Najserdeczniejsze Å¼yczenia zdrowych ÅwiÄt BoÅ¼ego Narodzenia i ...

G A Z E T A F I R M O W A 

n r 11 ( 4 4 ) | g r u d z i e ń 2 0 1 2 

Najserdeczniejsze życzenia 

zdrowych świąt Bożego Narodzenia 

i szczęśliwego Nowego Roku 

składają zarząd i rada nadzorcza Kompanii Węglowej SA 

W W W . K W S A . P L

NASZA KOMPANIA 

KOMPA N I A W ĘGL OWA 

Ga z e t a f i r mowa 

Redakcja: 

Biuro Komunikacji KW SA 

dyrektor Zbigniew Madej 

Redaktor naczelny: 

Jan Czypionka 

j.czypionka@kwsa.pl 

G A Z E T A F I R M O W A 

Drodzy Czytelnicy! 

Oddaję w Wasze ręce kolejny numer miesięcznika 

„Kompania Węglowa”. Tym 

razem znajdziecie w nim przede wszystkim 

obszerne relacje z akademii i innych imprez 

barbórkowych. Zadbałem, aby wzorem lat 

ubiegłych w magazynie nie zabrakło opisu wydarzeń 

z żadnej kopalni. Stąd ten ostatni w tym 

roku numer miesięcznika ma znacznie większą 

objętość. Nie powstałby on tak prędko i sprawnie, 

gdyby nie znaczący udział wspaniałych 

Współpracowników, którzy mimo wielu innych 

obowiązków stanęli na wysokości zadania, 

przysyłając ciekawe relacje i wyjątkowe zdjęcia 

pokazujące, jak w poszczególnych kopalniach 

świętowana była Barbórka. Wszystkim, którzy 

pomogli w wydaniu miesięcznika, składam serdeczne 

podziękowania. 

Barbórkowe akademie już za nami, czas wrócić 

do codzienności, choć – jak nakazuje tradycja 

– okres Karczm Piwnych i okolicznościowych 

spotkań potrwa jeszcze długo. Kończymy ten 

trudny rok w przeświadczeniu dobrze wykonanej 

pracy, ze świadomością, że została ona doceniona 

i w oczekiwaniu na nadchodzący jubileusz 

powstania naszej firmy Kompanii Węglowej. 

Zanim jednak to nastąpi, pragnę wszystkim 

Czytelnikom i Współpracownikom złożyć życzenia 

spokojnych świąt Bożego Narodzenia 

i wszelkiego szczęścia w nowym, 2013 roku. 

Nie jestem przesądny, więc na pewno będzie dobrym 

rokiem dla nas wszystkich. 

Jan Czypionka 

Adres redakcji: 

40-039 Katowice 

ul. Powstańców 30, p. 64 

tel. 032 7572025 

Wydawca: 

Kompania Węglowa SA 

40-039 Katowice 

ul. Powstańców 30 

Druk: 

Tolek, drukarnia im. K. Miarki 

GRUDZIEŃ 

3 Rok prestiżowych nagród 

6 Pamiętamy… 

Szósta rocznica wypadku w „Halembie-Wirku” 

7 Odszedł Eugeniusz Postolski 

Pożegnaliśmy byłego wiceministra górnictwa 

8 Wyróżnieni i nagrodzeni 

10 Dziarski jubilat 

Barbórka w „Ziemowicie” przebiegała 

pod znakiem jubileuszu 60-lecia kopalni 

12 Naszym bogactwem są ludzie 

Akademia barbórkowa w kopalni „Jankowice” 

14 Świętowali także pod ziemią 

Uroczystości barbórkowe w kopalni „Piekary” 

16 Sukcesy dziełem załogi 

W hali zabrzańskiego MOSiR górnicy 

kopalni „Sośnica-Makoszowy” świętowali Barbórkę 

17 Wiele pracy i wyzwań 

Górnicy kopalni „Bielszowice” rozpoczęli 

świętowanie Barbórki już 23 listopada 

18 Stabilna sytuacja 

Obchody barbórkowe w kopalni „Bobrek-Centrum” 

20 Biesiada na górniczą nutę 

Karczma Piwna gwarków ZZ „Kadra” 

22 Godne świętowanie 

Uroczystość barbórkowa kopalni „Brzeszcze” 

23 220 lat kopalni 

Obchody górniczego święta w kopalni „Rydułtowy- 

-Anna” zbiegły się z jubileuszem zakładu 

26 Wykorzystana szansa 

Uroczyste barbórkowe spotkanie jubilatów 

kopalni „Halemba-Wirek” 

28 Zgodnie z tradycją 

Akademia barbórkowa kopalni „Piast” 

29 Wynik lepszy od planu 

Kopalnia „Chwałowice” fedruje już od 109 lat 

30 Święto połączonych kopalń 

Barbórka w kopalni „Knurów-Szczygłowice” 

31 Dobry rok 

Obchody barbórkowe w kopalni „Pokój” 

32 Pamiętają o tragicznych wydarzeniach 

Akademia barbórkowa załogi kopalni „Marcel” 

34 W patriotycznym klimacie 

Uroczysta akademia barbórkowa 

w kopalni „Bolesław Śmiały” 

35 Starosta uhonorował górników 

Przemarsz górniczej orkiestry ulicami miasta 

36 Jubileuszowa Barbórka 

Zakład Zagospodarowania Mienia ma już 15 lat 

37 Damian Jonak – niepokonany 

38 Powrót do normalności 

Zniszczony pomost transportujący w „Bielszowicach” 

LUDZIE I MIEJSCA 

40 Malarskie arcydzieła dla górniczych oczu 

44 Pazur Skowronków 

Skowronkowie swe zawodowe i sportowe 

życie związali z kopalnią „Wawel” 

i klubem sportowym „Slavia” w Rudzie Śląskiej 

46 Historia i nowoczesność 

Fotograf to nie tylko zawód, ale również 

pasja i wyzwanie 

48 Galeria 

Zdjęcie na okładce: wręczenie honorowych szpad 

górniczych w kopalni „Ziemowit”. Fot. Jan Czypionka 

Oddano do druku: 14.12.2012 r.

Akademia barbórkowa Kompanii Węglowej odbyła się w pięknym gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu 

Rok prestiżowych nagród 

Po raz pierwszy w dziesięcioletniej historii Kompanii Węglowej główna 

akademia barbórkowa odbyła się w Bytomiu 

Organizacja tegorocznych uroczystości 

barbórkowych w jednym 

z najbardziej górniczych spośród 

śląskich miast ma charakter symboliczny 

– stwierdziła Joanna Strzelec-Łobodzińska, 

prezes zarządu Kompanii Węglowej, 

witając przybyłych gości. 

– Obrazuje, że pomimo borykania się 

z trudnościami i pojawiających się różnic 

poglądów, górnictwo i samorządy lokalne 

potrafią wypracować ścieżkę wiodącą do 

merytorycznej współpracy. Bo przecież pomyślność 

i dobrobyt tej ziemi narodził się 

z węgla, a obecnie węgiel – który inspiruje 

rozwój nowoczesnych technologii, rozkwit 

nauki i przemysłu – zapewnia przede 

wszystkim miejsca pracy – mówiła pani 

prezes. 

Na akademię przybyli dostojni goście: arcybiskup 

Wiktor Skworc, metropolita katowicki, 

Stanisław Dąbrowa, wicewojewoda 

śląski, prof. Józef Dubiński, naczelny dyrektor 

Głównego Instytutu Górnictwa, 

Piotr Litwa, prezes Wyższego Urzędu Górniczego, 

Mariusz Kleszczewski, wicemarszałek 

województwa śląskiego, oraz prof. 

Maciej Kaliski, dyrektor Departamentu 

Górnictwa w Ministerstwie Gospodarki, 

a jednocześnie przewodniczący rady nadzorczej 

Kompanii Węglowej. 

Ci, którzy z różnych względów nie mogli 

pojawić się osobiście w gmachu bytomskiej 

opery, przesłali na ręce Joanny Strzelec- 

-Łobodzińskiej listy gratulacyjne i okolicznościowe 

adresy. Tą drogą do górników 

trafiły życzenia m.in. od Elżbiety Bieńkowskiej, 

minister rozwoju regionalnego, 

Władysława Kosiniaka-Kamysza, ministra 

pracy i polityki społecznej, Piotra Woźniaka, 

Głównego Geologa Kraju, Mikołaja Budzanowskiego, 

ministra skarbu, oraz kardynała 

Stanisława Dziwisza. 

Joanna Strzelec-Łobodzińska na wstępie 

swojego wystąpienia przypomniała nazwiska 

górników Kompanii Węglowej, którzy 

w tym roku w tragicznych okolicznościach 

odeszli na wieczną szychtę. Uczczono minutą 

ciszy także Eugeniusza Postolskiego, 

byłego wiceministra gospodarki, który 

zmarł nagle 24 listopada br. 

Pani prezes nawiązała do nadchodzącej 

niebawem 10. rocznicy powstania Kompanii 

Węglowej SA. 

– W ciągu tej dekady nasza spółka przeszła 

długą drogę – mówiła Joanna Strzelec-Łobodzińska. 

– Aby zobrazować skalę poniesionego 

wysiłku, warto wskazać, że łączna 

kwota zobowiązań, spłaconych po dawnych 

spółkach, na bazie których powstała 

Kompania Węglowa, wynosiła ponad 4,5 

miliarda złotych. W okresie 10 lat zapłaciliśmy 

ponad 30 miliardów zobowiązań 

i 4,7 miliarda podatków. 

| 3

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Na uroczystą akademię barbórkową Kompanii Węglowej przybył arcybiskup Wiktor Skworc, metropolita katowicki. Na zdjęciu: w rozmowie 

ze Zbigniewem Paprotnym i Krzysztofem Brejdakiem, wiceprezesami zarządu KW SA 

Kompania Węglowa produkuje około 30 

procent węgla w Unii Europejskiej, a tym 

samym lokuje się na pozycji europejskiego 

lidera, który ma 60-procentowy udział 

w polskim eksporcie węgla i pokrywa niemal 

połowę zapotrzebowania krajowej 

energetyki zawodowej na ten surowiec. 

Niezależnie od wariantu miksu energetycznego 

przyjętego dla polskiej gospodarki, 

Kompania Węglowa ze swoimi zasobami 

zawsze będzie stabilizatorem rynku 

bezpieczeństwa energetycznego kraju. 

W 2012 roku wydobędziemy ponad 39 milionów 

ton węgla, wykonując w pełnym 

zakresie plan techniczno-ekonomiczny, 

co zdarza się drugi raz w historii naszej 

firmy. Wykonaliśmy 183 kilometry chodników 

w ramach robót przygotowawczych. 

Zatrudniamy ponad 60 tysięcy pracowników, 

a dodatkowe 5 tysięcy osób wykonuje 

pracę w spółkach Grupy Kapitałowej 

Kompanii Węglowej SA. Na każdego zatrudnionego 

w naszej spółce generujemy 

poprzez naszą działalność 4 miejsca pracy 

w otoczeniu górnictwa. Prosty rachunek 

wskazuje, że pośrednio lub bezpośrednio 

Kompania daje pracę dla ćwierć miliona 

mieszkańców naszego regionu. 

Tylko w 2012 roku przyjęliśmy do pracy 

w naszych kopalniach 4,5 tysiąca nowych 

pracowników. Nasza firma stawia na rozwój, 

przekształca się z wiodącego w Polsce 

i Unii Europejskiej producenta węgla 

w nowoczesny koncern ze skutecznym modelem 

zarządzania, co zostało zauważone 

– podsumowała pani prezes. 

Mijający rok był trudnym okresem dla 

Kompanii Węglowej, ale był to też czas 

splendorów i prestiżowych sukcesów. Joanna 

Strzelec-Łobodzińska przypomniała, 

że Kompania Węglowa kilka tygodni temu 

została nagrodzona statuetką Lidera Restrukturyzacji, 

przyznaną przez Katedrę 

Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw 

Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. 

– Podczas tegorocznego Forum Ekonomicznego 

w Krynicy uznani zostaliśmy 

Medal Złoty za Długoletnią Służbę otrzymuje Alicja Żydek, główny specjalista w kopalni „Bielszowice”. 

Odznaczenie wręcza Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej SA 

4 |

za najsilniejszą spółkę węglową – nadzieję 

polskiej gospodarki oraz firmę z wizją. 

Świadczy o tym przyznana nam nagroda 

dla Firmy Roku. Odbierałam tę nagrodę 

z dumą, w imieniu ponad 60-tysięcznej 

załogi, w przeświadczeniu, że o wartości 

firmy decydują pracujący w niej ludzie 

– co oznacza, że pracownicy Kompanii Węglowej 

SA są jej największym kapitałem. 

– mówiła pani prezes. 

Joanna Strzelec-Łobodzińska podziękowała 

także za kolejny rok instytucjom 

i osobom współpracującym z Kompanią 

Węglową, ale szczególnie ciepłe słowa 

skierowała do pracowników spółki. 

Życzenia pracownikom Kompanii Węglowej 

w imieniu wojewody śląskiego Zygmunta 

Łukaszczyka przekazał wicewojewoda 

Stanisław Dąbrowa. 

– Ta niezwykle trudna profesja powinna 

być powodem do dumy. To wy jesteście 

solą tej ziemi – powiedział. 

Ważną deklarację złożył Damian Bartyla, 

prezydent Bytomia, który podkreślił 

znaczenie górnictwa dla rozwoju miasta 

i stwierdził, że czas konfliktów między 

władzami samorządowymi a kopalniami 

odszedł w przeszłość. 

W części artystycznej uroczystości wystąpiła 

Orkiestra Opery Śląskiej oraz soliści. 

Tekst i zdjęcia: Jan Czypionka 

Pracownicy Kompanii Węglowej są jej największym kapitałem – powiedziała w barbórkowym 

wystąpieniu Joanna Strzelec-Łobodzińska 

ODZNACZENI 

Medal Złoty za Długoletnią Służbę: 

Piotr Fąferek, kierownik Kopalnianej Stacji Ratownictwa 

Górniczego w kopalni „Halemba-Wirek”, Marian Guzy, kierownik 

Zakładu Przeróbki Mechanicznej Węgla kopalni „Bobrek- 

Centrum”, Grzegorz Nowok, kierownik Działu Wentylacji 

w kopalni „Bolesław Śmiały”, Alicja Żydek, główny specjalista 

w kopalni „Bielszowice”. 

Medal Srebrny za Długoletnią Służbę: 

Jarosław Koszela, sztygar zmianowy pod ziemią w kopalni „Pokój”. 

Medal Brązowy za Długoletnią Służbę: 

Jacek Adam Polak, kierownik robót górniczych w kopalni 

„Piekary”. 

Generalny Honorowy Dyrektor Górniczy: 

Grażyna Dziedzic, prezydent miasta Ruda Śląska, Krzysztof 

Radwan, szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego 

w Katowicach, Edward Wylęgała, ordynator Oddziału 

Okulistycznego w Szpitalu Kolejowym w Katowicach. 

Dyrektor Górniczy I stopnia: 

Tadeusz Zientek, główny inżynier bhp, kierownik działu 

w kopalni „Knurów-Szczygłowice”. 

Inżynier Górniczy I stopnia: 

Marek Kańtoch, nadsztygar mechaniczny ds. bhp w kopalni 

„Piekary”. 

Technik Górniczy II stopnia: 

Klaudiusz Mryka, sztygar zmianowy w kopalni 

„Sośnica-Makoszowy”. 

Górnik I stopnia: 

Krzysztof Gajowiak, górnik kopalni „Bobrek-Centrum”, 

Dariusz Kępka, górnik kopalni „Piast”. 

Odznaka Zasłużony dla Górnictwa: 

Piotr Huda, nadsztygar górniczy w kopalni „Chwałowice”, 

Wiesław Korzeń, kierownik Działu Mierniczo-Geologicznego 

kopalni „Halemba-Wirek”, Janusz Jan Małysiak, górnik kopalni 

„Ziemowit”, Janusz Szczepaniak, starszy elektromonter w kopalni 

„Pokój”, Waldemar Wyderka, główny mechanik w kopalni 

„Bielszowice”. 

Laureaci konkursu „Pracuję bezpiecznie”: 

Dawid Panic, górnik kopalni „Chwałowice”, 

Mariusz Gonsior, cieśla górniczy w kopalni „Rydułtowy-Anna”, 

Bogdan Mazurkiewicz, starszy ślusarz w kopalni „Marcel”. 

| 5

W K O M PA N I I 

Hołd poległym oddały poczty sztandarowe, przedstawiciele zarządu Kompanii Węglowej, dyrektorzy kopalń oraz władze miasta 

Pamiętamy… 

W szóstą rocznicę tragicznego wypadku w kopalni „Halemba-Wirek”, 

w którym zginęło 23 górników, w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej 

w Rudzie Śląskiej-Halembie odprawiono mszę w intencji ofiar katastrofy 

Przybyli licznie mieszkańcy Halemby, 

wśród nich rodziny ofiar. Kompanię 

Węglową reprezentowali Marek Uszko 

i Krzysztof Brejdak, wiceprezesi zarządu 

KW SA. Przybyła również Grażyna Dziedzic, 

prezydent Rudy Śląskiej. Obecni byli także 

dyrektorzy rudzkich kopalń – „Halemby- 

-Wirka” i „Bielszowic”, poczty sztandarowe 

kopalń i organizacji związkowych. 

– Kościół żyje w historii, nie zamyka się 

sam w sobie, ale z odwagą idzie swoją drogą 

wśród trudności i cierpień. Nawet tam, 

tysiąc metrów pod ziemią, w ciemności Bóg 

nie kryje swego blasku, który napełnia serce 

każdego z nas. Tam modlitwy i wołanie 

rozpaczy są przez Boga przyjmowane, ale 

i przyjmował Bóg tam, tysiąc metrów pod 

ziemią, tych ludzi do swojego domu. Do 

domu Ojca, gdzie mieszkań jest wiele i które 

są przygotowane dla tych dwudziestu 

trzech górników i dla każdego z nas 

– mówił w kazaniu ks. Antoni Myśliwiec. 

Po mszy świętej delegacje złożyły kwiaty 

i zapaliły znicze pod tablicą, upamiętniającą 

górników poległych na posterunku 

pracy w kopalni „Halemba”. Hołd poległym 

oddały poczty sztandarowe, przedstawiciele 

zarządu Kompanii Węglowej, dyrektorzy 

kopalń oraz władze miasta. 

