Aktualności Nr 13 plik do pobrania (format pdf) - bioMérieux

More documents

Recommendations

Info

z życia firmy Nagroda „Czarnej Perły” To prestiżowe wyróżnienie jest przyznawane dorocznie przez IAFP (Międzynarodowe Stowarzyszenie ds. Bezpieczeństwa Żywności) za perfekcję w działaniach związanych z bezpieczeństwem i jakością żywności. bioMerieux Industry zostało zwycięzcą w tej kategorii za 2011 rok. Silliker, Kraft Foods, Walt Disney, 3M ... a teraz bioMérieux! „Nagroda Czarnej Perły” została ustanowiona w 1993 roku przez amerykańską firmę Wilbur Feagan oraz przez Międzynarodowe Stowarzyszenie d/s Bezpieczeństwa Żywności, a jej długa lista prestiżowych zwycięzców stanowi imponującą lekturę. „To wielki zaszczyt otrzymać nagrodę, która jest rozpoznawana i uznawana na całym świecie, przyznawana w oparciu o bardzo surowe kryteria” – mówi Jean-Marc Durano Vice Prezes Mikrobiologii Przemysłowej. O nagrodę roku 2011 ubiegało się dziesięć znaczących firm. Dr Gary Acuff, Dyrektor Centrum ds. Bezpieczeństwa Żywności na Uniwersytecie Texas A&M ,posiadajacy 30 letnie doświadczenie w mikrobiologii żywności, uważa, że firma zasłużyła na tę nagrodę: „bioMérieux rozwinęło i unowocześniło diagnostykę żywności zdecydowanie w większym stopniu niż inne firmy. Firma bioMérieux jest w pełni zaangażowana w jakość, szybkość i prostotę obsługi mikrobiologicznych testów tak, aby spełniać potrzeby przemysłu przetwórstwa spożywczego. Dzisiaj, nazwa bioMérieux jest synonimem szybkich testów i automatyzacji” – twierdzi Dr Gary Acuff. „Od 20 lat ściśle współpracujemy z naszymi klientami aby ulepszać rozwiązania, które zwiększą bezpieczeństwo i jakość żywności. Ta Kryteria Doskonałości: nagroda jest uznaniem dla naszego sposobu pracy, 1. Popieranie celów IAFP podkreślając raz jeszcze 2. Promowanie uczciwych praktyk nasze zobowiązanie na tej 3. Promowanie bezpieczeństwa żywności poprzez interakcje z klientami płaszczyźnie” – kontynuuje Jean-Marc Durano. VIDAS ® , 4. Udział w ulepszaniu Zdrowia Publicznego i bezpieczeństwa żywności BacT/ALERT ® , VITEK ® 2 Compact, TEMPO ® , i DiversiLab ® 6. Dbałość o zaangażowanie pracowników 5. Wdrażanie działalności szkoleniowej wszystkie te urządzenia są potwierdzeniem determinacji 7. Rozwój produktów i usług w celu zwiększenia bezpieczeństwa żywności i zaangażowania bioMérieux 8. Ochrona środowiska w rutynowych działaniach w oferowanie najlepszych 9. Spełnianie wymogów przepisów prawnych. rozwiązań. Prewencja, wykrywanie, zapewnienie jakości: Dział Mikrobiologii Przemysłowej spełnia wszystkie kryteria IAFP. Oferta bioMerieux w rywalizacji o „Nagrodę Czarnej Perły” opracowana za namową Alexandra Mérieux w sierpniu 2010 roku, złożona w lutym 2011 roku, jest rezultatem wielkiej pracy zespołowej, włączając znaczną liczbę pracowników, głównie ze Stanów Zjednoczonych oraz z Działu Global Industry Marketing. Istotną rolę w tym zwycięstwie odegrał Stan Bailey, Dyrektor ds. Naukowych w bioMérieux oraz były Prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia ds. Bezpieczeństwa Żywności (IAFP). Jego wiedza oraz znajomość wymogów IAFP okazały się być niezwykle pomocne w