MiesiÄcznik nr. 126 - ÅlÄski Klub Fantastyki

MIESIÊCZNIK 

NR 

Biuletyn Informacyjny ŒKF 27.06.2000 

126 

Rys. Ma³gorzata Pudlik

Dzisiaj prezentujemy rysunki 

Haruki. Korzystamy jednoczeœnie 

z okazji, by pokazaæ je w kolorze – 

st¹d przeniesienie Galerii na obie 

wewnêtrzne strony ok³adki.

22 maja br. zmar³ Krzysztof Boruñ, jeden 

z klasyków polskiej fantastyki. Urodzi³ siê 

29.11.1923, w latach 1945-53 by³ dziennikarzem 

w Ilustrowanym Kurierze Polskim, póŸniej podj¹³ 

pracê w redakcji Tygodnika Demokratycznego. 

W latach 1982-84 pe³ni³ funkcjê redaktora 

naczelnego dwumiesiêcznika Astronautyka oraz 

kwartalnika Postêpy Astronautyki. Opublikowa³ 

kilkaset esejów, felietonów i artyku³ów z zakresu 

socjologii, psychologii, parapsychologii, astronomii, 

futurologii, historii literatury SF. By³ 

cz³onkiem za³o¿ycielem Polskiego Towarzystwa 

Astronautycznego i Polskiego Towarzystwa 

Cybernetycznego. 

Dla wszystkich wielbicieli fantastyki pozostanie 

autorem „Trylogii kosmicznej”, napisanej 

wspólnie z Andrzejem Trepk¹. Pierwszy jej tom, 

Zagubiona przysz³oœæ, powsta³ w 1953 r. i by³ 

drukowany w odcinkach na ³amach Ilustrowanego 

Kuriera Polskiego, potem ukaza³ siê 

w zmienionej na ¿¹danie recenzentów wersji 

ksi¹zkowej (Iskry 1954), i wreszcie w wersji 

pierwotnej (Iskry 1957). Kolejne tomy (ka¿dy 

stanowi³ oddzieln¹ ca³oœc i powstawa³y niezale¿nie 

od siebie) to Proxima (Iskry 1956) i Kosmiczni bracia (Iskry 1959). Ca³oœæ doczeka³a siê 

wznowienia dopiero w roku 1986, tak¿e przez Iskry. 

W latach piêædziesi¹tych powstawa³y te¿ pierwsze opowiadania Krzysztofa Borunia, publikowane 

przez M³odego Technika, Astronautykê, Panoramê i Gazetê krakowsk¹. Zbiór tych 

opowiadañ Antyœwiat wydano w roku 1960. W latach szeœædziesi¹tych powsta³y te¿ dwie powieœci: 

Ósmy kr¹g piekie³ i Próg nieœmiertelnoœci, z których obie ukaza³y siê najpierw w przek³adach 

na ukraiñski i rosyjski, w Polsce natomiast dopiero w latach siedemdziesi¹tych, odpowiednio 

w 1978 (KAW) i 1975 (Iskry). Ju¿ w latach osiemdziesi¹tych ukaza³a siê dwutomowa 

powieœæ w konwencji fantastyki politycznej, zatytu³owana Ma³e zielone ludziki (KAW 1985) 

oraz zbiory opowiadañ Toccata (KAW 1980) i Cz³owiek z mg³y (Alfa 1986). 

Krzysztof Boruñ by³ tak¿e autorem libretta musicalu SF Wygnanie z raju, do którego muzykê 

skomponowali Jerzy Abratowski i Krzysztof Komeda (prapremiera w Teatrze Muzycznym 

w Gdyni, 1969) i dwóch s³uchowisk radiowych. Jego opowiadania ukazywa³y siê tak¿e w licznych 

antologiach. Pod koniec lat dziewiêædziesi¹tych praktycznie zarzuci³ beletrystykê i powróci³ 

do dawnych zainteresowañ psychotronik¹. Opublikowa³ dwie ksi¹¿ki na ten temat: W œwiecie 

zjaw i mediów (Oficyna Wydawnicza MOST, 1996) i Na krawêdzi zaœwiatów (Alfa 1999). 

Krzysztof Boruñ zawsze utrzymywa³ œcis³e kontakty z fandomem. W latach osiemdziesi¹tych 

bywa³ czêstym goœciem na konwentach w ca³ej Polsce, a jego bezpoœredni sposób bycia 

i otwartoœc zyskiwa³y mu wielu przyjació³. Zawsze mia³ coœ ciekawego do powiedzenia. 

W zesz³ym roku goœciliœmy go na seminarium w Katowicach. W tym roku tak¿e by³ zaproszony 

i wyrazi³ zgodê na przyjazd. Niestety, nie zd¹¿y³. 

Bêdzie nam go brakowa³o. 

Piotr W. Cholewa 

3

22 maja 2000 zmar³ sir John Gielgud, wybitny 

aktor brytyjski (ur. 1904). Jego najlepiej 

znan¹ rol¹ zwi¹zan¹ z szeroko pojêt¹ fantastyk¹ 

by³ wystêp w Ksiêgach Prospera 

(1991), gdzie zagra³ maga. 

John Cameron oœwiadczy³, ¿e nie ma zamiaru 

uczestniczyæ w realizacji planowanych 

sequeli filmów Terminator i Terminator 

2. Ze wzglêdu na fakt, i¿ jego obecnoœæ na 

planie by³a warunkiem uczestnictwa Arnolda 

Schwarzeneggera i Lindy Hamilton, producenci 

mog¹ mieæ k³opoty. Z dawnej obsady pozostali 

dostêpni tylko Edward Furlong (T1000) 

i Michael Biehn. 

Dziesi¹ty kinowy film 

Star Trek powinien 

wejœæ na ekrany pod 

koniec 2001 roku, jak 

obieca³ fanom Rick 

Berman, jeden z producentów 

serialu Star Trek: 

Voyager. Na razie trudno powiedzieæ, o czym 

bêdzie opowiada³. 

Natomiast nowy serial Star Trek wzbudza 

zainteresowanie fanów i nie tylko. Ostatnio rozesz³y 

siê pog³oski, ¿e nowy serial bêdzie dotyczy³ 

USS Enterprise, statku z oryginalnego 

serialu, jednak w czasach, zanim na jego pok³ad 

wszed³ kapitan Kirk z za³og¹. Podobno 

ma siê te¿ pojawiæ nowy czarny charakter: podró¿nik 

w czasie z XXIX wieku. Paramount Pictures 

i obaj producenci (Rick Berman i Brannon 

Braga) odmawiaj¹ wszelkich komentarzy. 

Tymczasem fani organizuj¹ kampanie listów, 

a tak¿e demonstracje przed biurami studia, 

pragn¹c sk³oniæ producentów do realizacji 

serialu o przygodach kapitana Sulu, który 

awansowa³, odszed³ z Enterprise i obj¹³ dowództwo 

Excelsiora. Pomys³ ten popiera równie¿ 

legendarny pan Spock z pierwszego serialu, 

czyli Leonard Nimoy. 

Ponad jedenaœcie 

tysiêcy fanów 

podpisa³o sieciow¹ 

petycjê do 

twórców ekranizacji 

W³adcy Pierœcieni 

wg. Tolkiena. Fani wyra¿ali troskê o „dochowanie 

wiernoœci wizji Tolkiena” – w szczególnoœci 

chodzi³o o przedstawienie Arweny, córki 

Elronda, jako wojowniczej ksiê¿niczki, co 

jest rol¹ ca³kiem odmienn¹ od tej, jak¹ odegra³a 

w powieœci. Petycja stwierdza: „Rozumiemy, 

¿e takie zabiegi s¹ praktycznie nie do 

unikniêcia, przynajmniej w pewnym stopniu. 

Uwa¿amy jednak, ¿e zmiany o tak szerokim zakresie 

[...] nie s¹ konieczne, ¿e naruszaj¹ integralnoœæ 

dzie³a i mog¹ zniechêciæ wielu fanów”. 

George Lucas zapewni³ podczas wywiadu 

radiowego, ¿e wstêpna wersja scenariusza 

drugiej czêœci Gwiezdnych wojen jest ju¿ 

gotowa. Jako „nagrodê” za jej ukoñczenie pozwoli³ 

sobie na udzia³ w wyœcigu samochodowym, 

gdzie uleg³ wypadkowi (pisaliœmy o tym 

w zesz³ym miesi¹cu). Lucas doda³ te¿, ¿e jego 

firma Industrial Light & Magic pracuje nad 

DVD z Mrocznego widma – jednak nie nale¿y 

siê go spodziewaæ zbyt szybko. 

Tymczasem – po rozstrzygniêciu, kto zagra 

Anakina – dochodz¹ kolejne informacje na 

temat obsady. Ian McDiarmid wyst¹pi znowu 

w roli senatora Palpatine’a, natomiast Anthony 

Daniels jako C3PO. 

Firma LucasArts, zajmuj¹ca siê grami 

komputerowymi, zapowiedzia³a swe nowe 

dzie³o: Star Wars: Demolition. Gra przeznaczona 

na platformê Sony PlayStation ma 

4

nierze kosmosu i ksi¹¿ce, bêd¹cej (teoretycznie) 

jego pierwowzorem, czyli Kawalerii kosmosu 

Roberta E. Heinleina. Premiera gry zapowiadana 

jest na sierpieñ tego roku. Wiadomo 

te¿, ¿e postacie bêd¹ korzystaæ z bojowych 

skafandrów, nie wystêpuj¹cych w filmie. 

Studio Trimark Pictures planuje kontynuacjê 

znakomitego filmu Cube Vincenzo 

Nataliego. Na razie niewiele wiadomo o obsadzie 

i re¿yserze, ale w drugiej czêœci nowi 

bohaterowie znajd¹ siê w sytuacji, gdzie musz¹ 

pokonaæ liczne realne i metafizyczne przeszkody. 

Tak twierdzi rzecznik studia. Zobaczymy. 

Konsultant planowanego filmu Park Jurajski 

3, paleontolog Jack Horner, zdradzi³, 

¿e g³ównym czarnym charakterem w trzeciej 

czêœci nie bêdzie Tyrannosaurus Rex. Zast¹pi 

go inny wielki, drapie¿ny dinozaur – na 

razie nie podano, jakiego gatunku. 

Na planie ma siê znowu pojawiæ Jeff Goldblum 

w roli matematyka, specjalisty od teorii 

chaosu, a tak¿e Sam Neill, znowu jako paleontolog, 

którego zagra³ w pierwszej czêœci. 

Zdjêcia do filmu maj¹ siê rozpocz¹æ pod koniec 

lipca. 

W amerykañskiej TV 

pokazano film nakrêcony 

dwadzieœcia lat temu na 

podstawie ksi¹¿ki Ursuli K. 

Le Guin The Lathe of Heaven 

(w Polsce wydaje jako 

Tokarnia niebios). Opowiada 

o cz³owieku, który œni sny 

zmieniaj¹ce rzeczywistoœæ. Film przez d³ugie 

lata le¿a³ na pó³ce z powodów prawnych – wykorzystano 

w nim piosenkê Beatlesów With 

a Little Help from My Friends. Przez dwadzieœcia 

lat sta³ siê niemal kultowy i teraz doczeka³ 

siê wreszcie ponownej premiery. Jest nieco staroœwiecki, 

ale sympatyczny, a problemy, jakie 

porusza, zachowa³y sporo aktualnoœci. 

Joss Whedon, twórca popularnego serialu 

Buffy – postrach wampirów (i nieznanego 

w Polsce, odpryskowego Angela) pisze 

równie¿ scenariusz do cyklu komiksów. Seria 

oœmiu zeszytów pod roboczym tytu³em Fray 

ma opowiadaæ o postrachu wampirów, pogromcy 

¿yj¹cym (¿yj¹cej) za 500 lat, w przysz³oœci. 

Wydawc¹ jest Dark Horse. W Dark 

Horse ukazuj¹ siê w tej chwili komiksy oparte 

na Buffy i Angelu, natomiast Fray zapowiadany 

jest na lato przysz³ego roku. 

Majowe zyski filmów w USA dowodz¹, 

¿e disneyowski Dinosaur (którego zwiastun 

pokazywano przed Toy Story 2) bêdzie 

wielkim przebojem. W ci¹gu tygodnia po premierze 

zarobi³ prawie 40 milionów dolarów. 

W tym samym tygodniu Battlefield Earth Johna 

Travolty zyska³ zaledwie 3,8 mln. dolarów 

i spad³ na szóste miejsce. 

Wszystkie je 

przebi³ Mission 

Impossible 2, 

który wystartowa³ 

w pierwszy 

weekend lipca i w ci¹gu czterech dni zarobi³ 

prawie 72 miliony dolarów. 

Wytwórnia za³o¿ona przez znanego aktora 

Morgana Freemana ujawni³a plany 

realizacji filmu opartego na klasycznej powieœci 

Arthura C. Clarke’a Spotkanie z Ram¹. 

Re¿yserowaæ ma David Fincher (Podziemny 

kr¹g), a Scott Brick napisze scenariusz. W filmie 

zagra m.in. sam Morgan Freeman. Treœci¹ 

ksi¹¿ki (gdyby ktoœ nie pamiêta³) s¹ badania 

ogromnego statku obcych, przelatuj¹cego przez 

System S³oneczny. 

Z Archiwum X ukaza³o 

siê na dyskach DVD – 

i to od razu ca³oœæ pierwszego 

sezonu. Za prawie 150 dolarów 

mo¿na kupiæ zestaw 

siedmiu dysków, zatytu³owany 

The X-Files: The Complete 

First Season. Pierwsze szeœæ zawiera 24 odcinki 

pierwszego sezonu (w tym znakomitego 

pilota), natomiast siódmy przeznaczono na dodatki: 

nagrania Chrisa Cartera, nagrania z cyklu 

Behind the Truth poœwiêcone realizacji 

kolejnych odcinków, 11-minutowy film doku- 

5

mentalny The Truth about Season One, a nawet 

grê. Œwietny pomys³ – choæ trochê kosztowny. 

25 lipca ma trafiæ na rynek DVD T2 – 

The Ultimate Edition, poœwiêcony filmowi 

Jamesa Camerona Terminator 2: Dzieñ s¹du 

z 1991 r. W nagraniu wykorzystano technikê 

DVD18, pozwalaj¹c¹ zmieœciæ na jednym 

dysku wiêcej danych. Na p³ytce znajdzie siê 

wiêc sam film, 15 minut dodatkowych scen, 

usuniêtych z wersji kinowej, ale przywróconych 

w telewizyjnej, druga wersja filmu z 5 minutami 

nigdy dot¹d nie pokazywanymi, filmik 

The Making of Terminator 2: Judgment Day, 

T2: More Than Meets the Eye oraz T2-3D: Breaking 

the Screen Barrier, o specjalnej atrakcji 

Universal Studios. I oczywiœcie wypowiedzi 

Camerona i Schwarzeneggera. Ca³oœæ za nieca³e 

40 dolarów. 

Studio Walta Disneya przygotowuje do 

realizacji film ³¹cz¹cy sztuki walki z elementami 

nadprzyrodzonymi, zatytu³owany 

Shaolin. Producentem bêdzie Sam Winston, 

„mistrz efektów specjalnych”, natomiast scenariusz 

napisze John Fasano w oparciu o komiks 

Adama Polliny. Fabu³a dotyczy osieroconego 

w³oskiego ch³opca, który trafia do 

klasztoru Shaolin (rzecz dzieje siê w XIIwiecznych 

Chinach) i pomaga mnichom w walce 

z nadludzkimi Mongo³ami. Fasano jest autorem 

scenariuszy Obcego 3 i jednej z czêœci 

Uniwersalnego ¿o³nierza. 

Jonathan Frakes (kmdr. Ryker ze Star Treka) 

ma re¿yserowaæ now¹ komediê Clockstoppers, 

opowiadaj¹c¹ o grupie dzieci, które 

potrafi¹ zatrzymywaæ czas. Wœród innych 

planów Frakesa jest tak¿e re¿yseria Total Recall 

2. 

