aktualizacja inwentaryzacji przyrodniczej gminy polkowice - Biuletyn ...

Praktyczne sposoby ochrony alej i podobnych stanowisk entomofauny jak
wymienione powyżej omawia podręcznik „Aleje – skarbnice przyrody” (red. Tyszko –
Chmielowiec 2012).
Następnym siedliskiem owadów godnym ochrony są mokradła i wilgotne łąki
w dolinkach rzek i potoków Moskorzynka, Guzicki Potok, Zdżerowita, Skłoba oraz
„Jędrzychowskie Mokradła” z miejscami bytowania wielu motyli w tym czerwończyka
nieparka Lycaena dispar i rojnika morfeusza Heteropterus morpheus. Ich ulubionymi
roślinami, zarówno żywicielskimi dla gąsienic, jak nektaryzującymi dla motyli dorosłych są
rośliny bagienne i higrofilne gatunki łąkowe (Buszko, Masłowski 2008). Jako przykłady
można podać szczaw lancetowaty (dla czerwończyka nieparka), trzęślicę modrą (dla rojnika
morfeusza) i sadziec konopiasty (dla motyli obu gatunków). Warunkami utrzymania tych
gatunków i ich siedlisk są przede wszystkim zachowanie odpowiednio wysokiego poziomu
wód gruntowych (rozważne melioracje) oraz utrzymanie bogatych gatunkowo łąk
jednokośnych, przy zachowaniu brzegów wód nie wykaszanych (zalecany 2-metrowy
margines „niedokosów” wzdłuż potoków i rowów) dla ochrony stadiów przejściowych motyli i
ważek.
Dla ochrony siedlisk rozwoju barczatek (Lasiocampidae): kataks Eriogaster catax
oraz osiczanki Phyllodesma tremulifolia koniecznym warunkiem jest lokalne utrzymanie
żywopłotów/zarośli tarniny i głogu oraz zarośli/odrośli osikowych w rejonach ich
występowania, z możliwymi zabiegami przycinania starszego pokolenia krzewów i drzew,
poza sezonem pojawiania się motyli oraz ich jaj i gąsienic. Dla barczatki kataks jest to okres
czerwiec – wrzesień, dla osiczanki wrzesień – marzec, kiedy motyle znajdują się w stadium
poczwarki (ukryte w kokonach). Należy też unikać w rejonach ich występowania stosowania
środków ochrony roślin/lasu, kryjących się pod szerokim terminem pestycydy.
Zapewnienie warunków przetrwania dla sucholubnych gatunków związanych z
murawami napiaskowymi i ubogimi ugorami porośniętymi luźną roślinnością psammofilną,
wiąże się z zagrożeniem przez zabudowę mieszkaniową lub przemysłową terenów blisko
strefy ekonomicznej i rozrastających się osiedli domków jednorodzinnych (jak w rejonie
Sobina). Tego typu tereny są jednak jeszcze dość rozległe na przedmieściach Polkowic i w
rejonach szybów kopalnianych, tam gdzie zachowały się rozległe ugory piaszczyste.
Miejscami, na terenach otwartych, zapewniają je także szerokie magistrale rurociągów
KGHM. Gatunkami znajdującymi tam swoje miejsca rozwoju i żerowania są motyle:
modraszek korydon Polyommatus coridon i postojak wiesiołkowiec Proserpinus proserpina
a z prostoskrzydłych siwoszek niebieski Oedipoda caerulescens, a niekiedy także
długoskrzydlak sierposz Phaneroptera falcata, który spotykany jest ostatnio zarówno na
łąkach wilgotnych jak i suchych. Gatunków tych zatem nie można tymczasem uznać za
84