Izvodi iz sudske prakse

Izvodi iz sudske prakse-Evropski sud za ljudska prava
Ujedinjenog Kraljevstva, presuda od 18. januara 1978, Serija A br. 25, str. 65, stavovi 161-62, Kurt
protiv Turske, presuda citirana gore, izvještaj Komisije, str. 1216, stav 195).
Kada jedan očigledan slučaj prisilnog nestanka karakterizira potpuno odsutvo informacija da li
je ta osoba živa ili mrtva, postupanje kojem je on ili ona bila izložena je samo stvar nagađanja. U
tom pogledu, Sud prvo želi potsjetiti na svoje nalaze o činjenicama tj. da nakon njihovog hapšenja
10. maja 1994. zatočenici nisu bili maltretirani u lokalnoj školi (vidi stav 141 gore). Štaviše, podnositeljice
nije iznijela nikakve konkretne dokaze da su njeni sinovi doista i bili žrtve zlostavljanja, te
da je time došlo do kršenja člana 3; isto tako se ne može reći da su dokazane njene tvrdnje o tome
kako su njeni sinovi bili žrtve zvanično tolerirane prakse nestnaka i s njom povezanog zlostavljanja
osoba lišenih slobode.
Sud podsjeća da akutna zabrinutost, do koje mora doći u vezi postupanja sa osobama koje se
očigledno drže u zatvoru bez zvaničnog izvještaja i bez potrebne sudske garancije, predstavlja dodatni
i otežavajući aspekt ovog pitanja po članu 5 (vidi gore citiranu presudu Kurt protiv Turske,
str. 1183, stav 115) […].
Prema tome, Sud zaključuje da se ne radi o kršenju člana 3 Konvencije u odnosu na predmet Tahsin
Çiçek i Ali Ihsan Çiçek.
Tokom pritvora
Postoji sasvim jasno kršenje člana 3 u slučaju nanošenja fizičke povrede osobi koja se nalazi u
pritvoru.
Sud ovo iznosi i u predmetu Tomasi protiv Francuske, gdje kaže da «niko nije tvrdio da su
tragovi primjećeni na tijelu podnositelja mogli biti iz perioda koji je prethodio njegovom
pritvaranju, ili da su nastali kao posljedica nečega što je sam podnositelj uradio ili pak kao
posljedica pokušaja bjekstva» (Tomasi protiv Francuske, 27. august 1992, Serija A br. 241-A, str.
40-42, stavovi 110 i 115). Ova presuda, zapravo, (prethodila je presudi u predmetu Salmouni
protiv Francuske) rezimira pristup Suda u vezi osoba podvrgnutih policijskoj istrazi. Sud
primjećuje da:
On ne smatra da je dužan ispitivati sistem policijskog pritvora u Francuskoj i njegove propise, ili,
u ovom slučaju, dužinu i vrijeme ispitivanja podnositelja. On smatra dovoljnim što je primijetio
da ljekarska uvjerenja i izvještaji, koje su sačinili potpuno neovisni ljekari, govore o velikom broju
udaraca koji su nanešeni g. Tomasiu, kao i njihovoj jačini; ovo su dva elementa koja su dovoljno ozbiljna
da ovakvo postupanje bude nečovječno i ponižavajuće. Zahtjevi istrage i nesporne poteškoće
koje su povezane s borbom protiv kriminala, pogotovo u odnosu na terorizam, ne mogu rezultirati
ograničenjima zaštite koju treba pružiti u vezi fizičkog integriteta osoba.
U predmetu Berktay protiv Turske [Dio IV] (1. mart 2001, Predstavka br. 22493/93, stavovi
168-170) došlo je do pada podnositelja sa balkona tokom pretresa koji je izvodilo šest policajaca
u prisustvu podnositelja:
Sud naglašava da činjenica što su policajci oslobođeni u krivičnom postupku ne oslobađa odgovrnu
državu njene obaveze po Konvenciji. Prema tome na vladi je da pruži uvjerljivo objašnjenje
58