BBC zrealizowa³a 

ekranizacjê jednej 

z klasycznych trylogii fantasy 

(choæ nietypowej) 

Gormenghast Mervyna 

Peake’a. Cztery godzinne 

odcinki opowiadaj¹ historiê 

zamku Gormenghast, 

rz¹dzonym Ksiêg¹ Praw, i jego m³odego dziedzica 

Tytusa Groana. Trylogia uznawana jest 

za dzie³o klasyczne, jedno ze szczytowych 

osi¹gniêæ gatunku. Film dorównuje ksi¹¿kom 

(podobno). Re¿yserowa³ Andrew Wilson, 

a w rolach g³ównych wyst¹pili Ian Richardson, 

Christopher Lee, Celia Imrie i Jonathan Rhys 

Meyers. Oczywiœcie, fabu³a jest ma³o „amerykañska”, 

jednak BBC – jako Brytyjczycy – nie 

przestraszy³a siê tematu. 

Poniewa¿ odpryskowy serial Babylonu 5, 

Crusade, zosta³ wstrzymany po kilkunastu 

odcinkach, jego twórca, Michael J. Straczynski, 

udostêpni³ w sieci nie zrealizowane scenariusze, 

a tak¿e opowiadania i powieœæ. 

Wszystko to mo¿na znaleŸæ w witrynie firmy 

Bookface.com (http://www.bookface.com) – 

darmowo. Bookface prezentuje scenariusze 

dwóch odcinków: To the Ends of the Earth, 

który mia³ zaczynaæ g³ówny w¹tek serialu, oraz 

End of the Line, planowanego jako fina³owy 

pierwszego sezonu. 

Tim Burton, który planuje remake klasycznego 

filmu Planeta ma³p (w pierwszej 

wersji z 1968 r. w roli g³ównej wyst¹pi³ 

Charlton Heston) szuka odpowiednich plenerów 

na Hawajach. Jak stwierdzi³, trochê dziwnie 

siê czuje, gdy¿ zwykle szuka³ raczej sk³adowisk 

odpadów – nie radzi sobie z piêknem 

natury. Na Planetê ma³p zdecydowa³ siê, gdy¿ 

pierwsza wersja filmu zrobi³a na nim ogromne 

wra¿enie. Co do obsady, wiadomo, ¿e brana 

jest pod uwagê kandydatura Matta Damona, 

a tak¿e Danny’ego DeVito do roli jednej 

z ma³p. 

Jan de Bont, re¿yser Twistera, ma re¿yserowaæ 

nowy film oparty na przygodach 

Stalowego Szczura, bohatera cyklu powieœci 

Harry’ego Harrisona. Adaptacjê przygotowuje 

Eric Blakeney. 

Po sukcesach animowanej kontynuacji 

kultowego niegdyœ Heavy Metalu, planowana 

jest gra wideo oparta na nowym filmie. 

Treœæ Heavy Metal: F.A.K.K. 2 opowiada o Julie 

Strain, wojowniczce z przysz³oœci, która 

szuka zemsty na kosmicznych piratach, nisz- 

6

o ¿o³nierzach-zabawkach. Grant twierdzi, ¿e 

firma Spielberga, Amblin Entertainment, 

ukrad³a pomys³ fabu³y z jego krótkometra¿owego 

filmu Ode to G.I. Joe. Rzecznik Spielberga 

odmówi³ komentarza, gdy¿ nie pozew 

nie dotar³ jeszcze do firmy. 

Niektórym dziennikarzom dopuszczonym 

na plan W³adcy Pierœcieni uda³o siêzobaczyæ 

Saurona (jeszcze w Drugiej Erze). Gra 

go kaskader, ca³y pokryty b³yszcz¹c¹ zbroj¹, 

ma niebieski p³aszcz i he³m w kszta³cie baraniego 

³ba z szeœciona ostrymi kolcami. 

Zakoñczy³y siê zdjêcia do telewizyjnego 

miniserialu Diuna, opartego na powieœci 

Herberta. W rolach g³ównych wyst¹pi¹ William 

Hurt i Giancarlo Giannini, ca³oœæ potrwa oko- 

³o szeœciu godzin. W tej chwili film wszed³ 

w etap monta¿u. Trzyczêœciowy serial zostanie 

pokazany w grudniu tego roku. 

Zmar³a niedawno Marion Zimmer Bradley, 

autorka Mgie³ Avalonu, wydawa³a 

równie¿ pismo – Marion Zimmer Bradley’s 

Fantasy Magazine. W tej chwili, po œmierci za- 

³o¿ycielki, magazyn zaprzestaje dzia³alnoœci. 

Ostatni numer – 50 – uka¿e siê w paŸdzierniku. 

Chyba ¿e pojawi siê nabywca. Na razie pismo 

nie przyjmuje ju¿ nowych tekstów i przygotowuje 

siê do zwracania pieniêdzy prenumeratorom. 

W redakcji pracowa³y cztery osoby. 

Marion Zimmer Bradley wydawa³a tak¿e 

doroczn¹ antologiê fantasy Sword and Sorceress, 

a jej najs³ynniejsza powieœæ, wspomniane 

Mg³y Avalonu, na byæ sfilmowana jako miniserial 

telewizyjny. 

Orson Scott Card przygotowuje do druku 

kolejn¹ ksi¹¿kê o Enderze. Tytu³ – The 

Shadow of the Hegemon (Cieñ Hegemona) – 

nawi¹zuje do Cienia Endera, który wkrótce 

uka¿e siê nak³adem wydawnictwa Prószyñski 

i S-ka. Opowiada o przyjacio³ach Endera ze 

Szko³y Bojowej, Groszku i Petrze, którzy 

wbrew swej woli zostaj¹ wpl¹tani w walkê 

o hegemoniê na Ziemi. Sam Ender nie wyst¹pi, 

choæ jest czêsto wspominany. 

Do cyklu powieœci rozgrywaj¹cych siê 

w universum Gwiezdnych wojen do³¹czaj¹ 

dzie³a coraz lepszych autorów. Tym razem 

temat podj¹³ Greg Bear. Jego powieœæ Star 

Wars: Rogue Planet opowiada historiê dziej¹c¹ 

siê w trzy lata po wydarzeniach Mrocznego 

widma; dotyczy szkolenia m³odego Anakina 

i politycznego zamieszania pod rz¹dami kanclerza 

Palpatine’a. 

Jakiœ czas temu wspominaliœmy 

w tym miejscu 

o nowej powieœci Arthura C. 

Clarke’a i Stephena Baxtera 

The Light of Other Days. Dzisiaj 

wiêcej szczegó³ów. Jak 

zwykle u obu autorów, ksi¹¿ka 

nale¿y do solidnego science fiction. Opowiada 

o pewnej dziennikarce i pewnym magnacie 

przemys³owym, a tak¿e o nowej technologii, 

pozwalaj¹cej budowaæ stabilne tunele podprzestrzenne 

miêdzy dowolnymi dwoma punktami. 

Technologia jest tajna, ale kiedy dziennikarka 

publikuje szczegó³y prywatnej rozmowy prezydenta 

USA i premiera Wielkiej Brytanii, dotycz¹cej 

mo¿liwoœci wybuchu wojny o wodê 

miêdzy Angli¹ a Szkocj¹, wzbudza zainteresowanie 

FBI. Oczywiœcie wynalazek ma straszliwe 

konsekwencje dla ¿ycia wszystkich, nie 

tylko w³adców tego œwiata. A wszystko to na 

tle rozgrywek rodzinnych i lekkiego romansu. 

Ciekawe. 

Niektórzy pamiêtaj¹ jeszcze 

œwiête wojny komputerowe 

miêdzy zwolennikami 

Atari i Commodore. Technika 

posz³a naprzód, ale sentyment 

pozosta³. Znana z Barbie 

firma Hasbro wypuœci³a 

potencjalny przebój na rynku gier: Atari Greatest 

Hits. S¹ to najlepsze gry na Atari, przygotowane 

w wersji dla Windows 95/98. Wymagany 

jest (takie czasy) procesor przynajmniej 

133 MHz, 16 MB RAM i 60 MB miejsca 

na twardym dysku. Na podwójnym CD- 

ROM mo¿na znaleŸæ takie przeboje, jak niezapomniane 

Asteroids i czêœæ drug¹, Asteroids 

Deluxe, Centipede i Millipede, Gravitar, Battlezone 

czy Tempest. Ca³a kolekcja mo¿e po- 

7

s³u¿yæ jako lekcja pokory dla twórców, którzy 

w szale dodawania filmików i poprawiania grafiki 

zapominaj¹ czêsto o samej idei gry. 

Dwa miesi¹ce temu pisaliœmy tu o procesie, 

jaki Forrest J Ackerman, s³ynny fan 

i kolekcjoner, wytoczy³ swojemu by³emu 

wspólnikowi Rayowi Ferry’emu. Posz³o o naruszenie 

kontraktu, nadu¿ycie znaku firmowego 

i pomówienia, a zw³aszcza o u¿ywanie 

przez Ferry’ego pseudonimu „Dr. Acula”, który 

wymyœli³ Ackerman. I Ackerman wygra³. S¹d 

przyzna³ mu prawie 400 tys. dolarów rekompensaty 

i zas¹dzi³ dodatkowo grzywnê prawie 

350 tys. 

Saga Nieœmiertelnego 

z filmu Highlander 

i dalszych jego 

czêœci (ju¿ mniej udanych) 

zyska³a ogromnn¹ 

popularnoœæ. Ostatnio 

pojawi³a siê nowa wersja 

Highlandera w zupe³nie nowym medium – 

opera. Skomponowali j¹ Roger Bellon i Harlan 

Collins, a nosi tytu³ Highlander – A Celtic 

Opera. Podzielona jest na trzy akty. Pierwszy 

opisuje (balladami) ¿ycie Duncana MacLeoda 

w Szkocji i jego pierwsze zmartwychwstanie, 

drugi opowiada o jego ¿yciu w Pary¿u i poszukiwaniu 

utraconej mi³oœci (Duncan klonuje 

dawno zmar³¹ Aurorê), trzeci o walce i koñcowym 

pojedynku z Fritagernem. Warto pos³uchaæ. 

Muzyka trwa 72 minuty, a p³yta dostêpna 

jest wy³¹cznie w sieci, pod adresem http:// 

www.highlanderopera.com. Cena niewysoka – 

17 dolarów. 

W remake’u klasycznego filmu Rollerball 

ma zagraæ Jean Reno (Leon zawodowiec). 

Przypadnie mu rola czarnego charakteru, 

gdy postacie pozytywne zagraj¹ Chris 

Klein i LL Cool J. Akcja filmu, osadzona w roku 

2005, opowiada o starciu zawodników brutalnej 

gry rollerball z ich menad¿erem, który 

nie cofnie siê przed niczym, by zwiêkszyæ ogl¹dalnoœæ. 

Ju¿ wkrótce fani doczekaj¹ siê wydania 

odcinków serialu Buffy – postrach wampirów 

na dyskach DVD. Na pocz¹tek pierwszy 

sezon. Pozostaje tylko pytanie, ile odcinków 

(po 42 minuty ka¿dy) zmieœci siê na jednej 

p³ytce. A odpowiedŸ na to pytanie ma wielkie 

znaczenie dla ³¹cznej ceny. 

Wokó³ ka¿dego popularnego serialu wyrasta 

jego oddany fandom. 

Pierwszy raz zjawisko takie 

wyst¹pi³o w zwi¹zku z emisj¹ 

Star Treka, ale i dzisiaj nie 

jest niczym wyj¹tkowym. Taki 

fandom jako zjawisko kulturowe 

sam w sobie wart jest opisu. 

I w³aœnie ukaza³a siê kaseta wideo, opowiadaj¹ca 

o fandomie Z Archiwum X. Para re¿yserów: 

Chris Clements i Maria Bowen, zatytu³owa³a 

swój film krótko i adekwatnie X-Philes. 

Zawiera rozmowy i dyskusje fanów, kilka 

wywiadów z twórcami filmu, niektóre sceny 

z co ciekawszych odcinków. Ca³oœc trwa 52 minuty. 

Znany wydawca komiksów Marvel zawar³ 

umowê ze studiem filmowym Artisan 

Entertainment dotycz¹c¹ produkcji filmów 

kinowych i telewizyjnych opowiadaj¹cych 

o przygodach co najmniej piêtnastu superbohaterów 

komiksowych. W tej chwili Marvel we 

wspó³pracy z innymi studiami patronuje filmom 

o X-Menach i Spidermanie. Wœród 

wspólnych z Artisan Entertainment projektów 

znalaz³y siê miêdzy innymi: Black Panther (coœ 

w rodzaju czarnego Indiany Jonesa – mo¿liwe, 

¿e zagra go Wesley Snipes), Deadpool (o najemniku), 

Iron Fist (o m³odym cz³owieku dysponuj¹cym 

mistyczn¹ znajomoœci¹ sztuk walki), 

Morbius (to naukowiec, który zostaje wampirem), 

Longshot (genetycznie udoskonalony 

snajper z innego wymiaru), Power Pack (rodzina 

z czwórk¹ dzieci o nadludzkich zdolnoœciach), 

Mort the Dead Teenager (m³ody cz³owiek 

wraca do ¿ycia po œmierci w wypadku samochodowym) 

i Antman (chodzi o naukowca, 

który potrafi zmieniæ siê w olbrzyma albo zmaleæ 

do rozmiarów mrówki). 

Po d³ugich dyskusjach, David Duchovny 

wreszcie ust¹pi³ i powróci na plan se- 

8

ialu Z Archiwum X w kolejnym sezonie. Jego 

obecnoœæ sta³a pod znakiem zapytania i re¿yser 

planowa³ nawet nakrêcenie dwóch wersji 

odcinka zamykaj¹cego sezon (gdyby Duchovny 

jednak odmówi³, agent Mulder musia³by 

zgin¹æ, a przynajmniej zostaæ porwany przez 

obcych). Szczegó³y kontraktu nie s¹ znane, ale 

plotka g³osi, ¿e aktor otrzyma honorarium rzêdu 

350 tys. dolarów za odcinek. 

Maleñkie azjatyckie królestwo 

Sedangu wyda³o seriê 

znaczków nawi¹zuj¹cych do 

s³ynnego (i nieznanego w Polsce) 

serialu brytyjskiego Dr Who. 

Albumy z muzyk¹ 

filmow¹ zawieraj¹ 

zwykle utwory z hollywoodzkich 

przebojów. 

Tym razem ukaza³a siê 

p³yta z muzyk¹ pochodz¹c¹ 

z filmów znakomitego 

rosyjskiego re¿ysera Andrieja Tarkowskiego. 

Z trzech filmów dwa s¹ bliskie sercu 

ka¿dego fana: Solaris i Stalker (trzeci to Zwierciad³o). 

Sam Tarkowski zmar³ w 1986 r. Muzykê 

do wszystkich trzech filmów skomponowa³ 

Edward Artemiew. Ok³adka p³yty z tekstem 

po angielsku i rosyjsku zawiera te¿ zdjêcia 

z filmów. 

