kwartalnik centralnej stacji ratownictwa górniczego s.a. - Centralna ...

ROK XVII Ratownictwo górnicze nr 68 NR 3/2012
twa też przechodzi regularne szkolenia
powtórkowe co pięć lat. Tak samo zastępcy.
To jest kurs okresowy, który się składa
z części teoretycznej i praktycznej. Trzeba
to zaliczyć. I warto, moim zdaniem, wspomnieć
o jeszcze jednej sprawie, mianowicie
o planowanych akcjach ratowniczych. Bo
tu się właśnie ludzie bardzo dużo uczą.
Zdaniem innego z kierowników akcji:
Szkolenia są prowadzone na najwyższym
poziomie w Centralnej Stacji. Jak ktoś
chce się czegoś dowiedzieć, to się dowie.
Następny z rozmówców ocenił: Kursy
[dla kierowników ruchu] są praktycznie
co dwa lata organizowane i uważam, że
to jest wystarczający czas i sposób, żeby
przekazać co zdarzyło się i co nowego
wprowadzamy. A specjaliści z Centralnej
Stacji z racji uczestnictwa praktycznie
w każdej akcji mają najszerszą wiedzę
na temat prowadzenia akcji. Kolejny
respondent zauważył jednak: Moim
zdaniem powinno być więcej troszeczkę
szkoleń dla kierowników akcji. Są to osoby
dozoru wyższego, które niekoniecznie
muszą znać całą kopalnię. Więc może
warto, by na kopalniach takie szkolenia
były prowadzone przez dział wentylacji,
żeby poznać całą wentylację całej kopalni.
Bo jak ktoś pracuje jako osoba dozoru wyższego
na zbrojeniach, ma swoją działkę.
Ale zostanie kierownikiem akcji, będzie
musiał odpowiadać za całość.
Jeden z kierowników KSRG relacjonował:
Najpierw byłem na kursie tym
podstawowym dla ratowników jako osoba
dozoru. Później byłem zastępowym,
później jako osoba dozoru w drużynie
ratowniczej byłem kierownikiem bazy,
kierownikiem akcji. To są też takie kursy
tygodniowe, około, tak plus minus, ale
przeważnie tydzień. I później się dostaje
następne kwalifikacje w tej drużynie.
Z biegiem czasu odbyłem kurs dla kierowników
stacji ratowniczych. Te kursy
dotyczące kierowników są w Bytomiu prowadzone
i to jest co pięć lat odnawiane,
każdy z tych kursów. To nie jest tak, że raz
się zdobędzie kwalifikacje na całe życie,
tylko to trzeba cały czas na bieżąco po
prostu zdawać co pięć lat. To dobrze, bo
w ciągu pięciu lat jest tyle zmian. Zawsze
są jakieś nowości. I jeszcze tu w [Stacji]
Okręgowej mamy ćwiczenia. Tak że sam
kurs nie wystarczy, jeszcze to trzeba poprzeć
praktycznymi ćwiczeniami.
Inny z kierowników KSRG zauważył:
Oprócz tego, że jak już mówiłem każdy
kierownik kopalnianej stacji ratowniczej
powinien przejść kurs z pierwszej pomocy,
to uważam, że każdy kierownik powinien
też przejść kurs mechanika sprzętu.
Wiadomo, przeglądając aparaty W-70
mechanik to jest osoba, która ukończyła
odpowiedni kurs. To jest kurs miesięczny,
tak że dużo praktycznych rzeczy on się
tam uczy i ten aparat kontroluje. Oczywiście
w książce on się podpisuje, że on
to skontrolował, tak że on za ten aparat
fizycznie odpowiada. Ale, jest tylko jedno
ale, że pierwszy jakby się coś stało, to
idzie kierownik stacji. Jak ja mogę sprawdzić
coś dokładnie, skoro ja się na tym
nie znam? Bo ja się na tym nie muszę
znać. Mam od tego pierwszego mechanika
i mechanika. […] To jest tak samo
jak ta pierwsza pomoc przedmedyczna.