Tekst i zdjęcie: Jan Czypionka 

KATASTROFA 

21 listopada 2006 r. w kopalni „Halemba” w Rudzie Śląskiej 

doszło do wybuchu metanu, który następnie zainicjował 

eksplozję pyłu węglowego. W wyniku katastrofy górniczej 

zginęło 23 górników (8 pracowników kopalni i 15 pracowników 

firmy MARD). Była to jedna z najtragiczniejszych katastrof 

górniczych w Polsce. 

Do tragedii doszło około godziny 16.30 w pokładzie 506, 

na głębokości 1030 m. Górnicy kopalni oraz pracownicy zewnętrznej 

firmy MARD pracowali od 18 listopada przy ścianie 

wydobywczej, przeznaczonej do likwidacji, wydobywając 

zdemontowany sprzęt. 

6 |

Odszedł Eugeniusz Postolski 

W czwartek, 29 listopada, w kościele świętego Grzegorza Wielkiego 

w Ruszczy w województwie małopolskim pożegnaliśmy Eugeniusza 

Postolskiego, byłego wiceministra górnictwa, który zmarł w sobotę, 

24 listopada 2012 roku 

W latach 1996–2001 Eugeniusz Postolski był prezesem Katowickiego 

Holdingu Węglowego. W latach 2001–2003 pełnił funkcję 

członka zarządu Bytomskiego Holdingu Produkcyjno-Usługowego 

SA. Od 2003 do 2004 r. był prezesem zarządu BPROZ Bremasz 

sp. z o.o. w Bytomiu, a później dyrektorem naczelnym tej firmy. 

W latach 2004–2005 zajmował stanowisko wiceprezesa Wyższego 

Urzędu Górniczego w Katowicach. Od 2005 do 2006 r. pracował 

jako główny specjalista Gliwickiego Zakładu Usług Górniczych 

sp. z o.o. w Gliwicach. W okresie od listopada 2007 r. do kwietnia 

2008 r. jako wiceminister w Ministerstwie Gospodarki był odpowiedzialny 

za sprawy energetyki, górnictwa, ropy i gazu. W lipcu 

2008 r. został dyrektorem handlowym spółki Haldex SA w Katowicach. 

Eugeniusz Postolski był także prezesem Górnika Zabrze i stałym 

bywalcem na trybunie honorowej tego klubu. 

„W całym swoim życiu zawodowym udawało mi się trafiać na ludzi, 

z którymi znajdowałem porozumienie (...). W zespole naprawdę 

można zrobić dużo więcej. Wyznaję zasadę, że tak jak w orkiestrze 

są muzycy, którzy stale grają, ale jest i perkusista, który 

tylko od czasu do czasu uderzy w talerze. Wydaje się, że jest on 

niepotrzebny, jednak bez niego orkiestra nie wykona utworu. I tak 

jest w każdym zespole. Z reguły jestem niepoprawnym optymistą, 

a trudności mobilizują mnie do działania, są po to, aby je pokonywać" 

– uważał Eugeniusz Postolski. 

Eugeniusz Postolski urodził się 5 listopada 1952 r. w Sulechowie 

pod Krakowem. W 1977 r. ukończył Akademię Górniczo 

-Hutniczą. W latach 1977–1996 pracował w kopalni „Makoszowy” 

w Zabrzu. Zaczynał od stanowiska nadgórnika wydziału 

wydobywczego. Przez sztygara, nadsztygara, kierownika robót 

górniczych i naczelnego inżyniera awansował na stanowisko dyrektora 

kopalni, które sprawował w latach 1992–1996. 

„Pracę w kopalni rozpocząłem 13 maja 1977 roku w piątek. Dopiero 

później zwróciłem uwagę na zbitkę tej daty i dnia tygodnia, ale to 

świadczy tylko, że w przesądy nie należy wierzyć. (...). Pamiętam 

pierwszy mój zjazd z kierownikiem Janem Bielem szybem I na poziom 

300, do ściany 015 w pokładzie 358/1. Idąc z kierownikiem, 

obserwowałem, na co zwraca uwagę i jak reaguje na różne sytuacje. 

I tak krok po kroku, od stażysty, przez nadgórnika, kierownika 

oddziału doszedłem do nadsztygara” – wspominał początki 

pracy w górnictwie późniejszy wiceminister. 

Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes Kompanii Węglowej: 

Będzie nam Go brakowało 

Poznałam Eugeniusza Postolskiego, kiedy pracował w Katowickim 

Holdingu Węglowym. Byłam wówczas po drugiej stronie 

stołu negocjacyjnego, reprezentując energetykę. Te rozmowy zawsze 

niosły ze sobą jakiś bagaż emocji, nie zawsze pozytywnych, 

ale mimo tego z tego okresu wspominam Go jako człowieka bardzo 

pogodnego, zawsze skłonnego do rozmowy i kompromisu. Był 

bardzo życzliwy, jeśli tylko mógł pomóc, to to czynił. Powtórnie 

los zetknął nas ze sobą na innych szczeblach decyzyjnych. Byłam 

osobą, która zastąpiła Gienka na stanowisku wiceministra gospodarki 

odpowiedzialnego za górnictwo. Nigdy wcześniej i nigdy 

później nie spotkałam się z sytuacją, żeby osoba, na której 

miejsce się przyszło, w tak życzliwy sposób przekazywała swoje 

doświadczenia i informacje o tym, co następcę czeka. Będzie nam 

Go bardzo brakowało. 

| 7

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Honorowe szpady górnicze otrzymali wyróżniający się pracownicy Kompanii Węglowej. Na zdjęciu od lewej: Adam Adamaszek, Jerzy Korus, 

Dorota Kubicka, Halina Potoczek, Antoni Tatoj 

Wyróżnieni i nagrodzeni 

Tradycyjnie w czasie obchodów górniczego święta zasłużeni pracownicy 

przemysłu węglowego nagradzani są nadaniem odznaczeń i stopni górniczych 

Na podstawie art. 138 Konstytucji 

Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy 

o orderach i odznaczeniach, postanowieniem 

prezydenta Rzeczypospolitej 

Polskiej Bronisława Komorowskiego za wzorowe, 

wyjątkowo sumienne wykonywanie 

obowiązków wynikających z pracy zawodowej 

odznaczeni zostali pracownicy Kompanii 

Węglowej SA. 

MEDALEM ZŁOTYM ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Jan Czypionka, główny specjalista w Biurze 

Komunikacji w Centrali KW SA, Jacek Długosz, 

kierownik zespołu w Centrali KW SA, 

Mirosław Drzyzga, dyrektor ds. pracy KWK 

8 | 

„Ziemowit”, Henryk Szczepan Gaszka, główny 

specjalista na powierzchni, Róża Gomola, 

główny specjalista koordynator w Biurze 

Rachunkowości w Centrali KW SA, Elżbieta 

Karwat, główny specjalista w Biurze Klientów 

Strategicznych w Centrali KW SA, Maria 

Krystyna Konieczny, kierownik zespołu 

w Biurze Polityki Płacowej w Centrali KW SA, 

Danuta Elżbieta Mazur, kierownik Zespołu 

Umów w Centrali KW SA, Urszula Najda, 

główny specjalista w Biurze Klientów Strategicznych 

w Centrali KW SA, Danuta Szweda, 

główny specjalista w Biurze Rachunkowości 

w Centrali KW SA, Andrzej Zając główny 

specjalista na powierzchni. 

MEDALEM BRĄZOWYM ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Adam Mańka, dyrektor Pionu ds. Rachunkowości, 

Artur Polywka, główny specjalista na 

powierzchni. 

DECYZJĄ MINISTRA GOSPODARKI ODZNAKĄ ZASŁU- 

ŻONY DLA GÓRNICTWA ZOSTALI WYRÓŻNIENI: 

Stanisław Bąk, inspektor na powierzchni, Wojciech 

Dębowski, główny specjalista pod ziemią, 

Celina Dziwisz, główny specjalista na powierzchni, 

Jan Gajdzik, główny specjalista na 

powierzchni, Krzysztof Greiner, główny specjalista 

na powierzchni, Renata Juras, główny 

specjalista na powierzchni, Kornelia Karina 

Kisiel, główny specjalista na powierzchni,

Tomasz Stadler, kierownik zespołu w Biurze Inwestycji, otrzymał tytuł dyrektora górniczego I stopnia. Nominację wręcza Joanna Strzelec- 

-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej SA 

Sławomira Klimek-Gwóźdź, główny specjalista 

na powierzchni, Wiesława Kozera, główny specjalista 

na powierzchni, Aleksander Michalski, 

starszy inspektor na powierzchni, Stefan Olma, 

główny specjalista na powierzchni, Piotr Pęczalski, 

główny specjalista na powierzchni, Irena 

Piwko, główny specjalista na powierzchni, 

Jadwiga Sobik, starszy inspektor na powierzchni, 

Barbara Ewa Walter, główny specjalista na 

powierzchni, Walentyna Witkowska, główny 

specjalista na powierzchni, Renata Zakręt, 

główny specjalista na powierzchni, Andrzej 

Zok, starszy inspektor na powierzchni. 

TYTUŁ GENERALNEGO DYREKTORA GÓRNICZEGO 

II STOPNIA OTRZYMALI: 

Marek Budziński, dyrektor kopalni „Chwałowice”, 

Bernard Bugla, dyrektor kopalni „Bolesław 

Śmiały”, Leonard Klabis, dyrektor kopalni 

„Bobrek-Centrum”, Leszek Kloc, dyrektor 

Pionu ds. Produkcji w Centrali KW SA, Jacek 

Kudela, dyrektor kopalni „Piast”, Janusz Matuszek, 

dyrektor kopalni „Rydułtowy-Anna”, 

Piotr Niełacny, dyrektor kopalni „Ziemowit”, 

Dariusz Rębielak, dyrektor kopalni „Pokój”, 

Wojciech Szymiczek, dyrektor kopalni „Halemba-Wirek”, 

Aleksander Wardas, dyrektor 

kopalni „Knurów-Szczygłowice”. 

TYTUŁ GENERALNEGO DYREKTORA GÓRNICZEGO 

III STOPNIA OTRZYMALI: 

Waldemar Chowaniec, dyrektor Biura Strategii 

Korporacyjnej w Centrali KW SA, Mariusz 

Drapała, dyrektor Biura Klientów Strategicznych 

w Centrali KW SA, Marian Kucz, dyrektor 

ds. produkcji KWK „Piast”, Andrzej 

Malesza, dyrektor ds. produkcji KWK „Bobrek- 

-Centrum”, Bernard Siedlaczek, dyrektor ds. 

ekonomiczno-księgowych KWK „Piast”. 

TYTUŁ DYREKTORA GÓRNICZEGO I STOPNIA 

OTRZYMALI: 

Eugeniusz Brzóska, zastępca dyrektora Centrum 

Logistyki Materiałowej, Andrzej Ciurkot, 

kierownik zespołu w Biurze Gospodarki 

Złożem i Ekologii, Roman Jędrzejak, kierownik 

Zespołu Zakupów w Centrum Logistyki 

Materiałowej, Marek Korba, główny specjalista 

w Biurze Inwestycji, Zofia Ligęza- 

-Stopczyńska, dyrektor ds. ekonomiczno- 

-księgowych KWK „Brzeszcze”, Grzegorz 

Ochman, kierownik Zespołu BHP w Biurze 

Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, Magdalena 

Rozmus, dyrektor ds. ekonomiczno-księgowych 

KWK „Ziemowit”, Tomasz Stadler, kierownik 

zespołu w Biurze Inwestycji, Andrzej 

Zarychta, główny specjalista koordynator 

w Biurze Inwestycji, Krzysztof Żurek, kierownik 

zespołu w Biurze Zarządzania Majątkiem 

Produkcyjnym. 

TYTUŁ DYREKTORA GÓRNICZEGO II STOPNIA 

OTRZYMALI: 

Zbigniew Madej, dyrektor Biura Komunikacji, 

Tadeusz Ratuszyński, główny specjalista, zastępca 

kierownika zespołu w Centrum Logistyki 

Materiałowej, Wiesław Zygmunt, dyrektor Biura 

Zamówień Publicznych i Przetargów. 

TYTUŁ DYREKTORA GÓRNICZEGO III STOPNIA 

OTRZYMALI: 

Jacek Dziura, główny specjalista w Biurze 

Produkcji, Lucjan Lipnicki, główny specjalista 

w Biurze Produkcji. 

DECYZJĄ PREZESA KOMPANII WĘGLOWEJ 

HONOROWE SZPADY GÓRNICZE OTRZYMALI: 

Adam Adamaszek, główny specjalista na 

powierzchni, Jerzy Korus, dyrektor Biura 

Prawnego, Anna Kowalczyk, główny specjalista 

na powierzchni, Dorota Kubicka, 

główny specjalista na powierzchni, Halina 

Potoczek, główny specjalista na powierzchni, 

Antoni Tatoj, główny specjalista na powierzchni. 

Tytuł Generalnego Honorowego Dyrektora 

Górniczego otrzymał Krzysztof Radwan, szef 

Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego. 

48 pracowników otrzymało tytuł inżyniera 

górniczego I, II i III stopnia, 22 pracowników 

– stopień technika górniczego. 

Jubileusz 50 lat pracy obchodzili: Andrzej 

Łuczuk, główny specjalista koordynator, 

Alojzy Palowski, główny specjalista. 

43 pracowników obchodziło jubileusz 

25- i 35-lecia pracy zawodowej. 

(JC) 

Zdjęcia: Jan Czypionka 

| 9

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Dziarski jubilat 

Tegoroczna Barbórka w „Ziemowicie” przebiegała pod znakiem jubileuszu 

60-lecia kopalni 

Kulminacją obchodów była uroczysta 

akademia w kopalnianej cechowni. 

Przybyli dostojni goście: Joanna 

Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu 

Kompanii Węglowej, Elżbieta Bieńkowska, 

minister rozwoju regionalnego, Tomasz 

Tomczykiewicz, wiceminister gospodarki, 

Adam Matusiewicz, marszałek województwa 

śląskiego, Klemens Ścierski, wiceprzewodniczący 

rady nadzorczej KW SA. 

Elżbieta Bieńkowska przekazała życzenia 

dla dyrekcji i górników kopalni od premiera 

Donalda Tuska. 

– Dzisiejsze obchody górniczego święta 

zbiegają się w „Ziemowicie” z pięknym jubileuszem 

60-lecia istnienia waszej kopalni 

– powiedziała w swoim wystąpieniu Joanna 

Strzelec-Łobodzińska. – Zapisaliście 

piękne karty w dziejach polskiego górnictwa. 

Nie brakowało chwil dramatycznych, 

kiedy w roku 1981 kopalnia strajkowała 

prawie 2 tygodnie pod ziemią, protestując 

przeciwko stanowi wojennemu. 

„Ziemowit” zmieniał się przez te 60 lat, stając 

się jedną z najnowocześniejszych kopalń węgla 

kamiennego nie tylko w Polsce, ale i w Europie. 

Sprzyjają wam warunki naturalne, 

uruchamiacie kolejne wydajne ściany, których 

inne kopalnie mogą tylko pozazdrościć. Wyniki 

ekonomiczno-finansowe osiągane przez 

„Ziemowita” mówią dobitnie, że potraficie te 

dary natury optymalnie wykorzystać. 

Wielka w tym zasługa obecnego kierownictwa 

kopalni oraz zdyscyplinowanej, oddanej 

załogi, która mimo iż została mocno 

odmłodzona w ostatnich latach, szybko 

zdobywa doświadczenie w trudnym górniczym 

fachu. 

Pojęcie wielkiej górniczej rodziny w waszym 

przypadku nie jest zwykłym sloganem, 

gdyż ogromna większość z was 

pochodzi z Lędzin i okolic. Kultywujecie 

tradycję, która w waszej kopalni wspaniale 

splata się z nowoczesnością. 

Z okazji tego pięknego jubileuszu, za wasze 

zaangażowanie, profesjonalizm i codzienny 

trud przyjmijcie szczególne podziękowania, 

które składam w imieniu całego 

zarządu Kompanii Węglowej SA – zakończyła 

pani prezes. 

Podczas akademii wręczono szpady górnicze 

zasłużonym pracownikom kopalni. 

W części artystycznej goście obejrzeli występy 

dzieci z Przedszkola nr 2 w Lędzinach, 

mieli też okazję wysłuchać arii operowych 

i operetkowych. 

Jubileuszowe obchody zakończył pokaz 

sprawności ratowników oraz wspaniały 

spektakl sztucznych ogni. 

(JC) 

W części artystycznej goście obejrzeli występy 

dzieci z Przedszkola nr 2 w Lędzinach 

10 |

Z PRZEMÓWIENIA DYREKTORA PIOTRA NIEŁACNEGO 

Zawsze w przypadku takich rocznic zadajemy sobie pytanie – 

jakie to były lata Jak je skrótowo i celnie opisać, podsumować. 

Nie jest to łatwe. Miałem wiele okazji, by słuchać opowieści 

o dawnym „Ziemowicie”. Opowiadali ludzie, którzy często 

– tak jak ja – całe zawodowe życie związali z „Ziemowitem”. 

Ich opowieści, pełne zaangażowania i emocji, były dla mnie 

fascynujące. Ale mam też świadomość, że każdy taki osobisty 

obraz kopalni, każde takie świadectwo to zaledwie jak jedno 

małe, kolorowe szkiełko w wielkim witrażu. Oglądane z bliska, 

choć może zachwycać swoim blaskiem i kolorem, nie pozwala 

ujrzeć całości. Żeby zobaczyć cały witraż, trzeba by wysłuchać 

60 tysięcy takich opowieści – tylu pracowników zatrudniała kopalnia 

przez cały okres swojej działalności. 

Co oczywiste, przez minione 60 lat wielokrotnie zmieniały się 

techniki i technologie eksploatacji, wyposażenie techniczne, 

organizacja wydobycia, sposoby projektowania, zmieniały się 

zagrożenia techniczne i naturalne oraz sposoby ich eliminowania. 

Zmieniały się eksploatowane pokłady, rejony wydobywcze, 

zmieniali się dyrektorzy kopalni, przychodziły nowe pokolenia 

pracowników. 

Bardziej jednak zależało mi na ustaleniu, co przez te 60 lat 

pozostawało niezmienne. I widzę to tak – niezmienne pozostawało 

zapotrzebowanie na węgiel z „Ziemowita” i niezmienna 

pozostawała potrzeba wielkiej górniczej „harówy”, żeby ten 

węgiel w wymaganej ilości dostarczyć. 

