Ratownictwo GÃ³rnicze 2010_3.indd - Centralna Stacja Ratownictwa ...

More documents

Recommendations

Info

NR 3/2010 Każdy ratownik po przejściu kursu podstawowego dla kandydatów na ratowników zdaje egzamin przed komisją kwalifikacyjną. O ile wiadomości nabyte w trakcie trwania kursu okazują się opanowane przynajmniej w stopniu dostatecznym, to kandydaci niejednokrotnie potykają się na podstawowej znajomości zasad arytmetyki. Każdy ratownik w ciągu roku musi przejść sześć ćwiczeń sprawdzających, z czego trzy odbywają się we właściwej OSRG, dwa na dole kopalni oraz jedno, tzw. powierzchniowe, w komorze ćwiczeń kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, względnie, gdy kopalnia jest zwolniona z obowiązku posiadania takowej, w komorze ćwiczeń właściwej OSRG. Prawidłowa organizacja ćwiczeń ratowniczych, związana z tym odpowiednia ilość osób ćwiczących oraz dopilnowywanie, aby ratownik nie odbywał ćwiczeń po przepracowanej dniówce, czy też nie był zatrudniony bezpośrednio po ćwiczeniach, należy do obowiązków kierownika KSRG. To wszystko, jak i odpowiedni program szkolenia decydują o jakości przeprowadzanych ćwiczeń i podnoszeniu bezpieczeństwa biernego. Jednym z czynników wpływających na bezpieczeństwo ratowników jest prawidłowy dobór i wyszkolenie zastępowych zastępu ratowniczego. Funkcję zastępowego może pełnić ratownik górniczy posiadający co najmniej pięcioletni staż pracy w ratownictwie górniczym (§ 44 Rozporządzenia...). Zastępowych wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego na wniosek kierownika KSRG. Należy w tym momencie zwracać uwagę, aby byli to ratownicy, którzy nie tylko mają odpowiedni staż w ratownictwie, ale powinni cieszyć się dobrą opinią współpracowników i posiadać cechy przywódcze. Kierownik KSRG zobowiązany jest do organizowania seminariów dla zastępowych co najmniej raz w roku w wymiarze nie mniejszym niż sześć godzin i każdy z zastępowych drużyny ratowniczej powinien w nim uczestniczyć. Raz na dwa lata zastępowy winien ukończyć szkolenie z zakresu udzielania pomocy przedmedycznej. RATOWNICTWO GÓRNICZE NR 60 Badania ratownicze Na podniesienie stanu bezpieczeństwa biernego mają też bezpośredni wpływ właściwie przeprowadzane badania lekarskie ratowników, które dzielą się na: • wstępne – podlegają mu kandydaci na ratowników górniczych, a obejmuje badanie ogólnego stanu zdrowia i jest wykonywane przez lekarza sprawującego podstawową opiekę lekarską, • kwalifikacyjne – któremu podlegają kandydaci na ratowników górniczych, a stan ich zdrowia w wyniku badania wstępnego został uznany za odpowiedni. Badania te obejmują: a) lekarskie badania fizykalne, b) pełnowymiarowe zdjęcie klatki piersiowej, c) badania elektrokardiograficzne, d) badania spirometryczne, e) badania laboratoryjne (OB, pełna morfologia krwi, badanie moczu i inne w zależności od wskazań lekarskich), f) badania psychologiczne, g) badania wydolności fizycznej, h) i) j) badania tolerancji wysokiej temperatury i wilgotności w komorze klimatycznej (tylko dla ratowników zatrudnionych w podziemnych zakładach górniczych), badania audiometryczne, inne badania specjalistyczne w zależności od wskazań lekarskich. • badania okresowe – którym podlegają wszyscy ratownicy górniczy nie rzadziej niż co 12 miesięcy. Ponadto ratownicy po ukończeniu 45. roku życia podlegają badaniom dodatkowym ze zwiększoną częstotliwością. • badania kontrolne – którym może podlegać ratownik górniczy po każdym trwającym dłużej niż 14 dni okresie niezdolności do pracy z powodu choroby. Opinię na temat potrzeby skierowania ratownika wydaje lekarz sprawujący podstawową opiekę lekarską