Izvodi iz sudske prakse
Izvodi iz sudske prakse Izvodi iz sudske prakse
Evropska Konvencija o ljudskim pravima U ovom predmetu, navodno kršenje Konvencije proističe iz aneksa Akta iz 1976, koji je potpisalo Ujedinjeno Kraljevsto, i proširenjem nadležnosti Evropskog parlamenta do kojih je doveo Sporazum iz Mastrihta. Odluka vijeća i Akt iz 1976. (vidi stav 18 gore) i Sporazum iz Mastrihta, sa svojim izmjena Sporazuma o EEZ, tvorili su međunarodne instrumente koje je potpisalo Ujedinjeno Kraljevstvo. Akt iz 1976. ne može se osporavati pred Evropskim sudom pravde iz jednostavnog razloga što to nije «normalni» akt Zajednice, nego sporazum unutar pravnog poredka Zajednice. Sporazum iz Mastrihta također nije akt Zajednice nego međunarodni sporazum kojim se vrši revizija Sporazuma o EEZ. Ujedinjeno Kraljevstvo, zajedno sa svim ostalim stranama u Sporazumu iz Mastrihta, je ratione materiae po članu 1. Konvencije, a naročito po članu 3 Protokola br. 1, za posljedice tog sporazuma. Kod određivanje do koje mjere je Ujedinjeno Kraljevstvo odgovorno za «osiguravanje» prava iz člana 3 Protokola br. 1 u odnosu na izbore za Evropski parlament na Gibraltaru, Sud podsjeća da Konvencija ima za cilj garantiranje prava koja nisu teoretska ili ilizorna, nego realna i sprovodiva u praksi (vidi, naprimjer, gore spomenutu presudu u predmeu Ujedinjena komunistička partija Tursske i ostali, str 18-19, stav 33). Neosporno je da legislativa koja proističe iz zakonodavnog porcesa Evropske zajednice ima utjecaja na stnovništvo Gibraltara na isti način kao i zakoni koji ulaze u domaći pravni poredak isključivo preko Skupštinskog doma. U tom smislu nema nikakve razlike između evropske i domaće legislative i nema nikakvog razloga zbog kojeg se ne bi trebalo zahtijevati od Ujedinjenog Kraljevstva da «osigura» prava po članu 3 Protokola br. 1 u pogledu evropske legislative, na isti način kao što se zahtijeva da se ta prava «osiguraju» u odnosu na čisto domaće zakone. Tim prije što sugestija da Ujedinjeno kraljevsto možda nema djelotvornu kontrolu nad stanjem stvari na koje se žali ne može utjecati na ovaj položaj, jer odgovornost Ujedinjenog Kraljevstva potiče od preuzimanja obaveza po međunarodnom sporazumu nakon što se počeo primjenjivati član 3 Protokola br. 1 na Gibraltar, tojest Sporazum iz Mastrihta zajedno sa svim obavezama po Odluci Vijeća i Akta iz 1976. Nadalje, Sud primjećuje da pristupanjem Sporazumu o EZ, Ujedinjeno Kraljevstvo je odabralo, po članu 227 stav 4 Sporazuma da će omogućiti primjenu bitnih područja legislative EZ na Gibraltaru (vidi stavove 11-14 gore). Iz ovoga slijedi da je Ujedinjeno Kraljevstvo odgovorno po članu 1 Konvencije za osiguravanje prava garantiranih članom 3 Protokola br. 1 na Gibraltaru, bez obzira da li se radio o izborima koji su čisto domaći po svom karakteru ili evropski. 27
Izvodi iz sudske prakse-Evropski sud za ljudska prava Član 2 EKLjP – Pravo na život Član 2, stav 1 Član2, stav 1, glasi kao što slijedi: 1.Pravo na život svakog čovjeka je zaštićeno zakonom. Niko ne može biti namjerno lišen života, osim kod izvršenja smrtne kazne po presudi suda, kojom je proglašen krivim za zločin za koji je ova kazna predviđena zakonom. 1. Smisao i opseg člana 2 Smisao člana 2 U presudi u predmetu McCann i ostali protiv Ujedinjenog Kraljevstva (27. septembar 1995, Serija A br. 324, stavovi 146-147), Sud objašnjava kakvo po njegovom mišljenju treba biti tumačenje člana 2. Pristup Suda tumačenju člana 2. (čl.2.) mora biti vođen činjenicom da cilj i svrha Konvencije kao instrumenta zaštite ljudskih bića zahtijevaju da se njene odredbe tumače i primjenjuju na način da čine garancije koje su djelotvorne i sprovodive u praksi (vid, inter alia, presudu u predmetu Soering protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 7. jula 1989, Serija A br. 161, str. 34, stav 87, i Loizidou protiv Turske (prigovori u prethodnom postupku), presuda od 23. marta 1995, Serija A br. 310, str. 27, stav 72). Također se mora imati na umu da, kao odredba. (čl. 2), koja ne da samo garantira pravo na život nego i određuje okolnosti kada lišenje života može biti opravdano, član 2 (čl. 2) predstavlja jednu od najtemeljnijih odredbi Konvencije, zapravo onu koja, u vrijeme mira, ne dopušta nikakvo derogiranje po članu 15 (čl. 15). Zajedno sa članom 3 (čl. 15 + 3) Konvencije, on također propisuje jednu od temeljnih vrijednosti demokratskih društava koja čine Vijeće Evrope (vidi gore spomenutu Soering presudu, str 34, stav 88). Kao takav njegove odredbe se moraju strogo tumačiti. Opseg člana 2 Presuda u predmetu Tanribilir protiv Turske od 16. novembra 2000. (predstavka br. 21422/93, dostupna samo na francuskom jeziku – nezvanični prevod) odnosi se na samoubojstvo jedne osobe u pritvoru. Sud je naglasio da u određenim okolnostima, član 2 postavlja pozitivnu obavezu državama da poduzmu konkretne mjere: Sud također smatra da član 2 može, u određenim precizno definiranim okolnostima, postaviti pozitivnu obavezu vlastima da moraju poduzeti konkretne preventivne mjere kako bi zaštitile određenu osobu od drugih, ili, u određenim posebnim okolnostima, od same sebe. Međutim, ovu obavezu je nužno tumačiti tako da ne nemeće nemoguć ili neproporcionalan teret 28
