Program nauczania w szkole podstawowej Barbara ... - LektorKlett

MATEMATYKA
Program nauczania w szkole podstawowej
90–75% dobry
74–50% dostateczny
49–31% dopuszczający
30–0% niedostateczny
Organizacja procesu nauczania matematyki dla uczniów ze specyficznymi potrzebami
edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami
Nauczyciel powinien podejmować działania mające na celu zindywidualizowane wspomaganie rozwoju każdego
ucznia, stosownie do jego potrzeb i możliwości. Ma on zadbać o możliwie pełne i racjonalne wykorzystanie potencjału
rozwojowego dziecka przez odpowiednie dostosowanie treści i sposobów ich przekazywania. Nie ulega wątpliwości,
że w sytuacji edukacyjnej wspólnego nauczania dzieci sprawnych i dzieci o zróżnicowanym stopniu i rodzaju niepełnosprawności
zindywidualizowane wspomaganie rozwoju ucznia wymaga kompetentnego, refleksyjnego i odpowiedzialnego
działania. Wszelkie formy indywidualizacji – dotyczące dzieci ze specjalnymi potrzebami, w tym dzieci ze
specyficznymi trudnościami w uczeniu się – powinny bazować na rozpoznawaniu i wykorzystaniu potencjału dziecka
do pokonywania deficytów. Jeśli nauczyciel pozwoli dziecku na osiąganie sukcesu na miarę jego możliwości, wówczas
dziecko ma szansę na rozwój ogólny i edukacyjny. Zatem nauczyciel powinien bardzo uważnie dobierać zadania,
aby z jednej strony nie przerastały one możliwości dziecka (uniemożliwiały osiągnięcie sukcesu), a z drugiej nie
były poniżej jego możliwości (nie powodowały obniżenia motywacji do radzenia sobie z wyzwaniami).
Oprócz indywidualizacji pracy podczas zajęć można organizować zajęcia pozalekcyjne:
a) rozwijające zainteresowania – dla uczniów szczególnie uzdolnionych, zainteresowanych matematyką;
b) zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze – dla uczniów mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu
wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego;
c) porady i konsultacje – dla uczniów, którzy mają „chwilowe” problemy z opanowaniem treści, np. po dłuższej
nieobecności w szkole lub przed sprawdzianem.
Dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami, nauczanie dostosowuje
się do ich możliwości psychofizycznych oraz tempa uczenia się. W przypadku uczniów z uszkodzonym słuchem szczególną
uwagę należy zwrócić na kształtowanie pojęć i umiejętności operowania pojęciami matematycznymi. Należy
mieć na uwadze, że opanowywanie treści matematycznych wymaga od ucznia osiągnięcia takiego poziomu językowego,
który pozwoli mu dokonywać analizy treści zadań/poleceń i ustalać kolejność czynności, prowadzących do
ich rozwiązania. Rolą nauczyciela jest systematyczne sprawdzanie stopnia rozumienia treści poleceń przez ucznia
z uszkodzonym słuchem i kierowanie jego aktywnością.
Uczniowie z niepełnosprawnością ruchową mogą mieć problemy z posługiwaniem się wykresami i tabelami,
wykonywaniem działań sposobem pisemnym. Szczególne trudności będą dotyczyły realizacji tych umiejętności,
które związane są z własną aktywnością (rysuje, mierzy, konstruuje). Problem może pojawiać się także przy obliczaniu
pól figur geometrycznych – ze względu na kłopoty z orientacją przestrzenną i trudności manualne. U uczniów
z niepełnosprawnością ruchową można stwierdzić również nieumiejętność prowadzenia poprawnych zapisów matematycznych
(prowadzenia poprawnego zapisu wzorów matematycznych, podstawiania liczb do wzorów, a także
problemy z prawidłowym podpisywaniem liczb w kolumnach w czasie wykonywania działań sposobem pisemnym).
Znacznie szybciej niż u ich sprawnych rówieśników może pojawić się zmęczenie mięśni dłoni i to niezależnie
od tego, czy uczeń pisze ręcznie, czy korzysta z komputera. Szczególnie u uczniów z niepełnosprawnością ruchową
lub z wadami wzroku występują problemy z posługiwaniem się różnymi przyborami na lekcjach geometrii, których
używanie wymaga dobrej precyzji ruchu i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Należy mieć na uwadze także trudności
przy posługiwaniu się przyrządami pomiarowymi, takimi jak: termometr, taśma miernicza (z powodu problemów
manualnych, a dla niektórych uczniów również z powodu zbyt gęstego umieszczenia oznaczeń uniemożliwiającymi
im odczytanie potrzebnych wartości).
Dla wielu uczniów z cięższymi uszkodzeniami narządu ruchu wiedza zdobyta w szkole wydaje się mało użyteczna.
Samo poznanie (np. zasad liczenia pieniędzy) to tylko informacje, które rzadko przekładają się na możliwość ich wyko-
Program nauczania w szkole podstawowej. II etap edukacyjny 12