Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja
Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja Granice w kulturze - Wiedza i Edukacja
Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta 100 Wińskiego (byłych aktorów i współtwórców Teatru Biuro Podróży). Obydwa zespoły teatralne konsekwentnie tworzą projekty o charakterze hybrydycznym, zestawiając obce sobie dotychczas porządki, tworząc nową formację teatralno-technologiczną. Wprowadzenie techniki filmowej w strukturę przedstawienia, użycie animacji obrazu w systemie trójwymiarowym, interaktywność z widzem wzbudzaną za pomocą internetu, telefonii komórkowej czy fal radiowych, to zaledwie kilka przykładów wielopostaciowej obecności multimediów i przekraczania granic różnych dziedzin artystycznej aktywności w Teatrze Usta-Usta. Zespół zadebiutował w marcu 2000 roku, premierą spektaklu A 10 , opierającym się na tragicznych przeżyciach Marcina Libera, który podczas wyjazdu na festiwal teatralny Fringe w Edynburgu, stracił w wypadku samochodowym najbliższego przyjaciela z Teatru Biuro Podróży, aktora Andrzeja Rzepeckiego. Podczas dwóch późniejszych festiwali teatralnych Malta, grupa zaprezentowała kolejne projekty: Sztuczne Oddychanie oraz The Best Off będące efektem współpracy z Teatrem Porywacze Ciał. 11 Od 2002 roku rozchodzą się artystyczne drogi dwóch twórców teatru. Pod przewodnictwem Marcina Libera powstaje frakcja 2XU. Wojciech Wiński zostaje liderem zespołu Usta-Usta Republika. Wojciech Wiński 12 „ojciec duchowy” poznańskiego Teatru Usta-Usta Republika, wraz z zespołem przez dziesięć lat twórczych poszukiwań stworzył kilka spektakli, akcji specjalnych, widowisk plenerowych takich jak: Cadillac, Ambroży, Driver, Alicja 0-700, Ambasada, 777, Miasto za murem, Radioaktywni, System, Aleksandria. Wszystkie wymienione projekty można zaliczyć do form multimedialnych, hybrydycznych. Cechą charakterystyczną tej niezwykle ciekawej grupy jest ciągły eksperyment z przestrzenią. Wpisywanie teatralnego działania w topografię miasta stało się „marką” zespołu. „«Wrażliwość miejsca» to jeden ze znaków rozpoznawczych, a zarazem największych atutów poznańskiej grupy. Brak stałej siedziby stał się bowiem impulsem do oswajania na potrzeby teatru niecodziennych przestrzeni miejskich. Zawilgocone przestrzenie Centrum Sztuki Współczesnej «Inner Spaces», zakurzony strych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, monumentalna bryła zamku cesarskiego w Poznaniu, podziemny parking, nocny labirynt miejskich ulic, czy przestrzeń wirtualna to miejsca premierowych prezentacji Republiki Usta-Usta. Ich specyfika posłużyła za klucz do konstrukcji przedstawień. Odejście od klasycznie rozumianego pomieszczenia teatralnego sprowokowało wielopoziomowa grę z przestrzenią, w której poszczególne jej fragmenty zaczęły funkcjonować nie tylko jako elementy scenografii, ale także jako osoby dramatu” 13 . W niniejszym akapicie pokrótce zastanowię się nad relacją przestrzeni teatralnej w stosunku do przestrzeni miejskiej, bowiem jak pisze Zygmunt Bauman, „Istnienie 10 Autofobia – tak brzmi pełna nazwa spektaklu, reż. Marcin Liber, premiera MFT Maski, Poznań 2000. 11 The Best Off to opowieść o młodych ludziach egzystujących we współczesnych metropoliach, o ich problemach, samotności, cywilizacyjnych nałogach, różnego rodzaju fobiach. W projekcie tym skrystalizowała się już droga twórczych poszukiwań młodych artystów. Widowisko multimedialne The Best Off, podobnie jak wymienione powyżej spektakle, sytuuje się na pograniczu kilku sztuk. To kompilacja różnych konwencji i kodów artystycznych filmowych, muzycznych i teatralnych. W projekcie funkcjonują symultanicznie dwie przestrzenie: sceniczna i wirtualna. Przestrzeń złożona jest z różnorakich tekstów, które poprzez specyficzne nakładanie się na siebie, burza linearną strukturę odbioru, tworząc coś w rodzaju hipertekstu, ale do tej kwestii powrócę w dalszej części artykułu. 12 Wojtek Wiński – były aktor gdańskiego Teatru Snów oraz wspominanego poznańskiego Teatru Biuro Podróży. Z wykształcenia informatyk, co niewątpliwie wpływa na twórcze poszukiwania i teatralne eksperymenty artysty. 13 http://www.ustausta.pl/
Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta 101 teatru (…) jest intymnie powiązane z Miastem, bez którego «publiczność» – owo zejście się razem ludzi powiązanych aktem sądzenia i interpretowania – jest nie do pomyślenia. Od samego początku historia teatru była częścią historii miasta, aktywności par exellence obywatelskiej” 14 . Relacja jaka zachodzi pomiędzy przestrzenią miejską a przestrzenią teatralną może stanowić przyczynek do bardzo ciekawej dyskusji (poruszanej już zresztą przez szerokie grono postmodernistów i nie tylko). Z jednej strony kwadrans z życia ulicy dużego rozwijającego się po nowoczesnego miasta może tworzyć już niezwykłe widowisko (performance). Miasto oglądane zarówno z zewnątrz, jak i od środka nasuwa nam porównanie lub raczej przyrównanie do teatru. „Wielkie miasta otwierają swoje sceny dla wizjonerów rządców, a mieszczanie i turyści potulnie kupują bilety” 15 . Te twory kultury ludzkiej, centra zachodniej cywilizacji tworzą specyficzną przestrzeń zapraszającą na ciągły spektakl. O tym, że przestrzeń miejska jest przestrzenią zdarzeń teatralnych przesądza wiele. Miasto, już jako sama struktura (linia wieżowców, układ ulic) wytwarza nieograniczoną ilość obrazów wzrokowych, które co prawda nie są jeszcze teatrem, ale ważnym jego elementem. Przestrzeń miejska to przestrzeń teatralna, bo spełnia wszelkie jej wymogi, pozwala tak samo się charakteryzować [struktura, wyposażenie, światło, ludzie (aktorzy)]. Z drugiej strony miasta od zawsze stanowiły centra ludzkiej myśli, świątynie sztuki, aglomeracje artystów, myślicieli i intelektualistów. Pokolenia kolejnych twórców pozostawiały swój ślad w tkance miasta, kształtując jego oblicze i dalsze losy. Postmodernistyczne interpretacje miejskiej przestrzeni operują metaforą miasta jako palimpsestu, swoistego języka, pisma czy dyskursu. Myślenie o mieście w kategoriach tworu tekstualnego, polifonicznej struktury przemawiającej tysiącem głosów z przeszłości i teraźniejszości, konstelacji nawarstwionych i dialogujących ze sobą narracji (artystycznych, historycznych, biograficznych, społecznych) zaprasza do uważnego, wielokierunkowego odczytywania semantyki miejskich labiryntów. Miasto stało się przedmiotem lektury, wielką księgą znaczeń, do której teraźniejszość wciąż dopisuje kolejne strony. Lektura ta nie jest jedynie domeną badaczy, naukowców, ale także sposobem bycia w mieście i wobec niego. Czytelnikami miejskich przestrzeni – mniej lub bardziej uważnymi są często artyści, których twórczość w jakikolwiek sposób dialoguje z miastem, wpisuje się w jego pejzaż, opowiada o nim. Ten związek i potencjał doskonale wykorzystał i „wyczuł” teatr alternatywny. Wszystkie przedsięwzięcia Teatru Usta-Usta Republika podejmują trud eksperymentu z przestrzenią, wydobywając z kolejnych miejsc miasta Poznania niespodziewane sensy teatralnych sytuacji, w których działania aktorskie płynnie i bez zgrzytu wtapiają się w miejska egzystencję. Ten związek z przestrzenią jest tak silny, iż w przeważającej części pracochłonne i spektakularne działania teatralne mogą rozgrywać się tylko w przestrzeni Poznania (co stanowi niezwykłe poświęcenie grupy ze względu na brak możliwości promowania zespołu). Teatr Usta-Usta Republika to zespół, który z detektywistyczną dociekliwością i nieprzeciętną fantazją anektuje zaskakujące i nietypowe przestrzenie miejskiego organizmu. By posłużyć się namacalnym przykładem postaram się wymienić niektóre z nich: Zamek Cesarski, Empik, parking pod placem Wolności, galeria Inner Spaces, Cytadela, Stara Rzeźnia, Łęgi Dębińskie, Stary Browar, Stara Drukarnia, kościoły, parki, place, restauracje Mc Donald`s, koryto 14 Z. Bauman, O miejscu teatru w ponowoczesnej sztuce, [w:] Teatr w miejscach nieteatralnych, red. J. Tyszka, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1998, s .24. 15 B. Czarniawska, Kto pisze miasto?, [w:] Pisanie miasta – czytanie miasta, red. A. Zaidler-Janiszewska, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1997, s. 129.
