Struktura i właściwości magnetyczne - Instytut Fizyki PAN

wzbogaceniu w Ŝelazo. Niewątpliwie, wzbogacenie rdzeni cząstek α-FeCr w Fe związane jest
ze wzrostem zawartości fazy Cr 2 O 3 ; nie moŜna jednak wykluczyć, Ŝe w procesie
wygrzewania dochodzi dodatkowo do pewnej separacji faz i/lub tworzenia się nowych,
resztkowych faz krystalicznych (np. FeCr 2 O 4 ).
14.3.3 Właściwości magnetyczne układów nanocząstek Fe-Cr(47.68 at.% Cr)
przed- oraz po- procesie transformacji fazowej σ → α
Proces transformacji fazowej σ → α w układzie nanocząstek jest czuły na warunki
ich wygrzewania. Wygrzewanie dynamiczne w piecu oraz statyczne wygrzewanie w ampułce
kwarcowej - nie są sobie równowaŜne, o czym świadczą właściwości magnetyczne próbek
B i D, otrzymanych po procesach termicznych w kaŜdej z tych dwóch metod. Wyraźnie róŜne
właściwości magnetyczne tych próbek są konsekwencją ich róŜnic strukturalnych.
Na rysunku 63 przedstawiono temperaturowe zaleŜności magnetyzacji próbek:
A, B, D, zawierających nanocząstki Fe-Cr (47.68 at.% Cr), odpowiednio: (i) niewygrzane,
(ii) wygrzane dynamicznie w piecu magnetometru VSM oraz (iii) wygrzane statycznie
w ampułce kwarcowej. Pomiary magnetyzacji przeprowadzono w polu magnetycznym
10 kOe (po urzednim schłodzeniu próbek bez pola) w zakresie temperatur T = 5 – 300 K.
ZaleŜność M(T) próbki A została juŜ szczegółowo zanalizowana w podrozdziale 14.1, jednak
w celu porównania właściwości magnetycznych wszystkich trzech rozwaŜanych próbek,
pokazano ją tu ponownie.
M (emu/g)
100
80
60
40
M (emu/g)
64,5 D
64,0
63,5
H zewn
= 10 kOe
0 20 40 60 80 100
T (K)
D
B
20
A
0
0 50 100 150 200 250 300
T (K)
Rys. 63. Temperaturowe zaleŜności magnetyzacji próbek: A, B i D; wstawka – powiększenie
zaleŜności M(T) dla próbki D w obszarze niskich temperatur.
117