aktualizacja inwentaryzacji przyrodniczej gminy polkowice - Biuletyn ...

paszkota i ortolana zagrożonych w skali europejskiej, Polski bądź regionu. W opracowaniu
z 1996 roku (Krajewski i in.) nie podano liczebności dla tych gatunków. Raport Neubauera i
in. (2011) nie wspomina również nic o tych gatunkach, co może oznaczać, że nie
odnotowano zasadniczych zmian w liczebności tych gatunków lub też brakuje w kraju
dokładnych danych dotyczących ich liczebności. Dla większości tych gatunków zdaniem
innych autorów (Tomiałojć i Stawarczyk 2003, Chylarecki i in. 2006, Sikora i in. 2007) brakuje
miarodajnych danych pozwalających ocenić ich właściwą liczebność na terenie kraju, a
zatem ustalenie ich liczebności wydaje się niemożliwe do zrealizowania. U takich gatunków
jak gąsiorek, jarzębatka, lerka, siniak, turkawka i ortolan występuje duża fluktuacja
liczebności (Tomiałojć i Stawarczyk 2003, Chylarecki i in. 2006, Sikora i in. 2007), co
powoduje dodatkową trudność w ustaleniu kierunkowego trendu zmian liczebności tych
gatunków. Lokalnie spadki liczebności powodowane są przez niszczenie siedlisk,
intensyfikację rolnictwa i postępująca urbanizację (Sikora i in. 2007). Paszkota i siniaka
Neubauer i in. (2011) zaliczają do gatunków zwiększających swoją liczebność. Natomiast
Sikora et al. wskazują wyraźny wzrost liczebności lerki na terenie całego kraju. Wymieniany
przez niego Bednorz (Bednorz w: Bednorz et al. 2000) stwierdził wkraczanie lerki na terenie
Wielkopolski w strefę podmiejską większych miast, co zostało również stwierdzone
w niniejszej inwentaryzacji przez obecność dwóch par lerki w obrębie miasta Polkowice.
Kontynuując wątek stepowienia krajobrazu gminy Polkowice należ wskazać na tereny,
którym należy się szczególna uwaga i troska. W pozbawionym w dużym stopniu wody,
krajobrazie gminy Polkowice ogromną rolę odgrywają parki podworskie i wiejskie
charakteryzujące się bogatym składem gatunkowym ptaków. Niewątpliwie najciekawszymi
są tutaj parki w Żelaznym Moście i Tarnówku.
Oddzielny rozdział – bardzo specyficzny dla gminy – przy omawianiu awifauny gminy
Polkowice stanowią tereny przemysłowe i ich otoczenie oraz duża aglomeracja miejska jaką
jest miasto Polkowice. Nagromadzenie obiektów przemysłowych związanych z wydobyciem
rudy wyróżnia gminę Polkowice na tle innych gmin usytuowanych na Dolnym Śląsku. Ich
obecność postrzegana jest jako zagrożenie dla lokalnej przyrody, a zatem również dla
tamtejszej awifauny. Obecności zakładów przemysłowych można przypisywać zarówno
negatywny wpływ (zajmowanie środowisk lęgowych pod budowę zakładów, hałas i emisje
substancji towarzyszące produkcji, degradacje środowisk wodnych i podmokłych w wyniku
zrzutów ścieków, degradacja lasów wskutek emisji zanieczyszczeń do atmosfery, zaburzenie
stosunków wodnych wskutek poboru wody do produkcji, itp.), jak i pozytywny, jakim jest
przekształcenie krajobrazu sprzyjające pojawom nowych, nieistniejących dotąd elementów
krajobrazu lub środowisk które mogą być zasiedlane przez niektóre gatunki ptaków. Ocena
oddziaływania zakładów przemysłowych na kondycję awifauny gminy dotyczy oczywiście
obserwowanego aktualnie wpływu istniejących już obiektów. W tej chwili trudno jest bowiem
154