Struktura i właściwości magnetyczne - Instytut Fizyki PAN

Zadawanie i sterowanie polem magnetycznym oraz temperaturą umoŜliwia komputer,
w którym rejestrowane są równieŜ wyniki poszczególnych pomiarów.
Niesłychaną zaletą magnetometru, wykorzystywanego do realizacji pracy doktorskiej,
jest moŜliwość wymiany kriostatu (uŜywanego do pomiarów niskotemperaturowych,
w zakresie T = 5 – 300 K) na piec, który zwiększa temperaturowy zakres pracy aŜ do
T ∼ 950 K.
Badania właściwości magnetycznych materiałów będących przedmiotem rozprawy,
wykonywano zarówno w niskich, jak i w wysokich temperaturach. W szczególności
wykonano następujące pomiary:
(i) temperaturowych zaleŜności krzywych magnetyzacji ZFC-FC w róŜnych polach
magnetycznych H z zakresu 0.05 – 10 kOe
Pomiar realizowany był w następujący sposób: rozmagnesowaną próbkę schładzano od
temperatury pokojowej do T = 5 K w zerowym polu magnetycznym. W tej temperaturze,
przykładano zewnętrzne pole magnetyczne H i rozpoczynano pomiar magnetyzacji, podczas
którego próbka była ogrzewana do 300 K z zadaną prędkością (zazwyczaj 2 lub 5 K/min) -
krzywa ZFC. Po skończonym pomiarze, utrzymując wciąŜ zadane pole magnetyczne,
ponownie schładzano próbkę do 5 K, po czym – ogrzewano ją do temperatury pokojowej,
rejestrując w tym samym czasie jej magnetyzację - krzywa FC,
(ii) zaleŜności termoremanencji od temperatury TRM(T) w zakresie T = 5 – 300 K
Próbkę chłodzono w polu H = 10 kOe od temperatury pokojowej do T = 5 K, po czym
usuwano pole magnetyczne (H = 0 Oe) i rozpoczynano właściwy pomiar TRM(T), grzejąc ją
do temperatury pokojowej,
(iii) temperaturowych zaleŜności magnetyzacji M(T) w wybranych polach
magnetycznych i w zakresie temperatur 5 – 980 K,
(iv) krzywych magnesowania w polach magnetycznych do 11 kOe w róŜnych
temperaturach, na podstawie których wyznaczano następnie temperaturowe
zaleŜności koercji H C (T) i remanencji M r (T).
47