program rolnośrodowiskowy 2007−2013 - Baltic Green Belt

Półnaturalne łąki świeże występują w sąsiedztwie rzek na lekkich gle−
bach madowych oraz na mineralnych wyniesieniach i stokach dolin rzecz−
nych. W typologii łąkarskiej określane są jako grądy właściwe i popławne
oraz łęgi zgrądowiałe. Siedliska te są najlepsze do wykorzystania rolnicze−
go. Należące do tego typu zbiorowiska to łąki rajgrasowe i bogate łąki
wiechlinowe, które występują na terenach nizinnych całej Polski, nato−
miast w paśmie regla dolnego Karpat Zachodnich, a zwłaszcza Tatr cha−
rakterystyczne są łąki mieczykowo−mietlicowe oraz konietlicowe.
Zbiorowiska klasyfikujące łąkę do wariantu to: zbiorowiska związków
Arrhenatherion (oprócz ubogich postaci Poo−Festucetum i suchych łąk
pienińskich Anthyllidi−Trifolietum montanii) i Polygono−Trisetion oraz na−
wiązujące do nich zbiorowiska, na których zostanie udokumentowana
obecność gatunków identyfikujących, znajdujące się na typach siedlisk
określonych według klasyfikacji Natura 2000 jako:
a) część niżowych i górskich świeżych łąk użytkowanych ekstensywnie
(6510, bez 6510−4 czyli ciepłolubnych łąk pienińskich),
b) górskie łąki konietlicowe użytkowane ekstensywnie (6520).
Gatunki wskaźnikowe, kwalifikujące TUZ jako łąkę świeżą (co naj−
mniej 4 z listy gatunków wskaźnikowych dla łąk wilgotnych i świeżych
lub co najmniej 2 chronione z obu list):
43