aktualizacja inwentaryzacji przyrodniczej gminy polkowice - Biuletyn ...

zaprojektowanie odpowiednich przejść dla płazów. Specyfiką gminy jest obecność często
leżących na ziemi rurociągów. W tej chwili nie widać efektu fragmentacji siedlisk
herpetofauny spowodowanej tymi elementami infrastruktury przemysłowej. Potwierdzenie
tego typu tezy wymagałoby badań z zakresu zróżnicowania genetycznego między
populacjami. Potencjalnej fragmentacji zapobiegałoby wykonanie co kilkadziesiąt metrów
„podkopów” pod rurociągiem (wystarczy prześwit o świetle ok. 1 m 2 ). Działanie takie nie
wpłynie zapewne na stabilność konstrukcji rurociągu, a drobnym zwierzętom ułatwi
przemieszczanie się po obszarze gminy.
W świetle obecnych obserwacji składu, liczebności poszczególnych gatunków
(z poprawką na krótki, jednosezonowy okres badań) oraz stanu środowiska, lokalne
populacje płazów i gadów wydają się stabilne i przy uwzględnieniu ogólnych zaleceń
ochronnych nie przewiduje się poważniejszych zagrożeń.
III.4.3.5.
LITERATURA
1. Berger L. 2000. Płazy i gady Polski. Klucz do oznaczania. Wyd. Naukowe PWN,
2. Głowaciński Z. 2002. Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Kraków
3. Głowaciński Z., Rafiński J. 2003. Atlas płazów i gadów Polski. Status-rozmieszczenie-ochrona.
Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa-Kraków 2003.
4. Juszczyk W. 1987. Płazy i gady krajowe. Wyd. Naukowe PWN,
5. Kurek R.T., Rybacki M., Sołtysiak M. 2011. Poradnik ochrony płazów. Stowarzyszenie Pracownia
na rzecz Wszystkich Istot, Bystra.
6. Kutyna I., Dziubak K. 2005a. Biotop składowiska osadów poflotacyjnych „Gilów”, Cz. I i II Folia.
Univ. Agric. Stetin. Ser., Agric.,244 (99)53-72.
7. Kutyna I., Dziubak K. 2005b. Fitocenozy na obszarze składowiska osadów poflotacyjnych „Gilow”
Cz. II. Zespoły Arrhenatheretum elatiorois i Echio-Melilotetum Folia. Univ. Agric. Stetin. Ser., Agric.,
244 (99), 113–124.
8. Najbar B. 2011. 1283 Gniewosz plamisty Coronella austriaca austriaca Laurenti, 1768; Monitoring
gatunków i siedlisk przyrodniczych ze szczególnym uwzględnieniem specjalnych obszarów
ochrony siedlisk Natura 2000 METODYKA MONITORINGU aktualizacja 2011-07-21
9. Pabijan M. 2010. Traszka grzebieniasta Triturus cristatus (Laurenti, 1768). W: Monitoring gatunków
zwierząt. Przewodnik metodyczny. Cz.I. Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa: 195-219.
10. Pax F., 1925. Wirbeltierfauna von Schlesien. Gebruder Borntraeger. Berlin;
11. Rybacki M., Maciantowicz M. 2006. Ochrona żółwia błotnego, traszki grzebieniastej i kumaka
nizinnego z instrukcjami do wyszukiwania gatunków w terenie. Wyd. Klubu Przyrodników,
Świebodzin.
125