BIBLIOTEKA SVJEDOCI VREMENA - Jadovno 1941.

POD ZEMLJU ILI IZ ZEMLJE
Od približno 65 000 Srba u Zagrebu, 18 000 je u bekstvu, a oko 200 je
nestalo (101) . Mnogi zagrebački Srbi, izdati od Račanovog SDP i prokazani
od Tuđmanovog HDZ-a, sem retkih izuzetaka, izgubili su gotovo
sve funkcije i ostali bez radnog mesta.
Maltretiranje je neviđeno: počinje već u vrtiću, a nastavlja se u
školi, preduzeću, u komšiluku, u porodici, na javnom mestu. Srbi
nose pečat krivice bez krivice, pošto je odmazda srpske manjine, kao
odgovor na represiju hrvatske većine, obeležena kolektivnom etničkom
krivicom.
Srba u Zagrebu i drugim delovima u Hrvatskoj jednostavno nema,
a oni koji nisu pobegli kao da ne postoje: skrivaju se po «mišjim rupama»
i javno se ne eksponiraju. Oni postaju ljudi van zakona. Bez
dokaza imputira im se petokolonaštvo i snajperizam kao motiv za
obračun i širenje psihoze straha. To je i alibi za prebijanje, provaljivanje
u stanove, uništavanje i otuđivanje duhovnih i materijalnih
dobara. Samo u Zagrebu u vazduh je dignuto oko 300 kuća i butika,
veliki broj automobila, a iskopčano je i desetak hiljada telefona. Maltretiranje
Srba počinje u vrtiću, natavlja se na poslu i u komšiluku, a
završava na javnom mestu.
Govoreći za Novosti o uzrocima i posledicama drame zagrebačkih
i Srba u drugim urbanim sredinama Hrvatske, ovu priču ispričao
nam je dr Svetozar Livada, penzionisani profesor Univerziteta
u Zagrebu, aktivista Stranke Jugoslovena i Srpskog demokratskog
foruma (SDF). Jedan od najmlađih nosilaca Partizanske spomenice,
dvaput ranjavan u NO ratu, jednom sa sedamnaest metaka, zbog čega
je posle kao 100-odstotni invalid u bolnici ležao sedam godina; ovaj
(101)
Ove činjenice spominju se u dokumentima Hrvatskog helsinškog odbora i
SDF‐a, a kasnije su potvrđene popisom stanovništva 2001. godine.