Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja

Bogusława Bodzioch-Bryła – Na pograniczu literatury i mediów, czyli...
50
Nie wyjeżdżając i nie przyjeżdżając
Nie odpisując na listy. [...]
Ciszy nieco więcej
Niż gdzie indziej.
Przezroczyste dni.
Łatwo zapomniane noce.
Rozmowa która nigdy
się nie kończy. Jeśli
Ty. Jeśli Ja. Jeśli.
[J. Stefko, Zamiast rzeczywistości; Ja nikogo nie lubię oprócz siebie]
Efektem zastosowania tychże chwytów w poezji okazuje się sensoryczność percepcji
tekstu poetyckiego, którego odbiór staje się w swych mechanizmach analogiczny
do metod odbioru elektronicznego obrazu telewizyjnego.
Symulacyjność: wiersz imitujący
techniki przekazu filmowego
Grupę tekstów, w których zastosowane zostały bardziej radykalne zabiegi symulacyjne,
charakteryzuje upodabnianie sytuacji lirycznej do techniki przekazu telewizyjnego,
wykorzystywanie zabiegów i terminów charakterystycznych dla technologii
ruchomego obrazu, filmu (np. montaż, zbliżenie, detal). Konstrukcja toku wypowiedzi
naśladuje relację dokonywaną za pośrednictwem oka uzbrojonego w nowoczesne
narzędzia współczesnej cywilizacji technicznej (obiektyw kamery, aparat fotograficzny,
aparat cyfrowy). Ma tu również miejsce upodabnianie sytuacji lirycznej do
przekazu zarejestrowanego na błonie fotograficznej, taśmie filmowej, wideo.
Jolanta Stefko próbuje uchwycić świat z pomocą wiersza pełniącego rolę reporterskiego
teleobiektywu przy coraz większej redukcji oddalenia, z coraz bliższej
perspektywy, stosując zabieg stopniowego przechodzenia od planów odległych do
bliskich podkreślających detal:
Dzień, dzień. Świeże spaliny na skrzyżowaniu
Kusi czerwone oko coś wpadło
Pod tramwaj [...]
Wyciągają mięso.
[...]
Dzień, dzień.
Kosze na śmieci spełnione. Buty grzęzną w śmieciach, te
Niedopałki, niedobitki, zużyte bilety,
Zeschnięte liście, pomiędzy
Nimi rozcięta
Dżdżownica. Dzień, dzień.
[J. Stefko, Dzień, dzień; Po stronie niczyjej]
Poetycka relacja prowadzona jest tu jak gdyby z punktu widzenia oka uzbrojonego
w obiektyw kamery, który, wsuwając się pomiędzy stosy zeschniętych liści,
próbuje widzieć więcej i dokładniej, w związku z czym mamy do czynienia z sytuacją,
w której przestrzeń powoli przekształca się w miejsce. Początkowo jest to