Jaka będzie przyszłość naszej dostojnej Jubilatki, naszego „Ziemowita” 

60-letni człowiek na ogół myśli o bilansie swojego życia, podsumowuje 

swoje osiągnięcia i porażki, a przyszłość planuje 

ostrożnie. 60-letni „Ziemowit” jest pełen energii, pewien swojej 

dobrej kondycji i może tworzyć ambitne plany rozwoju na 

wiele następnych dziesięcioleci. Solidną podstawą tych planów 

są posiadane przez kopalnię zasoby węgla w obecnym obszarze 

górniczym oraz bliska perspektywa znaczącego powiększenia 

tych zasobów. Tu powiem tylko, że w marzeniach widzimy 

przyszłego „Ziemowita” nie tylko jako kopalnię węgla kamiennego. 

Ktoś powie – to tylko marzenia. Odpowiem wtedy słowami 

wielkiego francuskiego pisarza Wiktora Hugo: „Nic nie tworzy 

przyszłości tak jak marzenia”. 

Kończąc, chcę powiedzieć, że wszyscy musimy mieć świadomość, 

że jesteśmy tylko czasowymi gospodarzami kopalni, że 

naszym obowiązkiem jest działać nie tylko na rzecz dzisiejszej 

pomyślności naszej firmy, ale także z myślą o tych, którzy 

przyjdą po nas. 

I tylko od naszej postawy, od naszego dzisiejszego zaangażowania 

zależy ocena, którą nam wystawią nasi następcy, kiedy 

będą świętować 80. czy 100. urodziny „Ziemowita”. Wierzę, że 

zasłużymy sobie na miano dobrych gospodarzy. 

Na koniec pragnę przekazać pracownikom kopalni „Ziemowit” 

oraz zaproszonym gościom najserdeczniejsze życzenia wszelkiej 

pomyślności, realizacji planów i zamierzeń oraz satysfakcji 

w życiu osobistym i zawodowym. 

Na zdjęciu z prawej: Piotr Niełacny, 

dyrektor kopalni „Ziemowit” 

Na zdjęciu poniżej: kulminacją obchodów 

była uroczysta akademia w kopalnianej 

cechowni. Fot. Jan Czypionka 

| 11

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Tegoroczna akademia barbórkowa dla górników kopalni „Jankowice” odbyła się w hali widowiskowo-sportowej w Rybniku 

Naszym bogactwem są ludzie 

Akademia barbórkowa w kopalni „Jankowice” miała szczególnie uroczysty 

charakter. Odbyła się 23 listopada 2012 roku w reprezentacyjnej hali 

widowiskowo-sportowej w Rybniku-Boguszowicach 

Największym bogactwem naszej kopalni 

są ludzie. Fachowa, wykształcona, 

zaangażowana, utożsamiająca 

się z zakładem załoga to gwarancja sukcesu 

– powiedział w barbórkowym wystąpieniu 

Stanisław Konsek, dyrektor „Jankowic”. 

– Najważniejsze dla kopalni jest sprostanie 

wymaganiom rynku. Cel ten realizujemy, 

inwestując w nowe technologie i bieżącą 

modernizację naszego zakładu, by zapewnić 

bezpieczne prowadzenie i utrzymanie wydobycia 

w kolejnych latach. 

W mijającym roku zwiększyliśmy zatrudnienie, 

stabilnie produkujemy około 12 

tysięcy ton węgla na dobę, wspólnie z firmami 

zewnętrznymi wykonaliśmy ponad 

12 | 

15 kilometrów wyrobisk. Nasze oddziały 

zbrojeń i likwidacji zazbroiły i wyzbroiły po 

5 ścian. Przez zakład przeróbczy przechodzi 

ponad 18 tysięcy ton urobku na dobę – dodał 

dyrektor. 

W kopalni „Jankowice” zmierza ku końcowi 

budowa poziomu 700, oddano do użytkowania 

zajezdnię lokomotyw, uruchomiono 

główne odwadnianie oraz uzyskano 

pozwolenie na użytkowanie składu materiałów 

wybuchowych. 

Obecnie trwają prace związane z pogłębianiem 

szybu nr 8, docelowo do głębokości 

1103 m. 

W styczniu br. oddano do użytkowania 

nową stację odmetanowania, która 

pozwala na przemysłowe wykorzystanie 

metanu nie tylko z „Jankowic”, ale również 

z kopalni „Chwałowice”. 

W tym roku trwała także modernizacja 

Zakładu Przeróbczego. Po wybudowaniu 

stacji odwaniania odpadów poflotacyjnych 

rozpoczęto prace związane z modernizacją 

węzła wzbogacania miałów węglowych. 

Działania te zmierzają w kierunku dalszej 

poprawy jakości węgla, zgodnie z oczekiwaniami 

i wymogami odbiorców. 

– W przededniu górniczego święta pragnę 

podziękować załodze kopalni „Jankowice” 

za wspólną pracę, to dzięki waszemu trudowi 

i codziennej pracy osiągamy dobre wyniki. 

Dziękuję również kadrze inżynieryjno-

-technicznej, organizacjom związkowym, 

organom nadzoru górniczego, władzom 

samorządowym, jednostkom naukowo-badawczym, 

uczelniom oraz firmom współpracującym 

z naszą kopalnią – podsumował 

dyrektor Konsek. 

Podczas uroczystej akademii wręczono odznaczenia 

państwowe i resortowe, które 

wręczali Stanisław Konsek i Leszek Kloc, 

dyrektor Pionu ds. Produkcji, reprezentujący 

zarząd Kompanii Węglowej. 

Złoty Medal za Długoletnią Służbę otrzymali: 

Maria Źródłowska, Marian Jurczyk, 

Jan Kudyba, Andrzej Oleś, Wiesław Piasecki, 

Andrzej Pilarski, Piotr Remiarz, Marian 

Sadowski, Jacek Sak, Stanisław Trybuś 

i Józef Wengrzik. 

Srebrny Medal za Długoletnią Służbę 

otrzymali: Jerzy Ficek, Tadeusz Francuz, 

Jerzy Kolarczyk, Bogusław Pałka, Krzysztof 

Wietrak i Zdzisław Wilk. 

Ponadto 16 pracowników otrzymało odznaki 

Zasłużony dla Górnictwa RP, a 42 osoby 

odznakę Zasłużony dla KWK „Jankowice”. 


Maria Źródłowska otrzymała Medal 

Złoty za Długoletnią Służbę z rąk Leszka 

Kloca, dyrektora Pionu ds. Produkcji, 

reprezentującego zarząd Kompanii Węglowej 

– Najważniejsze dla kopalni jest sprostanie wymaganiom rynku – powiedział w barbórkowym wystąpieniu Stanisław Konsek, 

dyrektor „Jankowic” 

| 13

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Przemarsz pocztów sztandarowych, zaproszonych gości i orkiestry górniczej „Piekary-Julian” do kaplicy świętej Barbary 

Świętowali także pod ziemią 

Uroczystości barbórkowe w kopalni „Piekary” rozpoczęły się 4 grudnia, 

od godziny 6.00 rano koncertami Górniczej Orkiestry Dętej „Piekary-Julian” 

w różnych dzielnicach miasta 

Ogodzinie 8.00 w cechowni odmówiono 

krótką modlitwę, po której 

pracownicy kopalni i zaproszeni goście, 

w tym Joanna Strzelec-Łobodzińska, 

prezes zarządu Kompanii Węglowej, przemaszerowali 

do Bazyliki Najświętszej Marii 

Panny, gdzie odbyła się msza święta w intencji 

górników, emerytów górniczych i zmarłych 

pracowników piekarskich kopalń. 

Zanim jednak przemarsz dotarł do bazyliki, 

złożono kwiaty w kaplicy św. Barbary, 

która znajduje się na piekarskiej kalwarii, 

w miejscu dawnego szybu kopalnianego. 

Po zakończeniu mszy w hali sportowej przy 

ul. Ziętka rozpoczęto akademię, na której 

zostały wręczone odznaczenia państwowe 

i resortowe, szpady górnicze i dyplomy 

osobom obchodzącym jubileusze 25-lecia, 

35-lecia i 50-lecia pracy górniczej. Po 

14 | 

akademii wszyscy jej uczestnicy zjedli tradycyjny 

obiad. 

Wcześniej, w dniu 29 listopada, kierownictwo 

kopalni spotkało się z wdowami po 

górnikach, którzy zginęli w wypadkach na 

dole kopalni, a 3 grudnia przedstawiciele 

dyrekcji i związków zawodowych zjechali 

na poziom 438 m, by złożyć kwiaty przed 

figurą św. Barbary. W ramach programu 

obchodów górniczego święta kopalnia kolejny 

już raz postanowiła umożliwić mieszkańcom 

miasta zjazd pod ziemię. Zainteresowanie 

jest tak duże, że wycieczki będą 

się odbywały w 3 kolejne weekendy grudnia, 

a liczba zwiedzających wyniesie 700 

osób. 

Aleksandra Duda 

Zdjęcia: Jan Czypionka 

Górnicza orkiestra na schodach piekarskiej bazyliki

Barbórkowa msza święta dla górników kopalni „Piekary” 

Mszę świętą uświetnił chór „Polonia-Harmonia” z Brzozowic-Kamienia 

| 15

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Sukcesy dziełem załogi 

W hali zabrzańskiego MOSiR górnicy kopalni „Sośnica-Makoszowy” 

świętowali Barbórkę 

Uroczystość zaszczycili swą obecnością 

dostojni goście: Joanna Strzelec- 

-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii 

Węglowej, Marian Turek, członek rady 

nadzorczej KW SA, Małgorzata Mańka-Szulik, 

prezydent Zabrza, Zygmunt Frankiewicz, 

prezydent Gliwic, Tadeusz Mamok, przewodniczący 

rady powiatu gliwickiego, Marek Tukiendorf, 

rektor Politechniki Opolskiej, Marian 

Dolipski, dziekan Wydziału Górnictwa 

i Geologii Politechniki Śląskiej, Joachim Foltys, 

dziekan Wydziału Ekonomii i Zarządzania 

Politechniki Opolskiej, Andrzej Chłopek, 

prezes zarządu Centralnej Stacji Ratownictwa 

Górniczego w Bytomiu. 

Minutą ciszy pożegnano górników poległych 

na posterunku pracy oraz byłego wiceministra 

gospodarki Eugeniusza Postolskiego 

– osobę wyjątkowo zasłużoną dla 

polskiego górnictwa i kopalń. 

O tegorocznych sukcesach i problemach mówił 

w swym wystąpieniu Grzegorz Mendakiewicz, 

dyrektor kopalni „Sośnica-Makoszowy”. 

– W tym roku w naszej kopalni eksploatacja 

była prowadzona przeciętnie w 4 ścianach wydobywczych 

– powiedział podczas akademii. 

– Zazbroiliśmy 3 nowe ściany wydobywcze, to 

jest i60 w pokładzie 405/2, x03 w pokładzie 416 

i q100 w pokładzie 504, i rozpoczęliśmy ich eksploatację. 

Łączne wydobycie węgla handlowego 

w roku 2012 wyniesie ponad 3,6 miliona ton. 

Dla prowadzenia rytmicznego wydobycia 

konieczne jest przygotowanie właściwego 

frontu eksploatacyjnego na lata następne. 

W ramach robót przygotowawczych do 

końca bieżącego roku wydrążymy około 

14 tysięcy metrów nowych wyrobisk. 

Dyrektor Mendakiewicz podkreślił, że zadania 

produkcyjne kopalni są wykonywane 

na bieżąco dzięki wielkiemu zaangażowaniu 

całej załogi, zarówno Działu Górniczego, 

jak i wszystkich pozostałych służb 

oraz dozoru ruchu i kierownictwa naszego 

zakładu, za co złożył całej załodze kopalni 

serdeczne podziękowania. 

Prowadzenie eksploatacji jest nierozerwalnie 

związane z powstawaniem szkód 

na powierzchni. Niezależnie od usuwania 

szkód górniczych kopalnia wydatkowała 

3 mln zł na inwestycje związane z ochroną 

powierzchni przed wpływem eksploatacji 

– głównie budowę i modernizację przepompowni 

na terenach zalewowych. 

W październiku br. oddano do użytkowania 

most nad rzeką Kłodnicą, w ciągu 

ul. Legnickiej. Most, o długości 83 m 

i szerokości ponad 15 m, przystosowany 

jest do przenoszenia ewentualnych przyszłych 

wpływów eksploatacji górniczej 

III kategorii. 

W czasie obchodów barbórkowych pracownicy 

kopalni „Sośnica-Makoszowy” zostali 

uhonorowani medalami, odznakami 

i szpadami górniczymi. 

Medal za Długoletnią Służbę otrzymało 

21 osób, odznaki Zasłużony dla Górnictwa 

RP – 21 osób, stopnie dyrektora górniczego 

– 5 osób, odznaki za 25 lat pracy – 184 

osoby, odznaki za 35 lat pracy – 179 osób, 

honorowe szpady górnicze – 78 osób. 

(JC) 

O tegorocznych sukcesach i problemach mówił w swym wystąpieniu Grzegorz Mendakiewicz. Fot. Jan Czypionka 

16 |

Kopalnia „Bielszowice” jest jednym z największych pracodawców w Rudzie Śląskiej. Fot. Mirosław Tompalski 

Wiele pracy i wyzwań 

Górnicy kopalni „Bielszowice” rozpoczęli świętowanie Barbórki 

już 23 listopada uroczystym obiadem jubilackim 

4 

grudnia odbyła się uroczysta akademia, 

natomiast w kościele pw. św. 

Marii Magdaleny w Rudzie Śląskiej 

-Bielszowicach odprawiona została msza 

święta w intencji górników i ich rodzin. 

Kopalnia „Bielszowice” jest jednym z największych 

pracodawców w Rudzie Śląskiej. 

Tylko w ostatnich 2 latach kopalnia zatrudniła 

ponad 700 pracowników. Obecnie w kopalni 

zatrudnionych jest 3630 osób i są to 

przede wszystkim mieszkańcy Rudy Śląskiej 

i Zabrza. Kopalnia „Bielszowice” należy do 

grupy zakładów, gdzie poziom zagrożeń 

naturalnych, przede wszystkim metanowego 

i tąpaniami, należy do najwyższych, 

a zagrożenia te współwystępują. Kopalnia 

wydobywa węgiel spod terenów zurbanizowanych, 

co wiąże się z powstawaniem 

szkód górniczych w Rudzie Śląskiej, Zabrzu 

i Mikołowie. Kopalnia stara się na bieżąco je 

usuwać, tak aby związany z tym dyskomfort 

mieszkańców był jak najmniejszy. Cykliczne 

spotkania zespołów trójstronnych, w skład 

których wchodzą specjaliści branży górniczej, 

przedstawiciele samorządu terytorialnego 

poszczególnych gmin, a przewodniczy 

im dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego 

w Gliwicach, pozwalają na rozstrzyganie wielu 

trudnych spraw dotyczących szkód górniczych. 

Na ich usuwanie kopalnia przeznaczy 

w tym roku 27 mln zł. 

– Mamy świadomość, że w najbliższych latach 

czeka nas dużo pracy i wiele wyzwań 

– powiedział w barbórkowym przemówieniu 

Piotr Wałach, dyrektor „Bielszowic”. 

– Posiadamy duże zasoby bardzo dobrego 

jakościowo węgla, ale jego wydobycie będzie 

możliwe po realizacji szeregu inwestycji 

i prac udostępniających. Podjęliśmy te działania. 

W ostatnim okresie zostały zawarte 

umowy z naszymi partnerami na realizację 

robót o strategicznym charakterze, które 

docelowo umożliwią pogłębienie szybu VI 

do poziomu 1300 metrów. Ta inwestycja 

pozwoli na wydobycie kolejnych wielu milionów 

ton węgla. W sumie w tym roku 

wydamy na zakup maszyn i urządzeń oraz 

drążenie wyrobisk inwestycyjnych około 88 

milionów złotych. Przygotowany front robót 

wydobywczych oraz wykonane i planowane 

inwestycje pozwalają kopalni „Bielszowice” 

śmiało patrzeć w przyszłość. Jest spora 

szansa na to, aby przez wiele kolejnych lat 

funkcjonowała jako kopalnia rentowna. Tylko 

w przyszłym roku planujemy wydobyć 

2 miliony 130 tysiące ton węgla handlowego. 

(JC) 

| 17

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Stabilna sytuacja 

Uroczysty obiad dla jubilatów i odznaczonych zakończył uroczystości 

barbórkowe w kopalni „Bobrek-Centrum” 

Tego samego dnia, właśnie w Barbórkę, 

odprawiono msze święte w intencji 

górników i ich rodzin. Górnicy uczestniczyli 

w uroczystej eucharystii w kościele 

pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bytomiu 

oraz w kościele pw. Dobrego Pasterza 

w bytomskiej dzielnicy Karb. 

– Mijający rok był pierwszym w nowej, już 

ustabilizowanej sytuacji kopalni – powiedział 

w wystąpieniu barbórkowym Leonard 

Klabis, dyrektor „Bobrka-Centrum”. 

– Nowe spojrzenie na górnictwo w Bytomiu 

zakłada dekoncentrację wydobycia, zmiejszającą 

skutki eksploatacji na powierzchnię 

terenu. Zabezpieczymy obiekty kubaturowe 

na przejęcie wpływów eksploatacji, 

następnie powrócimy w ten sam rejon wydobywczy 

po okresie 2–3 lat w celu usunięcia 

ewentualnych powstałych szkód. Dla 

zabezpieczenia zachodniej części dzielnicy 

przesunęliśmy dalszą eksploatację pokładu 

504 w rejonie Karbia o mniej więcej 2 lata, 

czyli do października 2014 roku. 

W najbliższym okresie, obejmującym zakres 

eksploatacji planowanej na lata 2013-- 

2014, kopalnia nie zamierza prowadzić wydobycia 

w rejonie tej dzielnicy. Jest to czas, 

w którym po przeprowadzonych inwentaryzacjach 

i uzyskaniu pełnej wiedzy na temat 

stanu zabudowy powierzchni będziemy 

w stanie zabezpieczyć i przygotować 

infrastrukturę do przejęcia w kolejnych 

latach wpływów eksploatacji górniczej 

– dodał dyrektor. 

Podczas uroczystego obiadu zasłużonym 

pracownikom kopalni „Bobrek-Centrum” 

wręczono odznaczenia państwowe i resortowe. 

Zarząd Kompanii Węglowej na obchodach 

górniczego święta w kopalni „Bobrek-Centrum” 

reprezentował wiceprezes 

Marek Uszko. Uczestniczyli w nich też posłowie 

Wojciech Szarama i Jerzy Polaczek 

oraz prezydent Bytomia Damian Bartyla. 

Spotkanie zaszczycił swoją obecnością biskup 

Andrzej Czaja, ordynariusz diecezji 

opolskiej. 


Mijający rok był pierwszym w nowej, ustabilizowanej sytuacji kopalni „Bobrek-Centrum” 

18 |

„BOBREK-CENTRUM” – FAKTY I LICZBY 

Prognozuje się, że stan załogi na koniec roku 2012 wyniesie 

3385 osób, w tym 2751 pracowników dołowych. 