procesie przygotowawczym w konkursie o ”Nagrodę Czarnej Perły”. Dla całego zespołu Industry (w szczególności zespołu USA) nagroda ta jest źródłem wielkiej satysfakcji: to znaczące wyróżnienie, które wzmocni reputację firmy bioMérieux w opiniach klientów oraz władz międzynarodowych stowarzyszeń (np.: FDA i AOAC). W Stanach Zjednoczonych IAFP jest renomowanym stowarzyszeniem: kryteria „Nagrody Czarnej Perły” są bardzo rygorystyczne. Uzyskanie tej nagrody potwierdza prawny status firmy bioMérieux jako głównego gracza w tej dziedzinie, wzmacniając pozycję naszego zespołu sprzedaży oraz wizerunek firmy. BioMérieux uzyskało tę nagrodę podczas bardzo ważnego, dorocznego Kongresu IAFP w Milwaukee (Wisconsin) w lipcu 2011 roku. Nagroda jest wystawiona w salonie wystawowym firmy bioMérieux w Marcy L’Etoile. 6
Zagrożenie bakteriami z rodzaju Campylobacter – czy nowe? kontrola żywności Alina Kunicka-Styczyńska Instytut Technologii Fermentacji i Mikrobiologii Politechniki Łódzkiej Ogólna charakterystyka i wymagania środowiskowe Bakterie z rodzaju Campylobacter aż do roku 1972 nie były uznawane za przyczynę poważnych zatruć pokarmowych. Po wprowadzeniu aktywnego monitoringu, liczba przypadków kampylobakteriozy wzrasta z roku na rok. Obecnie Campylobacter spp. stanowią wiodącą przyczynę zatruć pokarmowych w niemal wszystkich krajach rozwiniętych. Chociaż rodzaj Campylobacter obejmuje 16 gatunków i aż 12 z nich może stać się przyczyną zachorowań, to praktycznie jedynie Campylobacter jejuni i Campylobacter coli są odpowiedzialne za ponad 95% infekcji. W większości krajów Europy Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych bakterie z rodzaju Campylobacter izolowane są od około 5% pacjentów z objawami nieżytów żołądkowo-jelitowych, a częstotliwość infekcji tymi bakteriami oceniana jest na 50 przypadków na 100 000 mieszkańców. Odsetek rozpoznanych kampylobakterioz jest niemal dwukrotnie wyższy niż infekcji bakteriami z rodzaju Salmonella. Ponieważ monitoring zatruć wywołanych kampylobakteriami nie jest prowadzony w wielu krajach, nie są znane pełne dane epidemiologiczne. Bakterie Campylobacter spp. są Gram-ujemnymi ruchliwymi spiralnie skręconymi pałeczkami o jednym do kilku skrętów, wyposażonymi w pojedynczą rzęskę na jednym lub dwóch biegunach. Cechą charakterystyczną tych bakterii jest ruch przypominający ruch korkociągu. W odróżnieniu od większości bakterii wywołujących zatrucia pokarmowe, wykazują stosunkowo wysokie wymagania pokarmowe i niezwykłą wrażliwość na czynniki stresu środowiskowego. Nie rozkładają węglowodanów, a energię czerpią z rozkładu aminokwasów. Większość szczepów to auksotrofy, ale ich wzrost uwarunkowany jest obecnością przynajmniej jednego aminokwasu. Generalnie uznawane są za mikroearofile, nie rosną w obecności powietrza, a optymalna dla wzrostu atmosfera zawiera jedynie 5% tlenu. Dobry wzrost obserwuje się w obecności 5-6% tlenu i 10% ditlenku węgla. Mogą zatem przeżywać w żywności pakowanej w modyfikowanej atmosferze, ale ich szanse na przeżycie maleją wraz ze wzrostem zawartości tlenu. Określane są jako bakterie termotolerancyjne, o optymalnej temperaturze