PWC 

W dniach 16–18 czerwca odby³o siê doroczne seminarium Œl¹skiego Klubu 

Fantastyki. Jak zwykle pierwszego dnia og³oszono, kto zosta³ laureatem 

ŒL¥KFY, a kto Z³otego Meteora. I tak w kategorii Twórca Roku 1999 

nominowano Annê Brzeziñsk¹, Marka S. Huberatha, Tomasza Ko³odziejczaka, 

Antoninê Liedtke i Andrzeja Sapkowskiego; w kategorii Fan Roku 

1999 nominacje otrzymali Marcin Grygiel (Elbl¹g), Henryk Jasicki (Wroc- 

³aw), Witold Siekierzyñski (Warszawa) i Joanna Zieliñska (Kraków); natomiast 

w kategorii Wydawca Roku 1999 na liœcie nominowanych znaleŸli 

siê Jacek Drewnowski (Egmont Polska), Marcin Iwiñski (CD Projekt), 

Miros³aw Kowalski (SuperNOWA) i Mieczys³aw Prószyñski (Prószyñski 

i S-ka). Do antynagrody Z³otego Meteora nominowano Stanis³awa 

Krajskiego (za powieœæ Narodziny Metanoi oraz jego teksty o fanach 

Gwiezdnych wojen), Macieja Parowskiego (za teksty nieuczciwie atakuj¹ce 

Nagrodê Zajdla oraz obra¿aj¹ce fandom) oraz telewizjê TVN (za stosunek 

do widzów, mi³oœników fantastyki, a w szczególnoœci przerywanie seriali bez uprzedzenia 

i w œrodku). Zwyciê¿yli: 

Twórca Roku 1999: 

Fan Roku 1999: 

Wydawca Roku 1999: 

i Z³oty Meteor za rok 1999: 

Marek S. Huberath 

Witold Siekierzyñski 

Miros³aw Kowalski 

Maciej Parowski. 

9

20 czerwca br. w Warszawie og³oszono nominacje do Nagrody Fandomu 

Polskiego im. Janusza A. Zajdla, najwa¿niejszej w naszym œrodowisku. 

Uzyskali je 

w kategorii opowiadania: 

Ewa Bia³o³êcka: Nocny œpiewak, 

Alicja Joker i Malivia Rec: Gdybym wiedzia³, ¿e ¿yje, 

Maja Lidia Kossakowska: Schizma, 

Maja Lidia Kossakowska: Sól na pastwiskach niebieskich, 

Konrad T. Lewandowski: El Ninio 2035, 

Antonina Liedtke: CyberJoly Drim 

i w kategorii powieœci: 

Anna Brzeziñska: Zbójecki goœciniec, 

Marek S. Huberath: Gniazdo œwiatów, 

Tomasz Ko³odziejczak: Schwytany w œwiat³a, 

Andrzej Sapkowski: Pani Jeziora, 

Marcin Wolski: Wed³ug œw. Malachiasza. 

G³osowanie ostateczne odbêdzie siê podczas Polconu-Euroconu w Gdyni. 

Po raz drugi jury z³o¿one z sieciowych wydawców przyzna³o nagrodê za teksty publikowane 

w sieci. Od tego roku nagroda nosi nazwê Elektryba³ta i jest przyznawana w dwóch 

kategoriach: opowiadania i tekstów niebeletrystycznych. W tym roku nagrodê Elekryba³ta otrzymali 

Grzegorz Wiœniewski za opowiadanie Dobrzy Ÿli ludzie (Framzeta) oraz Piotr W. Cholewa 

za tekst Coœ trzeba wiedzieæ (Fantastycznie). 

20 maja podczas tradycyjnego Nebula Weekend w Nowym 

Jorku og³oszono listê laureatów nagrody Nebula 

(przyznawanej w g³osowaniu przez profesjonalistów, a dok³adniej 

cz³onków organizacji Science Fiction Writers of 

America). Oto oni: 

powieœæ: Parable of the Talents Octavii Butler; 

mikropowieœæ: Story of Your Life Teda Chianga; 

nowela: Mars is No Place for Children Mary A. Turzillo; 

opowiadanie: The Cost of Doing Business Lesliego Whata; 

scenariusz: The Sixth Sense (Szósty zmys³) M. Nighta Shyamalana. 

W tym roku SFWA przyzna³o tak¿e trzy specjalne wyró¿nienia. Brian W. Aldiss otrzyma³ 

tytu³ Wielkiego Mistrza, Daniel Keyes zosta³ Author Emeritus, natomiast George Zebrowski 

i Pamela Sargent otrzymali nagrodê za zas³ugi dla SFWA. 

Powieœc Bruce’a Sterlinga Distraction otrzma³a w tym roku nagrodê Arthura C. Clarke’a 

jaoko najlepsza powieœæ opublikowana w Wielkiej Brytanii w roku 1999. Nagroda to 1000 

funtów, ofiarowane przez legendarnego pisarza, od którego wziê³a swoj¹ nazwê. Sterling odebra³ 

j¹ 17 maja, podczas ceremonii tradycyjnie odbywaj¹cej siê w londyñskim Muzeum Nauki. 

Sam Arthur C. Clarke, który jako pierwszy wpad³ na pomys³ satelitów geostacjonarnych, 

zosta³ uhonorowany nazwaniem swoim imieniem najnowszego satelity komunikacyjnego 

systemu Eutelsat. Satelita zosta³ wyniesiony na orbitê 18 czerwca z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie. 

10

Zbiór opowiadañ Stephena Baxtera Vacuum Diagrams otrzyma³ nagrodê Philipa K. Dicka 

dla najlepszej ksi¹¿ki opublikowanej w zesz³ym roku w Stanach Zjednoczonych jako 

oryginalny paperback. Specjalnym wyró¿nieniem uhonorowano te¿ Tower of Dreams Jamila 

Nasira. Baxter jest w tej chwili jedynym autorem, który otrzyma³ nagrodê Dicka dwukrotnie 

(poprzednio w 1996 r. za Statki czasu). 

Brytyjski fandom zrzeszony w British SF Association przryzna³ swoje nagrody. Otrzymali 

je: The Sky Road Kena MacLeoda w kategorii powieœci, Hunting the Slarque Erica Browna 

w kategorii opowiadania oraz ok³adka Darwinii, dzie³o Jima Burnsa w kategorii grafiki. 

Liczne filmy SF uzyska³y nominacje do nagród MTV. Matrix dosta³ ich szeœæ, w kategorii 

najlepszego filmu, najlepszego aktora (Keanu Reeves), najlepszej aktorki (Carrie-Ann Moss), 

najlepszego duetu ekranowego (Reeves i Laurence Fishburne), najlepszej sceny akcji (za rozbicie 

œmig³owca) i najlepszej sceny walki (Reeves i Fishburne). Podobnie szeœæ nominacji otrzyma³ 

Austin Powers 2, w kategoriach najlepszego filmu, duetu ekranowego (Mike Myers i Verne 

Troyer), czarnego charakteru (Myers), wystêpu komediowego (Myers), piosenki (Just the Two of 

Us) i sceny walki (Myers i Troyer). Szósty zmys³ nominowano w czterech kategoriach: najlepszego 

filmu, aktora (Bruce Willis), prze³omowej gry aktorskiej (Haley Joel Osment) i duetu ekranowego 

(Willis i Osment). Poza tym nominacje uzyska³y równie¿ Zielona mila, The Blair 

Witch Project, Mumia, South Park i Mroczne widmo. 

Steven Spielberg otrzyma Stanley Kubrick Britannia Award za doskona³oœæ w filmach. Przyznaje 

j¹ brytyjska Akademia Filmu i Telewizji. Nagroda zostanie wrêczona 4 listopada w Los 

Angeles. Wœród jej dotychczasowych laureatów s¹ John Travolta, Dustin Hoffman, Anthony 

Hopkins, Martin Scorsese, Peter Ustinov i Michael Caine. 

Nagroda Kurta Lasswitza przyznawana jest za najlepsze dzie³a w jêzyku niemieckim, jakie 

ukaza³y siê w roku poprzednim. Przyznaj¹ j¹ profesjonaliœci z krajów niemieckojêzycznych, 

a zostanie wrêczona w sierpniu, podczas ElsterConu w Lipsku. Oto laureaci: 

powieœæ: Kelwitts Stern Andreasa Eschbacha; 

powieœæ obca: Distress Grega Egana; 

opowiadanie: Die Cusanische Acceleratio Wolfganga Jeschke, 

t³umaczenie: Distress Grega Egana, prze³o¿y³ Bernhard Kempen, 

grafika: ok³adka Lichtjahr 7 Erika Simona, rys. Mario Franke, 

audio: Traeumen Androiden Mariny Dietz, na podst. Philipa K. Dicka, 

nagroda specjalna: Erik Simon i Freundeskreis SF Leipzig e.V. za Lichtjahr 7. 

World SF Italia, miêdzynarodowa organizacja ludzi profesjonalnie zainteresowanych fantastyk¹, 

przyzna³a nagrody za najlepsze teksty opublikowane we W³oszech. Oto wyniki 

w g³ównych kategoriach: 

powieœæ: Retrofuturo Vittoria Curtoniego, 

powieœæ obca: Quando la luce ritornera (A Deepness in the Sky) Vernora Vinge, 

opowiadanie: Al sorgere del Sole Adalberta Cersosima, 

esej: Storia del cinema di fantascienza Claudii i Giovanniego Mongini, 

magazyn: Cosmo SF, 

grafik: Maurizio Manzieri, 

t³umacz: Vittorio Curtoni. 

Ursula K. Le Guin otrzyma³a 29 kwietnia tegoroczn¹ nagrodê Roberta Kirscha, przyznawan¹ 

dorocznie wybitnemu pisarzowi ¿j¹cemu na amerykañskim Zachodzie. Robert Kirsch 

by³ krytykiem literackim pracuj¹œcym w Los Angeles Times. 

11

Przyznano nagrody Harveya za wybitne osi¹gniêcia w dziedzinie komiksu. Wrêczono je 28 

kwietnia w Pittsburgu, podczas ComiConu. Zwyciêzcy w g³ównych kategoriach to: Alain 

Moore za League of Extraordinary Gentlemen (najlepszy scenarzysta), Mike Mignola za Hellboy: 

Box Full of Evil (grafik), Weasel Dave’a Coopera (nowa seria), Acme Novelty Library 

Chrisa Ware’a (seria kontynuowana), Tomorrow Stories pod red. Scotta Dunbiera (antologia). 

Nagrody Brama Stokera, przyznawana dorocznie przez Horror Writers Association w uznaniu 

dokonañ na polu horroru, zosta³y wrêczone 13 maja w Denver, podczas World Horror 

Convention. Oto lista laureatów: 

powieœæ: Mr. X Petera Strauba, 

pierwsza powieœæ: Wither J.G. Passarelli, 

nowela: Five Days in April Briana A. Hopkinsa i Mad Dog Summer Joego R. Lansdale’a 

(remis) 

opowiadanie: Aftershock F. Paula Wilsona, 

zbiór opowiadañ: The Nightmare Chronicles Douglasa Clegga, 

antologia: 999: New Stories of Horror and Suspense pod red. Ala Sarrantonio, 

tekst niebeletrystyczny: biuletyn DarkEcho, pisany i redagowany przez Paulê Guran, 

opowieœæ ilustrowana: Sandman: The Dream Hunters Neila Gaimana, 

scenariusz: The Sixth Sense (Szósty zmys³) M. Nighta Shyamalana, 

dla m³odzie¿y: Harry Potter and the Prisoner of Azkaban J.K. Rowling, 

inne media: I Have No Mouth and I Must Scream (audio) Harlana Ellisona, 

dokonania ¿ycia: Edward Gorey i Charles L. Grant, 

prasa: Ash-Tree Press, Christopher i Barbara Roden. 

Nagrody Miêdzynarodowej Gildii Horroru wrêczono 12 maja. Gildia to nieco inna, mniej 

amerykañska organizacja twórców horroru. Jak ³atwo zauwa¿yæ, tylko w jednej kategorii 

(zbioru opiwiadañ) Miêdzynarodowa Gildia Horroru i Horror Writers Association wybrali to 

samo dzie³o. Oto laureaci: 

powieœæ: A Prayer for the Dying Stewarta O’Nana, 

pierwsza powieœæ: The Divinity Student Michaela Cisco, 

nowela: Crocodile Rock Luciusa Sheparda, 

opowiadanie: The Emperor’s Old Bones Gemmy Files, 

zbiór opowiadañ: The Nightmare Chronicles Douglasa Clegga, 

antologia: Subterranean Gallery, red. Richard Chizmar i William Schafer, 

tekst niebeletrystyczny: Fantasy and Horror: A Critical and Historical Guide to Literature, Illustration, 

Film, TV, Radio, and the Internet, red. Neil Barron, 

grafika: Flinch, numery 1-7, red. Axel Alonso i Joan Hilty, 

grafik: Charles Burns, 

film: Stir of Echoes, 

publikacja: DarkEcho, 

TV: The Storm of the Century (scen. Stephen King, re¿. Craig E.Baxley). 

PWC 

12

O zawiœci, aplauzie i podkulaniu ogona 

Nie da siê ukryæ, ¿e mam pewn¹ s³aboœæ (któ¿ z nas jest bez skazy, poza rednaczem Pewnego 

Miesiêcznika O Stale Spadaj¹cym Ale Wci¹¿ Du¿ym Nak³adzie). Kiedy mianowicie dowiem siê, 

¿e gdzieœ tam coœ o mnie napisano, staram siê zaraz dan¹ gazetê, ksi¹¿kê czy pismo posi¹œæ i przeczytaæ. 

Czasem wi¹¿e siê to z trudnoœciami, gdy trzeba takowy noœnik informacyjny wykopywaæ 

spod ziemi. Czasem tak¿e z wielkim rozczarowaniem, gdy okazuje siê, ¿e coœ siê schrzani³o na ³¹czach 

i w wykopanym noœniku wcale nie chodzi o mnie. 

W tym wypadku by³o i jedno, i drugie. Po kolei: dosz³a mnie by³a wieœæ, ¿e w nieregularniku 

Sfinks, wydawanym przez Wojtka Sedeñkê, jest wywiad z Markiem Oramusem, “w którym siê on 

s³owami / bardzo dla mnie przykrymi / wys³awia o mnie – to znaczy / o mnie miêdzy innymi”. Rzecz 

nie wygl¹da³a na nieprawdopodobn¹, moi wywiadowcy donosz¹ mi, ¿e w pewnych krêgach, do których 

Oramus nale¿y, jestem od niejakiego czasu ulubionym tematem rozmów, co zreszt¹ nale¿y optymistycznie 

uznaæ za dowód tych¿e krêgów rozwoju intelektualnego – wreszcie zaczê³y rozmawiaæ o czymœ 

m¹drym, zamiast o de Maryni. 

Ruszy³em tedy na poszukiwania Sfinksa, a trzeba czytelnikom wiedzieæ, ¿e kupowanie w wydaj¹cej 

go ksiêgarni wysy³kowej Solaris, de domo Verbum, odbywa siê na zasadach podobnych co 

w radzieckim sklepie. To znaczy: nie doœæ, ¿e zap³acisz, musisz jeszcze zostaæ zaakceptowany przez 

sprzedawcê, inaczej wa³a. Do ksiêgarni – wówczas jeszcze – Verbum zapisa³em siê czas jakiœ temu, 

dosta³em nawet raz katalog, op³aci³em prenumeratê Sfinksa na ileœ tam numerów z góry, a mimo to 

zawsze dostawa³em go w pó³ roku po innych, po listownych monitach. Wreszcie owe i monity przesta³y 

skutkowaæ, wiêc ich zaniecha³em, nie maj¹c sumienia nader zapracowanym ludziom przysparzaæ 

wysi³ku ponad ich si³y. Od dobrych wiêc trzech numerów – czyli, obliczam, od jakiegoœ pó³tora 

roku – kwartalnika Sfinks nie widzia³em i gdyby nie wieœæ o wywiadzie Oramusa, nie widzia³bym 

nadal. 

