kwartalnik centralnej stacji ratownictwa gÃ³rniczego s.a. - Centralna ...

More documents

Recommendations

Info

NR 3/2012 Ratownictwo górnicze nr 68 ROK XVII wych, oddziaływań elektrostatycznych. Podczas zbliżania się dwóch nienaładowanych cząsteczek dymu nie powstają pomiędzy nimi siły odpychania, które by przeszkadzały ich bezpośredniemu zetknięciu. Po ich zetknięciu siły między stykającymi się cząsteczkami są wystarczająco duże, by uniemożliwić im ponowne rozejście się. Własności optyczne aerozolu dymowego Własności optyczne aerozolu dymowego (produktów rozkładu termicznego i spalania materiałów wg PN-89/B-02856) są podobne do własności innych układów dyspersyjnych, tj. niejednorodnych w sensie optycznym. Własności te są określone łącznym działaniem czterech czynników: –– Rozproszeniem światła na pojedynczych cząsteczkach dymu, –– Oddziaływaniem elektroenergetycznym cząstek dymu rozpraszającym światło, –– Interferencją rozproszonego przez nie światła, –– Wzajemnym niespójnym oświetleniem cząstek dymu światłem na nich rozproszonym. Natężenie wiązki światła wychodzącego z dymu zależy od pochłaniania, rozpraszania, złożonej dyfrakcji i innych procesów, których intensywność zależy od rodzaju dymu. Dym czarny, zawierający dużą ilość sadzy silnie pochłania światło, natomiast dym biały ma duże zdolności rozpraszające. W każdym dymie znajdują się również kropelki skondensowanej pary wodnej załamującej światło. Ponieważ nie są znane metody pomiaru selektywnego rozpraszania i absorpcji w metodach badawczych mierzy się efekt sumaryczny, czyli tłumienie światła. Następujące własności optyczne dymu mogą charakteryzować właściwości dymotwórcze materiału: –– Stopień przezroczystości, –– Optyczna gęstość dymu, –– Właściwa gęstość optyczna dymu, –– Masowa gęstość optyczna dymu, –– Współczynnik osłabienia kontrastu i szybkość zmian współczynnika osłabienia kontrastu. Ilość wydzielonego dymu - zależności ogólne Rozkład termiczny i spalanie materiałów naturalnych i tworzyw sztucznych jest wieloetapowym procesem przemian fizykochemicznych, takich jak: podgrzewanie, depolimeryzacja, degradacja, destrukcja tworzywa, wydzielanie części lotnych i ich dalsze przemiany w fazie gazowej, przemiany składników mineralnych tworzywa, wreszcie spalanie pozostałości stałej złożonej z węgla i części mineralnych. W zależności od warunków procesy te mogą występować kolejno po sobie lub nakładać się wzajemnie. Pierwszą warstwą materiału, do której dociera energia cieplna z zewnętrznego źródła zapalenia jest warstwa powierzchniowa, zwana warstwą rozkładu. Wzrost temperatury w tej warstwie powoduje degradację, destrukcję, ewentualnie depolimeryzację tworzywa przebiegłych procesów zależy od budowy strukturalnej tworzywa, a w szczególności od ilości i położenia wiązań podwójnych, rodzaju i położenia grup funkcyjnych oraz od trwałości wiązań łączących monomery. Obecność tlenu przyśpiesza te procesy, a możliwość przegrupowań atomów i powstawanie struktur aromatycznych powoduje powstawanie zwiększającej się ilości sadzy (dymu). Ilość wydzielonego z materiału dymu zależy od: –– budowy chemicznej spalanych związków, –– rodzaju spalania (płomieniowego lub bezpłomieniowego), –– warunków wytwarzania dymu, –– zastosowanych środków ogniochronnych. [ 8 ] Określanie dymotwórczości. Badanie dymotwórczości w Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG W Polsce badania dymotwórczości prowadzone są w różnych jednostkach naukowo badawczych, niektóre z nich dotyczą materiałów stosowanych w górnictwie podziemnym. W Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG realizuje się badania laboratoryjne związane z trudnopalnością kabli i przewodów oponowych oraz taśm przenośnikowych. Niektóre z nich obejmowały również określenie dymotwórczości. W tym celu wykorzystano aparaturę do oznaczania wskaźnika tlenowego, wyposażoną w komorę zadymienia i fotokomórkę. Ilość wytwa rzanego dymu oceniano za pomocą wskaźnika masowej gęstości optycznej. Interesujące wyniki dało porównanie spalania przewodów oponowych chloroprenowych (CR) i przewodów z osłonami z polwinitu (PVC). Okazało się , że przewody chloroprenowe (CR) charakteryzują się niższymi wartościami wskaźnika gęstości optycznej zadymienia i wyższymi wartościami wskaźnika tlenowego w porównaniu do przewodów w osłonie polwinitowej (PVC). Przewody chloroprenowe są więc korzystniejsze zarówno ze względu na większą trudnopalność jak również mniejsze dymienie. Ponadto badania Rys. 1. Stanowisko do badania dymotwórczości materiałów metodą wg PN-B-02856 24
ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 68 NR 3/2012 nad zacieraniem taśm przenośnikowych przeprowadzone przez Centrum EMAG i FTT STOMIL Wolbrom S.A. pozwoliły również ocenić intensywność dymienia dzięki wykorzystaniu na stanowisku pomiarowym czujnika ACD-1 [4]. Realizacja badań dymotwórczości w Instytucie Techniki Budowlanej Politechniki Szczecińskiej. Opracowana przez M. Koneckiego (Instytut Techniki Budowlanej) i Z. Sychtę (Politechnika Szczecińska) norma PN- -89/B-02856 służy do badania właściwości dymotwórczych materiałów budowlanych i materiałów wyposażenia wnętrz. Badania dymotwórczości materiałów przeprowadza się w zamkniętej komorze o wymiarach: 0,91 m *0,61 m *0,91 m. Próbkę badanego materiału o wymiarach 24 mm*24 mm poddaje się działaniu strumienia cieplnego emitowanego przez płytę grzewczą elektrycznego promiennika podczerwieni, której powierzchnia jest równoległa do pionowo ustawionej powierzchni próbki. Badany materiał poddaje się rozkładowi termicznemu i spalaniu w obecności płomienia pilotowego i bez płomienia pilotowego, przy różnych wartościach napromienienia cieplnego ( 0 ÷ 50 kW/m2). Gromadzące się w komorze produkty rozkładu termicznego i spalania próbki badanego materiału powodują osłabienie kontrastu wzorca optometrycznego. W skład stanowiska wchodzą : –– komora dymowa, –– promiennik elektryczny, –– układ zasilania promiennika podczerwieni ze stabilizacją mocy, –– układ pomiaru napromienienia cieplnego powierzchni próbek z chłodzonym wodą czujnikiem strumienia ciepła typu Gardona, –– układ do mocowania próbek i wprowadzania ich w strefę promieniowania, –– układ zasilania palnika pilotowego, –– układ pomiaru współczynnika osłabienia kontrastu, –– układ wentylacji komory, –– układ kontrolno-pomiarowy z przetwornikiem analogowo-cyfrowy W kolejnym artykule przedstawiona zostanie analiza badania widzialności w zadymieniu. Literatura: [1] N. Szlązak, M. Borowski, D. Obracaj „Kierunki zmian w systemach przewietrzania ścian eksploatacyjnych z uwagi na zwalczanie zagrożeń wentylacyjnych”, Gospodarka Surowcami Mineralnymi tom 24 zeszyt 1/2,. [2] H. Badura i inni: „Czynniki decydujące o prędkości wycofywania się załogi zadymionymi wyrobiskami w czasie pożaru w kopalni. Przegląd górniczy nr 6 (8763), 1996 [3] J. Sułkowski „Drogi ucieczkowe ograniczenie widoczności powodowane przez dymy” – Zbiór materiałów szkoleniowych Miedziowe Centrum Kształcenia Kadr 2002. [4] Praca Zbiorowa: Badania prędkości poruszani się górników wyrobiskami podziemnymi symulującymi drogi ucieczkowe w czasie pożaru. IEZ Politechnika Śląska, CSRG Gliwice-Bytom, grudzień 1994, (niepubl) [5] G. Sobieszczuk, dr inż. J. Wachowicz „Badania i ocena trudnopalności materiałów stosowanych w kopalni węgla” Przegląd Górniczy 1998 [6] Z. Sychta „Badanie nad dymotwórczością materiałów i zadymień na statku morskim”. Prace Naukowe Politechniki Śląskiej nr 299. Instytut Okrętowy nr 12. Szczecin 1985. [7] A. Bogdan, M. Chludzińska „Wybrane aspekty ochrony przeciwpożarowej w budynkach ”Bezpieczeństwo Pracy 2/2008 [8] Z.Sychta, K.Sychta „Metoda badania właściwości dymotwórczych materiałów wg P-89/B-02856 Wydanie: B-KTZ/14/2007 Procedura badawcza nr PB-KTZ-04 W I półroczu 2012 roku Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego S.A. przeprowadziła kursy i seminaria, w których uczestnictwo pracowników zakładów górniczych jest obowiązkowe - wynika to z zapisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z 12 czerwca 2002 r. w sprawie ratownictwa górniczego oraz kursy w których uczestnictwo pracowników zakładów górniczych jest podyktowane chęcią podniesienia wiedzy z zakresu ratownictwa górniczego, minimalizacji zagrożeń górniczych, obsługi urządzeń i sprzętu stosowanego w ratownictwie, pomocy przedmedycznej i innych zagadnień związanych z górnictwem podziemnym. Szkolenie w CSRG S.A. w I półroczu 2012r. Katarzyna Myślińska Katarzyna Kajdasz-Szpotko CSRG S.A. w Bytomiu Łącznie Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego S.A. zorganizowała w I kwartale 2012r. 222 szkolenia w których udział wzięło 4068 osób będących pracownikami zakładów górniczych, przedsiębiorstw okołogórniczych i członków służb ratowniczych. W dniach od 11–22.06.2012r. odbył się kurs podstawowy dla ratowników górniczych, kandydatów na członków specjalistycznych zastępów do prac z użyciem technik alpinistycznych w wyrobiskach pionowych lub o dużym nachyleniu. Podczas kursu ratownicy górniczy nabywają wiedzę z zakresu wyposażenia osobistego ratownika wysokościowego, posługiwania się sprzętem zespołowym, linami, wyciągarkami, wykonywania określonych węzłów ratowniczych, technik budowy stanowisk, zasad prowadzenia asekuracji, zjazdów prostych i przez przepięcia, autoratownictwem, wychodzeniem po linach, opuszczaniem i wyciąganiem ratownika oraz sprzętem będącym na wyposażeniu Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego S.A. w tym m.in. łącznością stosowaną w ratownictwem wysokościowym. 25
Page 1 and 2: issn 1426-3092 nr 3 (68) wrzesień
Page 3 and 4: ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 6
Page 19 and 20: Nowoczesne monitorowanie stref - Dr
Page 22 and 23: Centralna Stacja Ratownictwa Górni
Page 24 and 25: NR 3/2012 Ratownictwo górnicze nr
Page 40: Centralna Stacja Ratownictwa Górni

kwartalnik centralnej stacji ratownictwa gÃ³rniczego s.a. - Centralna ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?