Struktura i właściwości magnetyczne - Instytut Fizyki PAN

na rysunku 65 widać początkowy, gwałtowny zanik H C oraz TRM wraz ze wzrostem
temperatury. Związany jest on, z jednej strony - z obecnością fazy σ-FeCr i jej dąŜeniem do
stanu paramagnetycznego, z drugiej zaś - z niekolinearnymi strukturami spinowymi
i efektami zamraŜania typu szkła spinowego. Dla próbki B dodatkowy wpływ na zaleŜność
H C (T) ma niezidentyfikowana faza antyferromagnetyczna.
H C
(kOe)
0.8
(a)
0.6
B
0.4
D
0.2
A
0.0
0 100 200 300 400 500
T (K)
TRM (emu/g)
32
24
16
8
D
B
A
(b)
0
0 100 200 300
T (K)
Rys. 65. Temperaturowe zaleŜności koercji (a) i termoremanencji (b) dla próbek: A, B i D.
Na rysunku 66 przedstawiono temperaturowe zaleŜności magnetyzacji zmierzone
w reŜimie ZFC-FC w polu magnetycznym 100 Oe dla próbek: A, B i D. W przeciwieństwie
do wyników uzyskanych dla próbki A (dla których cechy relaksacji superparamagnetycznych
nanocząstek są wyraźnie widoczne), krzywe ZFC-FC otrzymane dla próbek B i D wykazują
znacznie mniejszy zakres nieodwracalności i cechy typowe dla układów oddziałujących
cząstek. Rozrost cząstek w czasie wygrzewania oraz transformacja fazowa σ → α i związany
z nią spadek zawartości fazy paramagnetycznej, prowadzą do silniejszych korelacji
magnetycznych w układzie nanocząstek, przeciwdziałających relaksacjom superparamagnetycznym
ich momentów magnetycznych.
120