Niestety, ca³y wysi³ek okaza³ siê daremny. Owszem, Oramus stwierdza we wspomnianym wywiadzie, 

cytujê: „Powiem rzecz przykr¹ dla tych, co mnie ju¿ pogrzebali i pisz¹ z zawiœci po miesiêcznikach, 

¿e przechodzê jakieœ klimakterium, ¿e siê ju¿ skoñczy³em. Wci¹¿ piszê, ale mi siê nigdzie 

nie œpieszy, piszê powoli, spokojnie, to co mnie interesuje i tak, ¿ebym siê tego póŸniej nie 

wstydzi³”. Hm, Miesiêcznik by pasowa³ – rzeczywiœcie, pisa³em w nim o klimakterium Marka Oramusa, 

co prawda nie chodzi³o mi tu o jego „koñczenie siê” jako pisarza, tylko o pewien zespó³ nieprzyjemnych 

dla otoczenia, agresywnych zachowañ; kto zna historiê niedosz³ej strony WWW pomienionego, 

ten przyzna, ¿e raczej siê go tym „klimakterium” stara³em broniæ i t³umaczyæ, ni¿ atakowaæ. 

No, ale powiedzmy, móg³ tak zrozumieæ. Ale co z t¹ „zawiœci¹” A¿ zerkn¹³em do s³ownika, 

czy mi siê coœ nie pokopa³o, ale nie – zawiœæ, znaczy siê, „silne uczucie niechêci do kogoœ na widok 

jego sukcesów, powodzenia; silna zazdroœæ”. Zdech³ pies, jak mawia³ Zag³oba – no przecie¿ nie 

mo¿e to byæ o mnie! Jakie¿ niby sukcesy mia³bym ci ja mieæ Oramusowi za z³e, czegó¿ mia³bym mu 

„silnie zazdroœciæ” Honorariów, poczytnoœci, nagród Ciekawej, wysoko p³atnej pracy Mo¿e talentu 

Nieustaj¹cej weny Albo sukcesów u kobiet 

13

No, rób co chcesz: „dobrzyœcie, m¹drzy, na ksiêgach siê znacie – to nie o tobie, ojcze Honoracie”. 

Naszuka³em siê tylko tego Sfinksa jak g³upi, zupe³nie niepotrzebnie. 

Ale skoro ju¿ zacz¹³em, to i czytam dalej: „M³odzi pisarze, a tak¿e niektórzy ze œredniego pokolenia, 

nie bêdê wymienia³ ich po nazwisku, bo i tak wszyscy wiedz¹, o kogo chodzi, koncentruj¹ siê 

teraz nie na sztuce, a na aplauzie. Pisarstwo ma im przynieœæ sukces ¿yciowy”. Tako rzecze Oramus, 

a ja siê nad tym passusem poskroba³em w zdumieniu w g³owê. Czy te s³owa wypowiada ten sam 

facet, który przez ca³e lata tak lubi³ brylowaæ na konwentach w wianuszku groupies, prezydowaæ 

w piwnym krêgu i nas³adzaæ recenzenckimi pochwa³ami Jakoœ zupe³nie sobie nie potrafiê wyobraziæ 

Oramusa w roli zalêknionego Franza Kafki, kryj¹cego siê nieœmia³o w k¹cie i wrêcz przera¿onego 

na myœl o bij¹cej brawo publicznoœci czy sukcesie ¿yciowym. Czemu¿ samo s³owo „aplauz” nabiera 

nagle w ustach by³ego pierwszego birbanta fandomu pejoratywnego posmaku 

„Tak ³aska Bo¿a odmienia serca”, jak by³ to raczy³ uj¹æ sienkiewiczowski ksi¹dz Kordecki. £aska 

Bo¿a, albo mo¿e ³aska czytelnika, co – jak wiadomo – na pstrym koniu jeŸdzi i podlega rozmaitym 

koniukturalnym wahaniom Literacki Jacek Soplica, który czas koniunktury strwoni³ na oburêczne 

czerpanie z pozycji pierwszego po Lemie towarzyskich profitów, do tego stopnia, ¿e zapomnia³, by 

dla podtrzymania tej pozycji przynajmniej od czasu do czasu coœ napisaæ i opublikowaæ – nagle siê 

nam pokazuje w przebraniu ksiêdza Robaka i poucza, ¿e czytelniczy aplauz to, mili moi, marnoœæ 

nad marnoœciami. ¯e „fantastyka to coœ w rodzaju zakonu benedyktynów, którzy nie spodziewaj¹ siê 

od œwiata ¿adnych beneficjów. A tu nie doœæ, ¿e œpiewam nowenny, to jeszcze chcê, ¿eby ludzie mi za 

to bili brawo.” Ciekawa zaiste przemiana. 

Oœmielê siê tylko zauwa¿yæ, ¿e jakby niekonsekwentna. Có¿, przesta³ Oramus lubiæ aplauz, 

zbrzyd³y mu wysokie nak³ady, pe³ne sale na spotkaniach autorskich czy inne atrybuty pisarskiego 

sukcesu – rozumiem. Trochê tylko mo¿e nie³adnie, ¿e tak zmieniwszy upodobania chce teraz zabroniæ 

m³odzie¿y tego, czym sam za m³odu siê bawi³, zamiast daæ i jej posmakowaæ aplauzu, nim siê 

przekona, jaka¿ to vanitas vanitatum. Ale tak to ju¿ jest ze starcami – ca³¹ dozê wyrozumia³oœci dla 

m³odzieñczych grzechów zu¿ywaj¹ na siebie. 

Nie to mnie jednak w wywiadzie Oramusa najbardziej razi. Nie chcê ju¿ czytelników Miesiêcznika 

katowaæ nadmiarem cytatów, ale wspomniany wywiad pe³en jest jakiejœ podskórnej z³oœci, kierowanej 

ku wydawcom, autorom i czytelnikom. Z³oœci, która ca³kiem nie pasuje do deklarowanej postawy 

artysty uduchowionego i tym samym ca³kiem pogodzonego, ¿e mu muza posk¹pi³a „rycz¹cej publicznoœci”. 

Straszne psy wiesza Oramus na Ma³gosi Michalskiej – jakby to jej win¹ by³o, ¿e wygra³a konkurs, 

do jury którego Oramusa nie zaproszono. Na Dorocie Malinowskiej i serii „Fantastyka polska”, 

na Mirku Kowalskim i jego „monopolistycznej” serii... Nie, jednak zacytujê: „I jemu zdarzy³y siê 

wpadki grubego kalibru. Na przyk³ad odrzuci³ Quietusa Inglota, podobno nie przeczyta³ Czarnych 

Oceanów Dukaja, nie wyda³ Elektrycznych bananów Jab³oñskiego...” Z tego, co wiem, Czarne Oceany 

Dukaja chodz¹ pomiêdzy wydawc¹ a autorem ju¿ od d³u¿szego czasu, w którym to procesie tekst 

nabiera szlifu i doskona³oœci; natomiast chyba faktycznie nie przeczyta³ Kowalski Elektrycznych bananów, 

zrezygnowa³ z nich, bo zaufa³ wtedy recenzji, hm, pewnego znawcy, którego znawstwa Oramus 

nie podwa¿a, wrêcz przeciwnie. A co do Quietusa, to przecie¿ liczne krytyczne uwagi na jego 

temat sam Oramus by³ zamieœci³ w druku. 

Zbyt wiele tej ¿ó³ci, jak na kogoœ, kto tak lekko zarzuca innym zawiœæ. Nie wiem ci ja, czy 

wypada mi udzielaæ Markowi Oramusowi rad, ale powa¿ê siê na to: jeœliæ, zacny autorze, dotknê³o czyjeœ 

pos¹dzenie, ¿eœ siê ju¿ skoñczy³ – nie zaprzeczysz mu, wieszaj¹c psy na bliŸnich i sro¿¹c siê po 

wywiadach. Napisz i wydaj now¹ ksi¹¿kê, w miarê mo¿noœci lepsz¹ od opowiadania Miejsca na 

Ziemi – a zawistnicy sami „stan¹, niby dziecko, z usty zdumionymi”. I podkul¹ pod siebie ogony. 

Rafa³ A. Ziemkiewicz 

14

Dzisiaj znów sporo recenzji. Na pocz¹tek znany 

chyba wszystkim Kir Bu³yczow prezentuje na nowo 

Wielki Guslar, a Paulina Braiter ocenia tê próbê. Potem 

Marcin Kruszy pisze o nowej ksi¹¿ce Piotra Witolda 

Lecha z Rokhormem w roli g³ównej. Janusz „Alex” Urbanowicz 

opowiada o drugiej czêœci Wurta Jeffa 

Noona, czyli o Py³kach – ci¹g dalszy bardziej mu siê 

spodoba³ od pocz¹tku. Alex chwali te¿ Ryk tornada W. 

J. Williamsa – ju¿ wkrótce goœcia Euroconu w Gdyni. 

Natomiast Justyna Fruñ ocenia dwie wydane u Prószyñskiego 

i S-ki 

powieœci mistrzów: Mike’a Resnicka i Orsona Scotta 

Carda. 

I na deser superbohater – Tygrys, zwany Tygryskiem; 

film o jego nowych, nie tak rozbrykanych przygodach 

obejrza³ Windy. On tak¿e sprawdzi³, jak siê 

przedstawia druga kinowa kreskówka: Stalowy gigant. 

Zapraszam 

PWC 

Wielki Guslar w Nowych Czasach 

Pamiêtam, ¿e jedn¹ z pierwszych (jeœli nie pierwsz¹) lektur fantastycznych 

mojego ¿ycia byli Ludzie jak ludzie Kira Bu³yczowa. £atwo 

zatem zgadn¹æ, i¿ darzê utwory tego pisarza sporym sentymentem i z du- 

¿¹ radoœci¹ odkry³am w ksiêgarni zbiór opowiadañ, zaopatrzony w bezpretensjonalny 

tytu³ Nowe opowiadania guslarskie. Z radoœci¹, ale 

i z pewn¹ obaw¹, czasem bowiem m³odzieñcze fascynacje ciê¿ko znosz¹ 

zderzenie z rzeczywistoœci¹, a d³ugo ci¹gniête serie staj¹ siê najczêœciej 

nieciekawe i monotonne. Na szczêœcie, tym razem regu³a ta siê nie sprawdzi³a. 

Nie znaczy to, rzecz jasna, ¿e œwiat Kira Bu³yczowa pozosta³ identyczny, 

jak kiedyœ. Trudno przypuszczaæ, by fundamentalne zmiany polityczne 

i spo³eczne ostatnich lat w ¿aden sposób nie wp³ynê³y na Wielki Guslar i jego mieszkañców. 

S¹ to jednak zmiany doœæ powierzchowne; w gruncie rzeczy guslarczycy pozostali tacy, jak 

dawniej. Korneliusz Uda³ow nadal kieruje budow¹, utrzymuje serdeczne stosunki z kosmitami 

i trwa w burzliwym stadle z Kseni¹ (tyle ¿e jego syn Maksymek dorós³, o¿eni³ siê i ma dziecko), 

profesor Minc wci¹¿ dokonuje wynalazków i tworzy nowe teorie; Grubin prowadzi amatorskie 

doœwiadczenia, a emeryt £o¿kin wtr¹ca swoje trzy grosze. Wspomina siê te¿ o pierestrojce, reketierach, 

nowej demokracji, polepszeniu zaopatrzenia sklepów... Widaæ, ¿e autor nie musi siê 

ju¿ liczyæ z cenzur¹. 

Szczêœliwie jednak nie zmieni³o siê najwa¿niejsze: nastrój i poczucie humoru. Owszem, 

w swych zarysach opowiadania s¹ doœæ monotonne i przewidywalne, autor bowiem raz po raz 

wykorzystuje te same schematy, ale szczegó³y i smaczki wynagradzaj¹ to z nawi¹zk¹. I choæ 

zbyt du¿a dawka Bu³yczowowskich historii mo¿e nieco nu¿yæ, wystarczy smakowaæ je z przerwami, 

nie poch³aniaj¹c ca³ego tomu na raz i spokojnie wy³awiaæ pere³ki. Mi³o odpocz¹æ w Wielkim 

Guslarze od wrzawy amerykañskiej fantastyki, od rodzimych, zazwyczaj nie nazbyt optymistycznych 

wizji. Guslar jest bowiem cich¹ oaz¹ ma³ej fantastycznej stabilizacji. Mo¿e dlatego 

w³aœnie kosmici odwiedzaj¹ go tak czêsto 

Paulina Braiter 

[przedruk z http://www.latarnik.pl] 

Kir By³yczow: Nowe opowiadania guslarskie. Prze³. Ewa Skórska. Prószyñski i S-ka 1999. 

15

Jeszcze raz Rokhorm 

W ubieg³ym roku nak³adem wydawnictwa Eventus ukaza³ siê kolejny 

tom opowiadañ Piotra Witolda Lecha Jeszcze raz Abhum. Podobnie 

jak w poprzednich tomach opowiadañ tego autora, g³ównym bohaterem 

jest Rokhorm, mnich z zakonu ARON. W ksi¹¿ce zawartych zosta³o 

piêæ nowych opowiadañ i znane ju¿ z poprzedniego tomu Bracia. 

P.W.Lech konsekwentnie kreuje œwiat, w którym rozgrywa siê akcja ...Abhum 

Rokhorma. 

Zakonnik jak zwykle nie potrafi staæ bezczynnie wobec otaczajacego 

z³a i pakuje siê w coraz to nowe tarapaty. HEXY – bóg losu – czeka 

na jakieœ potkniêcie mnicha i ma swoje piêæ minut. W porównaniu z poprzednim 

tomem autor odchodzi od konwencji high fantasy, atmosfera 

nowych opowiadañ jest bardziej przygnêbiaj¹ca. Ca³oœæ czyta siê dobrze, chocia¿ brakuje mi 

tekstu naprawdê zapadajacego w pamiêæ, takiego jak JeŸdŸcy w zamieci czy Bracia. Mo¿e dlatego 

czytelnikowi nie zaznajomionemu jeszcze z utworami P.W. Lecha poleci³bym przeczytanie 

najpierw Rokhorma z ARON, którego wznowienie ukaza³o sie równoczeœnie z Jeszcze raz Abhum. 

Co do zmiany wydawnictwa, to zdecydowanie wysz³a na dobre, szczególnie je¿eli chodzi 

o redakcjê tekstu. Niewiele rzeczy rozprasza bardziej przy czytaniu, ni¿ losowo wstawione/brakuj¹ce 

znaki interpunkcyjne. A sama ksi¹¿ka w nowej oprawie graficznej wygl¹da ... porz¹dnie. 

Marcin Kruszy 

PS. Tradycyjnie ju¿ kolejny tomik P.W. Lecha zosta³ „zniszczony” przez recenzenta NF. Tym 

razem autorem tekstu jest Agregator. Jednak zarówno styl jak i celnoœæ argumentów wytoczonych 

przeciw Jeszcze raz Abhum przypominaja poprzednie recenzje spod rêki Jacka Inglota 

alias Karburatora. Móg³bym poœwiêciæ wspomnianemu tekstowi parê z³oœliwych uwag, ale nie 

zas³uguje on na stratê mojego czasu. Ksi¹¿kê Lecha warto przeczytaæ choæby po to, ¿eby wyrobiæ 

sobie na jej temat w³asne zdanie. 

Marcin Kruszy 

Piotr Witold Lech: Jeszcze raz Abhum, A.W. „Eventus”, Kraków 1999. 

Powrót Egzekutora 

Na Delurosie VIII – stolicy rodzaju ludzkiego, w niewielkiej komorze 

hibernacyjnej le¿y Jefferson Nighthawk. To stary, nieuleczalnie chory 

cz³owiek, który jest jednak œmiertelnie niebezpiecznym ³owc¹ nagród. 

A raczej by³, choæ... 

