Miesięcznik nr. 126 - ŚlÄ ski Klub Fantastyki

Ch³opiec i jego robot
Stalowy Gigant jest filmem animowanym i to stwierdzenie powinno
okreœliæ grupê docelowa widzów, ale czy na pewno dobrze j¹ okreœla
Ameryka, póŸne lata piêædziesi¹te. Czasy zimnej wojny. Dzieciom
w szko³ach pokazuje siê szkoleniowe filmy, jak zachowaæ siê w wypadku
ataku atomowego. Agencje rz¹dowe nerwowo szukaj¹ wszelkich mo¿liwych
przejawów komunizmu. I nagle w czasie burzy do morza u wybrze-
¿y prowincjonalnego miasteczka wpada z nieba gigantyczny robot. Przypadkowy
rybak rozbija o niego swój kuter i mimo i¿ zostaje nastêpnie
przez niego uratowany, postanawia poinformowaæ o wszystkim w³adze –
poniewa¿ nikt z tubylców mu nie wierzy, maj¹c jego opowieœæ za kolejny
pijacki zwid. Robota spotyka na swej drodze równie¿ ma³y ch³opczyk
i mimo strachu ratuje go przed zniszczeniem, gdy ten zapl¹tuje siê w przewody wysokiego napiêcia
obok elektrowni.
Dalej mamy przyjaŸñ, jaka rodzi siê miêdzy robotem
a ch³opczykiem, oraz obsesyjnego agenta, dla którego wszystko,
co nieznane, musi byæ komunistyczne. Ch³opiec chroni
jak mo¿e swojego nowego przyjaciela przez ujawnieniem,
a agent stara siê go zdemaskowaæ.
W Stalowym Gigancie doskonale oddano atmosferê psychozy
tamtych czasów. Dla agenta nie liczy siê, jak uzyska informacje, nie liczy siê, czy kogoœ
niewinnego przy tym skrzywdzi. Liczy siê tylko jego cel, czyli zdemaskowanie nieznanego, a nastêpnie
jego zniszczenie, bo wszak nieznane oznacza komunistyczne. Nie ma tutaj miejsca na
myœlenie, nie ma miejsca na zastanawianie siê nad swoim postêpowaniem. Niewa¿ne, ¿e w drodze
do celu trzeba straszyæ ma³ego ch³opca. Niewa¿ne, ¿e nale¿y oszukiwaæ samotn¹ kobietê,
matkê ch³opca. Liczy siê tylko cel.
Film pokazuje te¿ niebezpieczeñstwo, jakie ze sob¹ niesie
takie œlepe podejœcie do rzeczywistoœci. Tytu³owy gigant
okazuje siê robotem bojowym, który automatycznie atakuje,
gdy widzi broñ. I tak sprowadzenie do miasteczka armii,
zamiast zapobiec katastrofie, tylko wszystkich do niej zbli-
¿a. Robot, widz¹c broñ, musi atakowaæ, a zaatakowana armia
musi siê broniæ – i ko³o siê zamyka. Wszystko mog³yby potoczyæ siê inaczej, gdyby nie
starania agenta, który wbrew wszystkim musi udowodniæ swoje racje.
Na szczêœcie wszystko dobrze siê koñczy.
Graficznie animacje kreœlone s¹ kresk¹ przypominaj¹c¹ komiksy z lat 50-tych i 60-tych, a wiêc
równie¿ w formie pasuj¹cej do przedstawionych czasów, jednak nie na tyle wiernie, aby widz
odnosi³ wra¿enie archaicznoœci obrazu. Jest on jak najbardziej wspó³czesny.
O dŸwiêku niewiele mogê powiedzieæ, co chyba znaczy,
¿e jest œredni. Nic nie by³o godnego zauwa¿enia i nic
wymagaj¹cego krytyki. Choæ innego zdania móg³by byæ mój
syn, który mniej wiêcej w po³owie filmu gotów by³ wyjœæ
z kina ze strachu, „bo ten robot tak g³oœno tupa³”, ale to
raczej wina ustawienia nag³oœnienia w kinie, a nie samego
filmu. Zreszt¹ jego m³odszej siostrze tupanie robota wcale nie przeszkadza³o i w trakcie seansu
20