na wniosek kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, przy uwzględnieniu rodzaju przebytej choroby i przyczyny okresowej niezdolności do pracy. Badanie 18 ROK XV kontrolne obejmuje wywiad odnośnie samopoczucia i lekarskie badanie fizykalne, a w razie wskazań inne badania określone przez lekarza. Badania kwalifikacyjne, okresowe i kontrolne przeprowadzane są w Specjalistycznym Ośrodku Badań Lekarskich przy Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego. O wadze, jaką przywiązuje do nich kierownictwo CSRG niech świadczy fakt wprowadzenia w ostatnich latach nowej metodyki badań lekarskich uwzględniającej aktualne potrzeby i nowe rozwiązania w medycynie. BEZPIECZEŃSTWO CZYNNE Rozpoczyna się w momencie przystąpienia do akcji ratowniczej, czy prac profilaktycznych. W tym przypadku wpływ na bezpieczeństwo ratowników zaczyna się już od właściwej lokalizacji, umiejscowienia i wyposażenia bazy ratowniczej. Baza ratownicza Przed założeniem bazy należy odpowiednio przeanalizować sytuację oraz w wyniku tej analizy wyznaczyć strefę zagrożenia. Strefa powinna obejmować wyrobiska lub rejony zakładu górniczego, w których objawiają się lub mogą się przejawiać skutki niebezpiecznego zdarzenia powodujące zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi lub dla ruchu zakładu górniczego. O lokalizacji bazy decyduje kierownik akcji ratowniczej natomiast o jej umiejscowieniu kierownik akcji na dole. Powinien przy tym korzystać z pomocy specjalistów jednostki ratownictwa. Baza ratownicza powinna znajdować się w miejscu położonym najbliżej prowadzonych prac ratowniczych i spełniać równocześnie inne warunki: • leżeć poza strefą zagrożenia, a jeżeli znajdzie się w polach metanowych lub rejonie w którym może wystąpić zagrożenie wybuchem, miejsce to powinno być oddzielone od terenu zagrożenia co najmniej dwoma załamaniami wyrobisk, • znajdować się w ustabilizowanym opływowym prądzie powietrza, • zapewniać odpowiednie warunki dla przebywających w niej osób
ROK XV RATOWNICTWO GÓRNICZE NR 60 NR 3/2010 Wykres 2. ZWIĄZANE Z PROCESEM NABORU BIERNE SZKOLENIE WSTĘPNE oraz do prawidłowego składowania środków i urządzeń potrzebnych do prowadzenia prac ratowniczych (§ 98 Rozporządzenia...). Ponadto, jeśli zakład wydobywa kopaliny palne, baza powinna być zlokalizowana w miejscu oddzielonym od strefy zagrożenia pożarowego zaporą przeciwwybuchową. W przypadku braku takowej powinno się ją wykonać w pierwszej fazie akcji, a do czasu jej wykonania usytuować bazę w odpowiednio zwiększonej odległości od strefy zagrożenia. W roku 1982 prowadzona była akcja przeciwpożarowa w kopalni „Dymitrow”. W trakcie budowy tam izolujących pożar doszło do wybuchu metanu i gazów pożarowych w miejscu pożaru. Wybuch ten miał stosunkowo niewielką siłę, o czym świadczy fakt przeżycia go przez ratowników budujących tamy w pobliżu ogniska pożaru. Siła wybuchu rosła natomiast na drodze przebiegu jego fali wzdłuż przekopu objazdowego. W rejonie bazy ratowniczej wybuch spowodował najwięcej ofiar – 18 osób. W owym czasie nie obowiązywał jeszcze przepis o konieczności zabezpieczenia bazy zaporą przeciwwybuchową. W bazie ratowniczej każda osoba funkcyjna powinna mieć wyznaczone miejsce, również ratownicy z zastępów gotowych do akcji, ubezpieczających i wypoczywających po wykonaniu zadania. Szczególną uwagę przy organizacji bazy należy zwrócić na oznakowanie sprawnego sprzętu przygotowanego do akcji, przeznaczonego do kontroli i ewentualnej naprawy. Miejsca sprzętu niesprawnego oraz materiałów zużytych w trakcie wykonywania prac ratowniczych powinny zostać wyraźnie oddzielone i oznakowane, aby