- Page 50 and 51: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 52 and 53: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 54 and 55: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 56 and 57: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 58 and 59: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 60 and 61: Bogusława Bodzioch-Bryła - Na pog
- Page 62 and 63: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 64 and 65: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 66 and 67: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 68 and 69: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 70 and 71: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 72 and 73: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 74 and 75: Roman Bromboszcz - Pewne przejście
- Page 76 and 77: Jolanta Dąbkowska-Zydroń - Powrot
- Page 78 and 79: Jolanta Dąbkowska-Zydroń - Powrot
- Page 80 and 81: Jolanta Dąbkowska-Zydroń - Powrot
- Page 82 and 83: Bogusław Dziadzia - Prawda i zaufa
- Page 84 and 85: Bogusław Dziadzia - Prawda i zaufa
- Page 86 and 87: Bogusław Dziadzia - Prawda i zaufa
- Page 88 and 89: Bogusław Dziadzia - Prawda i zaufa
- Page 90 and 91: Piotr Jakub Fereński - O tym czy a
- Page 92 and 93: Piotr Jakub Fereński - O tym czy a
- Page 94 and 95: Piotr Jakub Fereński - O tym czy a
- Page 96 and 97: Piotr Jakub Fereński - O tym czy a
- Page 98 and 99: Magdalena Grenda - Teatr przekroczo
- Page 102 and 103: Magdalena Grenda - Teatr przekroczo
- Page 104 and 105: Magdalena Grenda - Teatr przekroczo
- Page 106 and 107: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 108 and 109: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 110 and 111: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 112 and 113: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 114 and 115: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 116 and 117: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 118 and 119: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 120 and 121: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 122 and 123: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 124 and 125: Małgorzata Gruchoła - Służba sp
- Page 126 and 127: Elżbieta Alina Jakimik - Kultura r
- Page 128 and 129: Elżbieta Alina Jakimik - Kultura r
- Page 130 and 131: Elżbieta Alina Jakimik - Kultura r
- Page 132 and 133: Marcin Kowalczyk - Profanacje, detr
- Page 134 and 135: Marcin Kowalczyk - Profanacje, detr
- Page 136 and 137: Marcin Kowalczyk - Profanacje, detr
- Page 138 and 139: Marcin Kowalczyk - Profanacje, detr
- Page 140 and 141: Adriana Kunka - Język w polskiej d
- Page 142 and 143: Adriana Kunka - Język w polskiej d
- Page 144 and 145: Adriana Kunka - Język w polskiej d
- Page 146 and 147: Adriana Kunka - Język w polskiej d
- Page 148 and 149: Adriana Kunka - Język w polskiej d
Magdalena Grenda – Teatr przekroczonych granic. Teatr Usta-Usta<br />
100<br />
Wińskiego (byłych aktorów i współtwórców Teatru Biuro Podróży).<br />
Obydwa zespoły teatralne konsekwentnie tworzą projekty o charakterze hybrydycznym,<br />
zestawiając obce sobie dotychczas porządki, tworząc nową formację teatralno-technologiczną.<br />
Wprowadzenie techniki filmowej w strukturę przedstawienia,<br />
użycie animacji obrazu w systemie trójwymiarowym, interaktywność z widzem<br />
wzbudzaną za pomocą internetu, telefonii komórkowej czy fal radiowych, to zaledwie<br />
kilka przykładów wielopostaciowej obecności multimediów i przekraczania granic<br />
różnych dziedzin artystycznej aktywności w Teatrze Usta-Usta.<br />