W ciągu 10 miesięcy roku 2012 koszty wynagrodzeń, 

ubezpieczeń oraz świadczeń dla pracowników stanowiły 

45 proc. kosztów kopalni. 

Wykonano 8940 mb wyrobisk, a przewidywany plan na rok 

2012, wielkości 10516 mb wyrobisk, zamknie się nadwyżką 

8 mb ponad PTE. 

Mimo wielu przeszkód zarówno naturalnych, jak i technicznych 

obecna sytuacja kopalni jest ustabilizowana. Kopalnia posiada 

koncesję na wydobywanie węgla do 2026 r. w ruchu „Bobrek” 

i do 2040 r. w ruchu „Centrum”. Obecnie prowadzone są 

starania o pozyskanie koncesji z zasobów perspektywicznych 

„Bobrek-Miechowice 1” w filarze szybów głównych M-i i M-II 

byłej kopalni „Miechowice”, które to pozwoliłyby przedłużyć 

żywotność ruchu „Bobrek” również do 2040 r. 

Uhonorowano matki, których trzech lub więcej synów pracuje w kopalni. Kwiaty i upominki otrzymały Józefa Żołądek, Maria Dudzińska, 

Janina Budzińska, Ewa Żaba, Elżbieta Świątek, Małgorzata Kempa i Regina Krzemień 

Spotkanie zaszczycił swoją obecnością biskup Andrzej Czaja, ordynariusz diecezji opolskiej, 

który przekazał najserdeczniejsze życzenia z okazji górniczego święta 

NAGRODZENI 

STOPNIE GÓRNICZE: 

generalny dyrektor górniczy II stopnia 

– Leonard Klabis, generalny dyrektor 

górniczy III stopnia – Andrzej 

Malesza, dyrektor górniczy I stopnia – 

– Henryk Białożyt, dyrektor górniczy 

I stopnia – Barbara Radajewicz, dyrektor 

górniczy II stopnia – Tomasz 

Jagoda, dyrektor górniczy II stopnia 

– Wojciech Tetla. 

ZASŁUŻONY DLA GÓRNICTWA RP 

Helena Glibowska, Wiesław Grochowski, 

Tomasz Jagoda, Joachim Kluge, 

Krzysztof Kula, Ryszard Łapiński, Zbigniew 

Ratajczak, Dariusz Szołtysek, 

Jarosław Tryńczuk, Jarosław Witanowski, 

Włodzimierz Zaręba, Arkadiusz 

Zawisza, Dorota Ziob. 

| 19

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Biesiada na górniczą nutę 

Gwarkowie Porozumienia ZZ „Kadra” przy kopalni „Brzeszcze” bawili się 

na słynącej z tradycyjnego ceremoniału biesiadzie – Karczmie Piwnej 

Spotkanie odbyło się z zachowaniem 

wszelkich rytuałów obowiązujących 

gwarków. Tym razem miało jednak 

niepowtarzalny charakter, bowiem składało 

się z 3 części: oficjalnej górniczej – ceremonialnej 

i artystycznej – frywolnej. 

Scenariusz Karczmy Piwnej został perfekcyjnie 

przygotowany przez organizatorów. 

Zabawa rozpoczęła się od odśpiewania 

hymnu górniczego. Następnie ukonstytuowało 

się Wysokie i w Sprawach Piwnych Nigdy 

Nieomylne Prezydium, w skład którego 

weszli: Bogusław Studencki, wiceprzewodniczący 

Porozumienia ZZ „Kadra” jako prezes, 

Janusz Adamowicz, dyrektor kopalni 

„Brzeszcze”, Piotr Śleziak, dyrektor ds. produkcji, 

Kazimierz Grzechnik, prezes PKW, 

Dariusz Trzcionka, przewodniczący Porozumienia 

ZZ „Kadra”. Władza Prezydium 

była absolutna, a werdykty bezdyskusyjne. 

W atmosferze górniczego ceremoniału 

13 osobom wręczono honorowe szpady, a 11 

zasłużonych gwarków otrzymało kordziki. 

Mistrzem ceremonii był Starszy Kopacki 

Jan Kulig. Odbyła się również uroczystość 

przyjęcia 4 nowych adeptów (lisów) do 

szlachetnego stanu dozoru górniczego według 

zwyczajów wywodzących się jeszcze 

ze średniowiecza. W rolę Lisa Majora wcielił 

się Janusz Chowaniec. Aby dodać blasku 

biesiadzie, uczestnicy Karczmy podzieleni 

zostali na 2 rywalizujące ze sobą Tablice 

Piwne – Lewą i Prawą, którym przewodniczyli 

kontrapunkci – najważniejsze postacie 

po prezesie – Piotr Gembala i Krzysztof 

Kochman. To oni dbali o dyscyplinę w ławach, 

wyznaczali zawodników do poszczególnych 

konkurencji, a przede wszystkim 

tylko oni mieli prawo zwracać się do Wysokiego 

Prezydium. Do prowadzenia śpiewu 

powołano kantora Mieczysława Zająca. 

Sygnałem do nieskrępowanej zabawy było 

wejście między długie rzędy stołów fuksów 

z pełnymi dzbanami złocistego płynu. 

Pierwsze „quantum” piwa uczestnicy wypili 

po wzniesieniu przez prezesa toastu za 

pomyślność górniczego stanu. 

I tak zaczęła się barwna i sympatyczna zabawa 

górnicza. Biesiadzie towarzyszyły 

śpiewy, anegdoty, frywolny dialog, okraszony 

ciętym dowcipem, opowiadanie facecji. 

Przeprowadzono liczne konkursy o różnej 

randze i powadze, do których gwarkowie 

spieszyli ochoczo i z zacięciem. Dokonano 

z poczuciem humoru nominacji wśród gwarków 

w rozmaitych kategoriach. W pierwszej 

zwyciężyli elektrycy, w drugiej szef GG3 

Stara Strzecha miała władzę absolutną na Karczmie 

20 |

Zdjęcia: Robert Mleczko 

Tradycyjna ceremonia pasowania na gwarka 

Zbigniew Krawczyk, w trzeciej kierownik G2 

Bogdan Czuwaj, a triumfował Jerzy Sojka, 

nadsztygar górniczy. W kategorii specjalnej 

uhonorowano dostojnego gościa Karczmy 

Piwnej Kazimierza Grzechnika, prezesa 

PKW, któremu wręczono obraz, na którym 

przedstawiony został w roli Skarbnika. Bawiono 

się znakomicie, nie zapominając przy 

tym o dobrych zwyczajach delektowania się 

pyszną golonką, a gromki śpiew gwarków 

roznosił się szerokim echem hen pod szyby 

kopalni. 

Wysokie Prezydium, choć jest „nieomylne”, 

może być obalone. I to zdarzyło się na 

tegorocznej Karczmie Piwnej ZZ „Kadra”. 

Właśnie abordaż stanowił o atrakcyjności 

Karczmy, wytworzył się swoisty klimat, ocierający 

się o horror. To wszystko bardzo się 

podobało uczestnikom Karczmy. Wcześniej 

zgodnie z decyzją i wolą gości zebrano pieniądze 

dla dzieci specjalnej troski z naszej 

gminy. 

Należy podkreślić, że ciekawy program 

artystyczny, nad którym czuwał z wrodzoną 

skrupulatnością Zbigniew Maciejczyk, 

przygotował zespół multimedialny kopalni 

„Brzeszcze”. – Wspomnienia tak świetnej 

zabawy muszą wystarczyć nam do następnej, 

jubileuszowej Barbórki – takimi słowami 

rozstawali się z organizatorami biesiady 

piwnej jej uczestnicy. 

Maria Domżał Uroczystość wręczania kordzików 

| 21

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Mszę świętą w intencji wszystkich pracowników kopalni „Brzeszcze” i ich rodzin odprawił biskup Tadeusz Rakoczy, ordynariusz diecezji 

bielsko-żywieckiej. Fot. Robert Mleczko 

Godne świętowanie 

Uroczystość barbórkowa to piękna tradycja, która od pokoleń króluje wśród 

górników kopalni „Brzeszcze” 

Starym obyczajem w dniu św. Barbary 

– 4 grudnia – orkiestra dęta obwieściła 

w Brzeszczach uroczystości barbórkowe. 

Wcześnie rano muzykowaniem 

obudziła Janusza Adamowicza, dyrektora 

kopalni „Brzeszcze”, a przy okazji mieszkańców 

pobliskich osiedli. 

Tegoroczne obchody święta górniczego 

rozpoczęły się w cechowni spotkaniem kierownictwa 

kopalni z pracownikami i ich 

rodzinami oraz zaproszonymi gośćmi, by 

oddać hołd św. Barbarze, po czym wszyscy 

zebrani, z orkiestrą prowadzącą pochód, 

udali się do kościoła św. Urbana w Brzeszczach. 

Mimo iż ten scenariusz powtarza się 

od wielu lat, na ulicach Brzeszcz zawsze są 

ludzie podziwiający górników, wystrojonych 

w galowe mundury i pióropusze, które 

dodają uroczystości splendoru. 

W tym roku mszę świętą w intencji wszystkich 

pracowników kopalni i ich rodzin 

odprawił biskup Tadeusz Rakoczy, ordynariusz 

diecezji bielsko-żywieckiej. W wygłoszonej 

homilii z wielkim uznaniem 

odniósł się do faktu, iż społeczność brzeszczańska 

kultywuje piękną tradycję obchodów 

barbórkowych i przekazuje ją z pokolenia 

na pokolenie. W tym bowiem znajduje 

wyraz etos górników, powstały z szacunku 

dla pracy, dążenia do jej rzetelnego wykonywania 

oraz zawierzenia własnego losu 

22 | 

Opatrzności Bożej. Równocześnie wskazał 

na zagrożenia, które na co dzień towarzyszą 

pracy górników, która jest ciężka i ryzykowna, 

przy wydobywaniu węgla w czarnej 

czeluści. Mówił, że praca to nie tylko źródło 

utrzymania, ale też droga duchowego rozwoju, 

apelował o kierowanie się w życiu 

zasadami ewangelii. Hierarcha wspomniał 

również św. Barbarę, która od dawna patronuje 

ludziom zjeżdżającym codziennie 

kilkaset metrów pod ziemię, by wydobywać 

cenny surowiec. Życzył, aby patronka 

nieustannie otaczała ich troskliwą opieką, 

zapewniając bezpieczeństwo pracy oraz 

pewne jutro. Podniosłość uroczystości 

sakralnej podkreślała obecność pocztów 

sztandarowych. 

Po mszy świętej orszak górników w towarzystwie 

orkiestry dętej przemaszerował 

do efektownie udekorowanej hali sportowej 

niedaleko kopalni, gdzie odbyła się 

uroczysta akademia barbórkowa. Udział 

w niej wzięli m.in. Piotr Rykala, wiceprezes 

zarządu Kompanii Węglowej, Wojciech 

Kozak, wicemarszałek województwa małopolskiego, 

Beata Szydło, poseł na Sejm, 

przedstawiciele powiatu i gminnych władz 

samorządowych, z burmistrz Brzeszcz Teresą 

Jankowską. W gronie gości byli także 

reprezentanci środowisk naukowych oraz 

firm współpracujących z kopalnią. 

Po odegraniu przez zakładową orkiestrę 

dętą hymnów państwowego i górniczego do 

uczestników akademii przemówił Janusz 

Adamowicz, dyrektor kopalni. W swoim 

wystąpieniu podsumował mijający rok oraz 

przedstawił plany kopalni na rok 2013. Dyrektor 

w serdecznych słowach podziękował 

całej załodze za pracę, poświęcenie i zaangażowanie. 

Życzył wszelkiej pomyślności, rodzinnego 

ciepła, satysfakcji z wykonywanych 

obowiązków, a przede wszystkim codziennej 

bezpiecznej pracy. 

Do kanonu barbórkowych uroczystości należy 

honorowanie szczególnie zasłużonych 

pracowników. Tak było też 4 grudnia. Podczas 

akademii nadano 20 stopni inżyniera 

górniczego, 35 osób odebrało odznaki 

Zasłużony dla Górnictwa RP, 34 pracowników 

uhonorowano medalem Zasłużony 

dla KWK „Brzeszcze”, przywileju noszenia 

szpady górniczej dostąpiło 50 osób. Medal 

za Długoletnią Służbę w Górnictwie otrzymało 

14 pracowników, nagrodzono 53 osoby 

obchodzące jubileusz pracy. 

Miłym akcentem tego świątecznego dnia 

był występ Zespołu Pieśni i Tańca „Mały 

Śląsk” z Radzionkowa oraz kapeli góralskiej 

ze Szczawnicy. Tegoroczną Barbórkę 

zakończyły wspólny gościnny obiad oraz 

towarzyskie rozmowy. 

Maria Domżał

220 lat kopalni 

Tegoroczne obchody górniczego święta w kopalni „Rydułtowy-Anna” 

zbiegły się z jubileuszem 220 lat istnienia zakładu 

Pierwszym elementem świętowania 

był uroczysty obiad, który poprzedziło 

wręczenie odznaczeń dla jubilatów, 

którzy w kopalni przepracowali 

ponad 35 lat. W czasie kopalnianej akademii 

wręczono pozostałe odznaczenia oraz 

szpady górnicze. W kościele pw. św. Jerzego 

w Rydułtowach odprawiono uroczystą mszę 

w intencji górników. 

Janusz Matuszek, dyrektor kopalni, podczas 

spotkania z jubilatami przypomniał 

historię górnictwa na terenie miasta. Podziękował 

długoletnim pracownikom za 

ich odpowiedzialną i trudną pracę. 

W części artystycznej wystąpiła orkiestra 

dęta pod kierownictwem Jana Wojaczka 

i zespół „Sukces”. 

Tekst i zdjęcie: Jan Czypionka 

ODZNACZENI 

Pracownicy KWK „Rydułtowy-Anna” 

uhonorowani odznaką Zasłużony dla 

Górnictwa RP: 

Mirosław Antończyk, Stanisław Czekała, 

Leszek Górka, Mirosław Grabowski, 

Mirosław Hadam, Erwin Halama, 

Zbigniew Klimczak, Waldemar 

Konieczny, Andrzej Kostka, Mirosław 

Krueger, Robert Kucharczyk, Piotr Lelek, 

Zbigniew Łaba, Jan Opic, Krzysztof 

Parma, Mirosław Reś, Dariusz Rojek, 

Wojciech Szczypiorski, Kazimierz 

Szkatuła, Marek Warzecha, Kazimierz 

Wieczorek, Stanisław Zysiek, Jerzy 

Żyła, Grzegorz Żymełka. 

Ponadto 56 pracowników kopalni 

otrzymało odznaki Zasłużony dla KWK 

„Rydułtowy-Anna”, 149 pracowników 

w 2012 r. obchodziło jubileusz 35-lecie 

pracy zawodowej, natomiast jeden 

– Krzysztof Grudzień – piękny jubileusz 

50 lat pracy. 

Krzysztof Grudzień obchodził piękny jubileusz 50 lat pracy w górnictwie 

DZIEŃ DZISIEJSZY KOPALNI 

W kopalni funkcjonuje 10 szybów, 

z których 6 funkcjonuje w byłym 

ruchu „Rydułtowy”, a 4 w likwidowanym 

ruchu „Anna”. Spośród tych 

szybów 1 jest szybem wydobywczym, 

4 szyby pełnią funkcję materiałowo-zjazdową, 

4 szyby to szyby 

wentylacyjne (wydechowe, w tym 

szyb „Jedłownik III”, przygotowywany 

do likwidacji), a 1 szyb pełni 

funkcję pomocniczą – kontroli spływu 

wód. 

Najgłębszy szyb – Leon IV – zgłębiony 

jest do głębokości 1076 m. Szybem 

tym od 2009 r. opuszczane są załoga 

i materiały na poziom 1000 m. 

Eksploatacja prowadzona jest pomiędzy 

poziomami 1000 m i 1200 m. 

Roboty górnicze prowadzone są w 3 

pokładach: 703/1, 706 i 713/1-2 (który 

na części obszaru górniczego występuje 

łącznie z pokładem 712/1-2), w 7 

rejonach. Eksploatacja prowadzona 

jest 5, a okresowo 6 ścianami, o łącznej 

Szyb wydobywczy Leon II zgłębiony jest 

zdolności produkcyjnej około 

do poziomu 800 m i z tego poziomu 8400–9000 t na dobę. 

prowadzone jest ciągnięcie urobku. 

| 23

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Podczas uroczystej akademii barbórkowej honorowe szpady górnicze otrzymali: Ryszard Czamara, Bogusław Gabryś, Grzegorz Jurkiewicz, 

Władysław Kupis, Artur Szołtysek, Robert Szydłowski 

Wykorzystana szansa 

W uroczystym barbórkowym spotkaniu jubilatów kopalni „Halemba-Wirek” 

wzięły udział Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii 

Węglowej SA, oraz Grażyna Dziedzic, prezydent Rudy Śląskiej 

Wojciech Szymiczek, dyrektor „Halemby-Wirka”, 

podziękował zarządowi, a w szczególności pani 

prezes Joannie Strzelec-Łobodzińskiej za to, 

że dostrzegła w naszej kopalni możliwości 

dalszego rozwoju 

26 | 

Wszyscy mamy świadomość, że 

o przyszłości kopalni „Halemba 

-Wirek” w roku 2011 decydował 

zarząd Kompanii Węglowej SA. Dzięki przyjętej 

strategii nasza kopalnia dostała szansę, 

którą – jak wskazują nasze wyniki – potrafimy 

wykorzystać. Dziękuję zarządowi, 

a w szczególności pani prezes Joannie 

Strzelec-Łobodzińskiej za to, że dostrzegła 

w naszej kopalni możliwości dalszego rozwoju 

– powiedział Wojciech Szymiczek, dyrektor 

„Halemby-Wirka” . 

Dodał również, że kopalnia ma za sobą 

czas niepewności i niepokoju. Stabilizacja 

wydobycia, wzrost wydajności pracy 

przy otwartych możliwościach wydobywania 

węgla wysokiej jakości dają kopalni, 

jej załodze oraz górniczym rodzinom 

poczucie bezpieczeństwa oraz podstawy 

do stwierdzenia, że przez wiele następnych 

dziesięcioleci rudzki zakład będzie dawał 

ludziom pracę i możliwość godnego życia. 

Bez wątpienia jest to efekt zaangażowania 

w proces restrukturyzacji kopalni, który 

z powodzeniem został przeprowadzony 

w ostatnich latach przy udziale całej załogi. 