nie zachodziła możliwość ich przypadkowego powtórnego użycia. W tym momencie koniecznym jest przypomnienie o prawidłowym zachowaniu osób znajdujących się w bazie, zgłaszaniu faktu swojego przybycia, czy chęci opuszczenia bazy oraz zadbaniu o ład i porządek. Wymienione działania związane są z prawidłową organizacją i przygotowaniem do właściwych prac ratowniczych wykonywanych bezpośrednio przez zastępy ratownicze. Ratownicy kierowani do akcji muszą zostać odpowiednio ubrani oraz wyposażeni we właściwy sprzęt oddechowy, pomiarowy, a także narzędzia pracy. Sprzęt ochrony układu oddechowego musi być sprawny, skontrolowany przez mechanika w czasie okresowych kontroli – kontrolowany jest kolejno przez ratownika, a następnie przez zastępowego. Za dopilnowanie dokonania dwu ostatnich kontroli odpowiada kierownik bazy ratowniczej (zgodnie z § 103 pkt 9 Rozporządzenia...). 19 ZWIĄZANE Z PROCESEM SZKOLENIA BEZPIECZEŃSTWO RATOWNIKÓW SZKOLENIE CIĄGŁE ZWIĄZANE Z WŁAŚCIWĄ ORGANIZACJĄ AKCJI KURSY SEMINARIA ĆWICZENIA CZYNNE ZWIĄZANE Z BEZPIECZNYM UDZIAŁEM RATOWNIKÓW W PRACACH RATOWNICZYCH Zabezpieczenie medyczne Przed wyruszeniem do akcji ratownicy powinni zostać przebadani przez lekarza znajdującego się w bazie ratowniczej, o jego udziale w czasie akcji decyduje kierownik akcji. Określa on właściwe zabezpieczenie medyczne oraz liczbę koniecznych lekarzy. Obecność lekarza w bazie ratowniczej jest obligatoryjnie wymagana w przypadku akcji ratowniczych związanych z ratowaniem zagrożonych lub poszkodowanych ludzi, akcji prowadzonych w trudnych warunkach mikroklimatu oraz w atmosferze niezdatnej do oddychania. Miejscem pracy lekarza jest w zasadzie baza ratownicza. Niemniej uczestniczący w akcjach ratowniczych lekarz, po uzgodnieniu z kierownikiem akcji i stwierdzeniu, że może pracować w warunkach istniejącego zagrożenia, może udzielić pomocy poszkodowanym przebywającym jeszcze w strefie zagrożenia (§110 Rozporządzenia...). Rola lekarza w bazie ratowniczej nie sprowadza się tylko do udzielenia pomocy poszkodowanym w trakcie zdarzenia górnikom. Zadania jego są dużo szersze. Obejmują całościową opiekę nad ratownikami wyruszającymi do akcji oraz z niej powracającymi. W ramach swoich obowiązków lekarz konsultuje z kierownikiem akcji na dole zakres dopuszczalnych fizycznych i termicznych obciążeń ratowników, przeprowadza ich badania przed wyjściem do akcji w trudnych warunkach mikroklimatu. W jego obecności ratownicy powinni potwierdzać, że są w pełni sił fizycznych. W porozumieniu z lekarzem może też nastąpić ponowne zatrudnienie ratowników w czasie tejże akcji w razie nagłej konieczności ratowania życia ludzkiego lub w innych uzasadnionych przypadkach. Nie bez wpływu psychologicznego na komfort pracy ratowników jest fakt obecności w bazie lekarza. Jako jedną z nieprawidłowości wykazano jego brak w bazie ratowniczej w trakcie prowadzenia takich akcji między innymi w kopalniach: „Mysłowice” – 1975 r. i „Niwka-Modrzejów” – 1998 r. Było to powodem opóźnienia udzielenia pomocy poszkodowanym ratownikom. Rola łączności i związanego z nią przepływu informacji Zadaniem kierownictwa akcji jest zapewnienie niezawodnej łączności między ratownikami przebywającymi w strefie
Page 1 and 2: ISSN 1426-3092 Nr 3 (60) wrzesieñ
Page 3 and 4: ROK XV RATOWNICTWO GÓRNICZE NR 60
Page 19 and 20: 1300 Górnicze Urz¹dzenie Py³owe
Page 21 and 22: PUMAR HYDRAULIKA Sp. z o.o. Produku
Page 27: ROK XV RATOWNICTWO GÓRNICZE NR 60
Page 39 and 40: i panujący chłód, kursanci musie

Ratownictwo GÃ³rnicze 2010_3.indd - Centralna Stacja Ratownictwa ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?