Szanowni Państwo! - Apteka ZDROWIE

10 11
Dieta w chorobach tarczycy
komentuje dietetyk mgr inż. Jagoda Ujma
Porady Farmaceuty
doradza mgr farmacji Anna Spychała
Nadczynność tarczycy
Podstawą leczenia hipertyreozy są leki zapisane przez lekarza. Dieta jedynie
wspomaga organizm wyczerpany wzmożoną aktywnością i powinna
zawierać 15-20% więcej kalorii niż dieta osoby zdrowej. Posiłki powinny być
bogatobiałkowe, aby zapobiec sytuacji, w której przyspieszony metabolizm
spowoduje zmniejszenie masy mięśni. Jadłospis można układać w oparciu o takie
produkty jak: jaja, chude mięso i wędliny, mleko i jego przetwory oraz chude
ryby słodkowodne. Należy unikać tłuszczów zwierzęcych na rzecz olejów
roślinnych. Zwiększona przemiana materii zwiększa zapotrzebowanie organizmu
na witaminy i mikroelementy, dlatego warto zwrócić szczególną uwagę na
dużą ilość warzyw i owoców w diecie, bogatych w wit. A, C, E, K oraz witaminy z
grupy B i wapń. Dieta powinna być lekkostrawna, ze względu na częste biegunki
i wzdęcia, dlatego polecam gotowanie na parze i duszenie zamiast smażenia.
Ponieważ osoba z nadczynnością tarczycy ma duże zapotrzebowanie na składniki
pokarmowe z diety należy wykluczyć wszystkie „puste” kalorie: słodycze,
ciasta, chipsy, alkohol. Pacjentom z hipertyreozą często jest „za gorąco” dlatego,
by tych objawów nie pogłębiać warto zrezygnować z gorących napojów i zup, a
także używek typu kawa, czy herbata, ponieważ zawarta w nich kofeina dodatkowo
pobudza układ krążenia i nerwowy.
Niedoczynność tarczycy
Zarówno niedoczynność tarczycy, jak i wole obojętne mogą wynikać w
dużej mierze z niedoboru jodu. Prawidłowa podaż tego pierwiastka jest również
szczególnie istotna dla kobiet w ciąży, gdyż niedobór jodu może prowadzić
do niedoboru hormonów tarczycy i ich konsekwencji: poronienia, czy nieodwracalnego
niedorozwoju umysłowego dziecka. U starszych dzieci niedobór
jodu może prowadzić do upośledzenia rozwoju umysłowego i fizycznego lub
młodzieńczej niedoczynności tarczycy, zaś u dorosłych do zmniejszonej płodności
i opóźnienia umysłowego.
Zapotrzebowanie dorosłego człowieka na jod, zapewniające prawidłową
pracę tarczycy według Światowej Organizacji Zdrowia wynosi od 90 do 200
mikrogramów dziennie. Jak wykazują badania, ilość jodu, który dostarczamy
z pożywieniem, pokrywa zaledwie 1/3 dobowego zapotrzebowania. W Polsce
prawie 1/3 mieszkańców zamieszkuje południowe regiony kraju, ubogie w jod.
Najlepszym źródłem jodu są ryby morskie i owoce morza - w Polsce średnia zawartość
tego pierwiastka w rybach to (na 100 g produktu): dorsz 110 μg, łosoś
44 μg, płastuga 52 μg, makrela wędzona 40 μg, śledź 30 μg. Jest to jedyne naturalne,
pewne źródło jodu w żywności, ponieważ zawartość tego pierwiastka w
warzywach, owocach oraz produktach zbożowych i mlecznych jest zmienna i w
dużym stopniu zależy od miejsca uprawy lub hodowli.
W Polsce obowiązkowo joduje się sól, nasz kraj jako jeden z pierwszych
w Europie podjął jodowanie soli już w 1935 r. Robiono to w Wieliczce, a sól
taką rozprowadzono na Podhalu, gdzie jodu w glebie, w wodzie, a więc także w
pożywieniu, było stosunkowo mało. Trzeba jednak pamiętać, że osoby z nadciśnieniem
oraz chorobami serca i przewodu pokarmowego powinny maksymalnie
ograniczać spożycie soli.
Niektóre produkty spożywcze zawierają substancje wolotwórcze, które
mogą ograniczać przyswajanie jodu z pożywienia. Należą do nich: kapusta, kalafior,
brukselka, soja oraz rzepa i brukiew. Dotyczy to przede wszystkim warzyw
surowych. Gotowanie zmniejsza bowiem zawartość tych niekorzystnych
substancji o ponad 30%. Osoby, u których rozwinęło się wole proste lub stwierdzono
niedobór jodu, powinny znacznie ograniczyć spożywanie tych warzyw i
orzeszków ziemnych.