Dyrektor podziękował całej załodze kopalni 

za poświęcenie i trud, które były jej 

udziałem w mijającym roku. 

Wyróżniającym się pracownikom kopalni 

wręczono odznaczenia oraz szpady górnicze. 

Uroczystość zakończył wzruszający 

występ uczniów Szkoły Podstawowej nr 24 

z Rudy Śląskiej. 

Tekst i zdjęcia: Jan Czypionka

Wzruszający występ uczniów Szkoły Podstawowej nr 24 w Rudzie Śląskiej uświetnił barbórkową akademię 

WYRÓŻNIENI 

MEDAL ZŁOTY ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Ryszard Breitkopf, Jacek Bubała, Stefan 

Dyrszlag, Piotr Fąferek, Jolanta Jasińska, 

Krzysztof Klyszcz, 

Jan Kołodziej, Tadeusz Małaszuk, Mirosław 

Mojza, 

Piotr Niestrój, Stefan Nocoń, Jan Olszewski, 

Irena Sauermann, Paweł Smierz, Renata 

Sobota, Małgorzata Szafarczyk, Ryszard 

Szymański, Mariusz Śliwa, Roman Tomanek, 

Mirosław Walczak, Jan Wieszała, Bronisław 

Wróbel. 

MEDAL SREBRNY ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Zbigniew Domagała, Marek Gacka, 

Andrzej Górnicki, Maciej Hałat, Grzegorz Hora, 

Bogusław Kopka, Roman Popenda, 

Grzegorz Rudzki, Robert Socha. 

ODZNAKA ZASŁUŻONY DLA GÓRNICTWA RP: 

Kazimierz Chwoła, Mirosław Dębowy, 

Franciszek Drapa, Józef Dyrda, Jan Działach, 

Lucjan Fleter, Jarosław Frączkiewicz, 

Krystian Jaworski, Danuta Jonkisz, 

Ireneusz Kalisz, Wiesław Korzeń, 

Wiesław Kożuchowski, Andrzej Mazur, 

Marian Mrozek, Marceli Murawski, 

Jan Pacocha, Czesław Pietryga, Piotr Pilocik, 

Marek Sarnowski, Marian Szepieniec, 

Jan Szostak, Stanisław Tołpa, Wiesław Walczak, 

Józef Wójcik, Zbigniew Wysocki, 

Mariola Zaremba. 

W akademii uczestniczyła Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej SA 

| 27

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Zgodnie z tradycją 

Akademia barbórkowa kopalni „Piast” odbyła się w przededniu górniczego 

święta w auli Powiatowego Zespołu Szkół w Bieruniu 

Wuroczystości udział wzięli senator 

Elżbieta Bieńkowska, minister 

rozwoju regionalnego, Zygmunt 

Łukaszczyk, wojewoda śląski, Klemens 

Ścierski, wiceprzewodniczący rady nadzorczej 

Kompanii Węglowej SA, Marian Turek, 

członek rady nadzorczej KW SA. Zarząd 

Kompanii Węglowej reprezentował wiceprezes 

Piotr Rykala. 

– Rok 2012 dla wielu pracowników, szczególnie 

tych bezpośrednio zaangażowanych 

w proces produkcji, był okresem wytężonej 

pracy – powiedział w swym wystąpieniu Jacek 

Kudela, dyrektor „Piasta”. – Jej efektem 

będzie uzyskanie wydobycia wysokości prawie 

4,6 miliona ton węgla handlowego, co 

w znacznym stopniu przekroczy przyjęte założenia 

PTE. Pragnę wyrazić słowa najwyższego 

uznania za wasze poświęcenie i ciężką 

codzienną pracę. 

Również działania, mające na celu udostępnienie 

nowych partii złóż, pozwolą nam wykonać 

ponad 20 kilometrów nowych wyrobisk 

korytarzowych. Z wielkim szacunkiem 

zwracam się do pracowników oddziałów 

przygotowawczych za osiągnięcie takiego 

wyniku. To przede wszystkim od was zależy 

przygotowanie frontu eksploatacyjnego naszej 

kopalni. 

Bardzo istotnym elementem było również 

wdrożenie nowych rozwiązań do systemu prowadzenia 

prac zbrojeniowo-likwidacyjnych, 

szczególnie przy przezbrajaniu wysokowydajnych 

kompleksów ścianowych. W przeciągu 

całego roku kopalnia wykonała 5 przezbrojeń 

nowych rejonów wydobywczych. 

Dyrektor Kudela podkreślił również, iż na 

bieżąco wykonywane są analizy prowadzenia 

ruchu zakładu, opracowywane alternatywne 

koncepcje i kierunki jego rozwoju, mające 

Honorową szpadą górniczą została 

uhonorowana senator Elżbieta Bieńkowska, 

minister rozwoju regionalnego 

na celu nie tylko proste odbudowywanie frontu 

eksploatacyjnego, ale również nowe rozwiązania 

techniczne, prowadzące do poprawy bezpieczeństwa 

oraz tworzenia przyszłości kopalni. 

– Oceniając wskaźniki techniczno-ekonomiczne 

2012 roku, należy stwierdzić, że bieżący 

rok zakończymy dodatnim wynikiem 

finansowym, na poziomie około 240 milionów 

złotych brutto – dodał dyrektor Kudela, 

dziękując załodze za solidną i rzetelną pracę. 

Życzenia górnikom i ich rodzinom złożyła 

także Elżbieta Bieńkowska. – Dziękuję za 

waszą siłę, odwagę i determinację włożoną w 

trud wykonywania tego jakże niebezpiecznego 

zawodu – powiedziała pani senator. – Życzę 

wam spokojnej i bezpiecznej pracy, pomyślności, 

wszelkiego dobra, zdrowia i satysfakcji 

w życiu zawodowym i osobistym. Niech święta 

Barbara nieustannie otacza was opieką. 

Podczas akademii wyróżniających się górników 

uhonorowano odznaczeniami państwowymi 

i resortowymi. Wręczono także honorowe 

szpady górnicze. 

4 grudnia w kościele pw. św. Barbary w Bieruniu 

Nowym została odprawiona uroczysta 

msza w intencji górników i ich rodzin, poprzedzona 

przemarszem orkiestry górniczej ulicami 

miasta. 

(JC) 

Zdjęcia: Wojciech Wikarek 

28 | 

Tradycyjnym elementem obchodów 

górniczego święta w Bieruniu jest 

przemarsz orkiestry ulicami miasta

Spotkanie Gwarków było jednym z elementów obchodów górniczego święta w kopalni „Chwałowice”. Fot. Maciej Przygoda 

Wynik lepszy od planu 

Kopalnia „Chwałowice” fedruje już od 109 lat. Tegoroczne obchody 

górniczego święta przebiegały zgodnie z tradycją 

3 

grudnia odbyła się uroczysta akademia 

barbórkowa, natomiast 4 grudnia 

w kościele pw. św. Teresy odprawiono 

mszę świętą w intencji górników i ich 

rodzin. 

– Rok 2012 to kolejny dobry rok kopalni 

– stwierdził w wystąpieniu podczas akademii 

Marek Budziński, dyrektor „Chwałowic”. 

– Wydobędziemy w tym roku przeszło 

2,4 miliona ton węgla. Taka produkcja pozwoli 

na przekroczenie o około 25 tysięcy 

ton zaplanowanego rocznego wydobycia. 

Powinniśmy również wykonać plan roczny 

robót przygotowawczych, to jest około 

11294 metrów, przy czym kopalnia wykona 

około 8900 metrów, zaś firmy obce około 

2400 metrów. 

W roku 2012 zazbroiliśmy 6 ścian, a zlikwidowaliśmy 

5. Wzrasta u nas niestety zagrożenie 

metanowe, zagrożenie pożarowe 

ciągle utrzymuje się na wysokim poziomie. 

Wymaga to ogromnego zaangażowania odpowiednich 

służb kopalnianych dla utrzymania 

w tym zakresie bezpieczeństwa. 

Odpowiednie projektowanie rozcinek ścianowych, 

profilaktyka pożarowa, a więc ciągłe 

podawanie gazów inertnych do zrobów, profilaktyka 

metanowa, czyli odmetanowanie 

i prawidłowe przewietrzanie rejonów, to te 

roboty, które wymagają bardzo roztropnego, 

ale również bardzo zdecydowanego działania. 

Dobre wyniki ekonomiczne można uzyskać 

tylko poprzez sprzedaż swojego produktu. 

W roku 2012 sprzedamy około 2,18 miliona 

ton węgla. 

Dobry energetyczny węgiel, który wydobywamy 

w naszej kopalni, pozwala uzyskać 

średnią cenę w bieżącym roku zdecydowanie 

powyżej 300 PLN, co przy utrzymywaniu 

rygorów kosztowych pozwoli uzyskać 

akumulację jednostkową na poziomie przekraczającym 

60 złotych na tonie węgla. 

Przewidywany wynik finansowy brutto 

kopalni przekroczy 100 milionów złotych. 

Taki wynik finansowy plasuje kopalnię 

w czołówce kopalń KW SA. 

Dyrektor Budziński podkreślił również, że 

szczególnie ważnym problemem dla teraźniejszości 

i przyszłości kopalni jest polityka 

inwestycyjna, która generuje perspektywy 

na kolejne lata, a trzeba pamiętać, że 

zasobów operatywnych kopalnia ,,Chwałowice’’ 

ma jeszcze na następnych 60 lat. 

Inwestycje w „Chwałowicach” w 2012 r. 

zostaną zrealizowane na kwotę ponad 

53 mln zł. Najważniejsze to kontynuacja 

budowy poziomu 700 m, dalsza modernizacja 

transportu pionowego w szybie II. 

Inwestycje odtworzeniowe, poprawiające 

stan bezpieczeństwa pracy i wydajność, to 

przede wszystkim zakup nowego przenośnika 

ścianowego, zakupy podwieszanych 

kolejek spalinowych (pracuje ich już 9), modernizacja 

systemu RCP, kupno odpylaczy, 

wentylatorów i urządzeń w zakładzie przeróbczym. 

W najbliższych latach kopalnia planuje 

również modernizację zakładu przeróbczego, 

tak aby uzyskać możliwość wzbogacania 

100 proc. wydobytego z dołu węgla, 

co pozwoli „Chwałowicom” sprostać coraz 

wyższym wymaganiom odbiorców. 

Wiele uwagi w swoim przemówieniu dyrektor 

Budziński poświęcił kwestiom bhp. 

Przypomniał, że pracownik „Chwałowic” 

Dawid Panic zwyciężył w tym roku w konkursie 

„Pracuję bezpiecznie”. 

Zarząd Kompanii Węglowej podczas obchodów 

Barbórki w KWK „Chwałowice” 

reprezentował wiceprezes Zbigniew Paprotny. 

WYRÓŻNIENI 

MEDAL ZŁOTY ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Henryka Zniszczoł. 

MEDAL SREBRNY ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ: 

Grzegorz Dubiel, Jarosław Olszowski, 

Jerzy Wieczorek, Mariusz Skrobol. 

(JC) 

GENERALNY DYREKTOR GÓRNICZY II STOPNIA: 

Marek Budziński. 

DYREKTOR GÓRNICZY II STOPNIA: 

Adam Otlik, Mieczysław Wojtyński. 

DYREKTOR GÓRNICZY III STOPNIA: 

Daniel Gojny, Zenon Grzenik. 

ODZNAKA ZASŁUŻONY DLA GÓRNICTWA RP: 

Henryk Barciok, Bronisław Drabiniok, 

Wiesław Gałązka, Wiesław Gruszczyński, 

Marian Hajduk, Piotr Huda, 

Andrzej Jagielski, Antoni Lipok, Tadeusz 

Matuszczyk, Urszula Miguła, 

Zbigniew Niezgócki, Arkadiusz Rompalski, 

Jarosław Rychter, Bogdan 

Stachoń, Grzegorz Strużek, Wiesław 

Szatka, Sławomir Szczepaniak. 

| 29

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Święto połączonych kopalń 

Tradycyjnie jak co roku górnicy kopalni „Knurów-Szczygłowice” 

uczestniczyli w mszy świętej, odprawionej w kościele pw. świętych 

Cyryla i Metodego w Knurowie 

Gościem górników kopalni „Knurów-Szczygłowice” była Krystyna Szumilas, minister edukacji narodowej 

Dzień wcześniej górnicy spotkali się 

na uroczystej akademii połączonej 

z obiadem jubilackim. 

W uroczystym obiedzie jubilackim wśród 

zaproszonych gości byli m.in. Krystyna 

Szumilas, minister edukacji narodowej, 

Michał Nieszporek, starosta powiatu gliwickiego, 

Adam Rams, prezydent Knurowa, 

księża okolicznych parafii. Zarząd Kompanii 

Węglowej reprezentował wiceprezes 

Marek Uszko. 

Podczas tegorocznych obchodów barbórkowych 

odznaczono 58 pracowników kopalni, 

w tym 28 Medalem za Długoletnią Służbę, 

nadanym przez prezydenta RP. Odznaczenia 

Zasłużony dla Górnictwa RP, nadane 

Stopień Generalnego Honorowego Dyrektora Górniczego przyznano księdzu proboszczowi 

Andrzejowi Wieczorkowi z parafii świętych Cyryla i Metodego. Na zdjęciu: w towarzystwie 

Aleksandra Wardasa, dyrektora kopalni „Knurów-Szczygłowice”, oraz Marka Uszko, wiceprezesa 

zarządu Kompanii Węglowej SA 

przez ministra gospodarki, otrzymało 

30 pracowników. 

Ponadto 26 ratowników otrzymało odznaczenie 

Zasłużony Ratownik Górniczy, nadane 

przez prezesa CSRG. 

Nadawane przez ministra gospodarki stopnie 

dyrektora górniczego otrzymało 13 

osób, a stopień Generalnego Honorowego 

Dyrektora Górniczego przyznano księdzu 

proboszczowi Andrzejowi Wieczorkowi 

z parafii świętych Cyryla i Metodego. 

Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu 

KW SA, przyznała w sumie 487 stopni 

górniczych. Honorową szpadą górniczą 

uhonorowano 97 pracowników. 

Podczas akademii grała orkiestra pod dyrekcją 

Mariusza Kowalczyka. Gościnnie 

wystąpili soliści: Marta Kozak, Martyna 

Wolsztyńska, Marta Pagacz, Sylwia Lipka, 

Adam Sobierajski. Wystąpił także zespół 

mażoretek „Zygzak” z Miejskiego Ośrodka 

Kultury w Czerwionce-Leszczynach pod 

kierunkiem Katarzyny Grzegorzek. 

Tekst i zdjęcia: Stefan Rusinowski 

30 |

Przemarsz z kopalni ulicami miasta orkiestry, pocztów sztandarowych i zaproszonych gości. Fot. Agnieszka Krzyżanowska 

Dobry rok 

Msza święta w intencji górników, odprawiona w rudzkim kościele pw. świętego 

Wawrzyńca, była głównym elementem obchodów barbórkowych w kopalni „Pokój” 

Poczty sztandarowe, orkiestra górnicza, 

kierownictwo kopalni i zaproszeni goście, 

wśród nich Grażyna Dziedzic, 

prezydent Rudy Śląskiej, przeszli z kopalni 

do kościoła w uroczystym pochodzie. 

Po mszy odbyła się uroczysta akademia 

połączona z obiadem, w trakcie której wręczono 

odznaczenia i wyróżnienia górnicze. 

Zarząd Kompanii Węglowej reprezentował 

wiceprezes Zbigniew Paprotny. 

– Rok 2012 ocenić należy jako dobry dla naszej 

kopalni – powiedział podczas akademii 

Dariusz Rębielak, dyrektor kopalni „Pokój”. 

– Zrealizujemy z niewielką nadwyżką plan 

wydobycia oraz parametry jakościowe. Pomimo 

napotkanych zaburzeń geologicznych 

przy robotach badawczych w pokładzie 416, 

a tym samym niezrealizowanego pełnego 

zakresu robót przygotowawczych, odtworzymy 

na bieżąco front wydobywczy i będzie 

on niezagrożony w roku 2013. 

Przeżywamy okres kryzysu gospodarczego, 

objawiający się mniejszą niż planowano 

wielkością sprzedaży. Regułą dekoniunktury 

na węgiel jest to, że na rynku poszukiwany 

jest węgiel o wyższych parametrach 

jakościowych. Wychodząc naprzeciw tym 

potrzebom, zmieniliśmy układ frontów wydobywczych 

w 2013 roku w taki sposób, aby na powierzchnię, korzyści z istnienia gór- 

– Myślę, że mimo negatywnych skutków 

wartość opałowa miałów surowych nie była nictwa są wielokrotnie większe. Cieszę się, 

niższa niż 22 tysiące kilodżuli na kilogram. że w pełni rozumieją to władze samorządowe 

miasta, z panią prezydent Grażyną 

Dyrektor Rębielak podkreślił, że kopalnia 

„Pokój” jest nierozerwalnie związana 

z miejscem, gdzie funkcjonuje. Miasto postrzegane są jako wzorowe, za co chciał- 

Dziedzic na czele. Relacje pomiędzy nami 

Ruda Śląska posiada miano miasta górniczego, 

co przez kilkaset lat dawało powód Rębielak. 

bym podziękować – stwierdził dyrektor 

do dumy i bodziec do rozkwitu. 

(JC) 

Górnicza msza w kościele pw. świętego Wawrzyńca. Fot. Jan Czypionka 

| 31

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Po akademii wszyscy udali się do Domu Sportu w Radlinie na uroczysty obiad barbórkowy. Zdjęcia: Rafał Jastrzębski 

Pamiętają o tragicznych 

wydarzeniach 

W przeddzień górniczego święta, 3 grudnia bieżącego roku, w Miejskim 

Ośrodku Kultury w Radlinie załoga kopalni „Marcel” spotkała się 

na uroczystej akademii barbórkowej 

We wtorek, 4 grudnia, w okolicznych 

parafiach rankiem odprawione 

zostały uroczyste msze 

święte w intencji górników i ich rodzin, 

emerytów i rencistów kopalni „Marcel”. Po 

mszach górnicy spotkali się z kierownictwem 

kopalni na tradycyjnym poczęstunku. 

Akademię barbórkową zaszczyciło swoją 

obecnością wielu zacnych gości. Załoga 

kopalni „Marcel” gościła na niej Ewę 

Malek-Piotrowską, wiceprezes zarządu 

Kompanii Węglowej, posłów na Sejm RP 

Henryka Siedlaczka, Ryszarda Zawadzkiego 

i Krzysztofa Gadowskiego, eurodeputowanego 

Bogdana Marcinkiewicza, księży 

okolicznych parafii, władze samorządowe, 

32 | 

przedstawicieli nauki i firm, zakładów 

i instytucji współpracujących z kopalnią. 