Wbrew przypuszczeniom, bohaterem Powrotu Egzekutora nie jest 

jego nastêpca, lecz Egzekutor III, drugi klon Nighthawka. Jego celem 

jest pomszczenie poprzednika oraz wype³nienie straceñczej misji. Towarzysz¹ 

mu w tym obcy, wspaniale przedstawieni przez Resnicka: kochaj¹cy 

„fajerwerki” Piêtaszek, niebieski „smok” o specyficznym (nawet jak 

na obcego) poczuciu humoru, Melisanda, dla której to imiê jest równie 

dobre jak ka¿de inne, ale Nighthawkowi (z pewnych wzglêdów) w³aœnie 

ono siê podoba oraz Kasandra Hill, która okazuje siê byæ równoczeœnie œciganym przestêpc¹ jak 

16

i porwan¹ córk¹. Aby intryga by³a pe³niejsza i bardziej zawik³ana, Egzekutor III bierze odwet na 

mordercy pierwszego klona, dziêki zarobionym pieni¹dzom przed³u¿a ¿ycie „oryginalnemu” Jeffersonowi, 

na koniec zaœ finguje w³asn¹ œmieræ, co pozwoli mu staæ siê kimœ innym ni¿ tylko 

¿yw¹ legend¹. 

Powieœæ ta nie jest szczytowym osi¹gniêciem Resnicka, ale jego mi³oœnicy nie powinni czuæ 

siê zawiedzeni. Resnick stworzy³ spójny, bogaty œwiat, w którym jest miejsce zarówno dla cywilizacji 

ludzi jak i obcych, dla Oligarchii i Pogranicza, praworz¹dnych i mijaj¹cych siê z prawem. 

Stanowi mi³¹ rozrywkê na wolne popo³udnie oraz ma dodatkow¹ zaletê – jest lepsza ni¿ ponoæ 

bestsellerowy Egzekutor. 

Justyna Fruñ 

Mike Resnick: Powrót egzekutora. Prze³. Katarzyna Rzepka i Jacek Matwiejczyk. Prószyñski i S-ka 1999. 

Wurt dwa 

Tak¿e na ok³adce drugiej powieœci Jeffa Noona ze œwiata Wurta, Py³ków, 

znajduje siê dumne okreœlenie autora jako Dicka lat dziewiêædziesi¹tych. 

W tym wypadku jest ono nieco bardziej uzasadnione, aczkolwiek dalej s¹dzê, 

¿e jest to przesada. Ksi¹¿ka jest od Wurta lepsza. Mniej jest niezrozumia³oœci 

œwiata, mechanizm dzia³ania Wurta zostaje objaœniony, akcja jest 

bardziej urozmaicona. Ksi¹¿ka nie jest bezpoœrednim sequelem Wurta, choæ 

rozgrywa siê w tym samym œwiecie i w epizodzie wystêpuj¹ bohaterowie 

poprzedniej powieœci. 

Treœci¹ Py³ków jest œledztwo samotnej widmo-policjantki, Sybilli Jones, 

prowadzone w sprawie zamordowania Kojota, cz³ekopsa, jednego 

z ostatnich niezale¿nych taksówkarzy Manchesteru. Œledztwo to okazuje siê prowadziæ do spisku 

Johna Barleycorna, boga Wurta i jednoczeœnie bohatera anglosaskich legend. 

Jest to jedna ze s³aboœci ksi¹¿ki – jej skomplikowana symbolika; skojarznie Johna Barleycorna 

- Jêczmienia – Whisky z mitologi¹ greck¹ jest dla polskiego odbiorcy s³abo czytelne, mimo 

objaœnieñ. T³umaczenia nie mo¿na te¿ zaliczyæ do idealnych – t³umacz wpad³ w pu³apkê 

„patetycznoœci” i pozostawi³ to s³owo w kilku miejscach, zamiast zamieniæ je na poprawny w kontekœcie 

i jêzyku polskim „¿a³osny”. 

Du¿ym plusem ksi¹¿ki jest objaœnienie wielu tajemnic œwiata. Dowiadujemy siê, sk¹d wziêli 

siê znani jeszcze z Wurta widmoludzie, psoludzie i inne kombinacje. Poznajemy g³êbsz¹ historiê 

i sposób dzia³ania Wurta, widzimy wreszcie normalnych mieszkañców Manchesteru (czego 

w Wurcie brakowa³o). 

Niestety nie jest jasno powiedziane (ale byæ mo¿e to ja nie do koñca zrozumia³em) dlaczego 

zawi¹zano ca³¹ intrygê, co w³aœciwie chce osi¹gn¹æ Columbus. Dla mnie kolejn¹ wad¹ jest epatowanie 

obrzydliwoœci¹, lecz na szczêœcie na du¿o mniejsz¹ skalê ni¿ w poprzedniej powieœci. 

Py³ki s¹ interesuj¹c¹ ksi¹¿k¹ fantastyczn¹, z niez³ym pomys³em i doœæ oryginalnie poprowadzon¹ 

akcj¹. Jeœli podoba³ siê Wam Wurt, spodobaj¹ siê Py³ki, jeœli zaœ Wurt nie zdoby³ Waszego 

zaufania, Py³ki s¹ na tyle inne, ¿e mog¹ siê spodobaæ. Nie ma bezpoœredniego zwi¹zku pomiêdzy 

powieœciami, wiêc mo¿na spróbowaæ Py³ków, aby zdecydowaæ, czy za¿yæ Wurta, czy te¿ pozostaæ 

w naszej nudnej rzeczywistoœci „zwyk³ej” fantastyki. 

Janusz „Alex” Urbanowicz 

Jeff Noon: Py³ki (Pollen). Prze³. Jacek Manicki. Wyd. MAG 1998. 

17

W tym domu straszy! 

W 1874 roku doktor Calhoun Bellamy zbudowa³ dla swojej ukochanej 

¿ony dom. Mia³ on byæ przystani¹ szczêœcia i mi³oœci, a równoczeœnie 

nawi¹zywaæ swoim charakterem do mozaikowych œródziemnomorskich 

willi, i wnosiæ do s³otnej Anglii odrobinê po³udniowego s³oñca. 

W 1996 roku pani Lark, prowadz¹c samochód pod wp³ywem narkotyków, 

spowodowa³a wypadek, w którym zginê³a jej ma³a córeczka. By³ 

to mia¿d¿¹cy cios dla jej by³ego mê¿a, Dona. Od tej chwili nie zazna³ on 

spokoju ani nigdzie nie potrafi³ zagrzaæ miejsca. Poœwiêci³ siê podnoszeniu 

z ruin zimnych, opuszczonych domów, podobnych jemu samemu. 

Dom Bellamych mia³ coœ w sobie. Mimo wielokrotnych przeróbek 

i pseudomodernizacji, nadal mia³ szlachetne kszta³ty i solidne fundamenty. 

I oczywiœcie – mroczn¹ tajemnicê. Gdy Don wprowadzi³ siê do niego, ze zdumieniem odkry³, 

i¿ nie jest jedynym lokatorem. Od ponad dziesiêciu lat zamieszkuje go bowiem studentka 

bibliotekoznawstwa, która w³aœnie tam kryje siê przed konfrontacj¹ z rzeczywistoœci¹. A rzeczywistoœæ 

mocno przerasta wyobra¿enia Dona. Dom Bellamych okazuje siê byæ siedliskiem zbrodni, 

rozpusty i mrocznych ¿¹dz (niekoniecznie w tej w³aœnie kolejnoœci), a tak¿e najlepszym schronieniem, 

jakie udrêczona ludzka dusza mo¿e sobie wyobraziæ. Czytelnikowi wydaje siê, ¿e taki 

dom to skarb. Tymczasem Don, który rozpocz¹³ ju¿ remont i przywracanie domowi jego oryginalnego 

oblicza, zaczyna siê wahaæ. Ma w¹tpliwoœci, szuka wyjœcia, próbuje wyboru miêdzy 

¿yciem starych kobiet a wolnoœci¹ tej, której los dom trzyma w szponach swoich podziemi. Czy 

stare rodzinne gniazdo, stworzone z myœl¹ o mi³oœci, mo¿e przekszta³ciæ siê w monstrum z koszmaru 

Zadomowienie nie jest powieœci¹ tej miary co Gra Endera, ale nie mo¿na wymagaæ od autora 

aby pisa³ same arcydzie³a. Ma w³asny nastrój, budowany powoli, narastaj¹cy w toku rozwoju 

akcji. Wymaga jednak czytelnika, który przyjmie j¹ w³aœnie tak¹. Mi³oœnicy horrorów mog¹ 

poczuæ siê rozczarowani brakiem „strasznie okropnych potworów”, mi³oœnicy fantastyki przyczepi¹ 

siê do wyeksploatowanego pomys³u „domu, w którym straszy”, mi³oœnicy dreszczowców 

psychologicznych mog¹ zarzuciæ Cardowi p³ytkoœæ charakterów i p³askoœæ postaci itd. Œmiem 

jednak poleciæ tê ksi¹¿kê wszystkim, którzy oczekuj¹ mi³ej, niezbyt absorbuj¹cej lektury na wieczór. 

Niech ¿yje fantastyka rozrywkowa. 

Justyna Fruñ 

Orson Scott Card: Zadomowienie. Prze³. Maciejka Mazan. Prószyñski i S-ka 2000. 

Tygrys Puchatek 

Sympatycznego misia, Kubusia Puchatka, znaj¹ chyba 

wszyscy. Na pewno wiêcej osób ni¿ misia Paddingtona i mo¿e 

tylko trochê, choæ nie na pewno, mniej ni¿ misia Uszatka i misia 

Colargola razem wziêtych, ¿eby wymieniæ tylko najbardziej 

znanych przedstawicieli gatunku pluszowych misiów. 

Z misiami jednak jest ³atwo, gorzej z ich towarzyszami. Kto 

potrafi powiedzieæ, czyje konfitury uwielbia Paddington Kto 

wymieni wszystkich przyjació³ Uszatka A Colargola Najproœciej 

na pewno jest z przyjació³mi Kubusia. 

18

Posuñmy siê jednak dalej... Czy znamy losy i ¿ycie tych postaci 

drugoplanowych I tutaj to ju¿ ca³kowity klops. Prawdziwi fani pluszowych 

misiów mog¹ wiedzieæ co nieco lub „ma³e conieco” z ksi¹¿ek 

wydawnictwa Disney, ale te¿ niewiele. Teraz jednak wszyscy maj¹ okazjê 

uzupe³niæ nieco swoj¹ wiedzê o losy Tygryska. Na ekranach kin obejrzeæ 

mo¿na w³aœnie nowy film wytwórni Disneya pod tytu³em Tygrys 

i przyjaciele. 

Jak ³atwo siê domyœliæ tym razem to nie Kubuœ Puchatek, ale w³aœnie 

rozbrykany Tygrysek jest g³ównym bohaterem, na którego czeka³y 

rzesze fanów. W koñcu to tygrysy s¹ tym, co tygrysy lubi¹ najbardziej... 

Jednak w filmie poznamy nieco innego ni¿ zwykle Tygryska. Zreszt¹ 

mo¿e nie tyle innego, co z nieco innej strony. Zamiast tego, co zwykle, czyli rozbrykanego weso³ka, 

który nade wszystko uwielbia brykaæ i skakaæ, mo¿emy w Tygrysku dojrzeæ równie¿ postaæ 

nieco nostalgiczn¹, têskni¹c¹ za swoj¹ rodzin¹. Razem z nim wyruszymy na poszukiwanie 

tego, co – jak mówi Kubuœ Puchatek – „szuka siê daleko a jest ca³kiem blisko”. 

Zostawmy jednak treœæ i zajmijmy siê realizacj¹. 

Pod wzglêdem wizualnym tej produkcji, jak ka¿demu 

wspó³czesnemu filmowi Disneya, nie mo¿na nic zarzuciæ. 

Pod wzglêdem dŸwiêku te¿ raczej nie, choæ g³os pod³o¿ony 

pod postaæ Tygryska móg³by byæ nieco staranniejszy. Byæ 

mo¿e takie by³o za³o¿enie, aby Tygrysek nieco sepleni³, bo 

to jak najbardziej do niego pasuje, mnie jednak ten g³os siê 

nie podoba³. Bardziej kojarzy³ mi siê z jak¹œ postaci¹ o zaplutym 

pysku i z wywieszonym jêzorem ni¿ z Tygryskiem. 

Poza tym chwilami zrozumienie s³ów stawa³o siê uci¹¿liwe. Na szczêœcie tylko w jednym czy 

dwóch momentach. 

Skoro ju¿ o g³osach mowa, to trzeba wspomnieæ te¿ o ulubionym temacie krytyki ze strony 

fanów czyli t³umaczeniu. Pierwszy mój zawód to Tygrysek tutaj nie „bryka” ale zwyczajnie skacze 

i przewraca. Mo¿e to i bardziej po polsku ale przyzwyczai³em siê ju¿ do tego, ¿e co chwila 

ktoœ jest przez Tygryska „wybrykniêty”, a nie przewrócony. Druga wpadka, jak¹ zarejestrowa- 

³em, jest ju¿ powa¿niejsza. Czy wiecie gdzie mieszkaj¹ Tygrysek, Kubuœ i ca³a reszta ferajny 

No wiêc ci, którzy uwa¿ali, ¿e w Stumilowym Lesie, s¹ w b³êdzie. Tutaj nazywa siê on Stuwiekowym 

Lasem. 

Wrócê jeszcze do dŸwiêku, a konkretnie do muzyki 

i piosenek. S¹ perfekcyjne. Zró¿nicowane, od bluesowej 

ballady Taki jak ja do ¿ywio³owej Hupaj siupaj ³upaj cupaj, 

i doskonale wpasowuj¹ce siê w akcjê i fabu³ê filmu. 

S¹ to jednak szczegó³y, których dziecko, czyli widz 

docelowy, nie zauwa¿y, wiêc nale¿y sprawiæ mu frajdê i zabraæ 

go do kina. Relaks w niedzielnie popo³udnie zapewniony. 

Kto ma ochotê, mo¿e wycieczkê do kina uzupe³niæ o wizytê w McDonaldzie, gdzie do zestawów 

dla dzieci dodawane s¹ aktualnie postacie z filmu Tygrys i przyjaciele. 

Windy 

Tygrys i przyjaciele (The Tigger Movie). Animowany. Re¿. i scen. Jun Falkenstein; animacja: Walt Disney Pictures, 

muz. Harry Gregson-Williams. Prod. Walt Disney Television. Czas proj. 77 min. USA 2000. 

19

Ch³opiec i jego robot 

Stalowy Gigant jest filmem animowanym i to stwierdzenie powinno 

okreœliæ grupê docelowa widzów, ale czy na pewno dobrze j¹ okreœla 

Ameryka, póŸne lata piêædziesi¹te. Czasy zimnej wojny. Dzieciom 

w szko³ach pokazuje siê szkoleniowe filmy, jak zachowaæ siê w wypadku 

ataku atomowego. Agencje rz¹dowe nerwowo szukaj¹ wszelkich mo¿liwych 

przejawów komunizmu. I nagle w czasie burzy do morza u wybrze- 

¿y prowincjonalnego miasteczka wpada z nieba gigantyczny robot. Przypadkowy 

rybak rozbija o niego swój kuter i mimo i¿ zostaje nastêpnie 

przez niego uratowany, postanawia poinformowaæ o wszystkim w³adze – 

poniewa¿ nikt z tubylców mu nie wierzy, maj¹c jego opowieœæ za kolejny 

pijacki zwid. Robota spotyka na swej drodze równie¿ ma³y ch³opczyk 

i mimo strachu ratuje go przed zniszczeniem, gdy ten zapl¹tuje siê w przewody wysokiego napiêcia 

obok elektrowni. 

Dalej mamy przyjaŸñ, jaka rodzi siê miêdzy robotem 

a ch³opczykiem, oraz obsesyjnego agenta, dla którego wszystko, 

co nieznane, musi byæ komunistyczne. Ch³opiec chroni 

jak mo¿e swojego nowego przyjaciela przez ujawnieniem, 

a agent stara siê go zdemaskowaæ. 