wzrostu 42ºC i maksymalnej 45,5ºC. Praktycznie, nie rosną w temperaturach poniżej 30ºC. Już te wymagania stanowią ograniczenia środowiskowe limitujące rozwój kampylobakterii poza organizmem gospodarza, co powoduje że zwykle nie namnażają się w żywności, zarówno podczas wytwarzania, jak i przechowywania. Odmiennie niż inne patogeny żywności, np. Listeria monocytogenes, bakterie z rodzaju Campylobacter są wrażliwe na wysychanie i nie przeżywają na suchych powierzchniach. Obecność żywych kampylobakterii na rękach i wilgotnych powierzchniach produkcyjnych stwierdzano w czasie do jednej godziny. Są wrażliwe na stres osmotyczny i nie rosną w obecności chlorku sodowego w stężeniu 2%. Dla porównania, Salmonella Typimurium i Listeria monocytogenes są zdolne do wzrostu w matrycach zawierających odpowiednio 4,5 i 10% soli kuchennej. Wykazują wrażliwość na niskie pH, nie rosną w środowiskach o pH 4,9 i zamierają poniżej tej wartości. Zwykle nie przeżywają pasteryzacji, czego ilustracją jest niszczenie bakterii Campylobacter jejuni podczas 15-sekundowego ogrzewania w temperaturze 71,7 ºC. W konsekwencji, kampylobakterie nie przeżywają w żywności pasteryzowanej lub dobrze gotowanej czy pieczonej. Mrożenie nie powoduje całkowitego usunięcia tych bakterii, chociaż ich liczba może być znacznie zredukowana. Stosunkowo łatwo mogą być niszczone przez promieniowanie UV i gamma, na które są bardziej podatne niż Escherichia coli i Salmonella spp.. Zastosowanie promieniowania gamma w dawkach od 2 do 3 kGy jest wystarczające do prowadzenia dekontaminacji mięsa. W żywności, efekt inhibicji tych bakterii odnotowano w obecności kwasu askorbinowego i niektórych przypraw ziołowych. Niehodowlane formy Campylobacter spp. W odpowiedzi na działanie silnych czynników stresu środowiskowego (np. limitacja substancji odżywczych, temperatura, stres osmotyczny czy dostępność lub brak tlenu), niektóre bakterie wykazują zdolność do tworzenia form żywych, ale nie wykazujących wzrostu w warunkach laboratoryjnych. Stan taki określa się jako VBNC (ang. viable but nonculturable). Stwierdzono, że bakterie VBNC mogą przechodzić w stan pełnej aktywności metabolicznej, ale nie udało się dotychczas określić warunków i czynników tej rewersji. W przypadku mikrorganizmów patogennych, powstaje pytanie o infekcyjność form VBNC występujących w środowisku naturalnym. Tworzenie takich form przez kampylobakterie miałoby niebagatelny wpływ na ich przenoszenie w naturze i wykrywanie w warunkach laboratoryjnych. Po raz pierwszy formy VBNC Campylobacter jejuni zostały wykryte już w latach 7
Page 1 and 2: INDUSTRY 13 czerwiec 2012 Aktualno
Page 3 and 4: 20 lat bioMérieux Polska z życia
Page 5: formy tych inspekcji, co miejmy nad
Page 9 and 10: Powszechnie uznaje się, że podsta
Page 11 and 12: Agar IBISA (nr kat. AEB520060) jest
Page 13 and 14: Automatyzacja w laboratorium mikrob
Page 15 and 16: Wpływ związków barwnych w mrożo
Page 17 and 18: Kolejny etap badań obejmował okre
Page 19 and 20: Karta GP systemu Vitek ® 2 uzyskuj

Aktualności Nr 13 plik do pobrania (format pdf) - bioMérieux

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?