Zespół zadebiutował w marcu 2000 roku, premierą spektaklu A 10 , opierającym<br />
się na tragicznych przeżyciach Marcina Libera, który podczas wyjazdu na festiwal<br />
teatralny Fringe w Edynburgu, stracił w wypadku samochodowym najbliższego<br />
przyjaciela z Teatru Biuro Podróży, aktora Andrzeja Rzepeckiego.<br />
Podczas dwóch późniejszych festiwali teatralnych Malta, grupa zaprezentowała<br />
kolejne projekty: Sztuczne Oddychanie oraz The Best Off będące efektem współpracy<br />
z Teatrem Porywacze Ciał. 11<br />
Od 2002 roku rozchodzą się artystyczne drogi dwóch twórców teatru. Pod przewodnictwem<br />
Marcina Libera powstaje frakcja 2XU. Wojciech Wiński zostaje liderem<br />
zespołu Usta-Usta Republika.<br />
Wojciech Wiński 12 „ojciec duchowy” poznańskiego Teatru Usta-Usta Republika,<br />
wraz z zespołem przez dziesięć lat twórczych poszukiwań stworzył kilka spektakli,<br />
akcji specjalnych, widowisk plenerowych takich jak: Cadillac, Ambroży, Driver, Alicja<br />
0-700, Ambasada, 777, Miasto za murem, Radioaktywni, System, Aleksandria.<br />
Wszystkie wymienione projekty można zaliczyć do form multimedialnych, hybrydycznych.<br />
Cechą charakterystyczną tej niezwykle ciekawej grupy jest ciągły eksperyment<br />
z przestrzenią. Wpisywanie teatralnego działania w topografię miasta stało się<br />
„marką” zespołu. „«Wrażliwość miejsca» to jeden ze znaków rozpoznawczych, a zarazem<br />
największych atutów poznańskiej grupy. Brak stałej siedziby stał się bowiem<br />
impulsem do oswajania na potrzeby teatru niecodziennych przestrzeni miejskich. Zawilgocone<br />
przestrzenie Centrum Sztuki Współczesnej «Inner Spaces», zakurzony<br />
strych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, monumentalna bryła zamku cesarskiego<br />
w Poznaniu, podziemny parking, nocny labirynt miejskich ulic, czy przestrzeń<br />
wirtualna to miejsca premierowych prezentacji Republiki Usta-Usta. Ich<br />
specyfika posłużyła za klucz do konstrukcji przedstawień. Odejście od klasycznie<br />
rozumianego pomieszczenia teatralnego sprowokowało wielopoziomowa grę z przestrzenią,<br />
w której poszczególne jej fragmenty zaczęły funkcjonować nie tylko jako<br />
elementy scenografii, ale także jako osoby dramatu” 13 .<br />
W niniejszym akapicie pokrótce zastanowię się nad relacją przestrzeni teatralnej<br />
w stosunku do przestrzeni miejskiej, bowiem jak pisze Zygmunt Bauman, „Istnienie<br />
10<br />
Autofobia – tak brzmi pełna nazwa spektaklu, reż. Marcin Liber, premiera MFT Maski, Poznań 2000.<br />
11<br />
The Best Off to opowieść o młodych ludziach egzystujących we współczesnych metropoliach, o ich<br />
problemach, samotności, cywilizacyjnych nałogach, różnego rodzaju fobiach. W projekcie tym skrystalizowała<br />
się już droga twórczych poszukiwań młodych artystów. Widowisko multimedialne The Best Off,<br />
podobnie jak wymienione powyżej spektakle, sytuuje się na pograniczu kilku sztuk. To kompilacja różnych<br />
konwencji i kodów artystycznych filmowych, muzycznych i teatralnych. W projekcie funkcjonują symultanicznie<br />
dwie przestrzenie: sceniczna i wirtualna. Przestrzeń złożona jest z różnorakich tekstów, które<br />
poprzez specyficzne nakładanie się na siebie, burza linearną strukturę odbioru, tworząc coś w rodzaju hipertekstu,<br />
ale do tej kwestii powrócę w dalszej części artykułu.<br />
12<br />
Wojtek Wiński – były aktor gdańskiego Teatru Snów oraz wspominanego poznańskiego Teatru<br />
Biuro Podróży. Z wykształcenia informatyk, co niewątpliwie wpływa na twórcze poszukiwania i teatralne<br />
eksperymenty artysty.<br />
13<br />
http://www.ustausta.pl/