aktualizacja inwentaryzacji przyrodniczej gminy polkowice - Biuletyn ...

(zmeliorowane) i suche oraz tereny zabudowane. Nie ma tu większych rzek (z wyjątkiem
0,75 km odcinka Szprotawy przy południowo-zachodniej granicy gminy, bardzo niewiele jest
też zbiorników wodnych. Tereny podmokłe występują tu sporadycznie. Lasy liściaste,
zwłaszcza wilgotniejsze i starsze, występują na terenie gminy zaledwie w kilku miejscach,
zajmując łącznie bardzo niewielką powierzchnię. Charakterystycznym elementem krajobrazu
gminy są natomiast liczne zakłady i obiekty przemysłowe (zakłady górnicze, dwa zbiorniki
odpadów poflotacyjnych) i związana z nimi infrastruktura (rurociągi, drogi, torowiska),
(Krajewski i in. 1996).
Wyniki niniejszej inwentaryzacji, biorąc pod uwagę liczbę gatunków ptaków lęgowych
występujących na terenie gminy, w znacznym stopniu odbiegają od danych zebranych
w 1996 roku (Krajewski i in. 1996). Zanotowano spadek z 128 gatunków w 1996 roku
(Krajewski i in. 1996) do 115 gatunków przedstawionych w niniejszym opracowaniu.
Wykazano ubytek 14 gatunków z awifauny lęgowej omawianej gminy. Wśród tych gatunków
zdecydowanie dominują gatunki związane z otwartymi podmokłymi siedliskami – perkoz
rdzawoszyi, perkoz dwuczuby, bąk, krakwa, cyranka, płaskonos, krwawodziób, śmieszka,
mewa siwa, strumieniówka i remiz. Sytuacja ta została spowodowana jest bardzo niskim
poziomem wody na terenie gminy w 2012 roku, co doprowadziło do znacznego wysuszenia
podmokłych środowisk w okolicy Paulinowa, Jędrzychowa-Nowy Dwór, Sobina
i Jędrzychowa, stanowiących tradycyjne siedliska lęgowe gatunków wodno-błotnych.
Większość ze stwierdzonych przez Krajewskiego i in. w 1996 roku gatunków, a aktualnie nie
występujących na terenie gminy zasiedlała obecnie rozlewiska w okolicy Jędrzychowa.
Z powyższą sytuacją związany jest również odnotowany w 2012 roku spadek liczebności
wielu gatunków wodno-błotnych oraz związanych z siedliskami podmokłymi, takich jak na
przykład: łabędź niemy, wodnik, kszyk, sieweczka rzeczna, świerszczak, świergotek łąkowy.
Nieobecność bielika i niejasny status lęgowy kani rudej jest również związany z brakiem
zbiorników wodnych, mokradeł i podtopionych terenów stanowiących bazę żerowiskową
tych dwóch przedstawicieli ptaków szponiastych Falconiformes. Status lęgowości bielika,
kani rudej czy błotniaka łąkowego wymienionych wśród ptaków lęgowych gminy Polkowice
przez Krajewskiego i in. (1996) jest niejasny, ponieważ zostały one zaszeregowane do
awifauny lęgowej omawianego terenu na podstawie jednorazowych obserwacji bądź
przekazu ustnego opierającego się na jednorazowych obserwacjach. Należy nadmienić tutaj,
że nawet w sezonie lęgowym można spotkać koczujących przedstawicieli tych gatunków.
Spadek liczebności gatunków związanych z terenami podmokłymi jest zjawiskiem
występującym zarówno w Polsce jak i w całej Europie (Neubauer i in. 2011). W latach 2007-
2009 w ramach prowadzonych w Polsce monitoringów badających trendy liczebności
różnych grup ptaków, między innymi gatunków ptaków związanych z mokradłami (Monitoring
Ptaków Mokradeł) odnotowano najsilniejszy spadek (około 6% rocznie) ptaków związanych
152