Wśród zaproszonych gości obecni byli także 

emerytowani dyrektorzy i naczelni inżynierowie 

kopalni „Marcel”. 

– Za nami trudny okres. Bez względu na 

wyniki osiągnięte przez kopalnię, z perspektywy 

czasu, po wielu latach zawsze będziemy 

pamiętać, że w 2012 roku w wyniku 

najsilniejszego w historii kopalni wstrząsu 

doszło do tąpnięcia. Zdarzenia, które nas 

dotknęły, odcisnęły się silnym piętnem na 

całej załodze kopalni – powiedział podczas 

akademii Adam Robakowski, dyrektor 

kopalni. – Odeszło z naszego grona na 

wieczną szychtę 2 wspaniałych kolegów 

w wyniku 2 zdarzeń, które są i będą dla nas 

i dla mnie osobiście zawsze bardzo bolesne, 

ale z całą mocą, kategorycznie stwierdzam, 

że kopalnia jest bezpieczna, a środki 

i nakłady na szeroko rozumiane sprawy 

bezpieczeństwa, praca osób kierownictwa 

oraz moja zawsze na pierwszym miejscu 

stawiają bezpieczeństwo naszych pracowników. 

Mijający rok był również dla „Marcela” bardzo 

trudny, jeżeli chodzi o realizację zadań 

nałożonych w PTE. 

– Dziś z podniesionym czołem możemy 

powiedzieć, że sprostaliśmy sytuacji, potrafiliśmy 

jako drużyna z dużym wyprzedzeniem 

podjąć skuteczne, jak się okazało,

przedsięwzięcia w celu zrealizowania stawianych 

przed nami zadań produkcyjnych. 

Dość powiedzieć, że prowadziliśmy i prowadzimy 

wydobycie na ścianach, które zostały 

wprowadzone dodatkami do planu ruchu na 

lata 2010–2012 – stwierdził dyrektor Robakowski. 

– Dzięki dobrej pracy całej załogi 

w 2012 roku, tak jak w latach poprzednich, 

zrealizujemy przyjęte w planie techniczno- 

-ekonomicznym zadania, dotyczące wydobycia, 

robót przygotowawczych, wydajności 

pracy, sprzedaży węgla, a wyniki te plasują 

nas w czołówce polskich kopalń. Za ten wysiłek 

i trud z tego miejsca przekazuję na ręce 

górników, ślusarzy, elektryków oraz osób 

dozoru słowa podziękowania. 

Dyrektor podkreślił także wagę inwestycji 

dla przyszłości kopalni. Największe 

zadania inwestycyjne w „Marcelu” w roku 

2012 to rozpoczęcie drążenia chodnika 

głównego w pokładzie 505 w warstwie górnej, 

w ramach inwestycji początkowych; 

uruchomienie klimatyzacji grupowej w pokładzie 

712; rozpoczęcie modernizacji stacji 

odmetanowania w części marklowickiej; 

ukończenie modernizacji węzła klasyfikacji 

wstępnej w systemie A i B w Zakładzie 

Przeróbki Mechanicznej Węgla; rozpoczęcie 

budowy przepompowni wód w rejonie 

Doliny Wilczka w Marklowicach; zakup 

sekcji do ścian w pokładzie 712; zakup 

3 nowoczesnych przenośników taśmowych 

oraz kupno 2 lokomotyw dołowych spalinowych. 

Akademia była także okazją do uhonorowania 

Leszka Materzoka, sztygara zmianowego 

oddziału wydobywczego G-1, który 

w sytuacji kryzysowej, podczas tąpnięcia 

w dniu 8 marca br., wykazał się najlepszymi 

cechami górnika. Dyrektor kopalni, 

wręczając mu w dowód uznania honorowy 

dyplom i upominek, powiedział: – W sytuacji 

zagrożenia swoich kolegów nie uległ 

panice, lecz wykazał się opanowaniem, 

rozwagą, a wręcz bohaterstwem. Jego postawa 

może być przykładem dla wszystkich 

pracujących w kopalni, zarówno pod ziemią, 

jak i na powierzchni. Okolicznościowy 

dyplom i upominek wręczone zostały także 

Bogdanowi Mazurkiewiczowi, pracownikowi 

oddziału MMUD3, który w finale 

konkursu „Pracuję bezpiecznie”, zorganizowanego 

przez Kompanię Węglową, zajął 

trzecie miejsce. 

Tradycyjnie podczas akademii z programem 

artystycznym, specjalnie przygotowanym 

dla górników, wystąpiły przedszkolaki 

z Biertułtów, których występ wzbudził 

duży aplauz sali, podobnie jak taniec w wykonaniu 

grupy dzieci niepełnosprawnych 

ze Stowarzyszenia „Radlińska Przystań”. 

Po akademii wszyscy jej uczestnicy udali 

się do Domu Sportu w Radlinie na uroczysty 

obiad barbórkowy. 

Piotr Górecki 

WYRÓŻNIENI I ODZNACZENI 

Za długoletnią i wyróżniającą się pracę w górnictwie węglowym 

prezydent RP nadał Medal Złoty za Długoletnią Służbę 

Piotrowi Hlubkowi i Leonowi Topolowi. Medal Srebrny 

za Długoletnią Służbę otrzymali: Adam Siedlaczek, Jacek 

Kowalczuk, Adam Kozubek, Dariusz Krakowczyk. 

Za długoletnią i wyróżniającą się pracę w górnictwie węglowym 

minister gospodarki nadał odznakę Zasłużony dla 

Górnictwa RP: Zdzisławowi Bażanowi, Ryszardowi Kłosowi, 

Zbigniewowi Lorencowi, Zenonowi Majznerowi, Janowi 

Rusowi, Adamowi Sikorze, Tadeuszowi Skabie, Andrzejowi 

Styrnolowi, Wilhelmowi Szulcowi. 

Minister gospodarki nadał stopnie: dyrektora górniczego 

I stopnia Andrzejowi Kuziakowi, dyrektora górniczego 

II stopnia – Piotrowi Francuzowi, Ireneuszowi Helioszowi, 

Adamowi Krystowi, Janowi Polnikowi; dyrektora górniczego 

III stopnia – Michałowi Domagalskiemu i Grzegorzowi 

Gwoździkowi. 

Za długoletnią i wyróżniającą się pracę w kopalni „Marcel” 

symboliczną lampkę górniczą otrzymali: Wiesława Rimpler, 

Bogdan Bajer, Czesław Bolik, Adam Brzezina, Rajmund Budzyński, 

Jarosław Burda, Adam Czerny, Tomasz Firut, Andrzej 

Gabrielczyk, Wojciech Grabowski, Andrzej Groborz, 

Piotr Górecki, Krystian Grzegoszczyk, Daniela Duda, Bogusław 

Gulc, Zbigniew Janocha, Sylwester Jaskólski, Mariusz 

Kleban, Bogdan Krebs, Winicjusz Mazurek, Stanisław Pałasz, 

Zbigniew Papok, Mieczysław Parszewski, Andrzej Płaczek, 

Adam Przewłocki, Mirosław Sosna, Urszula Zieleźny, 

Alicja Zaremba, Tadeusz Strączek, Zbigniew Strączek, Marian 

Steciuk, Hubert Stukator, Tadeusz Szeliga, Piotr Szostek, 

Krzysztof Tkocz, Jan Urbański, Władysław Wasiak, 

Stanisław Wróbel. 

W dowód podziękowania i uznania dyrektor kopalni wręczył 

symboliczne lampki górnicze księdzu prałatowi Alfredowi 

Wloce oraz kapelmistrzowi orkiestry dętej Franciszkowi Magierze. 

Kilka dni przed akademią symboliczna lampa górnicza 

wręczona została Pawłowi Trelenbergowi, emerytowanemu 

naczelnemu inżynierowi kopalni „Marcel”. 

Honorowe szpady górnicze otrzymali: Mariusz Cieciera, 

Eugeniusz Czaja, Paweł Czajkowski, Damian Dzierżęga, 

Dariusz Dzierżęga, Zbigniew Diduch, Janusz Elias, Jarosław 

Gadula, Jarosław Henek, Tomasz Herok, Arkadiusz Kochanek, 

Mariusz Kolorz, Krzysztof Kruszyński, Wiesław Lenczyk, Sławomir 

Łasiewicki, Hubert Majlinger, Piotr Mędrala, Leszek Paszenda, 

Eugeniusz Pyszny, Leopold Rok, Marek Sitarz, Adam 

Studziński, Jacek Sylwesiuk, Arkadiusz Wajs, Tadeusz Żurek. 

W uznaniu zasług Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego 

przyznała Odznakę Honorową Zasłużony Ratownik Górniczy 

Arkadiuszowi Łubikowi i Leopoldowi Rokowi. Złoty Medal 

Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego otrzymali Dariusz 

Dzierżęga i Tadeusz Skupień. 

Na zakończenie części oficjalnej uroczystości przedstawicielom 

Koła SITG przy byłej KWK „1 Maja” przekazano sztandar 

tej kopalni, który znajdzie swoje honorowe miejsce w kościele 

pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wodzisławiu Śląskim-Wilchwach. 

| 33

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Żywiołowy występ Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego wzbudził aplauz górniczej publiczności 

W patriotycznym klimacie 

Uroczysta akademia barbórkowa i spotkanie z jubilatami zainaugurowały 

obchody górniczego święta w kopalni „Bolesław Śmiały” 

Wakademii wzięli udział Klemens 

Ścierski, wiceprzewodniczący 

rady nadzorczej Kompanii Węglowej 

SA, Krzysztof Brejdak, wiceprezes 

zarządu KW SA, oraz przedstawiciele władz 

samorządowych. 

Sejmik województwa śląskiego wyróżnił kopalnię 

„Bolesław Śmiały” Złotą Honorową 

Odznaką za Zasługi dla Województwa Śląskiego. 

Odznaki Srebrne otrzymali Bernard 

Bugla, dyrektor kopalni, i Krzysztof Janik, 

zastępca dyrektora ds. pracy. 

W kościele pw. Jana Chrzciciela w Łaziskach 

Górnych została odprawiona msza 

święta w intencji górników kopalni. 

Dyrekcja kopalni zadbała o stronę 

artystyczną obchodów, organizując dla 

górników niecodzienny koncert. W Domu 

Kultury w Łaziskach wystąpił Reprezentacyjny 

Zespół Artystyczny Wojska Polskiego, 

który w swym repertuarze ma 

wiele pieśni patriotycznych. Żywiołowy 

występ wzbudził aplauz górniczej publiczności. 

Tegoroczna akademia barbórkowa 

górników kopalni „Bolesław Śmiały” 

odbyła się w hali sportowej MOSiR 

w Łaziskach Górnych 

34 | 

WYRÓŻNIENI 

ZŁOTY KRZYŻ ZASŁUGI OTRZYMAŁ: 

Krzysztof Janik. 

MEDALEM ZŁOTYM ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ 

ODZNACZENI ZOSTALI: 

Kazimierz Biegajło, Marian Biegański, 

Grzegorz Bojdoł, Andrzej Bula, Franciszek 

Czylok, Krzysztof Furgoł, Lech 

Molisak, Grzegorz Nowok, Beata Pudełko, 

Eugenia Rutkowska, Tadeusz Rygulski, 

Dariusz Ryguła, Emil Widuch, Józef 

Zimnol, Andrzej Botor, Janina Brychcy, 

Elżbieta Bugiel, Lilia Cieślar, Jan Eichner, 

Henryk Fajkus, Małgorzata Filip, Maria 

Gasz, Bożena Goc, Ireneusz Grzegorski, 

Barbara Kisielewicz, Wojciech Klammer, 

Lidia Kopiec-Florek, Andrzej Mendera, 

Wiesława Migdałek, Joanna Mrzyk- 

-Szombara, Renata Olsza, Helena Pająk, 

Stanisław Swadźba, Roman Sznerch, 

Henryk Szojda, Janusz Szroborz, Danuta 

Ulczok, Krystyna Wróbel. 

MEDALEM SREBRNYM ZA DŁUGOLETNIĄ 

SŁUŻBĘ ODZNACZENI ZOSTALI: 

Adam Celler, Jan Chronowski, Grzegorz 

Conrad, Marek Figura, Mieczysław 

Hodera, Marek Jastrzębski, Henryk Konsek, 

Piotr Kostka, Jacek Krawczyk, Bogusław 

Koziara, Janusz Pająk, Ewelina 

Plinta, Marek Porwoł, Dariusz Radwański, 

Bernadeta Rutkowska, Marek Rzepa, 

Katarzyna Słomiany, Katarzyna Szulc, 

Mirosław Śledź, Adam Tereszkiewicz, 

Dariusz Wiener, Joanna Antys, Grzegorz 

Czechowicz, Mirosław Franke, Janusz 

Porwolik, Krzysztof Sajdok, Krzysztof 

Walus, Janusz Wendlocha. 

MEDALEM BRĄZOWYM ZA DŁUGOLETNIĄ 

SŁUŻBĘ ODZNACZENI ZOSTALI: 

Patrycja Henslok-Kraczla, Marian Mendecki, 

Piotr Płaza, Joanna Fojcik, Sebastian 

Piskuła.

Starosta uhonorował górników 

W środę, 28 listopada, mieszkańcy Wodzisławia Śląskiego i okolic 

obserwowali coraz rzadszy w ostatnich latach przemarsz górniczej 

orkiestry dętej ulicami miasta 

Wszystko to za sprawą uroczystości 

barbórkowych, które zainaugurowano 

w powiecie wodzisławskim. 

Na zaproszenie starosty 

wodzisławskiego Tadeusza Skatuły wzięło 

w nich udział m.in. kilkuset uczniów szkół 

górniczych z Wodzisławia Śląskiego i Radlina, 

reprezentanci środowisk górniczych, 

wśród nich m.in. wiceprezes Kompanii Węglowej 

SA, a zarazem szef Związku Pracodawców 

Górnictwa Węgla Kamiennego Piotr 

Rykala, władze kopalń ziem wodzisławskiej 

i rybnickiej, poseł Ryszard Zawadzki, reprezentujący 

wojewodę Zygmunta Łukaszczyka 

wicekurator oświaty Tadeusz Żesławski, 

a także samorządowcy. 

Uroczystości rozpoczęto tradycyjnie mszą 

świętą w intencji górników oraz młodych 

adeptów tego zawodu, którą odprawiono 

w kościele pw. Wniebowzięcia NMP. Później 

powiatowa Barbórka przeniosła się do 

Wodzisławskiego Centrum Kultury, gdzie 

odbył się m.in. tradycyjny skok przez skórę 

oraz obrzęd pasowania młodych górników. 

Dokonał go starosta Tadeusz Skatuła. Z kolei 

Piotr Rykala wręczył tzw. młodym lisom 

symboliczne gwarancje pracy w kopalniach 

Kompanii Węglowej SA. 

Władze powiatu podziękowały też wszystkim 

osobom zasłużonym dla reaktywacji 

szkolnictwa górniczego w powiecie wodzisławskim, 

który dokonał tego jako pierwszy 

samorząd na Śląsku i który jako pierwszy 

rozpoczął trwającą do dzisiaj współpracę 

z Kompanią Węglową. Symboliczne podziękowania 

odebrali zatem obaj starostowie 

poprzednich kadencji: Jan Materzok i Jerzy 

Rosół oraz wiceprezes Kompanii Piotr Rykala 

i dyrektorzy kopalń „Chwałowice”, „Jankowice”, 

„Marcel” i „Rydułtowy-Anna”. 

W okolicznościowym przemówieniu starosta 

Skatuła podkreślał wielkie znaczenie górniczego 

święta. 

– Barbórka to dogodna sposobność do refleksji 

nad kondycją współczesnego górnictwa 

i jego przyszłością. Branży tej potrzebne są 

nie tylko nowe techniki i technologie eksploatacji 

złóż, ale przede wszystkim bezpieczne 

dla ludzi warunki pracy. Dlatego tak istotna 

W przededniu Barbórki ulicami miasta maszerowała orkiestra dęta 

jest dobrze przygotowana i wysoko wykwalifikowana 

kadra górnicza, która winna sprostać 

wymogom nowoczesnej technologii. 

Jest więc wyzwaniem dla nas wszystkich 

odpowiednio przygotować młodzież do tego 

trudnego i niebezpiecznego zawodu – mówił 

starosta. Zaapelował też do uczniów, aby nie 

odrzucali górniczych tradycji i nie ulegali 

stereotypom. – Bądźcie z siebie dumni i wysoko 

noście głowy, bo nowoczesny górnik to 

nie tylko człowiek sprawny i silny, ale przede 

wszystkim wszechstronnie wykształcony. 

Współcześnie bowiem wydobywa się czarne 

złoto przede wszystkim dzięki znajomości 

praw natury i specjalistycznej wiedzy w zakresie 

bezpiecznego pokonywania zagrożeń. 

Z kolei Piotr Rykala przypomniał, że Kompania 

Węglowa jest największą firmą górniczą 

w Polsce i Unii Europejskiej, a kopalnie 

ziem wodzisławskiej i rybnickiej należą 

do kompanijnej ekstraklasy. – Podejmując 

pracę w tych 4 kopalniach to tak, jakbyście 

wsiadali do wagonu pierwszej klasy – mówił 

do młodzieży, komplementując obecnych na 

sali swoich podwładnych. 

Uroczystości zakończył program artystyczny 

w wykonaniu zespołu „Vladislavia” i żeńskiego 

zespołu tanecznego „Sukces” z Rydułtów. 

(WR) 

POWIAT WODZISŁAWSKI 

Był pierwszym samorządem w województwie 

śląskim, w którym reaktywowano 

kształcenie w zawodach górniczych. 

W powiecie – także jako pierwszym w regionie 

– doprowadzono też do podpisania 

z zarządem Kompanii Węglowej SA porozumienia, 

na mocy którego absolwenci 

technikum, wchodzącego w skład Zespołu 

Szkół Zawodowych w Wodzisławiu Śląskim, 

uzyskali gwarancje pracy. To wydarzenie 

miało miejsce w czerwcu 2004 r. Dzięki 

kolejnym porozumieniom gwarancje pracy 

uzyskali także uczniowie Zasadniczej Szkoły 

Zawodowej w Radlinie. W ostatnim porozumieniu, 

podpisanym 14 maja, nie tylko 

podtrzymano dotychczasowe ustalenia, ale 

gwarancjami zatrudnienia objęto również 

absolwentów technikum, kształcących się 

w zawodzie mechatronika. Ponadto władze 

Kompanii na wniosek starosty Tadeusza 

Skatuły prolongowały gwarancje zatrudnienia 

dla najlepszych absolwentów techników, 

rozpoczynających studia wyższe na kierunkach 

górniczych. Przewidziały też nagrody 

dla najlepszych uczniów. 

