aktualizacja inwentaryzacji przyrodniczej gminy polkowice - Biuletyn ...

węży. Wśród rozpoznanych gatunków dwa gatunki płazów – traszka grzebieniasta Triturus
cristatus i kumak nizinny Bombina bombina oraz jeden gad - gniewosz plamisty Coronella
austriaca figurują na krajowej czerwonej liście (GŁOWACIŃSKI 2002). Aktualne wyniki
potwierdziły występowanie wszystkich gatunków z poprzedniej inwentaryzacji oraz wskazały
na występowanie dwóch dodatkowych – traszki górskiej Ichthyosaura alpestris oraz
gniewosza plamistego Coronella austriaca. Ostatnie doniesienia na temat występowania
gniewosza plamistego na tym terenie zawarte są w publikacji Paxa (1925). Z kolei na
najbliższy obszar, na którym stwierdzono dotąd występowanie traszki górskiej wskazuje
Juszczyk (1987) podając ten gatunek z okolic Głogowa. Odniesienia do stwierdzeń
poszczególnych gatunków podczas inwentaryzacji Krajewskiego (1996) znajdują się
w rozdziale „Wyniki” przy każdym omawianym gatunku.
III.4.3.2.
METODYKA BADAŃ
W sezonie godowym płazy bezogonowe wyszukiwano głównie metodą słuchową.
Wykorzystując wokalizację samców w tym czasie wyszukiwano stanowiska, które następnie
przeszukiwano. Na stanowiskach, wspomagając się lornetką liczono godujące samce.
Obserwacje prowadzono zarówno za dnia, jak i o zmroku i w nocy – wtedy wspomagano się
silną latarką (dającą światło o natężeniu pow. 200 lumenów).
Obserwacje w sezonie godowym płazów bezogonowych łączono z obserwacją
traszek, których stwierdzenie jest trudniejsze. W przypadku traszek dodatkowym
utrudnieniem jest to, że zaloty i gody odbywają się głębiej pod wodą. Podczas ich
wyszukiwania uwzględniano również pozostałe gatunki stwierdzanych w tym czasie płazów.
W trakcie poszukiwań traszek podstawową jednostką badawczą był zbiornik wodny,
w którym określano ich obecność lub brak oraz liczbę stwierdzonych osobników.
Wyszukiwanie odbywało się w maju lub czerwcu (połów osobników dorosłych lub
wyszukiwanie jaj) oraz pod koniec czerwca i w lipcu (połów larw). Do tego celu posługiwano
się trzema metodami wg Rybackiego i Maciantowicza (2006) oraz Pabijana (2010):
1. Obserwacje z brzegu. Obserwacje tego typu prowadzono tak, aby nie płoszyć
płazów w ich trakcie. Jeżeli to nie przynosiło rezultatu, wchodzono do wody
i szukano osobników wśród roślinności;
2. Metoda wzrokowa (na upatrzonego). Polegała na obserwowaniu toni wodnej
zbiornika, szczególnie w miejscach z bujną roślinnością podwodną. Traszki co
kilka minut podpływają do powierzchni w celu zaczerpnięcia powietrza. Jeżeli po
około 10 minutach nic nie zaobserwowano – zmieniano miejsce obserwacji.
W ciągu dnia obserwacje przynoszą zwykle słabe efekty, ze względu na typowo
nocną aktywność gatunku. Bardzo dobrze metoda sprawdza się po zapadnięciu
zmroku. Przy pomocy mocnej latarki oświetla się dno zbiornika, na którym łatwo
93