Zastępowy mi pojedzie na kurs pomocy
przedmedycznej do Centralnej Stacji Ratownictwa
Górniczego. Tam oczywiście jest
pani doktor, która wszystkie nowinki jako
fachowiec zna na bieżąco. On przyjedzie
z tego kursu, a ja na przykład prowadzę
ćwiczenia za dwa dni i coś powiem, a on
mi powie: „Panie kierowniku, ja byłem
[na szkoleniu] wczoraj i mi powiedziano
tak.” Bo on po prostu uczestniczy w tym.
A my w tej pomocy nie uczestniczymy.
My wiemy tyle po prostu, co się czyta,
co się samemu dowiaduje.
Kolejny rozmówca stwierdził: Każde
dodatkowe szkolenie jest in plus. Czy
dla kierownika ruchu zakładu, czy dla
kierownika stacji, czy dla szeregowego
ratownika. Znam kierowników stacji,
którzy przeszli szkolenie na mechanika
sprzętu, ale przepisy tego nie wymagają.
Kolejny respondent stwierdził: My mamy
szkolenia co pięć lat jako kierownicy stacji.
Jeśli chodzi o znajomość, poznawanie
nowych rodzajów sprzętów, nie ma żadnego
problemu. Jeździmy na różne targi,
różne ekspozycje związane ze sprzętem
czy ogólnie z górnictwem. Nie ma żadnego
problemu. Dzwonię do szefa, mówię,
szefie jest coś nowego, co chciałbym zobaczyć.
Szef mnie pośle. Potrzeby jakichś
dodatkowych szkoleń w tym momencie
raczej nie widzę.
15
Szczególnie dobrze, jako niezwykle
przydatne, jest oceniane przez kierowników
akcji analizowanie zapisów
przebiegów rzeczywistych akcji ratowniczych.
Pozwala to na wychwycenie
błędów i uchronienie się przed podobnymi
w przyszłości. Zdaniem jednego
z kierowników akcji: To jest naprawdę
świetna rzecz, żeby się uczyć na cudzych
błędach. Nie chodzi mi oczywiście o to,
żeby komuś wytykać błędy, jak sobie siedzę
wygodnie w fotelu, po akcji. Tylko,
żeby przeanalizować akcję krok po kroku,
zdać sobie sprawę z pewnych rzeczy
i starać się przed nimi uchronić w przyszłości.
Inny z kierowników ruchu zakładu
stwierdził: Bardzo przydatne jest,
w mojej ocenie, analizowanie zapisów
z przebiegów rzeczywistych akcji. Różne
rzeczy można wychwycić, przeanalizować
warianty, decyzje, które były podejmowane,
żeby później, jakby zaistniała taka
konieczność z tego skorzystać, żeby nie
popełniać tych samych błędów. Kolejny
kierownik akcji dodał: Ważne jest na
tych szkoleniach, że dostajemy dużą dawkę
informacji z przeprowadzonych akcji
już wcześniej. I analiza błędów, dobrych
stron, złych, różnego rodzaju rozwiązań.
Bo to gdzieś człowiekowi w pewnym
momencie również poszerza horyzonty
i później te dobre strony można wykorzystać
u siebie prowadząc akcję. I to są
specjaliści, którzy no rzeczywiście sporo
w tym temacie tych informacji przekazują
na tych seminariach.
Następny respondent zauważył: Jako
już nieczynny ratownik raz na 5 lat
przechodzę szkolenia pięciodniowe dla
nieratowników. A oprócz tego jako kierownik
sztabu też przechodzę okresowe
szkolenie. Uważam, że to jest bardzo
potrzebna powtórka. Jednak człowiek
sobie przypomni pewne rzeczy, pewne
mechanizmy, jakich należy się trzymać.
Nawet przy takiej powtórce zdawałoby
się rutynowej stwierdzam, że coś odkrywam
na nowo, albo sobie przypominam,
że jednak coś należy robić tak. Poza tym
tam się omawia bardzo często rzeczywiste
akcje, które były gdzieś tam prowadzone,
szczególnie takie nietypowe. Bo tak naprawdę
to my ćwiczymy na sucho, jak się
to mówi. A zaskoczy nas dopiero coś, co
nam się przytrafi w rzeczywistości, kiedy