Do tej pory gwarancje pracy w kopalniach 

KW SA otrzymało 1769 uczniów szkół ponadgimnazjalnych 

powiatu wodzisławskiego, 

z czego w samym tylko roku szkolnym 

2012/13 aż 453. Do tej pory w kopalniach 

Kompanii zatrudnionych zostało ponad 800 

absolwentów ZSZ w Wodzisławiu Śl. i ZSP 

im. Sejmu Śląskiego w Radlinie. 

| 35

B A R B Ó R K A 2 0 1 2 

Tort jubileuszowy pokroił Jerzy Skrzypczyk, zastępca dyrektora Zakładu Zagospodarowania Mienia 

Jubileuszowa Barbórka 

Zakład Zagospodarowania Mienia ma już 15 lat. Rozpoczął swoją działalność 

1 stycznia 1997 roku w strukturach Nadwiślańskiej Spółki Węglowej pod 

nazwą Agencja Mienia 

Następnie nazwa Zakładu została 

zmieniona na Zakład Remontowo- 

-Budowlany i Zagospodarowania 

Mienia, a potem na Zakład Zagospodarowania 

Mienia. 

Obecnie ZZM jest specjalistyczną jednostką 

organizacyjną Kompanii Węglowej SA, 

która zajmuje się zagospodarowaniem nieprodukcyjnych 

składników majątkowych 

KW SA poprzez oddanie w dzierżawę lub 

najem składników majątkowych, bieżące 

zarządzanie składnikami majątkowymi, 

zbycie składników majątkowych, aport 

składników majątkowych do innych podmiotów 

gospodarczych. 

Zakład realizuje także zadania w zakresie 

usuwania skutków poeksploatacyjnych po 

kopalniach zlikwidowanych (szkody górnicze 

w obiektach, rekultywacja terenów, pompowanie 

wód). Obsługuje emerytów i rencistów 

po kopalniach zlikwidowanych w zakresie rent 

wyrównawczych, węgla deputatowego, Zakładowego 

Funduszu Świadczeń Socjalnych. 

ZZM przejął i zabezpieczył zasoby archiwalne 

po zlikwidowanych kopalniach i zakładach 

oraz byłych spółkach węglowych. W tym celu 

utworzono Centralne Archiwum Kompanii 

Węglowej SA, o którym pisaliśmy szerzej w poprzednim 

numerze naszego miesięcznika. 

Uroczysta Barbórka ZZM odbyła się w „Dworku 

pod Jemiołą” w Ćwiklicach. W trakcie 

spotkania wręczono stopnie górnicze, odznaczenia 

resortowe, dyplomy dla jubilatów, 

upominki dla długoletnich pracowników. 

Po uroczystym obiedzie, w części artystycznej 

wystąpił znany tenor Kazimierz Kowalski. 

Atrakcją wieczoru był również program 

kabaretu „Chopcy z Łazisk”. 

(JB) 

36 |

Damian Jonak – niepokonany 

Po 10 rundach emocjonującego pojedynku Damian Jonak pokonał na punkty 

w walce wagi junior średniej pochodzącego z Ghany Jacksona Osei Bonsu 

Sędziowie punktowali: 99:91, 98:90, 

99:91. To było 35. zwycięstwo w karierze 

naszego mistrza. – Nastawiałem 

się na wojnę i taką wojnę zobaczyli kibice 

– mówił Jonak, który 2 razy posłał rywala na 

deski. 

Walka w katowickim Spodku od początku 

toczyła się w szybkim tempie. Jonak przeważał, 

ale Bonsu starał się jak najczęściej odpowiadać 

na ciosy Polaka. W drugiej rundzie 

padł na deski, jednak wstał i kontynuował 

walkę. Upadł ponownie w piątym starciu, 

znów po lewym prostym. 

W przyszłym roku Jonak może stanąć przed 

pierwszą w karierze szansą na zdobycie pasa 

mistrzowskiego jednej z prestiżowych federacji. 

Jest on obecnie sklasyfikowany na 

drugim miejscu w rankingu federacji WBA 

w wadze super półśredniej. 

Damian Jonak zadedykował swoje zwycięstwo 

górnikom, którzy kilka dni temu obchodzili 

swoje święto. Nasz bokser został 

uhonorowany Pucharem Prezes Kompanii 

Węglowej SA, który zmęczonemu, lecz 

szczęśliwemu zwycięzcy wręczyła Joanna 

Strzelec-Łobodzińska. 

Nasz bokser został uhonorowany 

Pucharem Prezes Kompanii Węglowej SA, który 

zmęczonemu, lecz szczęśliwemu zwycięzcy 

wręczyła Joanna Strzelec-Łobodzińska 

Jonak dwukrotnie posłał swojego przeciwnika na deski. Zdjęcia: Łukasz Klementowski 

| 37

W Y D A R Z E N I A 

Montaż ostatniego przęsła pomostu. Fot. Mirosław Tompalski 

Powrót do normalności 

W nocy z 18 na 19 lutego 2012 roku ogień, zaprószony przez nieostrożnych 

spawaczy, zniszczył pomost transportujący węgiel z szybu V do stacji 

przesypowej w kopalni „Bielszowice” 

Po 9 miesiącach prowizorycznej organizacji 

transportu, w ostatnich 

dniach listopada uruchomiono odbudowany 

pomost. 

Budowa przebiegała w błyskawicznym tempie, 

ale stawką było dalsze sprawne funkcjonowanie 

kopalni. Stan tymczasowy, 

polegający na przewożeniu urobku 30-tonowymi 

ciężarówkami, nie był z pewnością 

optymalny i dawał się kopalni we znaki. 

Koszt budowy nowego mostu przenośnikowego, 

który jest w stanie przetransportować 

do 12 tys. t urobku na dobę, sięgnie 

około 8 mln zł. Kopalnia otrzymała nowoczesną 

konstrukcję, w której pomieszczono 

2 niezależne tory taśmy przenośnikowej, 

działające alternatywnie. Pomost 

wyposażony jest w automatyczne zraszacze 

chłodzące urobek, które włączą się samoczynnie, 

kiedy temperatura przekroczy 

57 stopni Celsjusza. Na końcu taśmociągu 

przewidziano kurtyny wodne stanowiące 

Tak wyglądał pomost na drugi dzień po fatalnym pożarze… 

Fot. Maciej Dorosiński – „Trybuna Górnicza” 

38 |

dodatkowe zabezpieczenie przeciwpożarowe. 

Konstrukcja stalowa mostu waży około 

250 t, każda podpora w granicach 8-10 t, 

a 41-metrowe przęsło – 35 t. 

Konstruktorzy zwrócili również uwagę na 

ograniczenie hałasu, aby po uruchomieniu 

nowego pomostu był on mniej uciążliwy 

dla mieszkańców okolicznych domów. 

– To fakt, że teraz mamy o wiele bardziej 

bezpieczną i wydajną możliwość transportu 

urobku niż przed katastrofą, ale nie 

chciałbym tych dni przeżywać od początku, 

kiedy byt kopalni był poważnie zagrożony 

– podsumowuje Waldemar Dudek, 

kierownik Działu Przeróbki Mechanicznej 

Węgla kopalni „Bielszowice”. 

Piotr Wałach, dyrektor kopalni, także jest 

daleki od fetowania zakończenia prac przy 

taśmociągu. – Po prostu wracamy do normalności 

i tyle – mówi skromnie, choć ma, 

rzecz jasna, satysfakcję, że prowizorkę 

udało się zakończyć tuż przed Barbórką. 

Jan Czypionka 

Waldemar Dudek, kierownik Działu Przeróbki 

Mechanicznej Węgla kopalni „Bielszowice”, 

wskazuje na automatyczne zraszacze 

chłodzące urobek. Fot. Jan Czypionka 

Urobek jest już transportowany jedną nitką taśmociągu… Fot. Jan Czypionka 

| 39

L U D Z I E I M I E J S C A 

Malarskie arcydzieła dla 

górniczych oczu 

Obecne w każdej kopalni wizerunki świętej Barbary, znane każdemu 

pracownikowi rzeźby i obrazy w większości powstały około 1980 roku 

W 

niewielu kopalniach, m.in. 

„Bielszowicach”, „Makoszowach”, 

„Chwałowicach”, „Knurowie” 

czy „Rydułtowach”, znajdują się 

obiekty pochodzące z początku ich funkcjonowania. 

I tylko w niewielkim stopniu 

pozwalają one na wyobrażenie sobie skali 

obecności malarstwa i rzeźby wysokiej klasy 

artystycznej, dostępnej wyłącznie dla 

oczu górników, codziennie przechodzących 

przez cechownie. 

Większość obrazów i rzeźb, zamawianych 

i kupowanych przez właścicieli lub dyrekcje 

kopalń, powstała w okresie między zakończeniem 

Kulturkampfu a wybuchem 

wojny światowej. Ożywienie życia chrześcijańskiego, 

a przede wszystkich katolickiego 

budownictwa kościelnego, które 

zaistniało dzięki temu, spowodowało także 

rozkwit sztuki kościelnej. Powstające wówczas 

obiekty sztuki identyfikowanej z katolicką 

świątynią na dobre zagościły także 

w cechowniach, gdyż właściciele i dyrekcje 

zamawiali je u tych samych artystów. 

Działalność fundacyjna właścicieli zakładów 

przemysłowych nie ograniczała się 

wyłącznie do finansowania kopalń i hut. 

Dzięki wsparciu organizacyjnemu, ale 

przede wszystkim finansowemu Tiele- 

-Wincklerów, Schaffgotschów czy Friedricha 

Grundmanna już po 1850 r. powstały 

kościoły w Miechowicach, Goduli i Katowicach. 

Współpraca „przemysłowo-kościelna” 

funkcjonowała sprawnie do 1941 r., 

tworząc stabilne lokalne wspólnoty. Przemysłowcy 

zdawali sobie sprawę, że zwarta 

grupa zawodowa górników tworzyła się nie 

Po likwidacji kopalni „Wawel” rzeźbę 

spotkała jednakże niegodziwość w postaci 

jarmarcznej polichromii. Dobrze, że Hans 

von Pöllnitz, dobierający do cechowni wzory 

stiuków i odcienie, w które pomieszczenie 

miało zostać pomalowane, nie może tego 

zobaczyć… 

40 |

tylko w trakcie pracy, ale także podczas 

modlitwy. Dlatego umieszczali ołtarze 

w cechowniach i nie szczędzili ani funduszy, 

ani wysiłków. 

W latach 1871–1873 hrabiowie von Schaffgotsch 

fundowali budowę kościoła pw. 

Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Goduli. Ołtarze 

oraz obrazy dla świątyni zamówiono 

w największej i najbardziej popularnej 

wytwórni sprzętów kościelnych – u Carla 

Buhla we Wrocławiu. Obrazy wykonał 

współpracujący z wrocławskim warsztatem 

Ferdinand Winter, jeden z najbardziej 

popularnych ówczesnych artystów, specjalizujący 

się w malarstwie religijnym. 

Jego obrazy, przedstawiające osoby boskie 

i święte, znajdowały się w kilkudziesięciu 

świątyniach całego Śląska. Dziesięć 

lat po wykonaniu przez niego malowideł 

– przedstawień Jana Chrzciciela, św. Józefa 

i św. Barbary dla świątyni, dyrekcja 

kopalni „Gothard” w Orzegowie zamówiła 

u niego obraz do cechowni. Winter wykonał 

przedstawienie św. Barbary, które, podobnie 

jak wszystkie jego dzieła, doskonale 

realizowało model ówczesnego malarstwa 

kościelnego w duchu nurtu zwanego nazarenizmem 

i mogło z powodzeniem znaleźć 

się w świątyni. Osobą współdecydującą 

była zapewne sama hrabina Johanna, gdyż 

działo się tak również w przypadkach innych 

fundacji, np. dla kościoła w Szombierkach 

czy cechowni kopalni „Gräfin 

Johanna”. W przypadku świątyni to hrabina 

osobiście dokonała wyboru wykonawczyni, 

malarki Anny-Marii Freiin von Oer, 

u której zamówiła obraz do ołtarza głównego. 

Hrabina von Schaffgotsch podjęła 

także decyzję w kwestii zamówienia obrazu 

do cechowni kopalni nazwanej jej imieniem. 

Dyrekcja kopalni w Bobrku w 1909 r. 

przeprowadziła rozeznanie w innych zakładach, 

m.in. kopalni „Ferdinand” i prawdopodobnie 

także kopalni „Preussen”. 

W obydwu zakładach na ołtarzach w cechowniach 

znajdowały się obrazy malarza 

i kopisty Augusta Wolffa. Po ukończeniu 

studiów malarskich pracował on dla hrabiego 

Adolfa Friedricha von Schacka, na 

którego zlecenie wykonał szereg kopii 

późnorenesansowych obrazów szkoły weneckiej. 

W istniejącej do dzisiaj kolekcji 

można zobaczyć obrazy według malowideł 

Tintoretta, Giorgione i Tycjana, wykonane 

m.in. przez Wolfa. Dzięki finansom 

swojego protektora malarz wyjeżdżał do 

Włoch i tam pracował, aż w 1870 r. osiadł 

w Wenecji, ożenił się, a jego syn, Ermanno 

Wolff-Ferrari, był znanym i popularnym 

kompozytorem m.in. oper komicznych. 

I właśnie u malarza zamieszkałego przy 

S. Trovaso 1332 dyrekcja kopalni „Gräfin 

Johanna” zamówiła obraz do cechowni. 

Na podstawie licznych propozycji Wolffa 

bezpośredniego wyboru obrazu dokonała 

sama hrabina, która zapłaciła zań 700 

marek. Po wpłaceniu 200 marek zaliczki 

artysta przystąpił do pracy i 17 września 

1909 r. obraz został dostarczony pocztą do 

pałacu w Szombierkach, skąd zabrano go 

do kopalni i umieszczono na ołtarzu, zamówionym 

już miesiąc wcześniej w Zakładzie 

Sztuki Kościelnej Mrowtza i Mayera 

w Żernikach. Jedyny istniejący kopalniany 

obraz Wolffa znajduje się obecnie w kopalni 

„Mysłowice”. Został on prawdopodobnie 

zakupiony przez dyrektora kopalni Otto 

Fritscha w 1901 r. 

Kolejnym, po Ferdinandzie Winterze i Auguście 

Wolffie, popularnym malarzem 

religijnym na Górnym Śląsku był Josef 

Fahnroth. Jego dorobek, równie liczny jak 

w przypadku Wintera, możemy oglądać dzisiaj 

m.in. w najbliższej okolicy w kościele 

pw. św. Krzyża w Siemianowicach oraz kościele 

pw. św. Franciszka z Asyżu w Zaborzu. 

Właśnie przy okazji tworzenia malowidła 

dla tego kościoła dyrekcja kopalni „Königin 

Wykonana po wielu perypetiach rzeźba 

z kopalni „Graf Franz”, która wskutek przekształceń 

zakładu w 1980 roku została ustawiona 

w cechowni kopalni „Wawel”, została 

potraktowana wówczas z ogromną niefrasobliwością. 

Szlachetny piaskowiec pomalowano 

przemysłową białą farbą olejną 

| 41


Luise” zamówiła obraz św. Barbary dla cechowni 

Pola Wschodniego w Porembie. Nie 

zachowała się co prawda dokumentacja tej 

transakcji, ale wiadomo, że ksiądz Józef 

Szaffranek, proboszcz parafii bytomskiej, 

zapłacił Fahnrothowi standardową kwotę 

za wykonanie obrazu przedstawiającego św. 

Małgorzatę dla kościoła pod jej wezwaniem. 

Można więc przypuszczać, że obraz o identycznej 

stylistyce i podobnych parametrach 

kosztował tyle samo. Prawdopodobnie taką 

samą sumę zapłaciła malarzowi dyrekcja 

kopalni „Gottessegen”, dla której wykonał 

on obraz do cechowni. Obecnie obraz ten 

znajduje się w kościele pw. św. Pawła Apostoła 

w Nowym Bytomiu. 

Ciekawie przedstawia się historia powstania 

rzeźby dla cechowni kopalni „Graf 

Franz” w Rudzie. Architekt Ballestremów, 

odpowiedzialny za szereg prac budowlanych 

prowadzonych przez hrabiów, Hans 

von Pöllnitz, był m.in. autorem projektu 

tego kopalnianego budynku, wzniesionego 

w 1912 r. Dla klasycyzującej architektury, 

Jedyny istniejący kopalniany obraz Wolffa znajduje się obecnie w kopalni „Mysłowice” 

42 |

zdobionej we wnętrzu stiukami utrzymanymi 

w kolorze piaskowca, Pöllnitz przewidział 

wykonaną z tego samego materiału 

rzeźbę, przedstawiającą św. Barbarę. 

Dodatkowo planowano zamówienie rzeźby 

św. Mikołaja dla szybu „Nikolaus”. Na 

etapie projektu wnętrza Pöllnitz uwzględnił 

materiał oraz wysokość obiektów, gdyż 

zamówienia składane były na rzeźby z piaskowca: 

Barbarę wysokości 2,20 m, Mikołaja 

– 1,20 m. Miały one zostać umieszczone 

w zaprojektowanych przez niego niszach 

powyżej stołu ołtarzowego. Pierwszym 

artystą, do którego zgłosiła się dyrekcja 

dóbr hrabiego Ballestrema, był berliński 

rzeźbiarz Hugo Bürger. Dokonał on wyceny 

swojej pracy, niemniej uprzedził, że 

obecnie pracuje nad rzeźbami dla kościoła 

w Fürstenwalde. Rzeźbę większą wycenił 

na 1800 marek, a mniejszą na 950 marek, 

uprzedzając, że nie wykona ich w żądanym 

terminie. Pöllnitz podjął decyzję dalszych 

poszukiwań wykonawcy. Zwrócono się 

z pytaniem do największego i najsłynniejszego 

warsztatu kamieniarskiego we Wrocławiu 

– „Następcy R. Paussenbergera. 

Antonio Rossi, Michael & Schott”. 22 października 

1912 r. skierowano do nich zamówienie 

na wykonanie dwu rzeźb z piaskowca, 

na które Michael i Schott odpowiedzieli 

pozytywnie. Przewidywali wykonanie obu 

rzeźb z tego samego gatunku piaskowca 

o szarożółtawym odcieniu z kamieniołomów 

w Warthau (obecnie Warta Bolesławiecka). 

Figurę św. Barbary wycenili na 

1420 marek, proponując stylistykę barokową. 

