Miesięcznik nr. 186 - ŚlÄ ski Klub Fantastyki

Felieton
Jak przetrwać w towarzystwie,
bĘdąc kreacjonistą
Kreacjonizm to niezłe ćwiczenie umysłu, lepsze od sudoku, jolek i palindromów. Quest
jest następujący: dopasować osiągnięcia współczesnej nauki do tekstu zapisanego kilka tysięcy
lat temu. Karkołomne przedsięwzięcie i zdawałoby się, z każdej strony skazane na porażkę.
Przypomina to sytuację, w której farmer kupił kombajn zbożowy, ale w wyniku tragicznego
zbiegu okoliczności, zamiast instrukcji obsługi kombajnu, otrzymał instrukcję obsługi golarki.
No i teraz próbuje na siłę przypasować Słowo do Rzeczywistości.
Diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach. Największe wyzwanie to przerobić trzynaście miliardów
lat w ledwie sześć tysięcy. Mówimy tu o Książce, której w kolejnym wydaniu nie można ot
tak przeredagować i skonsultować ze specjalistami, by zmienić tę nieszczęsną wartość na bliższą
aktualnego stanu wiedzy. Prawdziwemu kreacjoniście pozostaje więc lawirować i dyskredytować
osiągnięcia naukowe choćby i czepiając się błędów formalnych i interpunkcji w przypisach.
Jeśli jesteś kreacjonistą na party astronomów… powinieneś unikać tematu odległych obiektów.
Już słowo „galaktyka” jest bardzo ryzykowne. Skoro nasz wszechświat jednak się rozszerza
i akceptujemy ograniczenia prędkości światła, to dochodzimy do przykrego paradoksu – najdalsze
obserwowalne obiekty są oddalone od nas o kilkadziesiąt miliardów lat świetlnych, a to
znaczy, że wystartowały w swoją podróż co najmniej kilkadziesiąt miliardów lat temu. Oj… Jeśli
rozmowa wyjdzie poza Alfę Centauri, skieruj się w stronę baru sałatkowego; jeśli wyjdzie poza
Drogę Mleczną, biegnij do baru sałatkowego.
Następny zonk jest z metodą oznaczania wieku znalezisk archeologicznych i paleontologicznych
metodą izotopu węgla C14. Niestety, mimo niedokładności metody, wychodzi wtedy, że
dinozaury żyły na Ziemi nieco dawniej niż ludzie, więc nie dochodziło do interakcji jurajsko­
-holoceńskiej. Jeśli jesteś kreacjonistą, przed przyjęciem zaproszenia na bal archeologów poczytaj
uważnie publikacje krytyków metody C14, a jest ich paru. Przyparty do muru, wyrecytuj je,
a jakby co, napchaj buzię chrupkami i udawaj, że nie możesz rozmawiać, bo masz pełne usta.
Naprawdę trudne chwile czekają cię, gdy ktoś użyje obco brzmiących nazw w stylu Homo
neanderthalensis lub Homo floresiensis. Umiesz symulować atak serca Naucz się.
Wyobraźmy sobie przez moment filozofię, której sensem jest zaprzeczanie istnieniu lotnictwa.
Żeby udowodnić, że maszyna cięższa od powietrza nie może latać, trzeba się jednak znać
na aeronautyce. To konieczne, żeby móc zbijać argumenty dyskutantów wierzących w istnienie
samolotów. Trzeba więc wiedzieć, że maszyny cięższe od powietrza mogą latać, żeby zacząć tę
zdobytą wiedzę negować. Wiedzieć a wierzyć, to oczywiście dwie różne sprawy. Choć to głupio
brzmi, można wiedzieć, że samoloty latają, jednocześnie w to nie wierząc. Tym trudniej wykorzystać
własną wiedzę do uzasadnienia wiary kwestionującej tę wiedzę. I to jest wielki paradoks
– istnieją poważni naukowcy, którzy udowadniają, że świat ma sześć tysięcy lat i został stworzony
w siedem dni, choć żeby móc o tym mówić, musieli najpierw zgłębić tajniki nauki, która głosi
11