Izvodi iz sudske prakse

Evropska Konvencija o ljudskim pravima
U ovom predmetu, navodno kršenje Konvencije proističe iz aneksa Akta iz 1976, koji je potpisalo
Ujedinjeno Kraljevsto, i proširenjem nadležnosti Evropskog parlamenta do kojih je doveo Sporazum
iz Mastrihta. Odluka vijeća i Akt iz 1976. (vidi stav 18 gore) i Sporazum iz Mastrihta, sa svojim
izmjena Sporazuma o EEZ, tvorili su međunarodne instrumente koje je potpisalo Ujedinjeno
Kraljevstvo. Akt iz 1976. ne može se osporavati pred Evropskim sudom pravde iz jednostavnog
razloga što to nije «normalni» akt Zajednice, nego sporazum unutar pravnog poredka Zajednice.
Sporazum iz Mastrihta također nije akt Zajednice nego međunarodni sporazum kojim se vrši revizija
Sporazuma o EEZ. Ujedinjeno Kraljevstvo, zajedno sa svim ostalim stranama u Sporazumu
iz Mastrihta, je ratione materiae po članu 1. Konvencije, a naročito po članu 3 Protokola br. 1, za
posljedice tog sporazuma.
Kod određivanje do koje mjere je Ujedinjeno Kraljevstvo odgovorno za «osiguravanje» prava iz
člana 3 Protokola br. 1 u odnosu na izbore za Evropski parlament na Gibraltaru, Sud podsjeća da
Konvencija ima za cilj garantiranje prava koja nisu teoretska ili ilizorna, nego realna i sprovodiva
u praksi (vidi, naprimjer, gore spomenutu presudu u predmeu Ujedinjena komunistička partija
Tursske i ostali, str 18-19, stav 33). Neosporno je da legislativa koja proističe iz zakonodavnog
porcesa Evropske zajednice ima utjecaja na stnovništvo Gibraltara na isti način kao i zakoni koji
ulaze u domaći pravni poredak isključivo preko Skupštinskog doma. U tom smislu nema nikakve
razlike između evropske i domaće legislative i nema nikakvog razloga zbog kojeg se ne bi trebalo
zahtijevati od Ujedinjenog Kraljevstva da «osigura» prava po članu 3 Protokola br. 1 u pogledu
evropske legislative, na isti način kao što se zahtijeva da se ta prava «osiguraju» u odnosu na čisto
domaće zakone. Tim prije što sugestija da Ujedinjeno kraljevsto možda nema djelotvornu kontrolu
nad stanjem stvari na koje se žali ne može utjecati na ovaj položaj, jer odgovornost Ujedinjenog
Kraljevstva potiče od preuzimanja obaveza po međunarodnom sporazumu nakon što se počeo
primjenjivati član 3 Protokola br. 1 na Gibraltar, tojest Sporazum iz Mastrihta zajedno sa svim
obavezama po Odluci Vijeća i Akta iz 1976. Nadalje, Sud primjećuje da pristupanjem Sporazumu o
EZ, Ujedinjeno Kraljevstvo je odabralo, po članu 227 stav 4 Sporazuma da će omogućiti primjenu
bitnih područja legislative EZ na Gibraltaru (vidi stavove 11-14 gore).
Iz ovoga slijedi da je Ujedinjeno Kraljevstvo odgovorno po članu 1 Konvencije za osiguravanje
prava garantiranih članom 3 Protokola br. 1 na Gibraltaru, bez obzira da li se radio o izborima koji
su čisto domaći po svom karakteru ili evropski.
27