- Page 1 and 2: Izvodi iz sudske prakse Evropski su
- Page 3 and 4: Uvod Zadovoljstvo mi je što vidim
- Page 5 and 6: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 7 and 8: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 9 and 10: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 11 and 12: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 13 and 14: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 15 and 16: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 17 and 18: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 19 and 20: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 21 and 22: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 23 and 24: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 25: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 29 and 30: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 31 and 32: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 33 and 34: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 35 and 36: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 37 and 38: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 39 and 40: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 41 and 42: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 43 and 44: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 45 and 46: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 47 and 48: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 49 and 50: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 51 and 52: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 53 and 54: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 55 and 56: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 57 and 58: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 59 and 60: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 61 and 62: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 63 and 64: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 65 and 66: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 67 and 68: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 69 and 70: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 71 and 72: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 73 and 74: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
- Page 75 and 76: Izvodi iz sudske prakse-Evropski su
<strong>Izvodi</strong> <strong>iz</strong> <strong>sudske</strong> <strong>prakse</strong>-Evropski sud za ljudska prava<br />
Član 2 EKLjP – Pravo na život<br />
Član 2, stav 1<br />
Član2, stav 1, glasi kao što slijedi:<br />
1.Pravo na život svakog čovjeka je zaštićeno zakonom. Niko ne može biti<br />
namjerno lišen života, osim kod <strong>iz</strong>vršenja smrtne kazne po presudi suda, kojom<br />
je proglašen krivim za zločin za koji je ova kazna predviđena zakonom.<br />
1. Smisao i opseg člana 2<br />
Smisao člana 2<br />
U presudi u predmetu McCann i ostali protiv Ujedinjenog Kraljevstva (27. septembar 1995,<br />
Serija A br. 324, stavovi 146-147), Sud objašnjava kakvo po njegovom mišljenju treba biti<br />
tumačenje člana 2.<br />
Pristup Suda tumačenju člana 2. (čl.2.) mora biti vođen činjenicom da cilj i svrha Konvencije kao<br />
instrumenta zaštite ljudskih bića zahtijevaju da se njene odredbe tumače i primjenjuju na način<br />
da čine garancije koje su djelotvorne i sprovodive u praksi (vid, inter alia, presudu u predmetu<br />
Soering protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 7. jula 1989, Serija A br. 161, str. 34, stav 87, i Lo<strong>iz</strong>idou<br />
protiv Turske (prigovori u prethodnom postupku), presuda od 23. marta 1995, Serija A br. 310, str.<br />
27, stav 72).<br />
Također se mora imati na umu da, kao odredba. (čl. 2), koja ne da samo garantira pravo na život<br />
nego i određuje okolnosti kada lišenje života može biti opravdano, član 2 (čl. 2) predstavlja jednu<br />
od najtemeljnijih odredbi Konvencije, zapravo onu koja, u vrijeme mira, ne dopušta nikakvo derogiranje<br />
po članu 15 (čl. 15). Zajedno sa članom 3 (čl. 15 + 3) Konvencije, on također propisuje jednu<br />
od temeljnih vrijednosti demokratskih društava koja čine Vijeće Evrope (vidi gore spomenutu Soering<br />
presudu, str 34, stav 88). Kao takav njegove odredbe se moraju strogo tumačiti.<br />
Opseg člana 2<br />
Presuda u predmetu Tanribilir protiv Turske od 16. novembra 2000. (predstavka br. 21422/93,<br />
dostupna samo na francuskom jeziku – nezvanični prevod) odnosi se na samoubojstvo jedne<br />
osobe u pritvoru. Sud je naglasio da u određenim okolnostima, član 2 postavlja pozitivnu<br />
obavezu državama da poduzmu konkretne mjere:<br />
Sud također smatra da član 2 može, u određenim prec<strong>iz</strong>no definiranim okolnostima, postaviti pozitivnu<br />
obavezu vlastima da moraju poduzeti konkretne preventivne mjere kako bi zaštitile određenu<br />
osobu od drugih, ili, u određenim posebnim okolnostima, od same sebe.<br />
Međutim, ovu obavezu je nužno tumačiti tako da ne nemeće nemoguć ili neproporcionalan teret<br />
28
Change language