Izvodi iz sudske prakse

Izvodi iz sudske prakse-Evropski sud za ljudska prava
Sud ponovo naglašava da je na državi ugovornici da održava javni red, naročito koristeći to pravo na
osnovu jasno ustanovljenog međunarodnog prava i na osnovu njihovih obaveza po međunarodnim
ugovorima, da kontroliraju ulazak i boravak stranaca. U tom smislu, imaju pravo da deportiraju
strance osuđene za krivična djela.
Međutim, njihove odluke u ovom području moraju, u mjeri u kojoj mogu biti miješanje u neko
pravo zaštićeno prvim stavom člana 8, biti neophodne u demokratskom društvu, što hoće reći da
moraju biti opravdane hitnom društvenom potrebom, a posebno da moraju biti proporcionalne
legitimnom cilju koji se želi postići (vidi, kao najnoviji izvor, gore citiranu presudu Bouchelkia, str.
65, stav 48).
Zadatak Suda je, prema tome, da ustanovi da li je data mjera sadržavala pravičnu ravnotežu između
relevantnih interesa, tj. prava podnosioca na poštivanje privatnog i porodičnog života, sa jedne
strane, i sprječavanja nereda i kriminala, sa druge.
S jedne strane, ne izgleda da je on imao želju da stekne francusko državljanstvo u vrijeme kad je na
to imao pravo.
Sud primjećuje da izvršena djela (oružana pljačka i pljačka) u pogledu ozbiljnosti i težine zaprijećene
kazne, predstavljaju posebno teško kršenje sigurnosti lica i imovine i javnog reda.
Smatra da je u ovom slučaju potreba javnog reda nadjačala lični aspekt koji je doveo do ove predstavke.
Uzimajući gore navedeno u obzir, Sud smatra da se nalog za deportaciju podnosicoa ne
može smatrati neproporcionalnim legitimnom cilju koji se želio postići. Shodno tome, nema
kršenja člana 8.
(Idem u slučaju Bouchelkia protiv Francuske, presuda od 29. januara 1997, Predstavka
br. 23078/93, Izvještaji 1997-I, stavovi 52-53, u vezi s protjerivanjem mladića koji je izvršio
silovanje dok je bio maloljetan, u mjesto porijekla, gdje je imao državljanstvo i gdje je imao
bliske srodnike; idem V. protiv Belgije, presuda od 7. augusta 1996, Predstavka No. 21794/93,
Izvještaji 1996-III, stav 36.)
Predmet Nasri protiv Francuske odnosio se na protjerivanje gluhonijeme osobe koja je osuđena
za grupno silovanje. Sud je primijetio (presuda od 13. jula 1995, Predstavka br. 19465/92, Serija
A No. 320-B, stav 48):
U svjetlu akumulacije posebnih okolnosti, tj. njegovog statusa gluhonijeme osobe, sposobne za
postizanje minimalnog psihološkog i socijalnog ekvilibrija samo unutar porodice, čija su većina
francuski državljani koji nemaju bliske veze sa Alžirom, odluka da se podnosilac deportira, ako
bude izvršena, ne bi bila proporcionalna legitimnom cilju kojem se težilo. To bi predstavljalo kršenje
prava na poštivanje privatnog i porodičnog života, a time bi predstavljalo krpenje člana 8 (čl. 8).
U predmetu Boultif protiv Švicarske (2. august 2001, Predstavka br. 54273/2000, stavovi 53-56),
Sud je trebao razmatrati odbijanje obnavljanja boravišne dozvole čovjeku koji je bio u braku
sa švicarskom državljankom, koji je izvršio krivično djelo. Okolnosti su bile manje izuzetne u
odnosu na okolnosti iz predmeta Nasri protiv Francuske. Sud je, međutim, rekao:
Sud je, kao prvo, razmatrao da li su podnosilac i njegova supruga mogli zajedno živjeti u Alžiru.
Podnosiočeva supruga je švicarska državljanka. Tačno je da ona govori francuski i da je u telefon-
246