Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja
Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja
Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Agata Strządała – Zderzenie kultur w korporacji. Kulturowe uwarunkowania rekrutacji pracowników<br />
300<br />
przejawy, kultura w swej istocie jest natomiast niewidoczna, dlatego często umyka<br />
nieprzygotowanemu obserwatorowi.<br />
Istnieje wiele koncepcji teoretycznych definiujących kulturę organizacji oraz jej<br />
rolę w firmie. Określa się ją mianem systemu wartości (M. Czerska), symboli (J. Przybyła),<br />
znaczeń lub zbiorowej pamięci (K.S. Cameron, R.E. Quinn), a także utrwalonych<br />
modeli myślowych (R. Foster, S. Kaplan) lub też „zaprogramowania umysłu” (G. Hofstede).<br />
Samo pojęcie kultury organizacyjnej (business culture) wprowadził natomiast<br />
w książce The Changing Culture of a Factory (1951) kanadyjski psycholog Elliot Jaques<br />
(1917-2003). Mimo różnic w definicjach, jak podsumowuje badacz kultur organizacji<br />
Lidia Zbiegień-Maciąg, wszystkie łączy przekonanie o tym, że kultura organizacji<br />
istnieje i jest unikatowa, wyjątkowa dla danej firmy 17 .<br />
Uogólniając i przyjmując arystotelesowski model definicji jako punkt odniesienia,<br />
powiedzieć możemy, że genus proximus tego pojęcia zbieżny jest z definicjami<br />
kultury w ogóle, wykorzystywanymi w antropologii kulturowej, kulturoznawstwie<br />
czy socjologii kultury. Natomiast differentia specifica sytuuje ową kulturę wewnątrz<br />
organizacji (firmy, korporacji, instytucji) albo też wyznacza jej funkcje względem<br />
organizacji. Kultura korporacji jest więc takim systemem wartości, symboli, znaczeń<br />
lub zbiorowej pamięci, który odnosi się do wewnętrznego środowiska organizacji<br />
i/lub spełnia wobec niej funkcje integracyjną, regulacyjną i adaptacyjną.<br />
Kultura organizacji kształtuje poczucie przynależności pracowników, określa ich<br />
tożsamość, nadaje wspólny język i aparat pojęciowy, zapewnia trwałość firmy. Reguluje<br />
relacje międzyludzkie, sposoby zachowań, określa przyjęty dystans władzy, dostarcza<br />
wzorców zachowań i ich oceny 18 . Kultura zapewnia ponadto szerszy układ odniesienia<br />
pozwalający ocenić sensowność i wartość podejmowanych działań niezależnie<br />
od doraźnych zysków, korzyści i efektywności finansowej organizacji. Umożliwia przeformułowanie<br />
celów przedsiębiorstwa i przeorganizowanie środków do ich realizacji,<br />
zwłaszcza w sytuacji zasadniczych przekształceń danego rynku 19 .<br />
Cele korporacji są przede wszystkim finansowe jednak, jak pisze holenderski badacz<br />
kultur organizacyjnych Geert Hofstede, „naiwnością byłoby sądzić, że cele te nie<br />
są w jakimś stopniu zdeterminowane kulturowo.” 20 Na przykład w Stanach Zjednoczonych<br />
liderzy biznesowi jako cele firmy wymieniają: dochody osobiste, władzę, przestrzeganie<br />
prawa, natomiast w Chinach: respektowanie norm etycznych, patriotyzm,<br />
honor, zachowanie twarzy i dobrej reputacji, w Niemczech: odpowiedzialność wobec<br />
pracowników, odpowiedzialność wobec społeczeństwa, stworzenie czegoś nowego,<br />
w Indiach: interes rodziny, duma narodowa i dochody osobiste 21 .<br />
Jeden z ojców zarządzania humanistycznego Peter Drucker (1909-2005) podjął<br />
się w latach 40' analizy kultury firmy General Motors. Krytyczne wnioski z pracy<br />
zawarł w słynnej książce Concept of the Corporation (1946), co doprowadziło do<br />
wprowadzenia korzystnych zmian w firmie. Kultura może więc szkodzić efektywności<br />
i skuteczności przedsiębiorstwa albo też pozytywnie wpływać na jej wydajność<br />
i rentowność. Obecnie konsultacje dotyczące kształtowania kultury organizacji<br />
stanowią element konsultingu biznesowego 22 .<br />
Kultura organizacji jak kultura, która wytworzyła się na bazie innego podłoża<br />
17<br />
L. Zbigień-Maciąg, Kultura w organizacji. Identyfikacja kultur znanych firm, Warszawa 2002, s. 14.<br />
18<br />
Tamże, s. 33-43.<br />
19<br />
R. Foster, S. Kaplan, Twórcza destrukcja, przeł. M. Nycz, J. Jakubczyc, M. Mach, Łódź 2003, s. 223-224.<br />
20<br />
Geert Hofstede, Gert J. Hofstede, Kultury i organizacje..., s. 274.<br />
21<br />
Tamże, s. 274-275.<br />
22<br />
John Micklethwait, Adrian Wooldridge, Szamani zarządzania, przekł. A. M. Unterschuetz, Poznań 2000.