W Stalowym Gigancie doskonale oddano atmosferê psychozy 

tamtych czasów. Dla agenta nie liczy siê, jak uzyska informacje, nie liczy siê, czy kogoœ 

niewinnego przy tym skrzywdzi. Liczy siê tylko jego cel, czyli zdemaskowanie nieznanego, a nastêpnie 

jego zniszczenie, bo wszak nieznane oznacza komunistyczne. Nie ma tutaj miejsca na 

myœlenie, nie ma miejsca na zastanawianie siê nad swoim postêpowaniem. Niewa¿ne, ¿e w drodze 

do celu trzeba straszyæ ma³ego ch³opca. Niewa¿ne, ¿e nale¿y oszukiwaæ samotn¹ kobietê, 

matkê ch³opca. Liczy siê tylko cel. 

Film pokazuje te¿ niebezpieczeñstwo, jakie ze sob¹ niesie 

takie œlepe podejœcie do rzeczywistoœci. Tytu³owy gigant 

okazuje siê robotem bojowym, który automatycznie atakuje, 

gdy widzi broñ. I tak sprowadzenie do miasteczka armii, 

zamiast zapobiec katastrofie, tylko wszystkich do niej zbli- 

¿a. Robot, widz¹c broñ, musi atakowaæ, a zaatakowana armia 

musi siê broniæ – i ko³o siê zamyka. Wszystko mog³yby potoczyæ siê inaczej, gdyby nie 

starania agenta, który wbrew wszystkim musi udowodniæ swoje racje. 

Na szczêœcie wszystko dobrze siê koñczy. 

Graficznie animacje kreœlone s¹ kresk¹ przypominaj¹c¹ komiksy z lat 50-tych i 60-tych, a wiêc 

równie¿ w formie pasuj¹cej do przedstawionych czasów, jednak nie na tyle wiernie, aby widz 

odnosi³ wra¿enie archaicznoœci obrazu. Jest on jak najbardziej wspó³czesny. 

O dŸwiêku niewiele mogê powiedzieæ, co chyba znaczy, 

¿e jest œredni. Nic nie by³o godnego zauwa¿enia i nic 

wymagaj¹cego krytyki. Choæ innego zdania móg³by byæ mój 

syn, który mniej wiêcej w po³owie filmu gotów by³ wyjœæ 

z kina ze strachu, „bo ten robot tak g³oœno tupa³”, ale to 

raczej wina ustawienia nag³oœnienia w kinie, a nie samego 

filmu. Zreszt¹ jego m³odszej siostrze tupanie robota wcale nie przeszkadza³o i w trakcie seansu 

20

wrêcz wydawa³o mi siê, i¿ ten film, teoretycznie dla ch³opców, podoba jej siê o wiele bardziej 

ni¿ jej bratu. 

Windy 

Stalowy Gigant (The Iron Giant). Animowany. Re¿. Brad Bird, scen. Brad Bird i Tim McCanlies, muz. Michael 

Karnen. Czas proj. 86 min. USA 1999. 

Klasyczne rozwiniêcie 

Mi³oœnicy cyberpunku pamiêtaj¹ zapewne Gwiazdê wideo, opublikowane 

swego czasu w Fenixie opowiadanie W.J. Williamsa. Nieco wtórne 

wobec Neuromancera, ale ostre fabularnie, by³o wtedy egzemplifikacj¹ 

tego, co w cyberpunku poci¹ga³o. 

Ryk tornada jest histori¹ analogiczn¹ do Gwiazdy wideo, osadzon¹ 

w tym samym œwiecie. Bohaterem jest Etienne Njagi Steward Beta, klon 

najemnika pracuj¹cego dla polikorporacji Szeol, przybysza z Europy. Budzi 

siê do zapewnionego ubezpieczeniem drugiego ¿ycia, pozbawiony 

jest jednak pamiêci z ostatnich piêtnastu lat swojej Alfy. Szuka wyjaœnienia 

swojej œmierci i motywacji Alfy, pozbawiaj¹cej go sporej czêœci ¿ycia. 

Postrzega siebie jako tornado niszcz¹ce wrogów Alfy. 

Powieœæ nie jest cyberpunkiem (jak mo¿na by wnioskowaæ z osoby autora i œwiata, w jakim 

j¹ osadzono) lecz solidnie odrobion¹ space oper¹, jakiej niewiele dzisiaj na rynku. Znany z Gwiazdy 

wideo œwiat autor rozbudowa³ o solidnie obcych Obcych, podró¿e miêdzygwiezdne, kosmiczne 

wojny oraz niez³¹ lecz nie idealn¹ scenograficznie wizjê sieci komputerowej. 

Przyjemnoœæ lektury psuje przek³ad – t³umacz, Andrzej Pieñkowski, nie uzgodni³ terminologii 

z przek³adem Gwiazdy wideo, dokonanym przez Piotra Staniewskiego. Tak¿e stylistycznie 

przek³ad nie dorównuje innym t³umaczeniom Williamsa w wykonaniu duetu Gra¿yna Grygiel/ 

Piotr Staniewski. Niemniej ksi¹¿kê czyta siê przyjemnie. 

Nie ma na naszym rybku wielu pozycji tego gatunku. Wprawdzie porównanie z dwiema 

powieœciami Ko³odziejczaka z cyklu „Dominium Solarne” wypada na korzyœæ Polaka, ale Ryk 

tornada jest solidnym, porz¹dnie napisanym czytad³em. Oby wiêcej takich. 

Janusz „Alex” Urbanowicz 

Walter Jon Williams: Ryk tornada. Prze³. Andrzej Pieñkowski. Prószyñski i S-ka 1999. 

21

Bachanalia 2000 

Zielonogórski Klub Fantastyki AD ASTRA og³asza wszem i wobec, i¿ w sierpniu roku 2000 

odbêdzie siê szalenie wa¿ne spotkanie, w³aœciwie to sympozjum, w mieœcie Zielona Góra, na 

którym to spotkaniu omawiaæ bêdziemy fataln¹ sytuacjê naszych, jak równie¿ nie naszych 

bohaterów, a tak¿e herosów i innych szczególnie wyró¿niaj¹cych siê jednostek rasy ludzkiej jak 

równie¿ ras od ludzkiej odmiennych. 

W zwi¹zku z powy¿szym zapraszamy do przyjazdu oraz aktywnego uczestnictwa wszystkich 

zainteresowanych tematem, nie zainteresowanych tematem, wszelkiej maœci bohaterów, herosów 

oraz inne jednostki szczególnie wyro¿niaj¹ce siê na tle rasy jakiejkolwiek... Organizatorzy, czyli 

my, zapewniamy obecnoœæ przynajmniej kilku bohaterów do obejrzenia i ewentualnej konwersacji. 

Poza tym Gry rodzaju wszelkiego – na przyk³ad gra polegaj¹ca na wystawianiu na stó³ ma³ych 

kawa³ków kartonu, na których widniej¹ wizerunki bohaterów, lub te¿ gra polegaj¹ca na siedzeniu 

w niewielkiej gromadzie, wydawaniu nieartyku³owanych okrzyków i wyobra¿aniu sobie, i¿ 

samemu jest siê bohaterem. Poza tym gwarantujemy ró¿norakie konkursy dotycz¹ce bo haterów, 

lub te¿ dla nich samych. Pokazy bohaterów na filmach, z ca³¹ pewnoœci¹ zaoferujemy du¿y wybór 

bohaterów w literaturze. 

Mile widziane bêd¹ bohaterskie czyny (organizatorzy zastrzegaj¹ sobie prawo do oceny, co 

bohaterskim czynem jest a co nie bardzo siê kwalifikuje), bohaterskie opowieœci, jak równie¿ 

przedmioty pochodzenia mniej lub bardziej znanego, a które bêd¹ charakterystyczne dla bohaterów 

I uwaga! Gwarantujemy ¿e odbedzie siê konkurs strojów. Jest to informacja pewna na 100% 

ZAPRASZAMY. 

Co: Bachanalia fantastyczne 2000 – Zmierzch bohaterów; 

Gdzie: Zespó³ Szkó³ Budowlanych, ul. Botaniczna 77, Zielona Góra; 

Kiedy: 24-27 sierpieñ 2000; 

Organizator: Zielonogórski Klub Fantastyki AD ASTRA 

Koszt: akredytacja – 33 z³ 

noclegi – 22 z³/noc 

Razem 99 z³ za ca³y pobyt. 

posi³ki – obiady 10 z³, œniadania i kolacje 5 z³ 

Konto: ZKF Ad Astra. II OM PKO Zielona Góra, nr 10205415-19914-270-1 

Telefon: 

Waldemar Gruszczyñski 0 601 592959; 

Andrzej Diaczuk 068 3260686 

E-mail: belkot@lubusz.zetozg.pl 

Uwaga: Kartê uczestnictwa i ksero dowodu wp³aty proszê przes³aæ na adres: 

Piotr Paruzel, ul. Krajlewska 8/37, 65-001 Zielona Góra (tel. 068 3269110). 

Zg³oszenia i wp³aty nale¿e przes³aæ w terminie do 30 czerwca 2000. 

Karty zg³oszenia w sekretariacie Klubu. 

22

...bierzemy misia w teczkê 

Arracon 2000 zacz¹³ siê dla mnie ju¿ na Dworcu Centralnym w Warszawie. 

Kiedy wesz³am na peron – zupe³nie z nikim siê uprzednio nie 

umawiaj¹c – pierwsz¹ rzecz¹, jak¹ zobaczy³am, by³a silna grupa przedstawicieli 

ŒKF-u plus Anna Brzeziñska i Grzegorz „Greg” Wiœniewski. 

W ósemkê wyruszyliœmy do Elbl¹ga, po drodze zwiêkszaj¹c 

swój stan osobowy o jeszcze trzy osoby. Kiedy wczesnym popo³udniem 

dotarliœmy na miejsce, zobaczyliœmy obstawiony komputerami 

stolik, przy którym wydawano akredytacje, schowany skromnie za filarem 

w przeszklonym holu. Tu¿ obok roz³o¿y³a siê smakowicie wygl¹daj¹ca 

ksiêgarenka, a kawa³ek dalej, obok wystawy grafik i malunków – stoisko wydawnictwa Waneko. 

Impreza zaczyna³a siê rozkrêcaæ (w programie by³a m.in. prelekcja Roberta Lipskiego 

o ob³êdzie w horrorze, spotkanie z MAG-iem oraz redaktorami pism mangowych), chocia¿ 

oficjalne rozpoczêcie nast¹pi³o dopiero o 19.00. Zeszliœmy na dó³, gdzie nastrój ju¿ na pierwszy 

rzut oka by³ niesamowity, poniewa¿ wszystkie s³upy konstrukcyjne okrêcono lianami z papieru 

pakowego, na których wisia³y ¿ó³te i pomarañczowe ufoludki (pomarañczowy by³ zdecydowanie 

barw¹ dominuj¹c¹ tegorocznego Arraconu). Do sali kinowej – najwiêkszego pomieszczenia 

WOK-u - œci¹gnêli konwentowicze przyozdobieni œlicznymi, jak zwykle, plakietkami, 

œciskaj¹c w garœci informatory z koñmi na ok³adce (koñ by³ zdecydowanie motywem 

przewodnim tegorocznego Arraconu). 

Tam odby³o siê oficjalne otwarcie konwentu oraz tradycyjna Kinowa Noc Walpurgii: Blair 

Witch Project, Piekielna g³êbia oraz Nawiedzony dom. Publicznoœæ jak to publicznoœæ, reagowa³a 

¿ywio³owo i spontanicznie, obstawiaj¹c zak³ady, kto prze¿yje (S³awek: „Ale papu¿kê!... 

Jak on móg³ zjeœæ papu¿kê!... Ja by³em pewien, ¿e papu¿ka siê uratuje!”), bij¹c brawo oraz 

wtr¹caj¹c liczne komentarze. Jeszcze przed seansem odby³ siê konkurs filmowy, który wygra³a 

Paulina Braiter, oraz pokazano ró¿ne ucieszne filmiki: polsk¹ parodiê Gwiezdnych wojen 

pod tytu³em Stars in Black, trzy teledyski bezkonkurencyjnego Yankovica („No phones, no 

cars, no lights – livin’ in the Amish Paradise...”), wszechprzebój konwentów, s³ynne Xena 

Wars i wiele innych. 

Drugi dzieñ wystartowa³ z wiêkszym impetem: filmy kinowe i wideo (równie¿ anime), turnieje 

karcianek, spotkania, konkursy. Zaczê³o siê od Konkursu Fandomu, na którym nale¿a³o zaprezentowaæ 

przekrojow¹ wiedzê ze wszystkich dziedzin szeroko pojêtej fantastyki; po nim 

nast¹pi³ konkurs muzyczny, który wygrali, zdaje siê, S³awek i Dorota, bo oni zawsze wygrywaj¹ 

takie konkursy. Sala szczelnie zape³ni³a siê na prelekcji Ewy Bia³o³êckiej, opowiadaj¹cej 

o przera¿aj¹cych rzeczach, które na przestrzeni dziejów ludzie robili sobie w ramach bycia 

modnym. Kolczyk w nosie wydaje siê przy tym wszystkim dziecinn¹ zabaw¹. Wyk³ad by³ ilustrowany 

obrazkami pokazywanymi na ekranie komputera – nieco s³abo widocznymi z tylnych 

rzêdów, wiêc niektórzy wychylali siê z miejsc lub podchodzili, co powodowa³o pos¹dze- 

23

Konia dosiada Pawe³ Pluta 

nia o niezdrow¹ fascynacjê, a kto wie, czy nie chêæ naœladownictwa. Nic natomiast nie by³o 

o klonowaniu, a technika ta przyda³a by siê wielu z nas, bo równoczeœnie w innej sali odbywa³o 

siê Forum Fandomu. 

Po Ewie wyst¹pi³a Ania „Niespodzianka” Brzeziñska, która opowiada³a o królewskich 

ma³¿eñstwach, zamienianych dzieciach i rozmaitych intrygach nadwornych; a po niej Andrzej 

Zimniak mia³ wyk³ad dotycz¹cy wulkanów. Wbrew pozorom, wulkany maj¹ niezwykle 

du¿o wspólnego z fantastyk¹ – da siê coœ do nich wrzuciæ, na przyk³ad jakiœ pierœcieñ albo 

Vadera. Je¿eli siê wejdzie do wygas³ego wulkanu, mo¿na te¿ odkryæ zaginiony œwiat, ale Andrzej 

Zimniak a¿ tak daleko nie zawêdrowa³ – by³ tylko we W³oszech i Islandii, co i nam 

szczerze poleca³. 

Z wybiciem godziny 20.00 spakowano nas w dwa autokary i zawieziono do najwiêkszej 

kupy cegie³ w tej czêœci Europy, czyli do Malborka, gdzie podzieleni na grupki i uzbrojeni 

w latarki tropiliœmy po korytarzach zamku rozmaite has³a, wpisuj¹c je do specjalnej krzy¿ówki 

i dowiaduj¹c siê tym sposobem, jakie by³o zawo³anie krzy¿owców po ³acinie. Po powrocie 

niektórzy z nas mieli jeszcze si³ê urz¹dzaæ pochód pierwszomajowy (by³ bardzo krótki, ale to 

z przyczyn zewnêtrznych: do koñca 1 maja pozosta³o zaledwie dziesiêæ minut). 

Trzeci Dzieñ by³ tradycyjnie Wêdrowny, co oznacza, ¿e impreza w du¿ej mierze toczy³a siê 

we wnêtrzu autokarów. JeŸdziliœmy tak po ¯u³awach – Ewa Bia³o³êcka objaœnia³a nam, gdzie 

siê bawi³a w chowanego, bo to akurat by³a jej rodzinna okolica. Ogl¹daliœmy te¿ Zalew Wiœlany, 

klasztor na górze i ró¿ne inne atrakcje, na przyk³ad d¹b podobno starszy od Bartka. D¹b ma 

tabliczkê, ¿e jest pomnikiem przyrody, ale w tej okolicy 

to nie dziwota, bo – jak nam wyjaœniono – „tutaj 

niedaleko mieszka taki facet, co chodzi i na wszystkich 

drzewach przybija takie tabliczki”. 

