Izvodi iz sudske prakse

Izvodi iz sudske prakse-Evropski sud za ljudska prava
Sud prihvata je hapšenje i lišenje slobode svakog od podnositelja bilo utemeljeno na bona fide
sumnji da je on ili ona terorista i da je svako od njih, uključujući i g. Hartleya, bio ispitivan tokom
pritvora o konkretnim terorističkim djelima za koje je on ili ona osumnjičen/a.
Činjenica da su i g. Fox i gđa. Campbell već bili osuđivani za terorizam povezan sa IRA-om (vidi
stav 12 gore), iako može povećati sumnju koja ih povezuje sa krivičnim djelima tipa terorizma, ipak
ne može biti jedini osnov sumnje koja opravdava njihovo hapšenje 1986, odnosno nakon sedam
godina.
Činjenica da su svi podnositelji, tokom pritvora, bili ispitivani o konkretnim terorističkim djelima,
samo potvrđuje da je lice koje je izvršilo hapšenje gajilo stvarnu sumnju da su oni bili uključeni u ta
djela, ali ne može uvjeriti objektivnog promatrača da su podnositelji možda i izvršili ta djela.
Gore spomenuti elementi su sami po sebi nedovoljni da potkrijepe zaključak da se radilo o «osnovanoj
sumnji».
Sud je primjenio ove principe u još jednom novijem predmetu u kojem se radi o terorizmu
(O’Hara protiv Ujedinjenog Kraljevstva, presuda od 16. oktobra 2001, Predstavka br. 37555/97,
stavovi 37-44):
U ovom predmetu Sud podsjeća da je podnositelja uhapsio policijski inspektor S. zbog sumnje da je
izvršio djelo terorizma, tojest da je ubio g. Koniga. Nakon šest dana i trinaest sati provedenih u pritvoru,
tokom kojih ga je policija ispitivala ali on nije davao nikakve odgovore, podnositelj je pušten
na slobodu. Podnositelj se žalio u domaćem postupku na nezakonito hapšenje, a sud je odbacio njegovu
tužbu. Sud za ljudska prava primjećuje, kao prvo, da je kriterij za sumnju po domaćem zakonu
iskrena sumnja zasnovana na valjanim razlozima (Dio 12, stav 1.b, Zakona iz 1984, vidi stavove
23-24 gore). Ova predstavka se prema tome mora razlikovati od predhodnih slučajeva Fox, Campbell
i Hartley i Murray protiv Ujedinjenog Kraljevstva (citirano gore) gdje je Sud ispitivao žalbu na
hapšenje koje je sprovedeno po odredbama koje zahtijevaju samo iskrenu sumnju. U slučaju ovog
podnositelja, njegove žalbeni navodi da hapšenje nije bilo opravdano sumnjom, koja je postojala
na opravdanom osnovu, da je on počinio krivično djelo, bili su predmet ispitivanja na tri stupnja
domaćih sudova. U tim postupcima, lice koje je izvršilo hapšenje, inspektor S. dao je svoj iskaz o
okolnostima hapšenja, a podnositelj je imao priliku da provede unakrsno ispitivanje. Ovo se mora
smatrati da samo po sebi daje dovoljnu garanciju protv proizvoljnosti hapšenja.
Što se tiče osnova za hapšenje podnositelja, policajac koji je izvršio hapšenje, inspektor S. je
posvjedočio da je dobio informacije od svog nadređenog, na informativnom sastanku prije
hapšenja, da je podnositelj osumnjičen za učestvovanje u ubojstvu Kurta Koniga. […] U mjeri
u kojoj se podnositelj žali da nikakva informacija nije data u vezi ovog sastanka u postupku pred
domaći sudom, ovaj Sud smatra da je to bila posljedica načina na koji je podnositelj nastupao u
svojim navodima.
Vlada je, u postupku pred Sudom, objasnila da su informacije koje su navele policiju da poduzme
hapšenje podnositelja bile dobivene neovisno od četiri odvojena informanta, koji su se već ranije
pokazali kao pouzdani i čije su informacije u vezi ubojstva bile suglasne. Upravo ta informacija je
bila osnov odluke za hapšenje podnositelja i u odnosu na koju su na informativnom sastanku date
upute inspektoru S. koji je kasnije izvršio hapšenje. Podnositelj je osporavao da je takva informacija
bila primljena i da se može smatrati za pouzdanu, jer on nije učestvovao u tom incidentu. On je tvrdio
da je njegovo hapšenje bilo dio proizvoljne politike policije koja je njega označila kao istaknutog
člana Sinn Feina. Sud međutim podsjeća, da u postupku pred domaćim sudom podnositelj nije
osporavao dobru namjeru nijednog od policajaca koji su bili uključeni u njegovo hapšenje ili lišenje
96