Osnovi programiranja i programski jezici

INSTRUKCIJE RAČUNARA
S opšteg stanovišta računara, suština svakog
digitalnog izračunavanja je da se kao rezultat dobije
rešenje u obliku funkcije:
X = F1
( x1,
x2....
x )
1 n
Y = F ( x1,
x2....
x )
2 2
n
1.1
za elemente date na ulazu x
1, x2....
. U oba slučaja
ulazne i izlazne reči računara predstavljaće skup 0 i
1, koje su na odgovarajući način smeštene u
registrima računara i memorijskih ćelija. Reči mogu
biti predstavljene različitim skupom brojeva i
alfanumeričkih nizova, koji opisuju problem
logičkim stanjima.
Tražena rešenja mogu biti veoma dugačka i
izuzetno komplikovana. Stoga moraju biti razbijena
u elementarne matematičke relacije koje su
definisane skupom instrukcija računara. Takav
sređen niz elementarnih instrukcija, utvrđen radi
sprovođenja određene operacije računara, naziva se
program.
Računar: Uređaj ili sistem koji je u
stanju da obavlja neku sekvenciju
operacija na jasno i eksplicitno
definisan način. Te operacije su
često numerička izračunavanja ili
manipulacije podacima, ali
obuhvataju takođe i ulaz/izlaz
operacije u okviru sekvencije mogu
da zavise i od određenih
podatkovnih vrednosti. Definicija
sekvencije se ziove program.
Računar ima ili uskladišteni
program ili ožičeni program.
Instrukcija: Opis operacije koju
treba da izvede računar. Sastoji se iz
iskaza operacije koja treba da se
izvede i neke metode specificiranja
operanada (ili njihovih lokacija) i
odredišta rezultata operacije.
Instrukcije se često dele u klase kao
što su aritmetičke, logičke, U/I itd.
Mogu, ali ne moraju biti fiksne
dužine.
Program: Skup iskaza koji se može
dati kao celina jednom računarskom
sistemu i koristiti za usmeravanje
ponašanja sistema. Proceduralni
program precizno definiše
proceduru koju računarski sistem
treba da sledi da bi se dobio traženi
rezultat. Nasuprot tome,
neproceduralni program specificira
ograničenja koja proizvedeni
rezultati moraju zadovoljiti ali ne
daje proceduru dolaska do rezultata,
nju bira sam računar.
Da bismo mogli da utvrdimo koji računar može ekonomičnije i efikasnije da obavi
određeni zadatak, tj. da reši problem, najsigurnije je ako se napiše program na
asembler jeziku i uporedi:
• broj potrebnih memorijskih reči da bi se program stavio u memoriju i
• broj ciklusa računara da bi se taj prgram izvršio.
64