W stadninie w Kadynach mo¿na by³o pojeŸdziæ 

bryczkami i na uje¿d¿alni, a jak ktoœ umia³ i by³ na tyle 

przewiduj¹cy, ¿eby siê wczeœniej zapisaæ, to i w terenie. 

W tej samej stadninie (nie pytajcie mnie, dlaczego; 

po prostu tak by³o) pokazano nam warsztat ceramiczny, 

zajmuj¹cy siê wyrobem zabytkowych kafli 

z pieca, anio³ków ze skrzyde³kami oraz innych dekoracji, 

które da siê zrobiæ z wypalanej w piecu gliny. Glina 

sama w sobie by³a ciekawa, gdy¿ mia³a tak intensywnie 

pomarañczowy kolor, ¿e zaczê³am podejrzewaæ, 

i¿ na czeœæ dominuj¹cej barwy Arraconu czymœ j¹ pomalowano. 

Przewodnik wyjaœni³ jednak, ¿e to miejscowa specjalnoœæ. 

Ze stadniny udaliœmy siê do Fromborka, gdzie podziwiaæ mo¿na by³o wahad³o Foucaulta, 

widok z wie¿y oraz kolejne drzewo z napisem „Pomnik przyrody” (Pawe³: „Tutaj grasowa³ 

ten sam facet!...”). Niektórzy z nas bardzo siê emocjonowali myœl¹, ¿e oto po tym samym 

podwórcu chodzi³ Miko³aj Kopernik (przepraszam, chodzi³a – Kopernik, jak wiadomo, by³a kobiet¹); 

inni zaœ wspominali Pana Samochodzika oraz Tytusa, którzy te¿ z Fromborkiem mieli 

bli¿sz¹ stycznoœæ. 

W po³owie drogi miêdzy wie¿¹ a katedr¹ sta³ sobie wycelowany w niebo teleskop, przy 

którym mi³y pan astronom (okaza³o siê, ¿e to Tomek Mazur, kolega z ŒKF) wyjaœnia³ tym, 

którzy chcieli go s³uchaæ, ¿e plamki, które widaæ w skupionym na p³ytce kó³ku, to naprawdê 

plamy na S³oñcu, a nie zabrudzenia na tej w³aœnie p³ytce. Nie wszyscy mu uwierzyli, ale niedowiarstwo 

zosta³o ukarane poparzeniem palca, który ktoœ wsadzi³ prosto w skupion¹ wi¹zkê 

24

W malborskim zamku. 

Od lewej: Janusz „Alex” Urbanowicz, Les³aw 

Olczak, Ania Wac³awek. W tle czêœciowo 

widoczna Joasia S³upek. 

œwiat³a. Uznano to za œwietny dowcip do nabierania 

naiwniaków, nie by³o ju¿ jednak czasu na swawole, bo 

w³aœnie rozpoczyna³o siê zwiedzanie katedry, zakoñczone 

koncertem organowym. Wprawdzie pani organistka 

nie zd¹¿y³a siê nauczyæ tematu z Gwiezdnych 

wojen (zbiorowe westchnienie zawodu), ale koncert 

i tak by³ piêkny, a przy Marszu weselnym nawet figurki 

na organach siê rusza³y, chocia¿ to nie Oliwa. Na 

w³asne uszy przekonaliœmy siê te¿, jak szerokie s¹ 

dŸwiêkowe mo¿liwoœci tego instrumentu: naœladuje 

tr¹bkê, œpiew ptaków, a nawet chór. 

W WOK-u czeka³a na nas biesiada po¿egnalna, 

chocia¿ pocz¹tkowo sk³ad konwentowiczów by³ mocno 

uszczuplony, a to z powodu Szóstego zmys³u, który w³aœnie wtedy lecia³ w kinie. W koñcu 

jednak wszyscy zebrali siê, aby przy zastawionych staropolskimi potrawami (bigos, chleb ze 

smalcem i piwo) sto³ach dopingowaæ dru¿yny walcz¹ce w finale Konkursu Fandomu. Pomys³owoœæ 

organizatorów wydaje siê niewyczerpana, bowiem zafundowano nam zadania sprawnoœciowe 

jeszcze bardziej rozbudowane, ni¿ w zesz³ym roku: œpiewanie motywów muzycznych 

z filmów s-f, uk³adanie kostki Rubika, rzucanie rzutkami oraz pantomimê. W konkursie 

zwyciê¿y³a jedna z dwóch dru¿yn ŒKF-u, w sk³adzie: Dorota ¯ywno i Micha³ Jakuszewski. 

Zajêcia w podgrupach trwa³y do póŸnej nocy, ju¿ to w WOK-u, ju¿ to w okolicznych lokalach 

jak bar „U Aktorów” albo nasza ukochana chiñska restauracja, a kiedy wszystko pozamykano, 

przenios³y siê do miejsc zakwaterowania. Nastêpnego dnia z ¿alem opuœciliœmy Elbl¹g, 

dŸwigaj¹c plecaki wype³nione cennymi nagrodami z konkursów i ju¿ siê umawiaj¹c na nastêpny 

Arracon. 

Agnieszka „Achika” Szady 

Co: Arracon 2000 

Gdzie: WOK w Elbl¹gu oraz Kadyny, Malbork, Frombork 

Kiedy 20.04 – 03.05.2000 r. 

Z kapowniczka Achiki 

czyli „O nie, ona znowu notuje!...” 

(cytaty nieautoryzowane) 

W poci¹gu: 

Ania B. (do któregoœ z ch³opaków): „Wrzuæ to 

ma³e na górê... Nie Elê, tylko jej plecak!” 

*** 

Z prelekcji Ani: „Choæ nie pochodzi³a 

z królewskiego rodu, zachowa³a resztki przyzwoitoœci 

i szybko umar³a.” 

*** 

Dogrywka Konkursu Fandomu: Jacek podaje 

zawodnikom rzutki do rzucania w tarczê. 

Achika: „Pytania s¹ tendencyjne!!” 

*** 

Wchodzimy do wie¿y we Fromborku. Na dole 

znajduje siê kopu³a z gipsu, uformowana na 

podobieñstwo powierzchni Ksiê¿yca. 

Pawe³: „To nie ksiê¿yc, to stacja kosmiczna!” 

Achika: „Niee, za du¿a...” 

*** 

Pipok: „W Elbl¹gu s¹ dwie ulice: 1 Maja 

i 3 Maja, które siê stykaj¹ ze sob¹ i w tym miejscu 

ktoœ powiesi³ tabliczkê: Apolityczny Róg 

2 Maja”. 

*** 

25

Wiadomoœci Bucklandu nr 113 

Moczary Forelithe 2000 

Tegoroczne lato zaczê³o siê wyj¹tkowo wczeœnie. Ju¿ na pocz¹tku Thrimidge’a upa³y sta³y siê 

nie do wytrzymania, a edyktem królewskim zakazano wstêpu do lasów w ca³ym Shire. Z tej s³onecznej 

pogody cieszy³y siê chyba tylko hobbiciêta, którym wyj¹tkowo pozwolono bawiæ siê na brzegach 

Brandywiny. Nawet starsi hobbici, co wczeœniej siê nie zdarza³o, pojawili siê nad rzek¹, zaœ 

najodwa¿niejsi z nich decydowali siê na k¹piele. 

Niestety, Tom i Frodo nie mieli czasu na odpoczynek. Termin wydania dziejopisu zbli¿a³ siê 

nieuchronnie i prace nale¿a³o zakoñczyæ jak najszybciej. Dlatego te¿ w po³owie miesi¹ca zebra³ siê 

ca³y zespó³ redakcyjny Gwaihira. Obecni byli: Elirena, Melinir, Frodo, Tom, Rakin i Arkin. Po 

d³ugich obradach uzgodnili oni wspólnie datê ukazania siê dziejopisu na pierwsz¹ po³owê miesi¹ca 

Forelithe. I jak postanowili, tak siê sta³o. Hobbici szybko z³o¿yli pismo, a wydawnictwo krasnoludzkie 

wyda³o go w b³yskawicznym tempie. Dziêki temu hobbici, którzy przyjechali na Sympozjum 

Nauk Œródziemia do Brandy Hall, mogli cieszyæ siê gotowym ju¿ dziejopisem. A na Sympozjum 

przyby³o wielu znakomitych goœci z ca³ego Œródziemia. Byli: Lalia Lobelia Hammergin 

z mê¿em, Halbarad Dunadan, Melinir, Hanna Stock a nawet dawno ju¿ nie widziani Merry 

Gorbadok i sam Bilbo Brandybuck – Dziedzic Bucklandu. Tegorocznym tematem ich rozwa¿añ 

by³y Wizje koñca Ery w Œródziemiu, a w³asne referaty mieli zarówno Halbarad, jak i Bilbo. Czas 

spêdzony w Bucklandzie, jak co roku, min¹³ szybko i przyjemnie. Nikt nawet nie zauwa¿y³, gdy 

nadesz³a niedziela i trzeba by³o wyje¿d¿aæ. 

W miêdzyczasie w Shire ukaza³ siê wolumin zatytu³owany Ostatni W³adca Pierœcienia, autora 

ukrywaj¹cego siê pod pseudonimem Yeskov. I co tu du¿o mówiæ – wzbudzi³ on wœród hobbitów 

wielkie kontrowersje, a przynajmniej wœród tych z nas, którym pamiêæ o czynach Bilba i Froda 

Bagginsów s¹ szczególnie drogie. Bo jak¿e tu pozostaæ obojêtnym, gdy sam wydawca „zachêca” takim 

oto zdaniem: „Jeœli demokracja polega na tym, ¿e ka¿dy powsinoga mo¿e opluæ to, co œwiête, 

co najdro¿sze, co nasze i z naszych korzeni – to ja rezygnujê z demokracji! Ostatni W³adca Pierœcienia 

to jawna kpina z nas wszystkich. Tylko – pytam – wod¹ na czyj m³yn jest ta kpina Kto tam 

chichocze na drugim brzegu Anduiny” 

A s³ychaæ u Froda Min¹³ ju¿ ponad miesi¹c odk¹d ten hobbit opuœci³ Moczary i uda³ siê w podró¿ 

do Dzikich Krajów. Nie mamy od niego ¿adnych wieœci i nie wiadomo, czy ów hobbit-obie¿yœwiat 

nie wda³ siê znowu w jak¹œ niebezpieczn¹ przygodê... 

* 

* 

* 

Spisali dla Was 

Tom Goold i Frodo Maggot 

26

Jeszcze raz to samo, ale trochê inaczej 

Gwaihir nareszcie siê ukaza³ – pismo ma kolorow¹ ok³adkê, format A4 i objêtoœæ 100 stron. 

W œrodku znajdziecie zarówno artyku³y nowe, jak i ju¿ niegdyœ publikowane. Pe³ny spis treœci 

mo¿na zobaczyæ na naszej stronie internetowej Niezapominki. Zamówienia przyjmujemy w Klubie 

i przez internet: parmadili@necik.mag.com.pl. 

Zapraszamy ponownie na nasze strony internetowe. Niezapominka ma teraz ³atwiejszy do 

zapamiêtania adres: http://www.parmadili.w.pl . Adres Przystani Galadhorna pozostaje bez 

zmian: http://www.kki.net.pl/~galadorn/ . Przygotowaliœmy dla Was wiele niespodzianek m.in. 

komplet zdjêæ z trailera filmu W³adca Pierœcieni oraz sam trailer w wersji medium (8 MB). Poza 

tym aktualne wiadomoœci, galerie i sieciowe edycje naszych publikacji. 

Na rynku wydawniczym coœ siê zaczyna dziaæ. W ksiêgarniach pojawili siê Inklingowie 

Humphrey’a Carpentera oraz Ostatni W³adca Pierœcienia K.J. Yeskova. Jesieni¹ powinny 

pojawiæ siê (nareszcie!) Listy J.R.R. Tolkiena oraz Potwory i krytycy. W miêdzyczasie pojawi siê 

ksi¹¿ka Teologia Œródziemia Tadeusza A. Olszañskiego, wydana przez Gdañski Klub Fantastyki. 

Zapraszamy na Eurocon 2000, który odbêdzie siê 2-6 sierpnia w Gdyni. Nasza Sekcja organizuje 

tam obszerny blok tolkienowski. Bêd¹ m.in. warsztaty jêzyków Œródziemia, referaty, 

panele dyskusyjne i projekcje filmów. 

przygotowali TG & RD 

Gdzie by tu nasikaæ 

Od czasu, gdy po raz pierwszy dowiedzia³em siê o istnieniu Obleœnych nowinek, wiedzia³em 

¿e pracuj¹ tam groŸni ludzie, wielcy cyberpunkowcy. Nie doœæ, ¿e s¹ strasznymi cybernetycznymi 

mózgami, to jeszcze s¹ olewaj¹cymi punkowcami, namawiaj¹cymi do pisania po murach 

i sikania do morza. Ale jak tu sikaæ i w którym miejscu Nie ka¿dy ma to szczêœcie, by odnaleŸæ 

punkt, w którym mo¿na zmieniaæ historiê Œwiata. Nie chodzi bowiem o to, by tak d³ugo sikaæ na 

kamieñ, a¿ ten siê rozpadnie, lecz o to, by dokonaæ radykalnych zmian i ci¹æ po rzeczywistoœci 

brzytw¹ Ockhama. 

Modelowo wygl¹da to piêknie; lecz otaczaj¹ca nas rzeczywistoœæ nie jest takim prostym 

chaosem deterministycznym, w którym prêdko uda siê znaleŸæ punkt najbardziej przydatny do 

tego, by wywo³aæ zmiany. Zaœ po odnalezieniu takiego punktu, najczêœciej przypadkowemu, 

takie zmiany wywo³uj¹ nieobliczalne skutki. Jednak¿e, wbrew nieobliczalnoœci, mo¿na czasami 

zauwa¿yæ pewien cykl. 

Ostatnio na naszym podwórku, na którym sika siê w ró¿nych kierunkach, czêœæ twórców 

zajmuje siê albo alternatywnymi historiami albo prognozowaniem pewnych zjawisk, lub te¿ na- 

27

kreœlaniem pewnego typu problemów. Czasami owi twórcy odwo³uj¹ siê do pewnych historycznych 

schematów; czy, jak kto woli, analogii. Fajna to rzecz i nieg³upia; gdy¿ pewne procesy 

w historii mia³y tyle ró¿nych swoich odmian, ¿e wykreowanie nowej (byle nie absurdalnie udziwnionej) 

nie powinno nara¿aæ kreatora na zarzuty niekompetencji. 

Tu zabawa mo¿e byæ wielka. Ka¿dy mo¿e wysnuæ swoj¹ w³asn¹ teoriê na temat alternatywnej 

historii, wygenerowaæ jakiœ œwiat. Jednak¿e, o ile to jest tylko zabawa, to mo¿na wyra¿aæ 

ubolewanie nad tym, w którym kierunku wyewoluowa³a futurologia. Dziêki swoistej kulturowej 

specjacji powsta³o wiele ró¿nych pomys³ów, z których jedne doczeka³y siê potomstwa, a inne 

okaza³y siê bezp³odne lub te¿ nie „uda³o” im siê nak³oniæ ¿adnej innej idei, z gatunku futurystycznych, 

na syntezy (tzn. na rozmna¿anie). 