Zbliżają się wakacje i wyjazdy na kolonie, co mogę podać córce, która cierpi na
chorobę lokomocyjną, by dobrze zniosła podróż autokarem
By uchronić dziecko przed chorobą lokomocyjną często wystarczy stosowanie kilku prostych zasad dotyczących
podróży: dziecko zawsze powinno jechać przodem do kierunku jazdy, w autokarze zajmować miejsce jak najdalej
osi kół, nie wyglądać przez boczne okna, nie czytać i nie jeść podczas podróży, unikać słodyczy i gazowanych
napojów. Przed podróżą zjeść lekki posiłek. W przypadku wystąpienia mdłości należy zrobić krótką przerwę w
podróży, by dziecko mogło pobyć chwilę na świeżym powietrzu. W przypadku, gdy dziecko bardzo źle znosi podróże
można zastosować preparaty zawierające wyciąg z imbiru, dostępne w aptekach pod nazwą Avioplant
(Kapsułki) lub Lokomotiv (pastylki do ssania, kapsułki, tabletki), leki homeopatyczne (Cocculine), plastry
Transway. Dzieciom powyżej 5 roku życia można podać Aviomarin pamiętając jednak, że lek może powodować
senność. Z przepisu lekarza można również zastosować preparaty zawierające hydroksyzynę lub prometazynę.
Kupiłem ostatnio lek w aptece i po powrocie do domu okazało się, że miałem
już kiedyś ten preparat i wcale mi nie pomógł. Chciałem zwrócić go do apteki,
ale odmówiono mi przyjęcia reklamacji. Dlaczego
Zgodnie z Ustawą Prawo Farmaceutyczne, produkty lecznicze i wyroby medyczne wydane z apteki nie podlegają
zwrotowi. Przepisy przewidują jednak dwie sytuacje, w których apteka ma obowiązek przyjąć reklamację Pacjenta.
Dzieje się tak, jeśli leki lub produkty medyczne mają wadę jakościową (np. po otwarciu opakowania okaże się, że
tabletki są pokruszone lub plaster się nie klei lub nie działa aerozol, co uniemożliwia stosowanie leku) lub zostały
niewłaściwie wydane (np. pacjent otrzymał czopki zamiast tabletek, inną dawkę leku niż przepisano, inny lek niż
przepisano). Postępowanie jest wówczas takie samo, jak w przypadku innych towarów. Farmaceuta ma obowiązek
reklamację przyjąć i rozpatrzyć. W razie jej uznania pacjentowi w pierwszej kolejności przysługuje prawo do
wymiany preparatu lub rzeczy. Dopiero jeżeli jest to niemożliwe, pacjent ma prawo domagać się zwrotu pieniędzy.
Proszę pamiętać, że wszystkie leki zwrócone do apteki w ramach reklamacji nie mogą być ponownie wydane innemu
Pacjentowi i są przekazywane do utylizacji.
Od dawna przyjmuję preparat zawierający wyciąg z miłorzębu japońskiego,
teraz kardiolog zalecił mi profilaktyczne zażywać małą dawkę aspiryny, czy
mogę stosować te dwa leki razem
Nie powinno się zażywać jednocześnie kilku preparatów o podobnym działaniu bez wcześniejszego uzgodnienia
tego z lekarzem prowadzącym. Dotyczy to szczególnie leków wpływających na układ krzepnięcia, ponieważ interakcje
między takimi preparatami zwiększają ryzyko powstawania krwiaków lub wzmożonego krwawienia. Stosując
aspirynę (kwas acetylosalicylowy, ASA) w dawkach kardiologicznych, a więc w dawkach 75-150mg dziennie należy
zachować szczególną ostrożność przy przyjmowaniu dostępnych bez recepty, innych preparatów zmniejszających
krzepliwość krwi, np.: niesterydowych leków przeciwzapalnych (naproksen, ibuprofen), preparatów miłorzębu
japońskiego (np. Bilobil, Ginkofar, Ginkobiloba, itp.), preparatów zawierających wyciąg z czosnku oraz suplementów
diety z niezbędnymi nienasyconymi kwasami tłuszczowymi (NNKT, kwasy Omega-3 i 6). Warto pamiętać, że
preparaty miłorzębu japońskiego powinny być odstawione przynajmniej na 2 dni przed planowanym zabiegiem
chirurgicznym.
Proszę o wyjaśnienie co to jest spejser i nebulizator i czym się różnią
Spejser, inaczej komora inhalacyjna to plastikowa tuba zakończona z jednej strony maseczką lub ustnikiem, a z drugiej
gumową końcówką z otworem na umieszczenie w nim inhalatora z lekiem. Spejser ułatwia prawidłowe zażywanie
lekarstwa podawanego w postaci aerozolu gazowego, szczególnie dzieciom, które mają kłopot z synchronizowaniem
wdechu z podaniem leku. Do podawania leków w kroplach służy natomiast nebulizator (inhalator) sprężarkowy lub
ultradźwiękowy, który wymaga zasilania prądem lub bateriami. Mechanizm działania takiego inhalatora polega na
rozbijaniu, za pomocą strumienia sprężonego powietrza, roztworu leku, który wlewamy do specjalnego pojemniczka
(nebulizatora), w drobniutkie kropelki, tworząc mgiełkę, którą dziecko wdycha przez maseczkę lub ustnik. Dzięki
zawieszeniu cząstek leku w postaci mgiełki dociera on do dróg oddechowych i wywiera swoje działanie przeciwzapalne,
czy rozkurczające oskrzela.