W załączeniu przesłali szkic rzeźby, 

a także uzgodnili, że spośród atrybutów 

świętej zamieszczą tylko kielich i wieżę. 

Wykonawcy zapytali także, czy zleceniodawca 

chciałby zobaczyć próbki piaskowca, 

oraz zapewnili, że obiekty będą gotowe do 

15 marca. W listownej odpowiedzi kopalni 

dla zakładu wyrażono zgodę na wszystkie 

propozycje Michaela i Schotta, jednakże 

pojawiły się zastrzeżenia dotyczące stylistyki 

rzeźby. Popularność renesansowych 

kopii Wolffa spowodowała, że zamawiający 

wyrazili życzenie, aby rzeźba została wykonana 

„według obrazu z Wenecji”. Z powodu 

zastrzeżeń względem jakości szkicu, 

podobnie jak miało to miejsce w Bobrku, 

na zlecenie architekta dokonano oględzin 

cechowni kopalni „Donnersmarckhütte”, 

w której w 1907 r. także umieszczono 

rzeźbę. Być może dlatego, że znany jedynie 

z monogramu autor rzeźby z Mikulczyc pochodził 

z Wrocławia, 19 listopada 1912 r. 

zwrócono się z prośbą o wykonanie rzeźb 

do Theodora von Gosena. Realizował on 

już projekt na Górnym Śląsku, m.in. dla 

Donnersmarcków, i z pewnością wykonana 

przez niego rzeźba byłaby kolejnym arcydziełem, 

gdyby nie to, że profesor wrocławskiej 

Akademii był bardzo zaangażowany 

w realizację pomnika jeźdźca Lützowa 

w Sobótce i odmówił Ballestremom. W liście 

zawierającym odmowę polecał górnośląskiego 

rzeźbiarza Roberta Bednorza, do 

którego jednak Pöllnitz nie skierował zapytania 

o wykonanie rzeźb. W czasie gdy 

dyrekcja dóbr Ballestremów prowadziła 

korespondencję z von Gosenem, wrocławski 

warsztat kamieniarski w dalszym ciągu 

zabiegał o zamówienie obydwu rzeźb, co 

w końcu się stało. 3 grudnia 1912 r. Michael 

i Schott wysłali do dyrekcji list z serdecznymi 

podziękowaniami za złożenie u nich 

zamówienia na obydwie figury. W końcu 

marca zostały one wysłane pociągiem do 

stacji „Wolfgang” linii Gliwice – Poremba 

przy kopalni. Za całość zamówienia zapłaciła 

dyrekcja. 

Podobne koszty towarzyszyły zamówieniu 

u innego profesora wrocławskiej Akademii, 

Maxa Wislicenusa. Przemalowany 

obraz z kopalni „Bielszowice” i „bliźniaczy” 

ołtarz z kopalni „Makoszowy”, o których 

była mowa na łamach tego czasopisma, zostały 

zamówione przez III Inspekcję Górniczą 

w Bielszowicach w czerwcu 1906 r. 

Po krótkich negocjacjach wspominany malarz 

przystąpił do pracy nad obiektami. 

Poza obrazami do retabuli wykonał on także 

ich snycerskie obramowania i całą usługę 

stosownie wycenił, za co zapłacił zleceniodawca. 

Tym samym Inspekcja Górnicza 

w Bielszowicach wpisała się w wieloletnią 

tradycję fundowania obrazów i rzeźb, 

przedstawiających św. Barbarę, dla pracowników 

górnośląskich kopalń. 

Oczywiście Winter, Fahnroth, Wislicenus, 

Wolff czy Paussenberger nie wyczerpują 

długiej listy znanych nazwisk artystów 

i właścicieli warsztatów artystycznych, 

wówczas równoprawnych w kościelnych 

wnętrzach, których prace znajdowały się 

w kopalniach. Obiekty wysokiej jakości 

artystycznej nie powstawały też tylko w lokalnych, 

górnośląskich warsztatach. Sprowadzano 

je z Berlina, Wrocławia czy Włoch 

pomimo kosztów i wysiłków. 

Szkoda jedynie, że nie wszystkie możemy 

dzisiaj oglądać i że nie wszystkie istniejące 

do dzisiaj zostały objęte należytą opieką 

konserwatorską. Największą stratą jest 

– paradoksalnie – obiekt istniejący. Wykonana 

po wielu perypetiach rzeźba z kopalni 

„Graf Franz”, która wskutek przekształceń 

zakładu w 1980 r. została ustawiona w cechowni 

kopalni „Wawel”, została potraktowana 

wówczas z ogromną niefrasobliwością. 

Szlachetny piaskowiec pomalowano 

przemysłową białą farbą olejną. Po likwidacji 

kopalni rzeźbę spotkała jednakże niegodziwość 

w postaci jarmarcznej polichromii. 

Dobrze, że Hans von Pöllnitz, dobierający 

starannie do cechowni wzory stiuków i odcienie, 

w które pomieszczenie miało zostać 

pomalowane, nie może tego zobaczyć. 

Beata Piecha van Schagen 

Zdjęcia: archiwum Autorki 

Popularnym malarzem religijnym 

na Górnym Śląsku był Josef Fahnroth 

| 43


Kadra polskich siłaczy. Henryk Skowronek – trzeci z prawej 

Pazur Skowronków 

Skowronkowie swe zawodowe i sportowe życie związali z kopalnią „Wawel” 

i klubem sportowym „Slavia” w Rudzie Śląskiej 

Gdy w mżysty letni dzień 19 lipca 

1952 r. wśród 132 zawodników 

i zawodniczek Polski, startujących 

w XV Olimpiadzie Letniej w Helsinkach, 

maszerował Henryk Skowronek, ojciec naszego 

rozmówcy, Andrzeja nie było jeszcze 

na świecie. 

„HAJNA” 

Tak zwracali się do Henryka Skowronka 

jego koledzy. Był 7-krotnym mistrzem Polski 

w podnoszeniu ciężarów w wadze piórkowej 

(waga 60 kg, w latach 1949–1955), urodził się 

w 1923 r. w Rudzie Śląskiej. Był sztangistą 

miejscowej „Slavii” (1945–1967). Pracował 

w kopalni węgla kamiennego „Wawel” jako 

górnik oraz maszynista elektrowozu pod 

ziemią. Odegrał wielką rolę w popularyzacji 

podnoszenia ciężarów na terenie Śląska, 

będąc tam pierwszym po wojnie instruktorem, 

a po zakończeniu czynnej kariery 

sportowej trenerem. Kilkanaście razy ustanawiał 

rekordy Polski w wyciskaniu, rwaniu, 

podrzucie i trójboju olimpijskim. Za swoje 

osiągnięcia sportowe został uhonorowany 

44 | 

przez Ministerstwo Sportu i Polski Komitet 

Olimpijski Odznaką Mistrza Sportu. Zmarł 

w roku 1981. Reprezentował naszą ojczyznę 

na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach 

w roku 1952. 

Tatuś – mówi Andrzej – po raz pierwszy widział 

taki tłum kibiców (mówiono o 70-tysięcznej 

widowni), którzy na stadionie olimpijskim 

w Helsinkach witali uczestników 

olimpiady, wśród których był on – chłopak 

z Rudy. Tak jak wszystkie sportowe ekipy 

maszerował po żużlowej bieżni. Ogień olimpijski 

na płycie boiska zapalił legendarny, 

wówczas 55-letni, Paavo Nurmi, fiński lekkoatleta, 

biegacz długodystansowy, 9-krotny 

mistrz olimpijski, wielokrotny rekordzista 

świata w biegach na dystansach od 1,5 do 

20 kilometrów. Poleciały w niebo tysiące gołębi. 

Igrzyska te nie tylko ze względów sportowych 

były szczególne. Startowało 69 ekip 

narodowych, a liczba uczestników sięgała 5 

tysięcy. Po raz pierwszy w igrzyskach uczestniczyła 

ekipa ZSRR, a do rywalizacji stanęły 

także pierwszy raz po II wojnie światowej 

Niemcy i Japonia. Zawodom sportowym 

Henryk Skowronek reprezentował naszą ojczyznę 

na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w roku 1952

towarzyszyła napięta atmosfera, panująca 

między działaczami z krajów bloku wschodniego 

oraz krajów zachodnich. Efektem 

takiego stanu było na przykład zakwaterowanie 

ekip państw socjalistycznych w miejscowości 

Otaniemi, poza obszarem wioski 

olimpijskiej. Jak kazano mówić, w „geście 

solidarności” z ekipą radziecką zawodnicy 

obozu socjalistycznego mieszkali z nimi 

pod jednym dachem. Politycy „zadbali”, by 

ich łączność z ekipami innych, „wrogich” 

ustrojów była ograniczona. 

Zawodnicy Polscy startowali w 11 dyscyplinach 

(boks, gimnastyka, hokej na trawie, 

lekkoatletyka, piłka nożna, pływanie, podnoszenie 

ciężarów, strzelectwo, szermierka, 

wioślarstwo i zapasy). Występ ojca na arenie 

ciężarowców nie należał do udanych – zbyt 

późna informacja o rozpoczęciu zawodów, podana 

dosłownie w ostatniej chwili, potrzeba 

zrzucenia nadwagi przed zaliczeniem do podanej 

kategorii piórkowej (60 kg), a zaraz potem 

boje na pomoście sprawiły, że kolejne podejścia 

do sztangi nie spełniły jego oczekiwań. 

Jak mówił tatuś, miękkie nogi nie dały rady 

z ciężarem, a zaliczony wynik – 272,5 kilogramów: 

77,5+85+110 (zwyciężył R. Czymiszkian 

ze ZSRR wynikiem 337,5: 97,5+105+135) 

– daleki był od jego możliwości. Pociechą był 

srebrny medal rudzianina Jerzego Jokiela 

w gimnastyce w ćwiczeniach wolnych. Jokiel 

był później trenerem gimnastyków „Slavii” 

Ruda Śląska. Poza tym medale z Helsinek 

przywieźli: złoty – bokser Zygmunt Chychła 

(waga półśrednia), srebrny – bokser Aleksy 

Antkiewicz (waga lekka) oraz brązowy – wioślarz 

Teodor Kocerka w kategorii jedynki. Kocerka 

był również chorążym ekipy Polski. Reprezentacja 

nasza według kwalifikacji ogólnej 

zajęła 26. miejsce. 

NIEDALEKO PADA JABŁKO OD JABŁONI 

Andrzej Skowronek urodził się w 1955 r. 

w Rudzie Śląskiej, a ponieważ prawie wszyscy 

mężczyźni w jego rodzinie podnosili ciężary, 

nie mogło to nie wpłynąć na jego życie. Tata 

mistrz, wujek Henryk Michalik, wicemistrz 

Polski, teść Edmund Petrak (repatriant 

z Francji, wabiony „miodem” socjalistycznej 

Polski, po nieudanej nielegalnej próbie 

powrotu do niej, późniejszych szykanach 

i wieloletnim zakazie wyjazdu do państw 

spoza bloku socjalistycznego, mimo wyników 

dających prawo startu w Helsinkach) 

był 5-krotnym mistrzem Polski i brązowym 

medalistą Akademickich Mistrzostw Świata 

w Budapeszcie. Andrzej nie pamięta, czy miał 

3, a może 4 lata, gdy drewniana sztangietka 

kulała się pod jego stopami i już uczył się 

Andrzej Skowronek kontynuował dzieło swojego ojca Henryka 

techniki podnoszenia, a wizyty w sali treningowej 

ojca wypełniały mu kolejne dni. Mimo 

że chciał z kolegami kopać piłkę (najlepszy 

strzelec eliminacji szkół podstawowych do 

Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży – jak 

mówiono o nim – z instynktem Gerda Müllera), 

tatuś nie chcąc narażać go na piłkarskie 

kontuzje nóg, spalił mu korkotrampki 

i „jasno” wytyczył sportową przyszłość. Wypracowana 

pod bacznym okiem ojca technika, 

stres związany z nierealizowaniem do 

końca jego oczekiwań, samodzielne treningi 

nad siłą nóg i tony przerzucone na pomoście 

owocowały kolejnymi sportowym sukcesami. 

Nazwisko ojca, oprócz splendoru, niosło 

także dodatkowe obciążenie. Przychodziły 

poparte ogromną pracą i zmianami kategorii 

wagowych sukcesy sportowe na arenie krajowej 

i członkowstwo w kadrze narodowej. 

Choć nie osiągnął wyników na miarę mistrza 

Polski, stale plasował się w czołówce krajowej. 

Karierę ciężarowca zakończył w roku 

1985, a jego najlepszy wynik to w kategorii 

lekko ciężkiej (90 kg) 157 kg w rwaniu 

i 185 kg w podrzucie. Równocześnie udzielał 

się w pracy społecznej w związkach 

sportowych, zdobył uprawnienia trenerskie 

i sędziowskie, z licencjami sędziego klasy 

międzynarodowej, nie tylko w podnoszeniu 

ciężarów, ale także trójboju siłowym federacji 

WDFPF, WPC, GPC, WUAP, w tym 

w przeciąganiu liny, siłowaniu na rękę, 

strongmenów. Pozwalają mu one poznawać 

nie tylko czołówkę światowych atletów, ale 

i miasta – gospodarzy mistrzostw świata 

i Europy (sędziował na 18 mistrzostwach 

świata i Europy). O ile czas pozwala, mimo że 

od 2000 r. jest na górniczej emeryturze (pracował 

jako telefonista pod ziemią, w oddziale 

szybowym, a ostatnie 5 lat jako wydawca materiałów 

wybuchowych), z powodzeniem nie 

tylko stale sędziuje, ale także startuje w mistrzostwach 

weteranów w trójboju siłowym. 

Może pochwalić się tytułem wicemistrza 

Europy, który osiągnął w 2008 r. w mistrzostwach 

Europy na Słowacji (wynik w trójboju 

siłowym: przysiad – 250 kg, wyciskanie 

leżąc – 190 kg, martwy ciąg – 270 kg). Aktualnie 

już 4. kadencję pełni obowiązki wiceprezesa 

Śląskiego Związku Podnoszenia Ciężarów 

i wiceprezydenta Międzynarodowego 

Związku Trójboju Siłowego WUAP w Polsce, 

jest także trenerem kadry juniorów Śląska 

w podnoszeniu ciężarów i kierownikiem sekcji 

podnoszenia ciężarów klubu sportowego 

„Slavia” w Rudzie Śląskiej. 

Jerzy Raducki 

Zdjęcia: archiwum Andrzeja Skowronka 

| 45


Serdecznie polecam wizytę w Muzeum Górnictwa w Bochum 

Historia i nowoczesność 

Fotograf to nie tylko zawód, ale również pasja i wyzwanie. Wykonywanie 

reportaży zdjęciowych oraz fotografii filmowych i firmowych owocuje 

niejednokrotnie możliwością poznania nowych miejsc, ludzi, a także 

znalezieniem się w ciekawych, niecodziennych sytuacjach 

Takie możliwości daje mi między innymi 

współpraca z firmą SMT Scharf, 

której tradycje sięgają wczesnych lat 

50., a na polskim ryku górniczym istnieje już 

ona od 1992 roku. Dzięki seriom zdjęć, które 

wykonałem w zakładzie tej firmy w Tychach 

oraz w macierzystej fabryce w Hamm, zapoznałem 

się zarówno z historią górniczych 

technologii, jak i najnowocześniejszymi 

rozwiązaniami, które firma oferuje swoim 

obecnym klientom. Zetknięcie się z szerokim 

wachlarzem technologii stwarza okazję 

46 | 

do porównania produktów tej firmy z urządzeniami, 

które spotykam często, zjeżdżając 

na dół różnych kopalń w Polsce, by realizować 

zdjęcia reportażowe i firmowe. 

Podczas wyjazdu zwiedzałem i podziwiałem 

pięknie zaadaptowane budynki nadszybia 

w Muzeum Górnictwa w Bochum (nieopodal 

Hamm). Na zrobionych tam fotografiach 

można w skrócie zobaczyć historię oraz górnictwo 

dnia dzisiejszego tego rejonu Niemiec. 

Całość ekspozycji, a przede wszystkim 

jej wielokondygnacyjna organizacja 

przestrzenna robi ogromne wrażenie na 

zwiedzających. Zwiedzanie rozpoczyna się 

od wejścia do łaźni łańcuszkowej z autentycznym 

wyposażeniem, w kolejnych pomieszczeniach 

usytuowane są makiety, urządzenia 

i maszyny górnicze, stosowane od zarania 

dziejów górnictwa aż do dnia dzisiejszego. 

Właśnie tutaj można obejrzeć pierwszy ciągnik 

kolejki podwieszonej firmy Scharf, o którym 

mogłem osobiście porozmawiać z jego 

pierwszym konstruktorem – Rudim Böttingerem, 

pracującym od 49 lat w firmie .

W muzeum można obejrzeć pierwszy ciągnik kolejki podwieszonej firmy Scharf 

Unowocześnione wersje tej maszyny znalazły 

szerokie zastosowanie w polskim górnictwie, 

począwszy od zastosowania ich 

w KWK „Ziemowit” w 1992 roku. 

Ciekawym i nie spotykanym często urządzeniem 

tej firmy jest także stosowany do 

dzisiaj „rower górniczy” do przemieszczania 

się górników na dole kopalni. 

Część zamieszczonych fotografii na pewno 

nie oddaje w pełni charakteru i klimatu 

stworzonego przez twórców Muzeum 

Górnictwa w Bochum, dlatego serdecznie 

polecam jego osobiste zwiedzanie i poznanie 

całości. Pocieszający jest fakt, że coraz 

więcej podobnych miejsc powstaje w naszym 

regionie, czego przykładem mogą być 

pięknie zaadaptowane pomieszczenia szybu 

byłej kopalni „Michał” w Siemianowicach 

Śląskich-Michałkowicach, gdzie utworzono 

Park Górnictwa i Hutnictwa. Dzięki takim 

inwestycjom, by zapoznać się z tradycją 

ciężkiej pracy górniczej, niekoniecznie trzeba 

będzie wyjeżdżać poza granice naszego 

kraju. 

Tekst i zdjęcia: Jacek Filipiak 

Zwiedzanie muzeum rozpoczyna się od wejścia do łaźni łańcuszkowej z autentycznym 

wyposażeniem 

| 47

N A S Z E ŚGW AILĘ ET RE I BA 

A R B A R Y 

Ołtarz świętej Barbary w kościele pw. świętego Wawrzyńca w Rudzie Śląskiej 

Fot. Jan Czypionka

Najserdeczniejsze Å¼yczenia zdrowych ÅwiÄ t BoÅ¼ego Narodzenia i ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Najserdeczniejsze Å¼yczenia zdrowych ÅwiÄt BoÅ¼ego Narodzenia i ...