Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja

Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja

wiedzaiedukacja.eu
from wiedzaiedukacja.eu More from this publisher
19.02.2015 Views

Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta 100 Wińskiego (byłych aktorów i współtwórców Teatru Biuro Podróży). Obydwa zespoły teatralne konsekwentnie tworzą projekty o charakterze hybrydycznym, zestawiając obce sobie dotychczas porządki, tworząc nową formację teatralno-technologiczną. Wprowadzenie techniki filmowej w strukturę przedstawienia, użycie animacji obrazu w systemie trójwymiarowym, interaktywność z widzem wzbudzaną za pomocą internetu, telefonii komórkowej czy fal radiowych, to zaledwie kilka przykładów wielopostaciowej obecności multimediów i przekraczania granic różnych dziedzin artystycznej aktywności w Teatrze Usta-Usta. Zespół zadebiutował w marcu 2000 roku, premierą spektaklu A 10 , opierającym się na tragicznych przeżyciach Marcina Libera, który podczas wyjazdu na festiwal teatralny Fringe w Edynburgu, stracił w wypadku samochodowym najbliższego przyjaciela z Teatru Biuro Podróży, aktora Andrzeja Rzepeckiego. Podczas dwóch późniejszych festiwali teatralnych Malta, grupa zaprezentowała kolejne projekty: Sztuczne Oddychanie oraz The Best Off będące efektem współpracy z Teatrem Porywacze Ciał. 11 Od 2002 roku rozchodzą się artystyczne drogi dwóch twórców teatru. Pod przewodnictwem Marcina Libera powstaje frakcja 2XU. Wojciech Wiński zostaje liderem zespołu Usta-Usta Republika. Wojciech Wiński 12 „ojciec duchowy” poznańskiego Teatru Usta-Usta Republika, wraz z zespołem przez dziesięć lat twórczych poszukiwań stworzył kilka spektakli, akcji specjalnych, widowisk plenerowych takich jak: Cadillac, Ambroży, Driver, Alicja 0-700, Ambasada, 777, Miasto za murem, Radioaktywni, System, Aleksandria. Wszystkie wymienione projekty można zaliczyć do form multimedialnych, hybrydycznych. Cechą charakterystyczną tej niezwykle ciekawej grupy jest ciągły eksperyment z przestrzenią. Wpisywanie teatralnego działania w topografię miasta stało się „marką” zespołu. „«Wrażliwość miejsca» to jeden ze znaków rozpoznawczych, a zarazem największych atutów poznańskiej grupy. Brak stałej siedziby stał się bowiem impulsem do oswajania na potrzeby teatru niecodziennych przestrzeni miejskich. Zawilgocone przestrzenie Centrum Sztuki Współczesnej «Inner Spaces», zakurzony strych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, monumentalna bryła zamku cesarskiego w Poznaniu, podziemny parking, nocny labirynt miejskich ulic, czy przestrzeń wirtualna to miejsca premierowych prezentacji Republiki Usta-Usta. Ich specyfika posłużyła za klucz do konstrukcji przedstawień. Odejście od klasycznie rozumianego pomieszczenia teatralnego sprowokowało wielopoziomowa grę z przestrzenią, w której poszczególne jej fragmenty zaczęły funkcjonować nie tylko jako elementy scenografii, ale także jako osoby dramatu” 13 . W niniejszym akapicie pokrótce zastanowię się nad relacją przestrzeni teatralnej w stosunku do przestrzeni miejskiej, bowiem jak pisze Zygmunt Bauman, „Istnienie 10 Autofobia – tak brzmi pełna nazwa spektaklu, reż. Marcin Liber, premiera MFT Maski, Poznań 2000. 11 The Best Off to opowieść o młodych ludziach egzystujących we współczesnych metropoliach, o ich problemach, samotności, cywilizacyjnych nałogach, różnego rodzaju fobiach. W projekcie tym skrystalizowała się już droga twórczych poszukiwań młodych artystów. Widowisko multimedialne The Best Off, podobnie jak wymienione powyżej spektakle, sytuuje się na pograniczu kilku sztuk. To kompilacja różnych konwencji i kodów artystycznych filmowych, muzycznych i teatralnych. W projekcie funkcjonują symultanicznie dwie przestrzenie: sceniczna i wirtualna. Przestrzeń złożona jest z różnorakich tekstów, które poprzez specyficzne nakładanie się na siebie, burza linearną strukturę odbioru, tworząc coś w rodzaju hipertekstu, ale do tej kwestii powrócę w dalszej części artykułu. 12 Wojtek Wiński – były aktor gdańskiego Teatru Snów oraz wspominanego poznańskiego Teatru Biuro Podróży. Z wykształcenia informatyk, co niewątpliwie wpływa na twórcze poszukiwania i teatralne eksperymenty artysty. 13 http://www.ustausta.pl/

Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta 101 teatru (…) jest intymnie powiązane z Miastem, bez którego «publiczność» – owo zejście się razem ludzi powiązanych aktem sądzenia i interpretowania – jest nie do pomyślenia. Od samego początku historia teatru była częścią historii miasta, aktywności par exellence obywatelskiej” 14 . Relacja jaka zachodzi pomiędzy przestrzenią miejską a przestrzenią teatralną może stanowić przyczynek do bardzo ciekawej dyskusji (poruszanej już zresztą przez szerokie grono postmodernistów i nie tylko). Z jednej strony kwadrans z życia ulicy dużego rozwijającego się po nowoczesnego miasta może tworzyć już niezwykłe widowisko (performance). Miasto oglądane zarówno z zewnątrz, jak i od środka nasuwa nam porównanie lub raczej przyrównanie do teatru. „Wielkie miasta otwierają swoje sceny dla wizjonerów rządców, a mieszczanie i turyści potulnie kupują bilety” 15 . Te twory kultury ludzkiej, centra zachodniej cywilizacji tworzą specyficzną przestrzeń zapraszającą na ciągły spektakl. O tym, że przestrzeń miejska jest przestrzenią zdarzeń teatralnych przesądza wiele. Miasto, już jako sama struktura (linia wieżowców, układ ulic) wytwarza nieograniczoną ilość obrazów wzrokowych, które co prawda nie są jeszcze teatrem, ale ważnym jego elementem. Przestrzeń miejska to przestrzeń teatralna, bo spełnia wszelkie jej wymogi, pozwala tak samo się charakteryzować [struktura, wyposażenie, światło, ludzie (aktorzy)]. Z drugiej strony miasta od zawsze stanowiły centra ludzkiej myśli, świątynie sztuki, aglomeracje artystów, myślicieli i intelektualistów. Pokolenia kolejnych twórców pozostawiały swój ślad w tkance miasta, kształtując jego oblicze i dalsze losy. Postmodernistyczne interpretacje miejskiej przestrzeni operują metaforą miasta jako palimpsestu, swoistego języka, pisma czy dyskursu. Myślenie o mieście w kategoriach tworu tekstualnego, polifonicznej struktury przemawiającej tysiącem głosów z przeszłości i teraźniejszości, konstelacji nawarstwionych i dialogujących ze sobą narracji (artystycznych, historycznych, biograficznych, społecznych) zaprasza do uważnego, wielokierunkowego odczytywania semantyki miejskich labiryntów. Miasto stało się przedmiotem lektury, wielką księgą znaczeń, do której teraźniejszość wciąż dopisuje kolejne strony. Lektura ta nie jest jedynie domeną badaczy, naukowców, ale także sposobem bycia w mieście i wobec niego. Czytelnikami miejskich przestrzeni – mniej lub bardziej uważnymi są często artyści, których twórczość w jakikolwiek sposób dialoguje z miastem, wpisuje się w jego pejzaż, opowiada o nim. Ten związek i potencjał doskonale wykorzystał i „wyczuł” teatr alternatywny. Wszystkie przedsięwzięcia Teatru Usta-Usta Republika podejmują trud eksperymentu z przestrzenią, wydobywając z kolejnych miejsc miasta Poznania niespodziewane sensy teatralnych sytuacji, w których działania aktorskie płynnie i bez zgrzytu wtapiają się w miejska egzystencję. Ten związek z przestrzenią jest tak silny, iż w przeważającej części pracochłonne i spektakularne działania teatralne mogą rozgrywać się tylko w przestrzeni Poznania (co stanowi niezwykłe poświęcenie grupy ze względu na brak możliwości promowania zespołu). Teatr Usta-Usta Republika to zespół, który z detektywistyczną dociekliwością i nieprzeciętną fantazją anektuje zaskakujące i nietypowe przestrzenie miejskiego organizmu. By posłużyć się namacalnym przykładem postaram się wymienić niektóre z nich: Zamek Cesarski, Empik, parking pod placem Wolności, galeria Inner Spaces, Cytadela, Stara Rzeźnia, Łęgi Dębińskie, Stary Browar, Stara Drukarnia, kościoły, parki, place, restauracje Mc Donald`s, koryto 14 Z. Bauman, O miejscu teatru w ponowoczesnej sztuce, [w:] Teatr w miejscach nieteatralnych, red. J. Tyszka, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1998, s .24. 15 B. Czarniawska, Kto pisze miasto?, [w:] Pisanie miasta – czytanie miasta, red. A. Zaidler-Janiszewska, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1997, s. 129.

Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta<br />

100<br />

Wińskiego (byłych aktorów i współtwórców Teatru Biuro Podróży).<br />

Obydwa zespoły teatralne konsekwentnie tworzą projekty o charakterze hybrydycznym,<br />

zestawiając obce sobie dotychczas porządki, tworząc nową formację teatralno-technologiczną.<br />

Wprowadzenie techniki filmowej w strukturę przedstawienia,<br />

użycie animacji obrazu w systemie trójwymiarowym, interaktywność z widzem<br />

wzbudzaną za pomocą internetu, telefonii komórkowej czy fal radiowych, to zaledwie<br />

kilka przykładów wielopostaciowej obecności multimediów i przekraczania granic<br />

różnych dziedzin artystycznej aktywności w Teatrze Usta-Usta.<br />

Zespół zadebiutował w marcu 2000 roku, premierą spektaklu A 10 , opierającym<br />

się na tragicznych przeżyciach Marcina Libera, który podczas wyjazdu na festiwal<br />

teatralny Fringe w Edynburgu, stracił w wypadku samochodowym najbliższego<br />

przyjaciela z Teatru Biuro Podróży, aktora Andrzeja Rzepeckiego.<br />

Podczas dwóch późniejszych festiwali teatralnych Malta, grupa zaprezentowała<br />

kolejne projekty: Sztuczne Oddychanie oraz The Best Off będące efektem współpracy<br />

z Teatrem Porywacze Ciał. 11<br />

Od 2002 roku rozchodzą się artystyczne drogi dwóch twórców teatru. Pod przewodnictwem<br />

Marcina Libera powstaje frakcja 2XU. Wojciech Wiński zostaje liderem<br />

zespołu Usta-Usta Republika.<br />

Wojciech Wiński 12 „ojciec duchowy” poznańskiego Teatru Usta-Usta Republika,<br />

wraz z zespołem przez dziesięć lat twórczych poszukiwań stworzył kilka spektakli,<br />

akcji specjalnych, widowisk plenerowych takich jak: Cadillac, Ambroży, Driver, Alicja<br />

0-700, Ambasada, 777, Miasto za murem, Radioaktywni, System, Aleksandria.<br />

Wszystkie wymienione projekty można zaliczyć do form multimedialnych, hybrydycznych.<br />

Cechą charakterystyczną tej niezwykle ciekawej grupy jest ciągły eksperyment<br />

z przestrzenią. Wpisywanie teatralnego działania w topografię miasta stało się<br />

„marką” zespołu. „«Wrażliwość miejsca» to jeden ze znaków rozpoznawczych, a zarazem<br />

największych atutów poznańskiej grupy. Brak stałej siedziby stał się bowiem<br />

impulsem do oswajania na potrzeby teatru niecodziennych przestrzeni miejskich. Zawilgocone<br />

przestrzenie Centrum Sztuki Współczesnej «Inner Spaces», zakurzony<br />

strych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, monumentalna bryła zamku cesarskiego<br />

w Poznaniu, podziemny parking, nocny labirynt miejskich ulic, czy przestrzeń<br />

wirtualna to miejsca premierowych prezentacji Republiki Usta-Usta. Ich<br />

specyfika posłużyła za klucz do konstrukcji przedstawień. Odejście od klasycznie<br />

rozumianego pomieszczenia teatralnego sprowokowało wielopoziomowa grę z przestrzenią,<br />

w której poszczególne jej fragmenty zaczęły funkcjonować nie tylko jako<br />

elementy scenografii, ale także jako osoby dramatu” 13 .<br />

W niniejszym akapicie pokrótce zastanowię się nad relacją przestrzeni teatralnej<br />

w stosunku do przestrzeni miejskiej, bowiem jak pisze Zygmunt Bauman, „Istnienie<br />

10<br />

Autofobia – tak brzmi pełna nazwa spektaklu, reż. Marcin Liber, premiera MFT Maski, Poznań 2000.<br />

11<br />

The Best Off to opowieść o młodych ludziach egzystujących we współczesnych metropoliach, o ich<br />

problemach, samotności, cywilizacyjnych nałogach, różnego rodzaju fobiach. W projekcie tym skrystalizowała<br />

się już droga twórczych poszukiwań młodych artystów. Widowisko multimedialne The Best Off,<br />

podobnie jak wymienione powyżej spektakle, sytuuje się na pograniczu kilku sztuk. To kompilacja różnych<br />

konwencji i kodów artystycznych filmowych, muzycznych i teatralnych. W projekcie funkcjonują symultanicznie<br />

dwie przestrzenie: sceniczna i wirtualna. Przestrzeń złożona jest z różnorakich tekstów, które<br />

poprzez specyficzne nakładanie się na siebie, burza linearną strukturę odbioru, tworząc coś w rodzaju hipertekstu,<br />

ale do tej kwestii powrócę w dalszej części artykułu.<br />

12<br />

Wojtek Wiński – były aktor gdańskiego Teatru Snów oraz wspominanego poznańskiego Teatru<br />

Biuro Podróży. Z wykształcenia informatyk, co niewątpliwie wpływa na twórcze poszukiwania i teatralne<br />

eksperymenty artysty.<br />

13<br />

http://www.ustausta.pl/

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!