Jezusa.
5. Urodził się w niej Pan Jezus.
6. Moralizatorskie opowiadania
głoszone przez Pana Jezusa.
7. Apostolskie, ale nie Dzieje.
Najwięcej napisał św. Paweł.
8. Starzec ze świątyni. Kiedy wziął
Jezusa za ręce podziękował
Bogu i powiedział, że może już
zejść ze świata.
9. ... Galilejska, miejsce wesela.
10. Siostra Marii i Łazarza.
11. Ty jesteś... , czyli Skała.
12. Jezus spędził tam dzieciństwo.
13. Dobry, ukrzyżowany obok Jezusa.
6.
Apostolat „Margaretka”
3.
4.
1.
2.
7.
8.
13.
5.
9.
11.
10.
12.
x
„Nie ma złych kapłanów, są tylko tacy,
za których wierni za mało się modlą“
(św. Jan Maria Vianey)
Dnia 4 marca 2010 r. w paraÞi
pod wezwaniem Najświętszego
Serca Pana Jezusa
w Obornikach Śląskich 28 osób
podjęło trud codziennej modlitwy
za konkretnego kapłana – tym
samym oÞcjalnie rozpoczął swoją
działalność nowy Apostolat „Margaretka”.
Podczas Mszy Świętej koncelebrowanej homilię
wygłosił ks. Bogdan Giemza SDS w której
przypomniał wszystkim zgromadzonym wagę
modlitwy za powołanych do służby Bożej.
Każda grupa siedmioosobowa zaraz po
Komunii św. uroczyście złożyła przyrzeczenie
konkretnej modlitwy za konkretnego kapłana
podczas jego życia i po jego śmierci. Na koniec
każdy z członków nowego Apostolatu otrzymał
pamiątkowe dyplomy.
Obecnie modlitwą zostali objęci następujący
księża:
Ks. Maciej Chwarścianek SDS
Ks. Bogdan Giemza SDS
Ks. Michał Meisner SDS
Ks. Ireneusz Pelka SDS
Wszystkich chętnych, którzy pragnęliby
dołączyć do tej grupy osób modlących się za
kapłanów prosimy o kontakt z ks. Ireneuszem
Pelką.
27

życzenia świąteczne
od Uniwersytetu
Trzeciego Wieku
Święto Wielkiej Nocy to czas otuchy i nadziei.
Czas odradzania się wiary w siłę Chrystusa
i w siłę człowieka.
Życzymy siły i mądrości płynącej z Tajemnicy
Zmartwychwstania Pańskiego i aby
święta wielkanocne przyniosły radość, pokój
oraz wzajemną życzliwość.
By stały się źródłem wzmacniania ducha.
Wszystkim słuchaczom i ich rodzinom,
wykładowcom, pracownikom różnych instytucji,
proboszczom i księżom obydwu parafii,
redaktorom gazet i czasopism oraz wielu
ludziom dobrej woli życzą:
Prezes Irena Małkiewicz oraz członkowie
Zarządu SUTW „Atena“ w Obornikach Śl.
Sakrament
Chrztu Œw. przyjêli:
ParaÞa JTiAP:
10. Lena Barbara Nowak – 13.03
11. Maja Hober – 14.03
12. Nina Amelia Długosz – 14.03
13. Agata Anna Smolis – 14.03
ParaÞa NSPJ:
07. Maria Brzyska – 20.03
Odeszli do Pana
po wieczn¹ nagrodê:
ParaÞa JTiAP:
8. Zdzisław Ryszard Kośmider, l. 61,
zm. 23.02.
9. Stanislawa Hryniewiecka, l. 89,
zm. 26.02
10. Cecylia Balcerek, l. 94, zm. 2.03
11. Lesław Meslik, l. 64, zm. 4.03
12. Anna Wiera Łukasik-Płatkowska, l. 83,
zm. 8.03
13. Zygmunt Dardziński, l. 62, zm. 14.03
14. Anna Śliwińska, l. 78, zm. 17.03
15. Michał Bednorz, l. 70, zm. 18.03
ParaÞa NSPJ:
15. Helena Sawicka, l. 93, zm. 28.02
16. Michalina Piaskowska, l 87, zm. 01.03
17. Monika Gładysiewicz, l 33, zm. 05.03
18. Stanisław Józefczuk, l. 89, zm 05.03
19. Szymon Mazepa (dziecko), zm. 05.03
20. Albina Rybak, l.74, zm. 17.03
Nasza Parafia Pismo redagowane przez wiernych salwatoriańskich paraÞi Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. św. Judy
Tadeusza i Antoniego Padewskiego w Obornikach Śląskich.
Redakcja: Robert Wrzesiński (redaktor naczelny), Aldona Dudek (korekta), Grzegorz Czerkas, Alina Gołecka, Dorota Nikiporczyk
(webmaster), Małgorzata Pawlak, Monika Pawlak, ks. Ireneusz Pelka (asystent kościelny), Zbigniew Stachurski, Barbara
Wrzesińska, ks. Dariusz Zielonka.
Adres redakcji: „Nasza ParaÞa”, ParaÞa Rzymsko–Katolicka, ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego 23, 55–120 Oborniki Śląskie,
e–mail: graphito@poczta.wp.pl, www.naszaparaÞa.sds.pl (lub www.naszaparaÞa.salwatorianie.pl)
Wydawca: Studio Graphito (tel. 071/ 310 21 65), nakład 500 egz.
Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany tytu³ów, skracania i dokonywania korekty stylistycznej nades³anych tekstów.