Fantastyka to jednak nie biologia. Poprzez po³¹czenie historii alternatywnych z hard sf niekoniecznie 

musz¹ powstawaæ bezp³odne „mu³y”. Mo¿na raczej powiedzieæ, i¿ literatura fantastyczna, 

jak i ka¿da inna, nie trzymaj¹ca siê sztywno jakichœ kanonów, jest raczej prazup¹ ni¿ 

populacj¹ odrêbnych organizmów. WejdŸmy na chwilê na obszar political fiction, aby zobaczyæ, 

jakie s¹ mo¿liwe odwzorowania rzeczywistoœci w literaturze, Ludzkoœæ to zjawisko jak ka¿de 

inne, choæ pod pewnymi wzglêdami szczególne; jest procesem ewolucyjnym i mo¿na w nim 

odnaleŸæ pewnego rodzaju cykle. Intuicyjnie cykle te próbowali rozpracowywaæ astrologowie, 

jednak bazowali na fa³szywych przes³ankach. Dzisiaj takich astrologów, którzy odkrywaj¹ „istotne” 

determinanty, jest na pêczki. Najwiêcej chyba w naszym œwiatku. I mo¿e w³aœnie dlatego tolerowanie 

tego „niezbyt science” spycha ca³e towarzystwo, opowiadaj¹ce siê za tolerancj¹ wobec 

m³odych twórców, do getta. 

Napisa³em jednak coœ o istnieniu cykli i bêdê tego broniæ. W spo³ecznoœciach pierwotnych, 

gdzie nie istnieje zbyt wielka kulturowa ró¿norodnoœæ (zapewne z powodu ma³ej masy ludzkiej 

i ma³ej dyfuzji kulturowej) owe cykle s¹ doœæ wyraŸne. Pewien lud co 30 lat œcina drzewo i sadzi 

nowe, przy okazji dokonuj¹c zbrojnej napaœci na swoich s¹siadów. Dodaæ tu mo¿na, i¿ wszystkie 

spo³ecznoœci terytorialne tego plemienia zachowuj¹ siê zgodnie z tym schematem. Przyczyn 

tego cyklu poszukiwaæ siê bêdzie jeszcze przez wiele dziesiêcioleci, jednak¿e cykl ten istnia³ 

i chyba jeszcze istnieje. 

Czym wiêksza masa, tym wiêksza ró¿norodnoœæ, tym bardziej barwny chaos i tym mniej 

mo¿na wiedzieæ, jak nale¿y postêpowaæ, by chaos ten porz¹dkowaæ, o ile nie zmusi siê jednostek 

ludzkich do zestandaryzowanych zachowañ. Owo przymuszanie do zachowywania norm jest 

tak¿e pewnego rodzaju norm¹. Taka sobie wewnêtrzna znormalizowana ingerencja. Czasami 

nazywana by³a ona ingerencj¹ bosk¹. Ale czasami globalnie j¹ olewano, a póŸniej tworzono 

kolejn¹ bosk¹ ingerencjê. To te¿ by³ pewien cykl. W czasie masowego olewania wytwarza³ siê 

chaos (anarchia), który po krótszym lub d³u¿szym czasie wytwarza³ nowy porz¹dek. Wydaje siê, 

i¿ w tym cyklu ci¹gle jeszcze ¿yjemy: Je¿eli tak jest, to prêdzej czy póŸniej bêdziemy musieli 

zderzyæ siê z jakimœ innym porz¹dkiem na tyle mocno, by wywo³aæ bardzo potê¿ny chaos. 

Mo¿e w³aœnie teraz dzieje siê to w Rosji; mo¿e jest to ta sama faza cyklu, w której znalaz³a 

siê Francja w 1870 roku. Mo¿e jednak to Czeczenia znalaz³a siê tam, gdzie by³ naród polski 

w roku 1866. Dlaczego jednak, powiecie, dla porównania wybra³em tutaj te daty To proste. 

Wiele znacznych osób porównywa³o Wielk¹ Rewolucjê do Rewolucji PaŸdziernikowej, Napoleona 

do Hitlera i Stalina, rozprê¿enie po odejœciu Napoleona do rozprê¿enia po odejœciu Stalina 

i Berii. A ja sobie porównujê Putina do Napoleona III, zaœ kraje islamskie do niemieckich landów 

w XIX wieku. Wówczas powstanie styczniowe pomog³o Bismarckowi, by Rosja nie wtr¹ca³a 

siê do jego polityki. Dziœ, jak mniemam, powstanie w Iczkerii pomaga komuœ w reformowaniu 

i umacnianiu Iranu: Chiny i ich zamkniêcie da siê porównaæ do niegdysiejszego zamkniêcia 

USA, a ³amanie praw cz³owieka w tym azjatyckim kraju do XIX-wiecznego niewolnictwa. A mo¿e 

28

w UE pojawi siê w nied³ugim czasie struktura przypominaj¹ca wojnê secesyjn¹. Podobnych analogii 

da³oby siê znaleŸæ wiêcej i jakoœ je uporz¹dkowaæ. Nie wiadomo jednak, które zmienne 

i które struktury s¹ najbardziej znacz¹ce w odkrywaniu globalnej przysz³oœci. 

Ciekawe jest to, i¿ miedzy Cromwellem a Dantonem i Dantonem a Leninem up³ywa podobna 

iloœæ lat (ok. 140), podobnie miedzy rokiem 1815 a 1945 i miêdzy 1848 a 1889. Podzielmy to 

przez po³owê. Mamy wiêc mniej wiêcej 70 lat. 1789 (du¿a rewolta) – 1848/1871 (ma³a rewolta) 

– 1917 (du¿a rewolta) – 1989/ (ma³a rewolta). Du¿a rewolucja oznacza tutaj rewolucjê gwa³town¹, 

krwaw¹, ma³a zaœ trwa d³u¿ej, ma wiêcej ognisk zapalnych itd. Wielkie rewolucje s¹ jak 

El Ninio: przynosz¹ okrutne zmiany. Wiedzieæ jednak, gdzie znajduj¹ siê wystarczaj¹co suche 

miejsca, by one wyst¹pi³y, to wielki skarb. 

Trzymaj¹c siê metafory (modelu) ognia, powiedzieæ mo¿na, ¿e ka¿dy p³omieñ przynosi innego 

rodzaju zmiany i trzeba wiedzieæ, jak na niego sikaæ, by zbyt wiele nie spali³. Tylko ¿e rzeczywistoœæ 

siê zmienia zarówno w czasie sk³adania ognia, jak i w czasie jej polewania, wiêc tak jak 

w RTS-ach ci¹gle trzeba modyfikowaæ w³asne dzia³ania, trzeba zmieniaæ kierunek i si³ê strumienia. 

To taki specyficzny sposób olewania rzeczywistoœci. 

Na naszym podwórku te¿ mo¿na go stosowaæ, gdy¿ zwiêksza twórcz¹ potencjê. W zale¿- 

noœci od za³o¿eñ mo¿na uzyskiwaæ innego rodzaju wzorki, mniej lub bardziej zbli¿one do fraktali 

czy innych tam chaotycznych struktur. Jednak¿e pamiêtajmy – zadawajmy sobie ci¹gle pytanie: 

„Gdzie by tu nasikaæ” 

Sebastian Skolik – „Socjolog” 

Kino 

Opêtanie. Re¿. i scen. David Koepp; obs.: Kevin 

Bacon, Zachary David Cope, Kathryn Erbe, Illeana 

Douglas. USA 1999. 

Tom, mieszkaniec robotniczej dzielnicy Chicago, 

pewnego dnia poddaje siê hipnozie. Od tej pory 

zaczyna widzieæ wiêcej ni¿ zwykli œmiertelnicy. 

Wkrótce okazuje siê, ¿e jego dom nawiedzany jest 

przez ducha dziewczyny, która przed laty by³a 

œwiadkiem przera¿aj¹cych wydarzeñ. Tom nie ma 

innego wyjœcia, jak tylko wyjaœniæ zagadkê w³asnego 

domu. Opêtanie to trzymaj¹cy w napiêciu horror, 

ale straszniejsi od duchów i upiorów s¹ tu ¿ywi 

ludzie. 

Pitch Black. Re¿. David Twohy; obs.: Vin Diesel, 

Cole Hauser, Keith David, Radha Mitchell. USA 

1999. 

Rozbitkowie z kosmicznego frachtowca kontra 

krwio¿ercze bestie zamieszkuj¹ce wyj¹tkowo niegoœcinn¹ 

planetê. Sztuka polega na tym, ¿eby nie 

daæ siê zabiæ - ale jak tego dokonaæ, kiedy zbli¿a 

siê jednoczesne zaæmienie trzech s³oñc, a bestie s¹ 

nie do pokonania w ciemnoœciach Re¿yser David 

Twohy postawi³ na sprawdzone wzory, z ”Obcym” 

na czele i trzeba przyznaæ, ¿e wysz³o mu to na dobre. 

Chyba gdzieœ to wszystko juŸ widzieliœmy, ale 

w takim wydaniu nie zaszkodzi obejrzeæ jeszcze raz. 

Trzeci cud. Re¿. Agnieszka Holland; obs.; Ed 

Harris, Ann Heche, Amin Mueller-Stahl, Barbara 

Sukowa. USA 1999. 

Ksi¹dz Frank Moore nie bez przyczyny nazywany 

jest „morderc¹ cudów”. Do jego zadañ nale¿y 

badanie autentycznoœci ró¿nych dziwnych zjawisk 

o pod³o¿u religijnym. Kolejnym wyzwaniem dla 

Moore’a jest fenomen pewnej kobiety, która zas³y- 

29

nê³a pomoc¹ chorym i ubogim, a po œmierci zosta³a 

otoczona kultem. Rozwik³anie tej zagadki to tylko 

punkt wyjœcia filmu Agnieszki Holland – znacznie 

wa¿niejszy jest nie ten „cud”, który mia³ zdemaskowaæ, 

ale ten, który przegapi³. 

Wideo 

Atomowy amant. Re¿: Hugh Wilson; obs.: Brendan 

Fraser, Alicia Silverstone. 

Amerykañskie ma³¿eñstwo bierze eksplozjê samolotu 

za pocz¹tek trzeciej wojny œwiatowej, Schodzi 

pod ziemiê i spêdza w zaciszu przydomowego 

schronu przeciwatomowego ponad 30 lat, kompletnie 

odciête od œwiata. Kiedy ich syn, wychowany 

pod ziemi¹, wychodzi wreszcie na powierzchniê, 

staje w obliczu zupe³nie mu nieznanej, szokuj¹cej 

rzeczywistoœci lat 90. 

Purpurowe skrzypce. Re¿.: Francois Girard; obs.: 

Carlo Cecchi, Greta Scacchi, Jason Flemyng. 

Ekspert od instrumentów (Samuel L. Jackson) 

rozpoznaje na aukcji skrzypce wielkiej klasy – dzie- 

³o XVII-wiecznego mistrza lutnictwa Nicolo Bussottiego. 

Zaintrygowany specjalista zaczyna badaæ 

historiê instrumentu. Okazuje siê, ¿e ma on fataln¹ 

wlaœciwoœæ œci¹gania nieszczêœæ na kolejnych posiadaczy. 

Znakomita muzyka, za któr¹ kompozytor 

John Corigliano otrzyma³ Oscara. 

Poszukiwacze zaginionej Arki. Re¿.: Steven Spielberg; 

obs.: Harrison Ford, Karen Allen. 

Klasyczne ju¿ i nieœmiertelne dzie³o Stevena 

Spielberga, które doczeka³o siê dwóch kontynuacji, 

serialu i paru setek bardziej lub mniej udanych 

naœladownictw. Nieustraszony archeolog i poszukiwacz 

przygód Indiana Jones wpada na trop biblijnej 

Arki Prrymierza, która wed³ug legendy zapewnia 

armii niezwyciê¿onoœæ. Artefaktem interesuj¹ 

siê te¿ naziœci. Film cyfrowo odœwie¿ony, z lepszym 

dŸwiêkiem. 

Indiana Jones i Œwi¹tynia Zag³ady. Re¿: Steven 

Spielberg; obs.: Harrison Ford, Kate Capshaw. 

Film Poszukiwacze zaginionej Arki odniós³ osza- 

³amiaj¹cy sukces kasowy na ca³ym œwiecie. Nic zatem 

dziwnego, ¿e po trzech latach dzielny archeolog 

powróci³. Tym razem Indiana trafi³ do Indii, 

gdzie jego œcie¿ki skrzy¿owa³y siê z sekt¹ wyznawców 

Kali – okrutnej bogini œmierci. Nowa cyfrowa 

wersja z lepszym dŸwiêkiem. 

DVD 

Dracula. Re¿.: Francis Ford Coppola; obs.: Gary 

Oldman, Anthony Hopkins, Winona Ryder. 

Adaptacja s³ynnej powieœci Brama Stokera 

w mistrzowskim wykonaniu Francisa Forda Coppoli. 

Hrabia Dracula kontra pogromca wampirów doktor 

Van Helsing. Œwietna obsada, trzy Oscary plus 

znakomita muzyka polskiego kompozytora Wojciecha 

Kilara. Bonus - dokument pokazuj¹cy proces 

tworzenia scenografii i kostiumów do filmu. Dla 

mi³oœników gatunku pozycja obowi¹zkowa. 

Piekielna g³êbia. Re¿.: Renny Harlin; obs.: Saffron 

Burrows, Thomas Jane, LL Cool J, Samuel 

L. Jackson. 

W nowoczesnej podmorskiej bazie naukowcy 

prowadz¹ eksperymenty z rekinami. Pragn¹ wypreparowaæ 

z mózgów drapie¿ników specyfik, który 

mo¿e byæ skutecznym lekiem na Alzheimera. Jako 

¿e organa myœlowe ryb wielkoœci¹ nie grzesz¹, badacze 

wszczepiaj¹ im ludzkie komórki nerwowe. 

K³opoty zaczynaj¹ siê, kiedy drapie¿niki doznaj¹ 

intelektualnego objawienia. Dodatkowo na p³ycie 

– usuniête sceny. 

Kod Merkury. Re¿.: Harold Becker; obs.: Bruce 

Willis, Alec Baldwin, Kim Dickens. 

Uzdolnionemu autystycznemu ch³opcu udaje siê 

z³amaæ tajny rz¹dowy szyfr Merkury. Kod, którego 

opracowanie kosztowa³o miliony dolarów, uchodzi³ 

za niemo¿liwy do rozpracowania. Szef Agencji Bezpieczeñstwa 

Narodowego (Baldwin) wydaje rozkaz 

zlikwidowania 

dziecka. Ch³opcu spieszy z pomoc¹ dzielny eksagent 

FBI (Willis). Bonus na p³ycie - materia³ o powstawaniu 

filmu i sceny niewykorzystane. 

Notki o filmach 

drukujemy dziêki uprzejmoœci redakcji 

magazynu Cinema 

30

CENTRUM GIER 

Coœ wiêcej ni¿ sklep!!! 

GAMES SCIENCE FICTION & FANTASY 

l GRY KARCIANE 

l GRY BITEWNE 

l MINIATUROWE FIGURKI 

l LITERATURA FACHOWA 

l 

l 

l 

l 

l 

SPRZEDA¯ WYSY£KOWA 

FACHOWY INSTRUKTA¯ 

DZIA£ALNOŒÆ KLUBOWA 

WYMIANA KART 

W£ASNE STO£Y DO GIER 

zapraszamy 

codziennie w godz. 10 00 –18 00 , w soboty w godz. 10 00 –16 00 

40-009 Katowice, ul. Koœciuszki 8 (oficyna) 

tel. (032) 257-18-17 

Miesiêcznik - biuletyn Œl¹skiego Klubu Fantastyki. Redaguj¹: Piotr W. Cholewa, 

El¿bieta Gepfert, Piotr Raku Rak, Arkadiusz Sroka. 

Adres: ul. Pocztowa 16, skr. poczt. 502, 40-956 Katowice. 

Tel. (wtorek 16.00–18.00) 253 98 04. E-mail: skf@skf.w.pl 

Konto: PKO BP II O/Katowice, 10202326-51998-270-1-111 

Biuletyn dostêpny w Intenrecie pod adresem http://www.skf.w.pl 

Wydawnictwo bezp³atne.

MiesiÄcznik nr. 126 - ÅlÄ ski Klub Fantastyki

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

MiesiÄcznik nr. 126 - ÅlÄski Klub Fantastyki